Της Παπαγιάννη Ευαγγελίας

Ξύπνησα αρκετά ευδιάθετη, νωρίς το πρωί,  αφού θα πήγαινα για ψώνια με τις φίλες μου.

«Καλημέρα μορφιά», ακούω να λέει μια γνώριμη φωνή.

Γυρνάω και τι να δω; Ήρθε η θεία από το χωριό! Δεν το πιστεύω αυτό που μου συμβαίνει. Έχω να βγω με τις φίλες μου για ψώνια πάρα πολύ καιρό και ανυπομονούσα να ξαναζήσω αυτήν την όμορφη βόλτα όπου μιλάμε μόνο για κοριτσίστικα θέματα και κουτσομπολιά. Προφανώς, όμως, τώρα που ήρθε η θεία θα πρέπει να την αναβάλλω. Είναι κανόνας στο σπίτι, ότι όταν έρχεται η θεία πρέπει να είμαστε οι καλύτεροι οικοδεσπότες.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα για να μην ξεσπάσω από τα νεύρα μου και απαντάω:

«Καλημέρα θεία, τι έκπληξη είναι αυτή! Σήμερα κατέβηκες από πάνω;», ελπίζοντας πως θα μου πει ότι ήρθε μόνο για έναν καφέ.

«Σκοπεύω να κάτσω δυο-τρεις μερούλες.Έχω κάποιες δλειές στην πόλ΄.

Αυτό θα πει “γκαντεμιά”…

Στη συνέχεια, ανοίγει το ψυγείο για να ελέγξει τι τρώμε στο σπίτι μας, βλέπει τα αυγά και μου λέει:

«Πέταξ ‘τα, δεν είναι καλά αυτά του ‘μπορίου έχουν φάρμακα μέσα. Έφρα ‘γω απ’ το χωριό φρέσκα αυγουλάκια απ’ τις κοτούλες».

Είναι πολύ γλυκιά η θεία αλλά είναι και ανυπόφορη ταυτοχρόνως. Στεναχωρημένη και νευριασμένη καθώς είμαι καλώ τις φίλες μου να τους πω τα “ευχάριστα νέα”. Εκείνες άρχισαν να γελάνε αλλά που να καταλάβουν τι δράμα ζω!

Για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνεται ο γνωστός στίχος τραγουδιού “Μην κάνεις όνειρα γιατί, ο Θεός γελάει”!