Το σχολείο είναι ο χώρος μας. Ο χώρος όλων των παιδιών μαζί αλλά και του καθενός παιδιού ξεχωριστά. Γιατί κάθε παιδί είναι ξεχωριστό, έχει τον δικό του χαρακτήρα, τη δική του προσωπικότητα, ή μπορεί να κατάγεται από άλλη χώρα. Δεν γίνεται να είναι όλα τα παιδιά ίδια. Αυτή είναι όμως και η ομορφιά του σχολείου. Ο ψηλός, ο κοντός, ο παχουλός, ο αδύνατος, το παιδί με τα παράξενα αυτιά, την μεγάλη μύτη, το σκούρο χρώμα, την παράξενη ομιλία, μπορεί να βρίσκονται στο ίδιο σχολείο. Όλα όμως τα παιδιά έχουν κάτι κοινό. Θέλουν να αισθάνονται όμορφα στο σχολείο τους. Θέλουν να νιώθουν ότι τους αγαπούν γι αυτό που είναι, όπως είναι. Θέλουν να αισθάνονται ίσοι με τα άλλα παιδιά και όχι κατώτεροι. Θέλουν να έχουν φίλους.
Δυστυχώς όμως πολλές φορές κάποια παιδιά προσπαθούν να ξεχωρίσουν κοροιδεύοντας, φοβίζοντας, κάνοντας άσχημες χειρονομίες, απομονώνοντας ή ακόμα και χτυπώντας άλλα παιδιά, γιατί έτσι νομίζουν πως οι άλλοι θα τους θαυμάσουν. Έχουν βρει λάθος τρόπο και κάνουν έτσι ένα πολύ μεγάλο λάθος, κάτι πολύ άσχημο, που πληγώνει σοβαρά όποιον τα δέχεται. Κανένα παιδί δεν πρέπει να αποδεχτεί τέτοια συμπεριφορά. Αμέσως χωρίς να φοβηθεί κανέναν πρέπει να το πει στο δάσκαλο ή τη δασκάλα του. Δεν φοβόμαστε κανένα νταή. Επίσης είναι πολύ σημαντικό όσα παιδιά βλέπουν κάποιο τέτοιο περιστατικό να υποστηρίξουν αμέσως το παιδί που το δέχτηκε και να μιλήσουν κι εκείνα στους δασκάλους τους.
ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ ΤΟΥΣ ΝΤΑΗΔΕΣ – ΜΙΛΑΜΕ, ΔΕΝ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ – ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ
Κάτω από : Άρθρα και Κείμενα, Σχολικός Εκφοβισμός
