Το μεγάλο αυτό έργο του εθνικού μας ποιητή Διονύσιου Σολωμού γράφτηκε με αφορμή μια τραγική αλλά ταυτόχρονα μια από τις ηρωικότερες σελίδες της ελληνικής επανάστασης, την Έξοδο του Μεσολογγίου στις 10 Απριλίου του 1826. Μετά από έναν χρόνο σκληρής πολιορκίας οι μαχητές είχαν σημαντικές επιτυχίες στις μάχες που διεξήχθησαν. Όμως όταν σταμάτησε ο ανεφοδιασμός από τη θάλασσα οι ελλείψεις σε βασικά είδη διατροφής είναι σημαντικές και οι πολιορκημένοι φτάνουν σιγά σιγά σε ακραίες συνθήκες εξαθλίωσης λόγω στέρησης τροφής και στο τέλος ακόμα και του νερού και διαδραματίζονται τραγικές καταστάσεις ειδικά για τα παιδιά, τους αρρώστους, τους πληγωμένους και τους γεροντότερους.
Το μόνο που τους έχει απομείνει στο τέλος είναι αυτή η ακριβοπληρωμένη η Ελευθεριά τους την οποία δεν είναι διατεθιμένοι να την παραδώσουν και αποφασίζουν να βγουν από το Μεσολόγγι και να ζήσουν ελεύθεροι ή να πεθάνουν.
Η σφαγή που ακολούθησε στο Μεσολόγγι και η ολοκληρωτική καταστροφή του ήταν κάτι το απερίγραπτο και έχει ως αποτέλεσμα την οργή και τον αποτροπιασμό των λαών της Ευρώπης .
Ένα απόσπασμα από τους Ελεύθερους Πολιορκημένους με τίτλο “Το χάραμα επήρα” μελοποιημένο από τον Χρήστο Λεοντή και ερμηνευμένο από την Νένα Βενετσάνου.
Το χάραμα επήρα του ήλιου το δρόμο,
κρεμώντας τη λύρα τη δίκαιη στον ώμο
κι απ’ όπου χαράζει έως όπου βυθά,
τα μάτια μου δεν είδαν
τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι.
Παράμερα στέκει ο άντρας και κλαίει
αργά το τουφέκι σηκώνει και λέει:
“Σε τούτο το χέρι τι κάνεις εσύ;
Ο εχθρός μου το ξέρει πως μου είσαι βαρύ”.
Της μάνας ω λαύρα! Τα τέκνα τριγύρου
φθαρμένα και μαύρα, σαν ίσκιους ονείρου.
Λαλεί το πουλάκι στου πόνου τη γη
και βρίσκει σπειράκι και μάνα φθονεί.
Κάτω από : 25 Μαρτίου, Ιστορία, ΤΑΞΗ ΣΤ
