Γ4-Εργασία Πίλφολντ-Ρεντίφη τελική
Γ3-Εργασία Μακρή- Ντόκορου- Κοσκινάς τελική μορφή
Γ3- Εργασία Κονισπολιάτη- Κιτροπούλου- Πούικα τελική μορφή
Γ3- Εργασία Καφαράκη- Μοναστηριώτης- Στατήρη – τελική μορφή
Γ3- Μπάκα-Φραντζέσκου-Ράπτης τελική μορφή
Γ4 -Εργασία Πολίτη -Σδώνα-Γείτονα-Φιστουρή τελική μορφή
Γ4-Εργασία Χονδρογιάννη-Προβατά-Τσάτη τελική μορφή
Γ4-Εργασία Πρωτοψάλτη- Παγιάτη- Σαβάλιο- Ντραγκόι τελική μορφή
ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ
Ορισμός: Αυτοκτονία ονομάζεται η ανθρώπινη εκείνη πράξη, κατά την οποία ο ίδιος ο άνθρωπος τερματίζει την ζωή του. Η αυτοκτονία είναι «φόνος» και είναι “αφαίρεση από πρόθεση από εμάς της ίδιας ζωής μας’’, γι’ αυτό και διαφέρει από τον κοινό φόνο, την αφαίρεση δηλαδή της ζωής του άλλου από κάποιον. Και ακόμη, η αυτοκτονία διακρίνεται σε άμεση και έμμεση.
Η αυτοκτονία στην Ορθόδοξη Εκκλησία
Η χριστιανική διδασκαλία θεωρεί την αυτοκτονία ως ένα από τα μεγαλύτερα αμαρτήματα, η δε Ορθόδοξη Εκκλησία στηριζόμενη στην Αγία Γραφή και στην Ιερά Παράδοση θεωρεί την αυτοκτονία ως έγκλημα εναντίον της ιερότητας της ανθρώπινης ζωής και ως κλονισμό και απώλεια της πίστεως και της ελπίδας του αυτόχειρα προς τον Θεό. Σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη ο άνθρωπος τη ζωή δεν την έχει από τον εαυτό του, αλλά την έλαβε ως δώρο από τον Θεό και γι’ αυτό οφείλει να την εκτιμά και ανάλογα με τον σκοπό της πρέπει να την μεταχειρίζεται. Κανείς από μας δεν ζει για τον εαυτό του και κανείς δεν πεθαίνει για τον εαυτό τον, διότι, εάν ζούμε, ζούμε για τον Κύριο, και εάν πεθαίνομε, πεθαίνομε για τον Κύριο. Είτε λοιπόν ζούμε είτε πεθαίνουμε ανήκουμε στον Κύριο, στον όποιο ανήκει η ζωή μας ( Ρωμ. ιδ’, 7 – 8) και μόνος Εκείνος έχει απόλυτη δικαιοδοσία επάνω σε αυτή. Κάθε ένας, ο οποίος επιλέγει να καταστρέψει την ζωή του γιατί χωρίς σωστή κρίση θεωρεί ότι τη βρίσκει αφόρητη, κάνει κατάχρηση δικαιώματα του Θεού τα οποία παραβιάζει κατάφορα, και ασεβεί προς τον Θεό, γι’ αυτό και θεωρείται ασυγχώρητος.
Η ζωή, ως δώρο του Θεού, έχει συγκεκριμένο και υψηλό σκοπό, αφού ο Θεός δεν έκανε τίποτε και δεν κάνει τίποτε χωρίς σκοπό. Ο σκοπός της ζωής του κάθε ανθρώπου είναι , σύμφωνα με τη χριστιανική διδασκαλία, η πνευματική ολοκλήρωση του ανθρώπου, δηλαδή, η αγιότητα, η όποια θα έχει ως τελική επιβράβευση τη Βασιλεία των Ουρανών. Και αυτόν τον σκοπό ο άνθρωπος οφείλει να υπηρετεί πάντοτε και να μην τον παραβιάζει κατάφορα και ματαιώνοντάς τον με την πρόωρη και με βίαιη έξοδο από αυτή τη ζωή, δηλαδή την αυτοκτονία.
Ο άνθρωπος, ο όποιος αποτελείται από σώμα και ψυχή, έχει για τον Θεό μεγάλη αξία, διότι είναι ναός του ίδιου του Θεού (Β’ Κορινθ. στ’, 16) και εφ ‘ όσον είμαστε ναός του Θεού, είμαστε και κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος (Α’ Κορινθ. γ’, 17). Γι’ αυτό και από αυτή τη σκοπιά της χριστιανικής πίστεως και διδασκαλίας η Εκκλησία καταδικάζει διπλά την αυτοκτονία, από τη μια μεριά ως ασέβεια και επανάσταση κατά του Θεού , και από την άλλη ως φθορά και καταστροφή του ναού του Θεού, και την χαρακτηρίζει ως θανάσιμο αμάρτημα.
Αυστηρές πνευματικές ποινές: Η συνείδηση της Εκκλησίας κατέταξε την αυτοκτονία στα θανάσιμα και φοβερά πνευματικά παραπτώματα και γι’ αυτό καθιέρωσε και αυστηρές πνευματικές ποινές για όσους αυτοκτονούν, θέλοντας έτσι να τονίσει την ανάγκη σεβασμού της ιερότητας και της αξίας της ανθρώπινης ζωής. Η Εκκλησία απορρίπτει την άνευ θελήσεως του Θεού διακοπή της ζωής γι’ αυτό και απαγορεύει οποιαδήποτε εκκλησιαστική Ακολουθία και Τελετή (Κηδεία, Ταφή σε Κοιμητήριο πιστών, Μνημόσυνο, Τρισάγιο, Θεία Λειτουργία) για αυτούς που αυτοκτονούν, γιατί με την πράξη τους αυτή, σύμφωνα με τα όσα αναφέραμε πιο πάνω, πρόσβαλαν τη θεία δωρεά της ζωής και αποκόπηκαν από το σώμα της Εκκλησίας.
Η εγκύκλιος 2712 της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος (12/3/2001): Με αυτήν την εγκύκλιο, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος επιβεβαιώνει την άποψη της ορθοδοξίας, ότι δηλαδή η αυτοκτονία είναι ένα από τα μεγαλύτερα αμαρτήματα, καθώς η ζωή είναι δώρο Θεού και μόνο Αυτός έχει δικαίωμα να την αφαιρέσει (όποιος αυτοκτονεί ασεβεί προς τον Θεό και χάνει την πίστη του προς Αυτόν). Με την σειρά της απαγορεύει την εκκλησιαστική ταφή όσων αυτοκτονούν και την τέλεση ακολουθιών προς τιμήν τους, εφόσον όταν αυτοκτόνησαν βρίσκονταν σε υγιή πνευματική κατάσταση. Θέτει όμως και μερικές προϋποθέσεις για την εξαίρεση κάποιων περιπτώσεων από τον κανόνα. Επιτρέπεται να ταφεί ένας αυτόχειρας, εάν:
è Πρέπει να αποδεικνύεται η ύπαρξη κάποιας από τις παραπάνω προϋποθέσεις με γραπτή βεβαίωση δύο ιατρών.
ΚΠΑ: η νομική πλευρά της αυτοκτονίας
Στις ισχύοντες διατάξεις της Ελληνικής Νομοθεσίας η αυτοχειρία δεν καταδικάζεται. Εάν όμως υπάρχει κάποιος ο οποίος να εξώθησε ένα πρόσωπο στην αυτοκτονία, τότε του καταλογίζονται ανάλογες ποινές. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στον ελληνικό Ποινικό Κώδικα (άρθρο 301), «όποιος με πρόθεση κατέπεισε άλλον να αυτοκτονήσει, αν τελέστηκε η αυτοκτονία ή έγινε απόπειρά της, καθώς και όποιος έδωσε βοήθεια κατ’ αυτήν, τιμωρείται με φυλάκιση». Επιπλέον, αν κάποιος έχει αντιληφθεί τον κίνδυνο και δεν δράσει κατάλληλα με αποτέλεσμα να συμβεί το μοιραίο, τότε τιμωρείται για «Παράλειψη Λύτρωσης από Κίνδυνο Ζωής» (άρθρο 307), ενώ αν βαρύνεται με ιδιαίτερη νομική υποχρέωση, τότε τιμωρείται για συμμετοχή σε αυτοκτονία (συνάρτηση άρθρων 15,301: «Όπου ο νόμος για την ύπαρξη αξιόποινης πράξης απαιτεί να έχει επέλθει ορισμένο αποτέλεσμα, η μη αποτροπή του τιμωρείται όπως η πρόκλησή του με ενέργεια»). Τέλος, υπάρχει περίπτωση να θεωρηθεί η αυτοκτονία ανθρωποκτονία από αμέλεια, εφόσον οι παραλείψεις κάποιων ανθρώπων οδήγησαν ένα άτομο στην πράξη αυτή (άρθρο 302.1: «Όποιος επιφέρει από αμέλεια το θάνατο άλλου τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών»). Το δικαστήριο έχει το δικαίωμα να μην επιβάλλει ποινή στον υπαίτιο της πράξης, υπό την προϋπόθεση ότι είναι οικείος του θύματος και η ψυχική οδύνη που έχει υποστεί από τις συνέπειες της αυτοχειρίας είναι αρκετή (άρθρο 302.2). Αν και δεν υπάρχει ειδική διάταξη για υπευθυνότητα γονέων ανήλικου αυτοκτονούντα, το δικαστήριο οφείλει να ασκήσει στους γονείς αυτούς αυστηρή κρητική για τις ενέργειές τους που ενθάρρυναν το παιδί να φτάσει στο σημείο της αφαίρεσης της ζωής του στα πλαίσια του αρνητικού, κατασταλτικού κοινωνικού ελέγχου της πολιτείας.
Η Ταινία (Ο κύκλος των χαμένων ποιητών)
Ο Νηλ ήθελε να ασχοληθεί επαγγελματικά με την ηθοποιία και γι’ αυτό έλαβε μέρος σε μία “οντισιόν “, στην οποία πήρε τον ρόλο, πράγμα το οποίο δυσαρέστησε τον πατέρα του που απαίτησε από αυτόν να εγκαταλείψει το θέατρο. Παρά την εντολή του πατέρα του, ο Νηλ πήγε κανονικά στην πρεμιέρα. Εκεί τον περίμενε νευριασμένος ο πατέρας του που τον πήρε στο σπίτι με το ζόρι. Ύστερα, αφού γύρισαν στο σπίτι του έκανε κήρυγμα προσπαθώντας να του δείξει τι είναι “καλύτερο” γι’ αυτόν, δηλαδή να πάει σε στρατιωτική σχολή, ασκώντας του μεγάλη πίεση. Μετά από την ψυχολογική κατακρήμνιση και αφού κοιμήθηκαν οι γονείς του, ο Νηλ απελπισμένος πήρε το πιστόλι του πατέρα του και αυτοκτόνησε.
Απόψεις & Συμπεράσματα
Για την περίπτωση της ταινίας: Η αυτοκτονία του Νηλ είναι μια καταδικαστέα πράξη. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να παίρνουν αποφάσεις “εν βρασμώ” ψυχής, αλλά να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα τους με ψυχραιμία. Ο Νηλ θα έπρεπε να προσπαθήσει για άλλη μια φορά να πείσει τους γονείς του να τον αφήσουν να ακολουθήσει τα όνειρά του. Να τους εξηγήσει ότι το θέατρο είναι αυτό που αγαπάει και πως με αυτό θα ήθελε να ασχοληθεί επαγγελματικά στην ζωή του. Θα έπρεπε επίσης να αντισταθεί στους εκβιασμούς του πατέρα του, υποστηρίζοντας ότι οι γονείς υπάρχουν για να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους στις επιδιώξεις και τους στόχους που βάζουν, να τα συμβουλεύουν και όχι για να τους επιβάλλουν τις δικές τους ιδεολογίες και απόψεις εκβιαστικά. Τα παιδιά πρέπει να έχουν την δική τους ελεύθερη βούληση και να κάνουν αυτά που οι ίδιοι επιθυμούν, όχι αποκλειστικά το θέλημα των γονιών τους. Ακόμα και αν δεν τα κατάφερνε να τον πείσει, η ύστατη λύση θα ήταν να μαζέψει τα πράγματά του και να τους εγκαταλείψει, αναζητώντας μια πιο ελεύθερη ζωή. Ο Νηλ αντιμετώπισε ένα μεγάλο δίλημμα, βρέθηκε ανάμεσα σε δύο αντίθετες επιλογές: μπορούσε να δημιουργήσει, να χτίσει πάνω στα ερείπια και να ακολουθήσει την παραπάνω αναφερόμενη στρατηγική ή να καταστρέψει, να γκρεμίσει το οικοδόμημα της ζωής του βάζοντας ένα τέλος σε αυτήν. Δυστυχώς, ενώ η καλύτερη, η ενδεικνυόμενη λύση ήταν η πρώτη (να δημιουργήσει), επέλεξε την δεύτερη και αυτοκτόνησε.
