Τι μπορούν να κάνουν λοιπόν οι γονείς;
- Να ενημερωθούν για τις συνέπειες που μπορεί να έχει η τηλεοπτική βία στον ψυχισμό του παιδιού.
- Να διδάξουν στο παιδί τους να είναι κριτικός τηλεθεατής. Να χρησιμοποιούν την τηλεόραση σαν εκπαιδευτικό μέσο και να εξηγούν στο παιδί τη διαφορά μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας
- Να παρακολουθούν τηλεόραση μαζί με το παιδί τους και να συζητούν για την εικονική πραγματικότητα της βίας, να εξηγούν τις συνέπειές της τόσο για την σωματική ακεραιότητα και όσο και για τα συναισθήματα αυτών που την δέχονται.
- Να δημιουργήσουν από κοινού οικογενειακούς κανόνες. Να ανοίγουν την τηλεόραση για μια συγκεκριμένη εκπομπή, που επιλέγουν τα παιδιά και να την κλείνουν όταν αυτή τελειώνει, να μην επιτρέπουν στα παιδιά να «χαζεύουν» με τις ώρες.
- Να τοποθετήσουν την τηλεόραση σε ένα σημείο στο σπίτι, από όπου θα παρακολουθούν διακριτικά, χωρίς να «αστυνομεύουν» το τι βλέπει το παιδί, αλλά να παρεμβαίνουν όταν το κρίνουν αναγκαίο για να συζητούν μαζί του και να το καθοδηγούν.
- Να δίνουν οι ίδιοι το καλό παράδειγμα, να μην παρακολουθούν τηλεόραση όλη την ημέρα αλλά να ασχολούνται και με άλλες ψυχαγωγικές δραστηριότητες, όπως βιβλία, μουσική, χειροτεχνίες, κ.λ.π.
- Να φροντίζουν τα παιδιά τους να βλέπουν τηλεοπτικά προγράμματα με χαρακτήρες, που αποτελούν θετικά πρότυπα μίμησης και αναδεικνύουν κοινωνικά χαρακτηριστικά όπως καλοσύνη, φιλία, συνεργασία, αγάπη για τη μάθηση.
- Να αποφεύγουν να χρησιμοποιούν την τηλεόραση ως «νταντά» και εύκολη λύση, προκειμένου να έχουν οι ίδιοι ελεύθερο χρόνο για τις ασχολίες τους, αλλά να ενισχύουν δημιουργικές δραστηριότητες, όπως παιχνίδια, βόλτες, αθλητισμός.
Η τηλεόραση έχει τόσο θετικές όσο και αρνητικές επιδράσεις στα παιδιά ανάλογα με τον τρόπο χρήσης της. Είναι στο χέρι μας να την αξιοποιήσουμε προς όφελος των παιδιών μας!
