(ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ)
Στα χωριά της βόρειας Ελλάδας από τις παραμονές των εορτών ο νοικοκύρης ψάχνει στα χωράφια και διαλέγει το πιο όμορφο, γερό και χοντρό ξύλο από πεύκο ή ελιά και το το πάει σπίτι του. Αυτό ονομάζεται Χριστόξυλο και είναι το ξύλο που θα καίει για όλο το δωδεκαήμερο στο τζάκι του σπιτιού.
Πριν ο νοικοκύρης φέρει το Χριστόξυλο, κάθε νοικοκυρά φροντίζει να έχει καθαρίσει το σπίτι και με ιδιαίτερη προσοχή το τζάκι, ώστε να μη μείνει ούτε ίχνος από την παλιά στάχτη. Καθαρίζουν ακόμα και την καπνοδόχο, για να μη βρίσκουν πατήματα να κατέβουν οι καλικάντζαροι. Έτσι, το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων, όταν όλη η οικογένεια θα είναι μαζεμένη γύρω από το τζάκι, ο κύρης ανάβει την καινούρια φωτιά και μπαίνει στην πυροστιά το Χριστόξυλο.
Ο λαός λέει ότι καίγεται το Χριστόξυλο και ζεσταίνει το χριστό. Σε κάθε σπιτικό οι νοικοκυραίοι προσπαθούν το Χριστόξυλο να καίει ως τα Φώτα.
(βιβλιογραφία: ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ, ΦΩΤΑ εκδ. ΝΕΟΙ ΑΚΡΙΤΕΣ)
Το Χριστόξυλο που σιγοκαίγεται κατά τη διάρκεια του Δωδεκαήμερου.
Κάτω από : Άρθρα και Κείμενα | Με ετικέτα: Άρθρα και Κείμενα
Χριστούγεννα σημαίνει να έρθουν οι άνθρωποι πιο κοντά, ιδίως η οικογένεια, κάτι που είναι τόσο αναγκαίο με τους έντονους ρυθμούς που ζούμε σήμερα. Όλα αυτά τα έθιμα συντείνουν σ αυτό και μακάρι να αναβίωναν και στις πόλεις. Η φωτιά ζεσταίνει το νεογέννητο Χριστό, αλλά στην ουσία ζεσταίνει τις καρδιές των ανθρώπων χαρίζοντάς μας όμορφες στιγμές. Κι ο Χριστός αναζητά τις ζεστές καρδιές μας…