Για την αυτοκτονία ως ενέργεια: Η αυτοκτονία είναι πράξη αισχρή και απαγορευμένη από κάθε θρησκεία (η ζωή θεωρείται δώρο Θεού και κανείς άλλος δεν έχει δικαίωμα να την αφαιρέσει). Οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να φτάνουν σε αυτό το σημείο, αλλά θα έπρεπε να επιστρατεύσουν όλες τις ελπίδες τους και να αγωνιστούν για να διορθώσουν τα προβλήματα της ζωής τους και επομένως αυτή να καλυτερεύσει, με απώτερο στόχο να εξαφανιστεί η ιδέα της αυτοχειρίας απ’ το μυαλό τους. Θα πρέπει να διεκδικούν το δίκιο και τα δικαιώματά τους και να κάνουν αυτό που οι ίδιοι θεωρούν σωστό. Ούτως ή άλλως η αυτοκτονία είναι μια πράξη που γίνεται σε μια στιγμή αδυναμίας, επομένως θα πρέπει να βρίσκουμε τη δύναμη να υπομένουμε τις δυσκολίες καρτερώντας ένα καλύτερο μέλλον.
Βιβλιογραφία
-//-
Άσκηση στην Κ.Π.Α πάνω στην ταινία ” Ο κύκλος των χαμένων ποιητών ”
Μάριος Σοφιανός
Γιώργος Σιαπλαούρας
Αντώνης Πανδής
Νεφέλη Μαρία Περδίκη-Χαραλάμπους
Ταινία
Στην ταινία « Ο κύκλος των χαμένων ποιητών », η οποία διαδραματίζεται σε ένα κολέγιο της Αγγλίας , το οποίο έχει πολύ αυστηρούς κανονισμούς και αυστηρά ήθη και έθιμα. Στο κολέγιο αυτό έρχεται να διδάξει λογοτεχνία ένας πρώην φοιτητής του κολεγίου. Ο οποίος είναι ριζοσπαστικός προς τον τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος . Ο καθηγητής αυτός, κ. Κήτινγκ , παρά τον ριζοσπαστικό τρόπο διδασκαλίας του τηρεί τους θεσμούς του κολεγίου κατά γράμμα .Ο καθηγητής μέσα από το μάθημα της λογοτεχνίας προσπαθεί να παροτρύνει τους μαθητές να «αδράξουν την ημέρα » (carpe diem) και να εκφραστούν συναισθηματικά και καλλιτεχνικά. Οι σπουδαστές θεωρούσαν τη λογοτεχνία ένα δύσκολο και ανιαρό μάθημα που δεν έχει τίποτα να τους προσφέρει,αλλά με την είσοδο του κ. Κήτινγκ και των επαναστατικών τρόπων διδασκαλίας του ενθουσιάστηκαν και τους προκάλεσε το ενδιαφέρον για το μάθημα.
Με την παρότρυνση του καθηγητή οι φοιτητές, στην αρχή με δισταγμό , εκφράζουν μεταξύ τους τις γνώμες ,τους προβληματισμούς και τις ιδέες τους δίνοντας αφορμές για συζήτηση και σκέψη. Ακόμα, αποφασίζουν να επαναδιοργανώσουν την λέσχη των χαμένων ποιητών ,η οποία ήταν απαγορευμένη από τον διευθυντή του κολεγίου. Στην επαναστατική αυτή λέσχη οι μαθητές διάβαζαν ποιήματα και στην παρηγοριά της παρέας απελευθέρωναν πνεύμα και εκτονώνονταν ελεύθερα .Επίσης με την ανάγνωση λογοτεχνικών κειμένων βρίσκουν πρότυπα και παραδείγματα ζωής .Με την έμπνευση και την πνευματική εξάσκηση ανοίγουν νέους ορίζοντες σκέψης και φαντασίας .
Οι απόψεις της ομάδας διαφέρουν από μαθητή σε μαθητή . Ένα μέλος της ομάδας μας πιστεύει ότι η λογοτεχνία αλλάζει τον τρόπο σκέψη και τον τρόπο ζωής του ατόμου . Ακόμα ενισχύει τα όνειρα και τις ελπίδες των νέων , κυρίως , ανθρώπων. Η λογοτεχνία έχει ως τελικό σκοπό την αλήθεια και τον επιτυγχάνει με την έκφραση συναισθημάτων ( υδή και λύπη) . Δύο άλλα μέλη της ομάδας συμφωνούν ότι η καλή λογοτεχνία μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε ότι ο κινηματογράφος (Hollywood) έχει αλλάξει τον τρόπο σκέψης μας και έχει αλλοιώσει την αλήθεια . Πιστεύουν ακόμα ότι η λογοτεχνία είναι ένα μέσο έκφρασης της ψυχής και βοηθάει στην διαμόρφωση προσωπικότητας. Το τέταρτο μέλος πιστεύει ότι η λογοτεχνία βοηθάει τον άνθρωπο να ξεφύγει από την μονοτονία της καθημερινότητας .Φέρνει επίσης ισορροπία ύλης πνεύματος.
Με τον όρο Λογοτεχνία εννοούμε τα γραπτά και προφορικά προϊόντα του έντεχνου λόγου. Η λογοτεχνία είναι έννοια στενότερη από τη γραμματεία, που περιλαμβάνει το σύνολο των – γραπτών κατά κανόνα- κειμένων μιας συγκεκριμένης κοινότητας. Αυτό, λοιπόν, που διαφοροποιεί τα λογοτεχνικά κείμενα από τα μη λογοτεχνικά είναι η «λογοτεχνικότητα». Η έννοια της λογοτεχνικότητας βέβαια δεν μπορεί να οριστεί εύκολα, γι’ αυτό και ο χώρος της Λογοτεχνίας δεν μπορεί να καθοριστεί με αυστηρά όρια
Η Λογοτεχνία, σημαίνον αισθητικό και μορφωτικό αγαθό, εντάσσεται στο πλαίσιο της ανθρωπιστικής παιδείας ως φορέας οικουμενικών αξιών, ενώ συγχρόνως καταδεικνύει την ιδιαίτερη γλωσσική και πολιτισμική φυσιογνωμία ενός λαού. Στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού συστήματος, η ενασχόληση με τα λογοτεχνικά κείμενα παρέχει τη δυνατότητα ενεργητικής συμμετοχής των μα- θητών και μαθητριών στη διαδικασία της γνώσης, ως κοινότητας αναγνωστών και ερμηνευτών, διευρύνει τον ορίζοντα των εμπειριών και το βάθος της ευαισθησίας τους, οξύνει το γλωσσικό αι- σθητήριο και το αισθητικό τους κριτήριο, αναπτύσσει τη φαντασία και την κριτική-ερμηνευτική τους ικανότητα. Τους καθιστά, συνεπώς, ικανούς και ικανές να αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα στις πολυειδείς όψεις και εκδοχές της, και να παίρνουν κριτική θέση απέναντι σε ζητήματα της ατομικής και της κοινωνικής ζωής. Εξάλλου, ο ανατρεπτικός χαρακτήρας της Λογοτεχνίας την καθιστά ένα γνωστικό αντικείμενο ενδεδειγμένο για παιδιά και εφήβους, στο πλαίσιο ενός σχολείου που σέβεται τη νεότητα και ενισχύει την περιέργεια και την αμφισβήτηση
Η λογοτεχνία ως μάθημα είναι παρεξηγημένο , διότι είναι σαν να προσπαθείς να βάλεις όρια στα όνειρα . Παρά όλα αυτά είναι σημαντική, γιατί μέσα από τα διηγήματα της κρύβει όλη την ιστορία του κόσμου . Επίσης , μπορεί να είναι μία πολύ εύκολη έξοδος από την ρουτίνα μας που μπορούμε να αδράξουμε μόνο με ένα άνοιγμα ενός βιβλίου.
Link εξωτερικών πηγών : http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%AF%CE%B1 ( Πρώτη παράγραφος )
http://www.moec.gov.cy/analytika_programmata/nea-analytika-programmata/logotechnia.pdf ( Εισαγωγή )
7ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
Γ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
ΤΜΗΜΑ Γ4
ΕΡΓΑΣΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ / ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ & ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΜΟΥΡΤΖΑΝΟΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ
Ο ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ
Συσχέτιση με την Κοινωνική & Πολιτική Αγωγή
και την ταινία
Κάθε κοινωνία από την πρωτόγονη μέχρι τη σύγχρονη μορφή της , για να λειτουργήσει και να διατηρηθεί πρέπει να ικανοποιεί τις βασικές της ανάγκες .
Για να ικανοποιηθούν αυτές οι ανάγκες δημιουργήθηκαν οργανωμένες και σταθερές σχέσεις και δραστηριότητες που αποτελούν τους θεσμούς. Σε αυτούς τους θεσμούς κατατάσσονται και οι εκπαιδευτικοί θεσμοί , των οποίων ο σκοπός είναι η εξασφάλιση της μετάδοσης και της παραγωγής γνώσεων και αξιών.
Στο σχολείο το κυριότερο μέλημα των μαθητών αλλά παράλληλα και των γονέων είναι να είναι καλός ο καθηγητής. Στην ταινία που παρακολουθήσαμε « ο κύκλος των χαμένων ποιητών » , ο κύριος Κίτιγκ (δηλαδή ο ταλαντούχος ηθοποιός Ρόμπιν Γουίλιαμς) διδάσκει τους μαθητές του με έναν διαφορετικό τρόπο διδασκαλίας. Ο Κίτινγκ ενθαρρύνει τους μαθητές του να είναι σοφοί και όχι ηλίθιοι όταν θα πρέπει να πάρουν θέση σε ένα θέμα . Ο καθένας από τα παιδιά θα το κάνει με τον δικό του τρόπο, και η ζωή τους θα αλλάξει για πάντα. . Αυτό αρέσει στους μαθητές του , αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με τον πατέρα του μαθητή Νιλ διότι έχει μεγαλώσει σε μιαν άλλη εποχή στην οποία οι καθηγητές ήταν αυστηροί και δεν αφήναν περιθώρια στους μαθητές .
Στη συντριπτική πλειονότητά τους οι μαθητές θεωρούν ως πιο σημαντικό προσόν του καλού καθηγητή το να είναι φιλικός και να βρίσκεται «κοντά στο μαθητή». Αυτή η συχνά επαναλαμβανόμενη φράση μεταφράζεται σε διάφορες συμπεριφορές , στο να συμβουλεύει τους μαθητές, όχι μόνο σε θέματα σχολικά αλλά και σε προσωπικά τους, να κατανοεί τις ιδιαιτερότητες της ηλικίας τους, να τους σέβεται και να κερδίζει – όχι να απαιτεί- το δικό τους σεβασμό, να μην τους ειρωνεύεται, να τους ενθαρρύνει, να τους εμψυχώνει και να αποκτά την εμπιστοσύνη τους, ακόμα και να αφιερώνει χρόνο στους μαθητές του όχι μόνο στην τάξη αλλά και στο διάλειμμα . Κάνοντας όλα αυτά ο καθηγητής των παιδιών κατάφερε να τα κερδίσει και να έρθει πιο κοντά τους .
Σύλλογος φιλολόγων Δωδεκανήσου
Τα παιδιά θέλουν ο καθηγητής τους να είναι χαμογελαστός, καταδεκτικός, με χιούμορ, να κάνει ευχάριστο και όχι βαρετό και κουραστικό μάθημα.
Στο γνωστικό τομέα ανήκει το τρίτο- μόλις- στη σειρά προτεινόμενο γνώρισμα του καλού καθηγητή, σύμφωνα με το οποίο πρέπει να έχει μεταδοτικότητα, να γίνεται κατανοητός στους μαθητές και να καταφέρνει να προσελκύει το ενδιαφέρον τους στο μάθημα.
Πάλι σχετικό με τη συμπεριφορά του και όχι με τη γνωστική του επάρκεια ακολουθεί το αμέσως επόμενο χαρακτηριστικό του καλού καθηγητή , που είναι το να μπορεί να επιβάλλει την τάξη με τρόπο πειστικό και ήρεμο, δυναμικά αλλά όχι αυταρχικά, με άλλα λόγια να είναι όπως και όσο πρέπει αυστηρός. Αυτό μας επιβεβαιώνει το γεγονός ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη να ξέρουν τα όριά τους.
Επίσης θέλουν ο καθηγητής να είναι δίκαιος, αμερόληπτος απέναντι στους μαθητές και να μην κάνει διακρίσεις υπέρ των καλών μαθητών.
Το να γνωρίζει καλά το αντικείμενό του φαίνεται πως δεν είναι από τα σπουδαιότερα κριτήρια των μαθητών, εφόσον εμφανίζεται μόλις μετά από όλα τα προηγούμενα. Αυτό ισχύει είτε επειδή θεωρούν αυτονόητη τη γνωστική επάρκεια των καθηγητών, είτε ίσως επειδή σημαντικότερο ρόλο στη ζωή τους , στη δεδομένη ηλικιακή φάση παίζει η συναισθηματική επαφή και η σχέση , που μπορεί να προσφέρει τη βάση για τη δόμηση της γνώσης, δημιουργώντας θετική προδιάθεση.
Το να κατανοεί το φόρτο εργασίας των μαθητών και να μην τους αναθέτει υπερβολικά πολλές ασκήσεις , με άλλα λόγια να μην είναι ασύμμετρα με τις δυνατότητές τους απαιτητικός, ακολουθεί αμέσως μετά.
Να είναι ευγενικός και υπομονετικός , χωρίς όμως να τον εκμεταλλεύονται τα παιδιά, καθώς και να μην είναι φυγόπονος στη δουλειά του. Να μην θεωρεί ο καθηγητής τον εαυτό του αυθεντία και να δέχεται τα λάθη του είναι επίσης μια αξιοσημείωτη παρατήρηση των μαθητών, όπως και το να αξιολογεί όχι με βάση το αποτέλεσμα αλλά με βάση την προσπάθεια του μαθητή .
Συμπέρασμα του κειμένου από τον Σύλλογο φιλολόγων Δωδεκανήσου
Όλα τα παραπάνω ίσως να ήταν και αναμενόμενα ως ένα βαθμό. Από την άλλη, παρατηρούμε σε παιδιά μικρότερων ηλικιών (γυμνάσιο) μια έμφαση στην πρακτική- επιφανειακή πλευρά της σχέσης μεταξύ μαθητή – καθηγητή και λιγότερο προβληματισμό πάνω στην επικοινωνιακή- κοινωνική διάσταση της σχέσης. Ίσως λόγω μεγαλύτερης ηλικιακής απόστασης από τους καθηγητές τους και λόγω χαμηλότερου βαθμού ωριμότητας να μην έχουν προσδοκίες ανάπτυξης φιλικής σχέσης με τους καθηγητές, τους οποίους εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν με κάποιο δέος. Δηλαδή, πολλές απαντήσεις γυμνασιόπαιδων είναι καθαρά χρησιμοθηρικές και συχνά καθρεφτίζονται σε αυτές με διαφάνεια, τα προσωπικά βιώματα αυτού που δίνει την απάντηση. Συναντάμε έτσι απόψεις, που φωτογραφίζουν τον αυθορμητισμό της ηλικίας και που συχνά είναι αρκετά αστεία .
Γενικό Συμπέρασμα
Συμπερασματικά μπορούμε να καταλήξουμε στο ότι ο ιδανικός καθηγητής για το κάθε άτομο είναι εντελώς υποκειμενικό θέμα. Αυτό συμβαίνει γιατί για παράδειγμα οι γονείς απαιτούν από τους καθηγητές να μάθουν γράμματα στα παιδιά τους , ανεξαρτήτως αν αυτά είναι στο δημοτικό, στο γυμνάσιο ή στο λύκειο . Τα παιδιά όμως στις μέρες ζητούν από τους καθηγητές κάποιες εναλλακτικές μορφές διδασκαλίας πιο κοντά στην ηλικία τους , δηλαδή με περισσότερα τεχνολογικά μέσα . Αυτό όμως στην ταινία δεν συμβαίνει γιατί οι μαθητές αποδέχονται τον διαφορετικό τρόπο διδασκαλίας του κύριου Κίτιγκ ο οποίος είναι κάπως ενάντια στους κανονισμούς . Επομένως ο καθηγητής για να χαρακτηριστεί ιδανικός για κάποιο μαθητή, πρέπει να ικανοποιεί τις απόψεις του . Άρα μπορούμε να θεωρήσουμε κάπως δύσκολο, κάποιος καθηγητής να είναι ο ιδανικός για μία ολόκληρη την τάξη . Παρ’ όλα αυτά ο κύριος Κίτιγκ κατάφερε με τον δικό του τρόπο να κερδίσει ~όχι όλους αλλά τους περισσότερους μαθητές του .
Προσωπικές απόψεις
Πασκάι Άννα
Κατά τη γνώμη μου ο ιδανικός καθηγητής πρέπει να αγαπάει αυτό που κάνει , να κερδίζει το σεβασμό των μαθητών του και όχι να τον απαιτεί . Ιδανικός δεν είναι ο καθηγητής που χαρίζει βαθμούς αλλά αυτός που βαθμολογεί τους μαθητές σύμφωνα με αυτό που αξίζουν , δείχνοντάς τους αν πρέπει να προσπαθήσουν περισσότερο με την χαμηλή βαθμολογία ή αν είναι σε καλό επίπεδο βάζοντας ψηλή βαθμολογία. Τέλος καλός μπορεί να χαρακτηριστεί ο καθηγητής που διδάσκει με ευχαρίστηση και τις περισσότερες φορές με το σωστό τρόπο.
Πανδής Σπύρος
Ο καλός καθηγητής πρέπει πάνω από όλα να καταλαβαίνει τους μαθητές και να μην είναι παλαιών αρχών. Πρέπει να μας κάνει να καταλαβαίνουμε τι λέει και όχι να τον κοιτάμε σα χαζοί . Να μην μας ειρωνεύεται αλλά ούτε να σχολιάζει τα ρούχα, τα αξεσουάρ και γενικά τίποτα πάνω στο μαθητή .Τέλος Να μην κάνει απροειδοποίητα τεστ και να μη βάζει πολλές εργασίες στο σπίτι .
Σούκερας Χρήστος
Καλό καθηγητή θεωρώ εκείνον που κάνει καλό μάθημα αλλά παράλληλα και πλάκες και μας μαθαίνει συμπεριφορά. Είναι ωραίο να μας λέει και ιστορίες από τα παιδικά του χρόνια , καθώς και να μας ηρεμεί και να μην φωνάζει με το παραμικρό. Ακόμα καλός καθηγητής είναι αυτός που ένα παιδί μπορεί να του μιλήσει για το πρόβλημά του , εφόσον έχει κατανόηση .
Σπίνουλας Σπυρίδωνας
Ο καλός καθηγητής δεν πρέπει να κάνει επιβλητική χρήση της εξουσίας που διαθέτει. Όταν κάθονται σε μια καρέκλα κάποιοι καθηγητές νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να ειρωνεύονται και να προσβάλλουν τα παιδιά . Αυτό δεν είναι καθόλου σωστό γιατί δεν ξέρει κανείς πως θα αντιδράσει ο μαθητής .Ακόμα να αγαπάει τα παιδιά και να τα έχει σα δικά του .Να δείχνει στοργή, αγάπη, συμπόνια και όχι να τα αγνοεί . Τέλος ο ιδανικός καθηγητής πρέπει να έρχεται στην τάξη με την καλημέρα και το χαμόγελο και όχι να είναι παράξενος και κακόκεφος και με το πρόσωπο κατεβασμένο .
Πηγές
Ταινία « Ο κύκλος των χαμένων ποιητών » (Τομ Σούλμαν)
http://filologoi.pblogs.gr/2011/04/pararthma-o-kalos-kathhghths-apopseis- mathhtwn.html
Μαθητές Εργασίας Σπίνουλας Σπυρίδωνας
Σούκερας Χρήστος
Πασκάι Άννα
Πανδής Σπύρος
ΧΑΣΜΑ ΓΕΝΕΩΝ
ΟΙΚΟΓΕΝΙΑΚΕΣ ΑΞΙΕΣ & ΝΕΟΙ
Ως χάσμα γενεών ορίζεται η διαφορά αντιλήψεων για τη ζωή και τα προβλήματά της καθώς και η αδυναμία συνεννόησης μεταξύ της νέας γενιάς και των προηγούμενων (παιδιών και γονέων).
Τα αίτια της βρίσκονται κυρίως στο γεγονός ότι οι νέοι εξαιτίας της ζωηρότητάς τους, της αυτοπεποίθησής τους και της δίψας τους για ζωή θέλουν να δοκιμάσουν νέα πράγματα και να αποκτήσουν νέες εμπειρίες ενώ οι ώριμοι ενήλικες ασχολούνται με προβλήματα της καθημερινής ζωής και γνωρίζοντας τους κινδύνους που υπάρχουν είναι πιο επιφυλακτικοί. Επίσης οι νέοι μεγαλώνουν σε περιβάλλον με διαφορετικές οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες και αξίες από ό,τι η προηγούμενη γενιά, όπου πολλές φορές έχουν διαφοροποιηθεί και οι οικογενειακές αξίες και θεσμοί, καθώς με την πάροδο του χρόνου επηρεάζονται από νέα πρότυπα και τις νέες συνθήκες ζωής.
Οι βασικές οικογενειακές αξίες που μας διδάσκει και η Εκκλησία είναι η αγάπη, ο σεβασμός, η κατανόηση και η αλληλοβοήθεια, αρχές σύμφωνα με τις οποίες λειτουργούν οι περισσότερες οικογένειες. Οι αξίες όμως αυτές διαφοροποιούνται με το πέρασμα του χρόνου, καθώς η κοινωνικοποίηση είναι μια διαδικασία δυναμική, η οποία μεταβάλλεται από κοινωνία σε κοινωνία και από εποχή σε εποχή, επηρεάζοντας τη σύνθεση της οικογένειας και τις αξίες της.
Η αγάπη και η αλληλοβοήθεια είναι βασικές οικογενειακές αξίες, που συσπειρώνουν την οικογένεια, δημιουργούν στενούς δεσμούς μεταξύ των μελών της και την κάνουν να λειτουργεί πετυχημένα.
Ο σεβασμός πρέπει να υπάρχει σε όλες τις οικογένειες. Τα νεώτερα μέλη της πρέπει να σέβονται τα μεγαλύτερα, καθώς έχουν μεγαλύτερη πείρα και μπορούν να τους βοηθήσουν να πάρουν τις κατάλληλες αποφάσεις. Αυτό δε σημαίνει ότι τα μεγαλύτερα μέλη της δεν πρέπει να σέβονται τα μικρότερα. Είναι και αυτά μέλη της οικογένειας, έχουν και αυτά να μοιραστούν προβληματισμούς, ιδέες και απόψεις, τις οποίες είναι αναγκαίο να μοιραστούν με την υπόλοιπη οικογένεια, για να καταλάβουν αν είναι σωστές ή λάθος.
Γενικά, ο σεβασμός είναι είναι ένα μέσο επιβολής της αυθεντίας των μεγάλων. Αυτό γίνεται με το διάλογο, όπως φαίνεται στις συζητήσεις του νεαρού Νηλ με το πατέρα του, στις οποίες ο πατέρας του επιβάλλεται απλά με το λόγο. Άλλος τρόπος είναι με τον οποίο επιβάλλονται οι μεγάλοι είναι ο φόβος. Στην ταινία ο διευθυντής τιμωρεί τους μαθητές που παραβαίνουν τους κανόνες με το ξύλο, άρα με το φόβο. Άλλοι τρόποι είναι η αγάπη και το μοίρασμα κοινής ζωή. Οι δύο αυτοί τρόποι συνδεόνται στενά. Ο καθηγητής Κήπλινγκ δείχνοντας αγάπη στους μαθητές του και βιώνοντας κοινές εμπειρίες μαζί τους κατάφερε να κερδίσει τον σεβασμό τους. Άρα,ο σεβασμός είναι ένας τρόπος συνύπαρξης των γενέων, χωρίς να λέμε οτι όλοι οι τρόποι ειναι σωστοί.
Επίσης, πρέπει να υπάρχει κατανόηση μέσα στην οικογένεια. Οι μεγαλύτεροι πρέπει να κατανοούν τους μικρότερους, όταν κάνουν λάθη, καθώς και οι ίδιοι βρίσκονταν στην ίδια ηλικία και έκαναν τα ίδια λάθη. Τα παιδιά πρέπει να καταλάβουν ότι οι παρατηρήσεις και οι απαγορεύσεις που τους θέτουν οι γονείς τους ξεκινούν, πάντα, από την αγάπη τους για αυτά, την αγωνία τους για το μέλλον τους και έχουν σκοπό να αποτρέψουν την απογοήτευση τους.
Οι οικογενειακές αξίες, όμως ,που μας διδάσκει η εκκλησία έρχονται σε αντιπαράθεση με τις αντιλήψεις που έχουν οι νέοι για τη ζωή. Οι νέοι δε μένουν προσκολλημένοι στις αξίες της οικογένειας και πολλές φορές αυτό οδήγει σε σύγκρουση με τους μεγαλύτερους , οι οποίοι μεγάλωσαν σύμφωνα με τις αξίες αυτές,ενώ οι νέοι έχουν περισσότερα ερεθίσματα εκτός οικογένειας και όλα αυτά σε συνδύασμο οδηγούν στο χάσμα γενεών.
Η οικογένεια αποτελεί τον πρώτο και βασικό φορέα κοινωνικοποίησης, καθώς σε αυτήν εντάσσεται το άτομο από τη γέννησή του, ανήκει μέχρι το θάνατό του και επηρεάζεται καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Στις παλαιότερες κοινωνίες η οικογένεια έπαιζε τον πρωταρχικό στην ζωή του ατόμου, σήμερα όμως, όπου τα ερεθίσματα και οι τρόποι κοινωνικοποίησης έχουν πολλαπλασιαστεί, και με την τεχνολογική εξέλιξη, οι νέοι αποκτούν γρήγορα πολύ περισσότερες γνώσεις και δεξιότητες καθώς και διαμορφώνουν διαφορετικές απόψεις για πολλά ζητήματα, γεγονός που συχνά οδηγεί σε αντιπαράθεση με την προηγούμενη γενιά, είτε με τους γονείς για ιδιωτικής φύσης ζητήματα είτε με τους φορείς εξουσίας για δημόσια-πολιτικά θέματα.
Στη ταινία <<Ο κύκλος των χαμένων ποιητών>>, ο πατέρας του Νηλ πρόβαλε το αποθημένο του ως επαγγελματική αποκατάσταση στο γιο του. Πίστευε ότι το επάγγελμα του γιατρού θα του προσέφερε οικονομική άνεση και καλή κοινωνική θέση. Είχε, επίσης, ξεπερασμένη/αρνητική εικόνα για το επάγγελμα του ηθοποιού. Ο νεαρός Νηλ ήθελε να ακολουθήσει το επάγγελμα του γιατρού,αλλά ταυτόχρονα να κάνει και κάτι που τον ευχαριστεί, δηλαδή η ηθοποιία. Ακόμη, ο πατέρας του Νηλ έχοντας κάνει πολλές θυσίες για το παιδί του ήθελε να ανταμειφθούν οι κόποι του. Η μεγάλη, όμως , πιίεση που του ασκούσε οδήγησε τον ευαίσθητο γιο του στην αυτοκτονία, χωρίς να λέμε ότι η πράξη αύτη του Νηλ ήταν σωστή.
Ο καθένας από την μεριά του εμφανίζεται να έχει ένα δίκιο, καθώς αντιμετωπίζει τη ζωή με διαφορετικό τρόπο. Συγκρούονται από τη μία πλευρά τα όνειρα του νεαρού Νηλ, που άνοιγε τα φτερά του, διαμόρφωνε το χαρακτήρα και την κοσμοθεωρία του και από την άλλη πλευρά η ανησυχία του πατέρα και η προσκόλλησή του σε πρότυπα παλαιότερων εποχών. Η αντιπαράθεση αυτή είναι ένα κλασικό παράδειγμα χάσματος γενεών, με τη χειρότερη κατάληξη.
Η επιμονή του πατέρα να ακολουθήσει ο γιος του τη ζωή που αυτός του είχε διαλέξει και η έλλειψη κατανόησης της επιθυμίας του, αποδείχθηκε καταστροφική. Οι γονείς οφείλουν να δείχνουν κατανόηση και να στέκονται δίπλα στα παιδιά τους, να τα συμβουλεύουν αλλά και να τα σέβονται, αφήνοντάς ίσως τελικά μερικές φορές να κάνουν λάθη, καθώς να είναι δίπλα τους για να τα βοηθήσουν. Όλοι μας άλλωστε μαθαίνουμε και ωριμάζουμε μέσα από τα λάθη μας. Ωστόσο και οι νέοι πρέπει να κατανοούν τις ανησυχίες των γονιών για το μέλλον τους και να δείχνουν υπομονή.
Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ότι όπλα για το γεφύρωμα του χάσματος των γενεών αλλά και για τη λύση των προβλημάτων που παρουσιάζονται τόσο ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας αλλά και γενικότερα, είναι οι αξίες της αγάπης, του σεβασμού, της κατανόησης και της αλληλοβοήθειας που διδάσκει ο χριστιανισμός και οφείλει να καλλιεργεί πρώτα από όλα και να ακολουθεί μια οικογένεια, ώστε και η ίδια να λειτουργεί ορθότερα αλλά και να προετοιμάζει σωστά τα μέλη της για την ένταξη σε ευρύτερα κοινωνικά σύνολα.
Πηγές :Βιβλίο θρησκευτικών
Βιβλιο Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής
βικιπαίδεια
Ιανουάριος 2015
Οι μαθήτριες του τμήματος Γ4
Πασκάι Αλεξία
Προβατά Χριστίνα
Σκιαδοπούλου Ιριάννα
Τσέχου Σάρα
7Ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2014-2015
ΜΑΘΗΜΑ: ΚΠΑ
ΔΙΑΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Β’ ΤΡΙΜΗΝΟΥ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Θ. ΜΟΥΡΤΖΑΝΟΣ
Εργασία των μαθητριών: Άννης Παγκράτη, Ελένης Μίτση, Ιουλίας Λευθεριώτη
Θέμα: Χάσμα γενεών ,οικογενειακές αξίες και νέοι .
