Καθημερινές δραστηριότητες (Κάθε μέρα)

Εδώ μπορείτε να εμφανίσετε όλες τις καθημερινές δραστηριότητες των νηπίων. Ελάτε να ζήσουμε μαζί και να δούμε από κοντά την κάθε μέρα του παιδιού μας…


Ο χιονάθρωπος που δεν ήθελε να λιώσει – Εικονογράφηση

Ιαν 201329

«Ο Χιονάνθρωπος που δεν ήθελε να λιώσει»

 

Ο συγγραφέας , Μάνος Κοντολέων, σ’ αυτό το χειμωνιάτικο παραμύθι με ευαισθησία και τρυφερότητα αφηγείται τις περιπέτειες ενός χιονάνθρωπου που δεν ήθελε να λιώσει.
Ο χιονάνθρωπος -ο κεντρικός ήρωας- είναι μια προσωποποιημένη οντότητα, με ανθρώπινα χαρακτηριστικά αλλά και ψυχή. Παρακολουθούμε το ταξίδι του για το Βορρά, τη γνωριμία του με τα παιδιά στην πλατεία, τις αγωνίες και τους φόβους του, τη φυσική εξέλιξη της ζωής του και τέλος την αναγέννησή του.
Με απλότητα και χωρίς διάθεση διδακτισμού παρουσιάζεται στους μικρούς αναγνώστες ο κύκλος του νερού.
Τα παιδιά κατανοούν τις τρεις καταστάσεις στις οποίες μπορεί να βρεθεί το νερό κάτω από διάφορες συνθήκες. Μέσα από τη μετάβαση από τη μια κατάσταση στην άλλη, αντιλαμβάνονται ότι όλα στη ζωή αποτελούν συστατικά στοιχεία ενός μεγάλου κύκλου( του κύκλου της ζωής).
Ο κόσμος στον οποίο κινείται το παραμύθι είναι τελείως φανταστικός. Ο χώρος και ο χρόνος είναι απροσδιόριστος. Σε κάποιο βουνό, σε κάποια πλατεία, σε κάποιο λιμάνι, κάποτε το χειμώνα και πλησιάζοντας η άνοιξη και το καλοκαίρι. Αυτή η απροσδιοριστία του δίνει μια οικουμενική διάσταση αλλά και μια διαχρονικότητα.
Η γλώσσα του παραμυθιού είναι απλή και κατανοητή με αρκετές σύνθετες λέξεις «χιονάνθρωπος». «αγριοκούνελος», «καταχάρηκε», «κουκουναρομάτια»…
Κατά τη διάρκεια της αφήγησης παρεμβάλλονται αρκετά διαλογικά μέρη που εντείνουν το ενδιαφέρον των μικρών παιδιών και προσδίδουν ζωντάνια και θεατρικότητα.

 

‘Όμορφες εικόνες πλαισιώνουν το παραμύθι και εξάπτουν τη φαντασία των παιδιών.
Κατά την εξέλιξη της αφήγησης τα συναισθήματα κλιμακώνονται και οδηγούμαστε από τη αγωνία, στη χαρά, από την απορία, στη  λύπη  από την απόγνωση  και το φόβο στην κάθαρση
Ο θάνατος του χιονάνθρωπου περιγράφεται με συντομία και δεν παρουσιάζεται ως απώλεια.
Απλά ως μια μετάβαση από τη μια κατάσταση στην άλλη.
«Έλιωσε λοιπόν  κι έγινε νερό. Ένα αυλάκι παγωμένο που κάποτε ήταν χιονάνθρωπος.»
Μετά απ’ αυτό το σημαντικό συμβάν ξεκινά κάτι καινούριο κι ελπιδοφόρο. Το αντιλαμβανόμαστε όλοι μικροί, μεγάλοι.
Υπάρχει μια εξέλιξη, μια γοργότητα στην αφήγηση.
«Πέρασαν μέρες , πέρασαν μήνες…» Με όμορφες ζεστές εικόνες, εικόνες καλοκαιρινές, παιγνιδιάρηδες περιγράφεται η μετάβαση του νερού από την υγρή στην αέρια και κατόπιν στη στερεή κατάσταση.
Τα παιδιά νιώθουν ότι η λύπη και η αγωνία τους τελειώνει. Αρχίζει η διαδικασία της «κάθαρσης».
Το νερό που κάποτε ήταν χιονάνθρωπος γίνεται σύννεφο και πέφτει σαν χιόνι στην κορυφή του βουνού. Κάποιοι ορειβάτες φτιάχνουν ένα χιονάνθρωπο και ο ίδιος ξαναγεννιέται. Γίνεται ο ίδιος χιονάνθρωπος με τα ίδια κουκουναρομάτια, την ίδια μύτη από βελανίδι, τα ίδια χέρια από ξερά κλαδιά αλλά χωρίς στόμα. Όμως ο χιονάνθρωπος μας είναι τόσο χαρούμενος που ξαναγύρισε στον τόπο του και  τόσο ευτυχισμένος που δε χάθηκε μετά τις περιπέτειές του και που κατανόησε ότι όλα στη ζωή κάνουν κύκλο.
                                                                                                                    Βασιλική  Ζ.
Εικονογράφηση
Τραγούδι – Video

 

Πρόσφατα άρθρα

Ιστορικό



Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων