Μη στερούμε από τα παιδιά το ελεύθερο παιχνίδι και τα ρίσκα του

Tο παιχνίδι δεν βοηθά µόνο σε ατοµικό επίπεδο αλλά και σε κοινωνικό. Έρευνες έχουν δείξει πως το παιχνίδι προωθεί την κοινωνική συνοχή, βοηθάει τη δηµιουργία άτυπων δικτύων στήριξης για όλα τα µέλη της οικογένειας και αποτελεί παράγοντα πρόληψης της αντικοινωνικής συµπεριφοράς.

Γιατί δεν παίζουμε σήμερα

Παρά την ευρέως αναγνωρισµένη σηµασία του παιχνιδιού, τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί σηµαντική µείωση του χρόνου που παίζουν τα παιδιά, καθώς και ποιοτική αλλαγή του παιχνιδιού τους. Το ελεύθερο, αδόµητο, αυτοκατευθυνόµενο παιχνίδι των παιδιών και ιδιαίτερα το παιχνίδι σε εξωτερικούς χώρους, έχει περιοριστεί δραστικά. Η µείωση αυτή έχει σχετιστεί µε τους παρακάτω παράγοντες:


α) Έλλειψη χρόνου για παιχνίδι. Ο περιορισµένος ελεύθερος χρόνος των γονέων επηρεάζει το χρόνο παιχνιδιού των παιδιών, µιας και τα παιδιά σπάνια πια παίζουν χωρίς να έχουν την επίβλεψη ενηλίκων. Ο χρόνος των παιδιών, όµως, περιορίζεται ακόµη περισσότερο από την ενασχόληση τους µε την τηλεόραση ή τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, αλλά και από τον αυξημένο προγραµµατισµό του χρόνου τους µε δοµηµένες, κατευθυνόµενες από ενηλίκους δραστηριότητες.

β) Έλλειψη χώρων παιχνιδιού. Ειδικά όταν µιλάµε για εξωτερικούς χώρους παιχνιδιού, από τη µια οι χώροι αυτοί είναι πολύ λίγοι και από την άλλη είναι συχνά κακοσυντηρηµένοι ή βρώµικοι. Αρκετές φορές δε, οι χώροι παιχνιδιού έχουν σχεδιαστεί µε τρόπους που δεν προάγουν τη δημιουργικότητα, την κοινωνικότητα και τη φαντασία και δεν κρατούν το ενδιαφέρον των παιδιών.

γ) Δυσλειτουργικές αντιλήψεις για το παιχνίδι. Υπάρχει αρκετό άγχος µεταξύ των γονέων για την ανάπτυξη των γνώσεων και σχολικών ικανοτήτων στα παιδιά, από πολύ µικρή ηλικία. Το ελεύθερο, αδόµητο παιχνίδι κάποιες φορές θεωρείται χαµένος χρόνος, ενώ στην πραγµατικότητα παίζει καθοριστικό ρόλο στη µάθηση των παιδιών, στην ανάπτυξη των ικανοτήτων τους, στη δυνατότητά τους για αυτορρύθµιση και στην ψυχική τους ανθεκτικότητα, που σχετίζονται άµεσα µε τη µετέπειτα σχολική τους πορεία.

Η αντίληψη των ενηλίκων για το ρίσκο στο παιχνίδι των παιδιών, φαίνεται επίσης να επηρεάζει τον τρόπο που τα παιδιά παίζουν. Η σύγχρονη τάση να υπερπροστατεύουµε τα παιδιά µας, (να µην πέσουν, να µη χτυπήσουν, να µην κρυώσουν, ακόµη και να µην αποτύχουν σε κάτι που δοκιµάζουν) φαίνεται να έχει αρνητικά αποτελέσµατα. Η προσπάθεια των ενηλίκων να εξαφανίσουν σχεδόν το ρίσκο, επηρεάζει σηµαντικά την έκθεση των παιδιών σε ερεθίσµατα και κατάλληλες προκλήσεις και έχει επίπτωση στην αυτοπεποίθησή τους, αλλά και στη διαχείρηση των ρίσκων σε µεγαλύτερη ηλικία.

Αφήστε μια απάντηση

Η διεύθυνση του email σας δεν θα δημοσιευθεί.

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση