7o ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ

τυπολόγιο όλων των μαθημάτων

Λέμε συχνά ότι ο χρόνος «ρέει», «κυλά» και «φεύγει», χωρίς ποτέ να προσδιορίζουμε επακριβώς τι είδους «πράγμα» είναι αυτό που κυλά και φεύγει ασταμάτητα ή, τουλάχιστον, ποιος ή πώς μπορεί κανείς να μετρά την αδιάκοπη ροή του. Αναμφίβολα, ο «χρόνος» αποτελεί το πιο σκοτεινό και άπιαστο αντικείμενο της ανθρώπινης σκέψης (φυσικής και μεταφυσικής): πρόκειται για κάτι που υπάρχει «πραγματικά» ή, αντίθετα, είναι ένας βολικός τρόπος να «μετράμε» ό,τι συνεχώς μεταβάλλεται και παρέρχεται γύρω από εμάς και μέσα μας; Αραγε, θα συνεχίσει να κυλά αιωνίως, αδιαφορώντας για τις αδυναμίες και τις αγωνίες των ανθρώπων, ή κάποτε θα «τελειώσει», επαναφέροντας στο μηδέν το Σύμπαν και τους κατοίκους του;

Λέγεται ότι όταν ρώτησαν τον Αϊνστάιν «τι είναι ο χρόνος;», αυτός απάντησε χωρίς περιστροφές: «Ο,τι μετράνε τα ρολόγια μας». Με αυτή την προκλητική δήλωση, ο μεγάλος ανανεωτής των παραδοσιακών εννοιών του χώρου και του χρόνου ήθελε πιθανά να μας υπενθυμίσει ότι ο χρόνος δεν είναι «κάτι τι» που μπορεί να συλληφθεί ανεξάρτητα από τον τρόπο που το μετράμε, δηλαδή ανεξάρτητα από το πώς καταγράφουμε την παρουσία του.

Εξάλλου, ο Αϊνστάιν δεν κάνει τίποτε άλλο από το να επαναλαμβάνει ό,τι, πριν από δύο χιλιετίες, είχε υποστηρίξει πρώτος και ρητά ο Αριστοτέλης στο έργο του «Φυσικά» ή «Φυσική Ακρόασις»: «Διότι τούτο είναι ο χρόνος, το αριθμήσιμο ποσό (αριθμός) της κίνησης στη διάρκειά της από ένα πρότερο σε ένα ύστερο» («Φυσικά», 219 b, τόμος 2, μτφ. Β. Μπετσάκος, εκδ. Ζήτρος).

Ο χρόνος λοιπόν, σύμφωνα με τον μεγάλο Σταγειρίτη, δεν είναι παρά «αριθμός» που μετρά τη κίνηση, και μόνο ως μετρήσιμο μαθηματικό μέγεθος έχει το ακριβές φυσικό νόημα που καταγράφεται στις ενδείξεις των ρολογιών και των ημερολογίων μας!

Απορρίπτοντας την επικρατούσα στην εποχή του κυκλική σύλληψη του χρόνου και τα παράδοξα της αιώνιας επιστροφής που αυτή γεννά, ο Αριστοτέλης ανοίγει πρώτος τον δρόμο για την εκκοσμίκευση και τη φυσικοποίηση της μέχρι τότε επικρατούσας μετα-φυσικής σύλληψης του χρόνου. Και είναι απορίας άξιον γιατί χρειάστηκε να περάσουν τόσοι αιώνες ώσπου να υιοθετηθεί η αριστοτελική «λύση» (με τη διττή έννοια της επίλυσης αλλά και της διάλυσης) των λογικών παραδόξων που γεννά η αιωνιότητα, δηλαδή η ιδέα ενός άχρονου κυκλικού χρόνου. Συνεχίστε να διαβάζετε »

Από

προτάθηκε από Α. Αμπαριώτη

Από

Γερμανοί κβαντικοί φυσικοί δημιούργησαν μια εντελώς νέα πηγή φωτός, που μπορεί μελλοντικά να έχει ποικίλες εφαρμογές, για παράδειγμα νέου τύπου λέιζερ που θα λειτουργούν όπως οι ακτίνες-Χ, καλύτερα φωτοβολταϊκά συστήματα, πιο ισχυρούς επεξεργαστές ηλεκτρονικών υπολογιστώνκαι μικρότερου μεγέθους ηλεκτρονικές συσκευές.
Η νέα πηγή φωτός αποτελείται από σούπερ-φωτόνια, καθώς είναι ένα «συμπύκνωμα Μπόζε-Αϊνστάιν» από φωτόνια, κάτι που μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν αδύνατο να υπάρξει.

Για πρώτη φορά, το 1995 δημιουργήθηκε ένα τέτοιο συμπύκνωμα από άτομα αλλά όχι από φωτόνια, όταν κατέστη δυνατό άτομα ρουβιδίου να ψυχθούν κοντά στο απόλυτο μηδέν (-273 βαθμοί Κελσίου) και να συγκεντρωθούν (συμπυκνωθούν) σε έναν περιορισμένο χώρο, οπότε άρχισαν να συμπεριφέρονται σαν ένα μοναδικό πελώριο «σούπερ-σωματίδιο» ή «συμπύκνωμα Μπόζε-Αϊνστάιν».

Πρόκειται για μια κβαντική ουσιαστικά κατάσταση, όπου τα σωματίδια βρίσκονται στη χαμηλότερη δυνατή ενεργειακή κατάστασή τους και συμπεριφέρονται σαν μια ενιαία οντότητα.

Μέχρι τώρα ήταν αδύνατο να γίνει κάτι ανάλογο με τα σωματίδια του φωτός, τα φωτόνια, επειδή εξαφανίζονται, όταν ψύχονται, και αλληλεπιδρούν, καθώς απορροφώνται από τα άτομα των άλλων υλικών της πειραματικής συσκευής.

Για πρώτη φορά όμως, οι Γερμανοί επιστήμονες πέτυχαν να ψύξουν (απλώς σε θερμοκρασία δωματίου) και ταυτόχρονα να συμπυκνώσουν τα φωτόνια, δημιουργώντας έτσι ένα σούπερ-φωτόνιο ή συμπύκνωμα Μπόζε-Αϊνστάιν από φως.

Με άλλα λόγια, κατέστη δυνατό, για πρώτη φορά, μια «θάλασσα» φωτονίων να δράσει σαν ένα ενιαίο φωτόνιο, κάτι που θεωρητικά είχαν προτείνει από το 1925 ο Άλμπερτ Αϊνστάιν και ο Ινδός φυσικός Σατιέντρα Ναθ Μπόζε.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου της Βόννης, υπό τον καθηγητή Μάρτιν Βελτς, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το New Scientist, το Physics World και το Nature, ανέφεραν ότι το φωτονικό συμπύκνωμα Μπόζε-Αϊνστάιν είναι μια τελείως νέα πηγή φωτός που έχει χαρακτηριστικά παρόμοια με το λέιζερ, έχοντας όμως το πρόσθετο πλεονέκτημα ότι, αντίθετα με τα συμβατικά λέιζερ, μπορεί να παράγει φως σε πολύ βραχέα μήκη κύματος, στο πεδίο των ακτινών-Χ ή του υπεριώδους φωτός.

Αυτή η δυνατότητα αποτελεί «ευλογία» για τους σχεδιαστές «τσιπ» υπολογιστών, επειδή χρησιμοποιούν φως λέιζερ για να χαράξουν τα κυκλώματα πάνω στα υλικά των ημιαγωγών.

Όμως, η όλη διαδικασία συναντά περιορισμούς, μεταξύ άλλων, από το μήκος κύματος που λειτουργεί το λέιζερ.

Η δημιουργία νέων λέιζερ ακτινών-Χ με παλμούς μικρότερου μήκους κύματος (χάρη στη νέα γερμανική ανακάλυψη) θα επιτρέψει τη χάραξη πολύ πιο πολύπλοκων κυκλωμάτων πάνω στην ίδια επιφάνεια πυριτίου, γεγονός που θα οδηγούσε σε μια νέα γενιά επεξεργαστών πολύ υψηλότερων επιδόσεων και άρα πιο ισχυρών υπολογιστών.

Η νέα ανακάλυψη θα μπορούσε, επίσης, να αξιοποιηθεί σε άλλες εφαρμογές, όπως η φασματοσκόπηση και τα φωτοβολταϊκά, μειώνοντας το μέγεθος των ηλιακών κυψελών, καθώς θα μπορούν να συλλέγουν και να εστιάζουν καλύτερα το ηλιακό φως, ακόμα και σε συννεφιασμένες μέρες.

Οι επιστήμονες του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN) κατάφεραν για πρώτη φορά να «παγιδεύσουν» 38 άτομα αντιύλης, συγκεκριμένα αντι-υδρογόνου. Αντι-υδρογόνο είχε παραχθεί ξανά στο παρελθόν, είχε όμως τότε καταστραφεί αμέσως μόλις είχε έρθει σε επαφή με την κανονική ύλη, ενώ αυτή τη φορά κατέστη δυνατό τα άτομα αντιύλης να διατηρηθούν, σε συνθήκες κενού, έστω και για κλάσματα του δευτερολέπτου (συγκεκριμένα, για 170 χιλιοστά του δευτερολέπτου).

Οι 40 ερευνητές από επτά χώρες, που απάρτιζαν την ερευνητική ομάδα του πειράματος Alpha του CERN, με εκπρόσωπο τον φυσικό Τζέφρι Χανγκστ του πανεπιστημίου Άαρχους της Δανίας, μετά από πέντε χρόνια προσπαθειών, παρουσίασαν το επίτευγμά τους στο περιοδικό «Nature». Όπως ανέφεραν, η ικανότητα μελέτης τέτοιων ατόμων αντιύλης θα επιτρέψει στο μέλλον την πραγματοποίηση αδύνατων μέχρι σήμερα πειραμάτων πάνω σε θεμελιώδη αξιώματα της φυσικής.

Το κυρίαρχο «Καθιερωμένο Μοντέλο» της Φυσικής -με βάση τις θεωρίες του βρετανού φυσικού Πολ Ντιράκ από το 1931- υποστηρίζει ότι κάθε σωματίδιο στη φύση(πρωτόνια, ηλεκτρόνια, νετρόνια και άλλα πιο «εξωτικά») έχει το αντίστοιχο αντι-σωματίδιο. Για παράδειγμα, στο ηλεκτρόνιο αντιστοιχεί το ποζιτρόνιο, το οποίο αξιοποιείται και σε μια ειδική τεχνική τομογραφίας (PET Scan).

Ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα που απασχολεί τους φυσικούς, είναι γιατί ο κόσμος αποτελείται βασικά πια από ύλη παρά από αντιύλη, η οποία είναι σχετικά σπάνια, παρόλο που όμοιες ποσότητες από τις δύο αυτές καταστάσεις της ύλης πιστεύεται ότι δημιουργήθηκαν κατά τη γέννηση του σύμπαντος. Συνεχίστε να διαβάζετε »

Ο μεγάλος υπόγειος επιταχυντής αδρονίων του CERN, κάτω από τα γαλλο-ελβετικά σύνορα, κατάφερε για πρώτη φορά να αναδημιουργήσει διαδοχικά «μίνι-Μπιγκ Μπανγκ», προκαλώντας συγκρούσεις ιόντων μολύβδου αντί πρωτονίων, με ταχύτητα κοντά σε αυτήν του φωτός (0,999) και αναπαράγοντας συνθήκες πολύ κοντά σε αυτές που επικρατούσαν κατά την απαρχή του σύμπαντος.

Οι επιστήμονες του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN) δημιούργησαν θερμοκρασίες πάνω από δέκα τρισεκατομμύρια βαθμούς Κελσίου, δηλαδή ένα εκατομμύριο φορές πιο υψηλές από αυτές που επικρατούν στο κέντρο του Ήλιου μας, οι οποίες είναι οι υψηλότερες που έχουν ποτέ επιτευχθεί σε πείραμα. Αφάνταστα υψηλές ήσαν και οι πυκνότητες που επιτεύχθηκαν, ανάλογες με αυτές σε ένα άστρο νετρονίων, που ισοδυναμούν με τη συμπίεση της ύλης της μεγάλης πυραμίδας της Αιγύπτου στο κεφάλι μιας καρφίτσας.

Σε τόσο υψηλές θερμοκρασίες, τις οποίες κατέστησαν εφικτές σε ένα ελεγχόμενο και ασφαλές περιβάλλον, όπως δήλωσε ο πυρηνικός φυσικός του CERN Ντέηβιντ Έβανς, ακόμα και τα πρωτόνια και τα νετρόνια, που αποτελούν τους πυρήνες των ατόμων, λιώνουν δημιουργώντας μια καυτή υπέρ-πυκνη «σούπα» (πλάσμα) υποατομικών σωματιδίων κουάρκ και γκλουονίων. Αυτή η εξωτική μορφή ύλης πιστεύεται ότι υπήρχε αμέσως μετά τη δημιουργία του σύμπαντος.

Όπως είπε ο Έβανς, αμέσως μετά τις πρώτες ιστορικές συγκρούσεις ιόντων μολύβδου, επιφωνήματα ενθουσιασμού ξέσπασαν στην αίθουσα ελέγχου του πειράματος Alice του CERN, ενώ το πανηγυρικό κλίμα διαχύθηκε ανά τον κόσμο, σε όλους τους φυσικούς που από μακριά παρακολουθούν την εξέλιξη των πειραμάτων.

Μέχρι τώρα, ο επιταχυντής έκανε συγκρούσεις πρωτονίων, σε αναζήτηση, μεταξύ άλλων, του σωματιδίου-φαντάσματος, του μποζονίου του Χιγκς. Τώρα πια όμως και για τις επόμενες τέσσερις εβδομάδες, ο επιταχυντής θα κάνει συγκρούσεις ιόντων μολύβδου και οι φυσικοί ευελπιστούν ότι θα μπορέσουν να μάθουν περισσότερα για την ύλη (πλάσμα) από την οποία συνίστατο το σύμπαν μόλις ένα εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου μετά την αρχική «έκρηξη» (Big Bang) της δημιουργίας, πριν από περίπου 13,7 δισ. χρόνια.

Εκτός από το πείραμα Alice (ακρωνύμιο της φράσης Α Large Ion Collider Experiment) που σχεδιάστηκε ειδικά για τις συγκρούσεις ιόντων μολύβδου, επίσης και τα άλλα πειράματα Atlas και CMS (Compact Muon Solenoid) αφιερώθηκαν στις νέου τύπου συγκρούσεις σωματιδίων, σύμφωνα με το BBC και τη βρετανική «Τέλεγκραφ». Μετά τις συγκρούσεις ιόντων μολύβδου για ένα μήνα, ο επιταχυντής θα επιστρέψει στις συνήθεις συγκρούσεις πρωτονίων.

Οι φυσικοί θα μελετήσουν τώρα διεξοδικά τα αποτελέσματα που θα παράγουν τα πειράματα του CERN σχετικά με το «πλάσμα κουάρκ-γκλουονίων», ελπίζοντας ότι θα καταλάβουν καλύτερα την ισχυρή πυρηνική δύναμη, μια από τις τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις στη φύση, που συγκρατεί τους πυρήνες των ατόμων και η οποία είναι χίλιες φορές ισχυρότερη από την ηλεκτρομαγνητική δύναμη. Η ισχυρή πυρηνική δύναμη είναι αυτή εξάλλου που γεννάει περίπου το 98% της μάζας των πρωτονίων και νετρονίων.

Στο πείραμα Alice συμμετέχουν περίπου 1.000 φυσικοί από 100 ερευνητικά ινστιτούτα 30 χωρών. Τα πειράματα των «μίνι-Μπιγκ Μπανγκ» θα παράγουν δεδομένα με ρυθμό 1,2 gigabytes ανά δευτερόλεπτο και όλα αυτά θα πρέπει να αναλυθούν, πριν υπάρξει επίσημη επιστημονική επιβεβαίωση για τον εντοπισμό της εξωτικής πρωταρχικής ύλης, μια διαδικασία που θα πάρει εβδομάδες, αν όχι μήνες.

Πηγή: ΕΡΤ

Για την επικείμενη έλευση της «Νέας Φυσικής» κάνουν λόγο οι επιστήμονες του CERN.

Οι θεωρίες περί ύπαρξης παράλληλων συμπάντων ή διαστάσεων είναι από τις πλέον γνωστές υποθέσεις της επιστημονικής φαντασίας (χαρακτηριστικό – και πρόσφατο- παράδειγμα αποτελεί η δημοφιλής τηλεοπτική σειρά Fringe). Ωστόσο, σύμφωνα με τους επιστήμονες του CERN, ενδεχομένως κάποια στιγμή οι θεωρίες αυτές να επαληθευτούν, χάρη στη λειτουργία του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (Large Hadron Collider – LHC).

«Παράλληλα σύμπαντα, άγνωστες μορφές ύλης, νέες διαστάσεις…δεν είναι πλέον προϊόντα φτηνής επιστημονικής φαντασίας, αλλά ‘συμπαγείς’ επιστημονικές θεωρίες, τις οποίες οι επιστήμονες προσπαθούν να επαληθεύσουν μέσω της δουλειάς που γίνεται με τον LHC» αναφέρεται σε ανακοίνωση του Theory Group του διεθνούς ερευνητικού κέντρου.

Καθώς σωματίδια συγκρούονται μεταξύ τους σε μεγάλες ταχύτητες, η αισιοδοξία του προσωπικού του CERN μεγαλώνει, αφήνοντας πίσω την «προβληματική» εκκίνηση του αξίας 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων πειράματος, με τους επιστήμονες να μιλούν πλέον για την επικείμενη έλευση μίας «Νέας Φυσικής».

Στα μέσα του Οκτωβρίου, ο Γενικός Διευθυντής, Ρολφ Χόιερ, ανακοίνωσε πως πρωτόνια συγκρούονταν μεταξύ τους εντός του (27 χιλιομέτρων) «δαχτυλιδιού», σε ρυθμό 5 εκατομμυρίων ανά δευτερόλεπτο- δύο εβδομάδες πιο νωρίς από ό,τι αναμενόταν. Το επόμενο έτος, οι συγκρούσεις θα λαμβάνουν χώρα σε «αστρονομικούς» ρυθμούς, αναδημιουργώντας τις συνθήκες που επικρατούσαν κλάσματα δευτερολέπτου μετά το Big Bang, 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια πριν.

Παρά τις έρευνες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, μόνο 4% του σύμπαντός μας είναι «γνωστό» στην ανθρωπότητα, καθώς το υπόλοιπο αποτελείται από «σκοτεινή ύλη» και «σκοτεινή ενέργεια».

Δισεκατομμύρια σωματίδια, τα οποία συμμετέχουν σε συγκρούσεις εντός του Επιταχυντή, παρατηρούνται από τους αισθητήρες του CERN, οι οποίοι στέλνουν τα δεδομένα σε εργαστήρια σε όλο τον κόσμο. Εκεί, επιστήμονες προχωρούν σε αναλύσεις και εκτιμήσεις σχετικά με τα είδη και τα αποτελέσματα των συγκρούσεων.

Οι θεωρητικοί του CERN πιστεύουν ότι αυτές οι έρευνες θα αποκαλύψουν στοιχεία σχετικά με διαστάσεις πέραν μήκους, πλάτους, βάθους και χρόνου, καθώς σωματίδια τόσο υψηλών ενεργειών εικάζεται πως εξαφανίζονται μέσα σε αυτές, πριν επανέλθουν στις προαναφερθείσες γνωστές.

Εντός των αγνώστων διαστάσεων θεωρείται ότι είναι πιθανόν να βρίσκονται παράλληλα σύμπαντα, αλλά σε βαρυτικές συνθήκες που παρεμποδίζουν την «αναπαραγωγή» του φωτός- κάτι που θα έκανε εξαιρετικά δύσκολη την εξερεύνησή τους.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από Reuters

O Aκαδημαϊκός κ. Δημήτρης Νανόπουλος μιλά για  «τη Σκοτεινή Ύλη και το Μεγάλο Επιταχυντή (LHC) του CERN»,
στο Ίδρυμα Ευγενίδου τη Δευτέρα, 18 Οκτωβρίου 2010, ώρα 19:30.

Τον κύριο Δημήτρη Νανόπουλο, Ακαδημαϊκό Διακεκριμένο Καθηγητή Φυσικής του Texas A&M University και Εθνικό μας Εκπρόσωπο στο CERN, φιλοξενεί το Ίδρυμα Ευγενίδου σε μια άκρως ενδιαφέρουσα βραδιά, ανοικτή προς το ευρύ κοινό, τη Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010 και ώρα 19:30. Η ομιλία του κ. Νανόπουλου με τίτλο: «Η Σκοτεινή Ύλη και ο Μεγάλος Επιταχυντής (LHC) του CERN» θα μας ξεναγήσει σε ένα από τα άκρως ενδιαφέροντα θέματα που αφορούν στο μεγαλύτερο πείραμα βασικής έρευνας που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ!

Ξεκινώντας από το Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων ή LHC (Large Hadron Collider) στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών Ευρώπης ή CERN, της Ελβετίας, θα γίνει κατανοητό ότι δεν είναι μόνο οι 10.000 μαγνήτες στο 27 Km τούνελ, περίπου 100 m κάτω από το έδαφος, ούτε οι περίπου 4.000 πειραματικοί Φυσικοί Υψηλών Ενεργειών που ασχολούνται με το πείραμα αυτό, αλλά κάτι ακόμη πιο σπουδαίο: το γεγονός δηλαδή ότι θα φθάσουμε για πρώτη φορά την πραγματικά μεγάλη συνολική ενέργεια των 14 TeV. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι μας δίνεται η ευκαιρία να ανακαλύψουμε μια σειρά νέων σωματιδίων, όπως το σωμάτιο Higgs, ή τα υπερσυμμετρικά σωμάτια, συμπεριλαμβανομένου και του neutralino, που θεωρείται ο κύριος υποψήφιος για τη σύσταση της Σκοτεινής Ύλης.

Στη συνέχεια ο κύριος Νανόπουλος θα εξηγήσει γιατί είναι τόσο σπουδαία τα παραπάνω αναφερθέντα σωματίδια για μια επιστημονική κατανόηση του Σύμπαντος μέσα από μια ενοποιημένη θεωρία όλων των δυνάμεων στη φύση. Το σωμάτιο Higgs είναι απόρροια ενός μηχανισμού που εξηγεί με ποιον τρόπο όλα τα υλικά σωμάτια αποκτούν τη μάζα τους, ενώ τα υπερσυμμετρικά σωμάτια μας εξηγούν, μεταξύ άλλων, γιατί όλες οι δυνάμεις στη φύση, σε πάρα πολύ υψηλές ενέργειες ή ισοδύναμα, μέσω της Αρχής της Αβεβαιότητας του Heisenberg, σε πάρα πολύ μικρές αποστάσεις (~10-30cm), ενώνονται και συμπεριφέρνονται σαν μια δύναμη. Επίσης, το neutralino, μπορεί άνετα να εξηγήσει την Σκοτεινή Ύλη του Σύμπαντος, δηλαδή το 23% της Συμπαντικής Υλο-Ενέργειας! Έτσι λοιπόν έχουμε μια μεγάλη συσχέτιση του μικρόκοσμου, από όπου προέρχεται το neutralino και του μακροκοσμικού Σύμπαντος, όπου κυριαρχεί η Σκοτεινή Ύλη.

Συμπερασματικά τα πειραματικά αποτελέσματα αναμένονται με μεγάλη αγωνία γιατί θα δείξουν καθαρά ποιος είναι ο «πειραματικά στρωμένος» δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε για να αποκωδικοποιήσουμε τη φύση σε τέτοια λεπτομέρεια, που πριν λίγα χρόνια φαινόταν ένα ασύλληπτο και απραγματοποίητο όνειρο. Ένα γεγονός φαίνεται σίγουρο: ότι με τη λειτουργία του LHC, οι απόψεις μας περί του Σύμπαντος θα είναι σαφέστατα πολύ πιο τεκμηριωμένες και θα οδηγηθούμε σε πολύ πιο προχωρημένες και μέχρι τώρα άβατες περιοχές της γνώσης.

Σημειώνεται ότι η ομιλία είναι ανοικτή στο ευρύ κοινό και η είσοδος στο Αμφιθέατρο του Ιδρύματος θα πραγματοποιηθεί με δελτία προτεραιότητας, τα οποία θα ξεκινήσουν να δίδονται από τη Γραμματεία, μία ώρα πριν από την έναρξη της ομιλίας (Ίδρυμα Ευγενίδου, Λεωφ. Συγγρού 387, 175 64 Π. Φάληρο). Συνεχίστε να διαβάζετε »

Είναι πολύ λεπτός άνθρακας, διάφανος, εξίσου καλός αγωγός του ηλεκτρισμού με τον χαλκό και αντέχει 100 φορές πιο πολύ από το ατσάλι. Το γραφένιο «χάρισε» το Νόμπελ Φυσικής στους Αντρέ Γκέιμ και Κονσταντίν Νοβοσέλοφ (φωτ. Reuters)

Ο 51χρονος Αντρέ Γκέιμ και ο 36χρονος Κονσταντίν Νοβοσέλοφ είναι οι πρώτοι που κατάφεραν ν’ απομονώσουν το γραφένιο (2004) και να αναδείξουν τις εξαιρετικές του ιδιότητες. Πρόκειται για μια μορφή πολύ λεπτού άνθρακα (πάχους μόλις ενός ατόμου) με εξαιρετικά μεγάλη αντοχή (100 φορές δυνατότερο από το ατσάλι). Είναι εξίσου καλός αγωγός του ηλεκτρισμού με τον χαλκό, ενώ ως αγωγός της θερμότητας ξεπερνά κάθε άλλο γνωστό υλικό.

Είναι σχεδόν εντελώς διάφανο, αλλά έχει ταυτοχρόνως τόσο μεγάλη πυκνότητα ώστε δεν μπορεί να το διαπεράσει ούτε ένα άτομο ηλίου (το μικρότερο αέριο άτομο).

Ο ίδιος ο Γκέιμ το συγκρίνει, ως προς τις εν δυνάμει επαναστατικές του εφαρμογές, με τα πλαστικά, ενώ η Επιτροπή Νόμπελ της Βασιλικής Σουηδικής Ακαδημίας Επιστημών, που απονέμει το βραβείο, εκτιμά ότι η η αξιοποίηση των ιδιοτήτων του γραφενίου μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη νέων υπερ-υλικών.

Με το γραφένιο οι επιστήμονες έχουν την ευκαιρία να μελετήσουν μια νέα κατηγορία δισδιάστατων υλικών με μοναδικές ιδιότητες και να διεξαγάγουν πειράματα που δίνουν νέα τροπή στα φαινόμενα της κβαντικής φυσικής. Οσον αφορά τις πρακτικές εφαρμογές, η επιτροπή προβλέπει ότι οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές μπορούν να γίνουν πολύ πιο αποδοτικοί, καθώς οι ημιαγωγοί από γραφένιο θα είναι πολύ γρηγορότεροι από τους ημιαγωγωγούς σιλικόνης που χρησιμοποιούνται σήμερα.

Από αεροσκάφη μέχρι οθόνες

Ως διάφανο υλικό με καλή αγωγιμότητα, το γραφένιο είναι επίσης κατάλληλο για την κατασκευή οθονών αφής ή ηλιακών κυψελών, ενώ το απειροελάχιστο πάχος του και η υψηλή αντοχή του μπορούν να αξιοποιηθούν για την ανάπτυξη εξαιρετικά λεπτών, ελαστικών και ελαφρών υλικών για την κατασκευή αεροσκαφών, δορυφόρων και αυτοκινήτων.

Οι δύο φετινοί νικητές γεννήθηκαν και σπούδασαν στη Ρωσία και σήμερα είναι καθηγητές στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Ο Γκέιμ έχει ολλανδική υπηκοότητα, ενώ ο Νοβοσέλοφ ρωσική και βρετανική. Σε ηλικία μόλις 36 ετών, είναι μάλιστα ο νεότερος νομπελίστας φυσικός από το 1973. Συγχαίροντας τους δύο συναδέλφους τους, διακεκριμένοι φυσικοί χαιρετίζουν μεταξύ άλλων την καθαρότητα της σκέψης και την απλότητα των μεθόδων των Γκέιμ και Νοβοσέλοφ οι οποίοι κατάφεραν ν’ απομονώσουν το πρώτο στρώμα γραφενίου από τον κοινό γραφίτη χρησιμοποιώντας μια απλή κολλητική ταινία.

Η ίδια η επιτροπή μνημονεύει άλλωστε «την παιχνιδάρικη διάθεση» που επέδειξαν οι δύο βραβευθέντες ανοίγοντας ταυτοχρόνως νέες προοπτικές στην επιστήμη.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (Πηγές: Ασ. Πρες-Ρόιτερ-ΑΠΕ)

Lightning strikes three of the tallest buildings in Chicago at the same time! from Craig Shimala on Vimeo.

Στατιστικά, οι θερινοί κεραυνοί είναι πιο επικίνδυνοι, διότι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται έξω από τα σπίτια τους. «Προχθές οι κεραυνοί ήταν πάρα πολλοί,διότι ενώ “κατέρρεε” από τη μία μεριά ο ένας πυρήνας της καταιγίδας, από την άλλη μεριά στα θερμά νερά του Σαρωνικού γεννιόταν ένας άλλος. Οι κεραυνοί, ή αλλιώς αστροπελέκια,είναι τα πιο επικίνδυνα ατμοσφαιρικά φαινόμενα, καθώς αναφερόμαστε σε πολύ μεγάλες δυνάμεις, μια και τα φορτία των εκκενώσεων αυτών είναι της τάξεως των 100 εκατομμυρίων Βολτ» αναφέρει ο κ. Κολυδάς, ο οποίος εξηγεί τη διαφορά μεταξύ κεραυνών και αστραπών: «Οι ηλεκτρικές εκκενώσεις που μπορεί να συμβούν μέσα στο ίδιο το σύννεφο ονομάζονται αστραπές και αυτό δηλώνει ότι η καταιγίδα βρίσκεται στο στάδιο της ανάπτυξης».

Συνεχίστε να διαβάζετε »

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ακούγοντας τα παράπονα των παικτών του, στην Εθνική Αργεντινής, πέρασε από την θεωρία στην πράξη. Εκτέλεσε 30 φάουλ από μέση απόσταση, έλεγε στον τερματοφύλακα τη γωνία που θα σημαδέψει και κατάφερε να σημειώσει 20 γκολ, στέλνοντας την μπάλα εκεί όπου έπρεπε και χωρίς πρόβλημα! Σίγουρα ο «Ντιεγκίτο» τα κατάφερε αρκετά καλά, ακόμη και χωρίς να έχει σπουδάσει Φυσική. Αν είχε σπουδάσει, ασφαλώς θα γνώριζε ότι η τροχιά της μπάλας διέπεται από το φαινόμενο Magnus. Το φαινόμενο πήρε το όνομα του φυσικού Magnus, που το περιέγραψε ολοκληρωμένα, και αφορά την κίνηση μιας περιστρεφόμενης σφαίρας σε ρευστό, αέριο ή υγρό. Για την κατανόηση του φαινομένου Magnus, χρειάζεται η κατανόηση διαφόρων άλλων νόμων της δυναμικής των ρευστών, όπως ο νόμος του Bernoulli, καθώς και ο σχηματισμός οριακών στρωμάτων στο ρευστό μέσο γύρω από το κινούμενο αντικείμενο. Οταν η μπάλα περιστρέφεται, δημιουργείται χαμηλή πίεση (αυξημένη ταχύτητα αέρα) εκεί όπου η περιστροφή έχει την ίδια κατεύθυνση με το ρεύμα του αέρα, και υψηλή πίεση (χαμηλή ταχύτητα αέρα) στην άλλη πλευρά της μπάλας. Αναγκάζεται να ακολουθήσει μια πορεία προς τα πάνω ή προς τα κάτω, ανάλογα με την περιστροφή. Εάν ένας παίκτης, λοιπόν, σουτάρει με φάλτσο, η μπάλα ακολουθεί στην αρχή μια ευθύγραμμη πορεία και στα τελευταία μέτρα ξαφνικά κάνει μιαν απρόσμενη στροφή, καθιστώντας την απόκρουσή της εξαιρετικά δύσκολη. Στο φαινόμενο αυτό, λοιπόν, οφείλεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό η τέχνη των ποδοσφαιριστών να βάζουν γκολ με φαλτσαριστά χτυπήματα φάουλ.

Οι ερευνητές ελπίζουν ότι η εξίσωσή τους θα βοηθήσει στον καλύτερο σχεδιασμό των μελλοντικών ποδηλάτων, διευκολύνοντας τους κατασκευαστές να προσαρμόσουν τα σχέδια τους έτσι ώστε τα ποδήλατά τους να είναι πιο σταθερά

Σύμφωνα με παραδόσεις αιώνων, ο χορός γύρω από τη φωτιά εξευμένιζε τα πνεύματα και έφερνε βροχή. Σήμερα, ο Θεός της βροχής πείθεται σαφώς πιο αποτελεσματικά και γρήγορα, με την αναγκαία παρέμβαση της φυσικής.

Ομάδα Ευρωπαίων φυσικών παρουσίασε μια καινοτομική τεχνολογία, η οποία με τη βοήθεια λέιζερ που «στοχεύουν» τον ουρανό, μπορεί να «πυροδοτήσει» το σχηματισμό νεφών και τη δημιουργία σταγόνων νερού μέσα σε αυτά. Η συγκεκριμένη τεχνική, όταν τελειοποιηθεί, θα είναι σε θέση να προκαλεί βροχή κατά παραγγελία σε οποιαδήποτε περιοχή.

Η ανακάλυψη παρουσιάστηκε στο περιοδικό «Nature Photonics» κι έγινε από Ελβετούς, Γερμανούς και Γάλλους ερευνητές υπό τον οπτικό φυσικό Τζερόμ Κασπαριάν του πανεπιστημίου της Γενεύης.

Συνεχίστε να διαβάζετε »