Τα παιδιά που γίνονται δέκτες τηλεοπτικής βίας πιστεύουν ότι η βία δεν έχει επιπτώσεις, αφού αυτές δεν προβάλλονται στα περισσότερα παιδικά προγράμματα, στα οποία οι ήρωες ξαναζωντανεύουν αμέσως μετά από ισχυρά χτυπήματα, σηκώνονται όταν πέφτουν από πολυόροφα κτήρια χωρίς να έχουν τραυματιστεί και γενικά υπάρχει μια διασκεδαστική νότα σε κάθε μορφή επιθετικότητας.
Από την άλλη μπορεί να γίνουν πιο δειλά και να αποκτήσουν φοβίες ή ακόμη και διαταραχές ύπνου, αφού πολλά παιδιά βλέπουν όνειρα με περιεχόμενο επηρεασμένο από κινούμενα σχέδια με τερατόμορφα πλάσματα..
Ωστόσο το τι παίρνουν τα παιδιά από την τηλεόραση και το πόσο αυτή τα επηρεάζει καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τους γονείς και από το πώς έχουν μάθει οι γονείς τα παιδιά τους να χρησιμοποιούν την τηλεόραση.
