Της Παπαγιάννη Εύας
Σύμφωνα με μελέτη για τις επιπτώσεις του κορονοϊού στους μαθητές, το κλείσιμο των σχολείων άφησε πίσω του μια μακροπρόθεσμη ψυχική επιβάρυνση στους εφήβους.
Τα ποσοστά των τραυμάτων είναι σοκαριστικά!
Συγκεκριμένα το 14% των εφήβων μαθητών που μετείχαν σε μελέτη εμφάνισαν κατάθλιψη , το 10% άγχος, ενώ το 38% είδαν την ποιότητα της ζωής τους σταδιακά να χειροτερεύει.
Μιλώντας μέσα από την εμπειρία μου, νομίζω πως ένα τέτοιο συμβάν μπορεί να αλλάξει όχι μόνο τον τρόπο ζωής μας αλλά και τη στάση μας απέναντι σε αυτή. Αρχίζουμε δηλαδή να βλέπουμε πολλές καταστάσεις διαφορετικά και να τις αντιμετωπίζουμε με άλλο τρόπο. Αυτό το λέω διότι η καραντίνα μας έκανε όλους δυνατότερους. Ήρθαμε αντιμέτωποι με πολλά και δύσκολα περιστατικά, ενώ ταυτοχρόνως ανακαλύψαμε τον εαυτό μας και θέσαμε προτεραιότητες. Γίναμε έτσι πιο έμπειροι με αποτέλεσμα να είμαστε έτοιμοι να διαχειριστούμε με σωστό τρόπο ποικίλες καταστάσεις.
Σε αυτό το σημείο να επισημάνω πως η πανδημία έχει αφήσει ένα τεράστιο τραύμα στην ψυχική υγεία όχι μόνο των μαθητών αλλά και των νέων γενικότερα. Δημιούργησε κρίσεις άγχους, πανικού ενώ παράλληλα πολλοί άνθρωποι έχουν τον μόνιμο φόβο πως μπορεί να χάσουν ένα αγαπημένο τους πρόσωπο. Για αυτόν τον λόγο «αναγκάζουν» τους εαυτούς τους να περιορίζονται στο σπίτι, χωρίς εξόδους, προκειμένου να είναι ασφαλείς. Χάνουν την επαφή με το περιβάλλον και δεν κοινωνικοποιούνται. Έχει παρατηρηθεί σε μαθητές ότι δεν μπορούν να συγκεντρωθούν, είναι ανήσυχοι και δεν μπορούν να έχουν υψηλή επίδοση στις μαθησιακές τους δραστηριότητες.
Εκτός από όλα τα αρνητικά που άφησε ο κορονοϊός, υπήρξαν και κάποιες θετικές επιπτώσεις.
Αρχικά, κατά την διάρκεια της καραντίνας υπήρξε πολύς χρόνος για να δοκιμάσεις νέα πράγματα. Οι μαθητές οι οποίοι σε καθημερινή βάση έτρεχαν για να προλάβουν να τελειώσουν όλες τις υποχρεώσεις τους, βρήκαν χρόνο για τους εαυτούς τους, απέκτησαν καινούριες δεξιότητες και γενικότερα ανακάλυψαν τα ενδιαφέροντά τους. Επιπροσθέτως, ήταν μία ευκαιρία τα παιδιά να έρθουν κοντά με τις οικογένειές τους, τους φίλους τους και να καταλάβουν πραγματικά ποια άτομα αξίζουν να είναι στην ζωή τους. Μέσω της καραντίνας απέκτησε αξία η ψυχολογία της συνεργασίας ανάμεσα σε συμμαθητές αλλά και η νοοτροπία της προσωπικής εργασίας, που είναι πιο αποτελεσματική αφού δεν υπάρχουν περισπασμοί και αντιπαραθέσεις. Τέλος, μαθητές και νέοι συνειδητοποίησαν πόσο σημαντική είναι η άθληση στην καθημερινότητα τους με αποτέλεσμα να ζουν μία πιο εξισορροπημένη ,σε σχέση με την διατροφή και τη άθληση, ζωή.
Συμπεραίνοντας, καταλαβαίνουμε πως ήταν μια εξαιρετικά δύσκολη και πρωτόγνωρη εμπειρία για όλους μας. Μια εμπειρία που σίγουρα έχει χαραχτεί στις καρδιές μας. Αυτός ο χρόνος, εκτός από πολλά χρήσιμα διδάγματα ζωής, μας άφησε επίσης αρκετά ψυχικά τραύματα που δύσκολα θα αντιμετωπιστούν.
Πάντως, έχω να πω πως αν αυτό που ζήσαμε και ζούμε είναι μία δοκιμασία, μία πρόκληση, ένας αγώνας, εμείς που το αντιμετωπίσαμε καταλάβαμε την αξία της ζωής!
Και ποτέ δεν πρέπει να ξεχάσουμε αυτούς που έχασαν τον αγώνα! Πάλεψαν με κάτι πρωτόγνωρο και άνισο…