Α. Η ταινία
Στην ταινία «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών» αναφέρονται προβλήματα της καθημερινότητάς μας. Συγκεκριμένα γίνεται λόγος για ένα νεαρό έφηβο (Νιλ Πέρυ) που φοιτά στην Ακαδημία Γουέλτον. Δεν είναι ένα συνηθισμένο παιδί καθώς είναι πολύ έξυπνος και δημοφιλής. Δέχεται πολύ μεγάλη πίεση από τον πατέρα του που είναι υπερπροστατευτικός. Μέσα από τη μαθητοκεντρική προσέγγιση που χρησιμοποιεί ο καθηγητής τους Τζον Κίτινγκ και τις ανατρεπτικές μεθόδους διδασκαλίας του επηρεάζει καταλυτικά τους μαθητές του κάνοντάς τους να ανακαλύψουν τα αληθινά τους ταλέντα και να ιδρύσουν τη λέσχη που ονομάζεται χαμένοι ποιητές. Όπως αποκαλύπτεται αργότερα ο Νιλ είναι παθιασμένος με το θέατρο. Όμως, ο αυστηρός πατέρας του δε συμφωνεί με την απόφασή του αυτή. Ο ίδιος μη θέλοντας να υπακούσει αντιδρά έντονα και προβαίνει σε μια ακραία πράξη. Όταν πηγαίνει στο σπίτι του μην αντέχοντας άλλο τα σκληρά μέτρα και τις απαγορεύσεις του πατέρα του αποφασίζει να δώσει ένα τέλος στη ζωή του. Βρίσκει το όπλο του πατέρα του που ήταν στρατιωτικός και φυτεύει μια σφαίρα στο κεφάλι του. (Ταινία ο κύκλος των χαμένων ποιητών)
Γενικά οι σχέσεις μαθητών-καθηγητών, όπως προβάλλονται και στην ταινία, ήταν λίγο έως πολύ απρόσωπες, απόμακρες και τυπικές. Τότε δεν είχαν προσωπική βούληση αλλά υπάκουαν τυφλά στα λεγόμενα των γονιών τους, αφού δεν μπορούσαν να αντιδράσουν καθώς ζούσαν σε καθεστώς φόβου. Οι νεαροί περνούσαν όλη τους την εφηβική ζωή έγκλειστοι σε οικοτροφείο. Το μόνο που έκαναν ήταν να διαβάζουν για τους αυστηρούς και απαιτητικούς καθηγητές αλλά και για να ικανοποιήσουν τις άμετρες πολλές φορές φιλοδοξίες των γονέων τους. Στην Ακαδημία Γουέλτον οι οικογένειες ανήκαν στην ανώτερη οικονομική τάξη με αποτέλεσμα οι οικογένειες αυτές να επιλέγουν ακριβά και απαιτητικά ιδιωτικά σχολεία για τα παιδιά τους προκειμένου να έχουν ένα λαμπρό μέλλον αδιαφορώντας για τη δική τους θέληση. Είναι εμφανές το χάσμα ανάμεσα σε καθηγητές – μαθητές. Οι καθηγητές κάθονταν σε πλεονεκτικότερη θέση κατά τη διάρκεια του φαγητού, ενώ στην τάξη η έδρα βρισκόταν σε πιο ψηλό επίπεδο από τα θρανία των μαθητών για να μάθουν οι μαθητές να σέβονται. Αυτό δημιουργούσε μιαν απόσταση ανάμεσά τους. Βέβαια ο Κίτινγκ παίζοντας μπάλα με τους μαθητές του τους προσεγγίζει ικανοποιητικά αφού μοιράζεται μαζί τους ευχάριστες στιγμές. Τα παιδιά διασκέδαζαν και είχαν κοινωνική ζωή αλλά ασκούνταν αυστηρός έλεγχος από τους γονείς. Για παράδειγμα στα πάρτι τα συνόδευε ο επιμελητής του σχολείου. Οι γονείς ήθελαν με κάθε τρόπο να τους καλλιεργήσουν το μέτρο και να τα κατευθύνουν στην άσκηση της ηθικής αρετής. Και στη σημερινή εποχή οι περισσότεροι γονείς αυτό επιδιώκουν όμως οι νέοι έχουν περισσότερη ελευθερία κινήσεων κάτι που συμβάλλει στην ταχύτερη ωρίμανσή τους. Αυτό είναι καλό γιατί οι νέοι μαθαίνουν από νωρίς να είναι υπεύθυνοι και να λογοδοτούν για τις πράξεις τους.
Έντονο είναι το χάσμα γενεών που χωρίζει τους μαθητές από τους γονείς τους και αυτό είναι που δημιουργεί τόσα προβλήματα στις μεταξύ τους σχέσεις. Εξάλλου και τη σημερινή εποχή οι νέοι θέλουν να νιώθουν ελεύθεροι χωρίς την επιτήρηση των γονιών τους. Δεν μπορούν να αισθάνονται ότι κάποιος τους ελέγχει και τους υποδεικνύει τι να κάνουν.
Β. Απόψεις
1)Το σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας, το χάσμα γενεών, η απόσταση δηλαδή ανάμεσα στους μεγαλύτερους και τους μικρότερους σε ηλικία, έχει ποικίλα αίτια.
Όπως αναφέραμε προηγουμένως πολλές φορές οι νέοι αισθάνονται ότι ζουν σε έναν άφιλο κόσμο όπου επικρατούν το ψέμα, η υποκρισία, η αναξιοκρατία και ο συμβιβασμός. Από την άλλη πλευρά οι μεγαλύτεροι σε ηλικία πιστεύουν πως ο κόσμος βαδίζει από το κακό στο χειρότερο, πως οι σημερινοί νέοι έχουν απολέσει το σεβασμό, «εγκληματούν» συνεχώς πάνω στην ελληνική γλώσσα, την ιστορία, την παράδοση και ότι ζουν χωρίς αξίες και ιδανικά. Το χάσμα αυτό υπήρχε από πάντα και φαντάζει σχεδόν αδύνατο να γεφυρωθεί. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι υπάρχει πλήρη έλλειψη επικοινωνίας ανάμεσα σε γονείς και παιδιά. Επικοινωνία υπάρχει ανάμεσα στις γενιές, δεν είναι όμως εποικοδομητική. Το φαινόμενο αυτό έχει αποκτήσει μεγάλες διαστάσεις αφού ευνοούν την ανάπτυξή του οι κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν. Τα παιδιά ως νέα γενιά έχουν διάθεση για δημιουργία και εξερεύνηση. Η προηγούμενη γενιά δηλαδή οι γονείς είναι συντηρητικοί και αδύναμοι στο να ανανεώνουν ό,τι έχουν. Οι παγιωμένες απόψεις τους έρχονται σε αντίθεση με την πρωτοπορία των νέων. Εξάλλου, κάθε γενιά ζει και αναπτύσσεται κάτω από τις επιδράσεις μιας διαφορετικής εποχής. Έτσι σήμερα οι νέοι χρησιμοποιούν διαφορετικό τρόπο και συμπεριφορά από ό,τι οι μεγαλύτεροι. Επίσης κάθε γενιά ζει διαφορετικά βιώματα, άλλες εμπειρίες και συνθήκες ζωής που τα καθορίζουν όλα αυτά. Επιπλέον κάθε άνθρωπος ανάλογα με την εποχή στην οποία γεννήθηκε, έχει ανατραφεί από την οικογένειά του με διαφορετικό τρόπο η οποία επηρεάζει καθοριστικά τη διαπαιδαγώγησή του. Μέσα από την αλλαγή αυτή συνεπάγεται και η διαφοροποίηση στον τρόπο σκέψης και στη νοοτροπία των ατόμων, διότι τα παλιότερα χρόνια ίσχυαν άλλες αρχές και αξίες που είχαν ως συνέπεια οι άνθρωποι να έχουν μια διαφορετική αντιμετώπιση των πραγμάτων. Τέλος κάθε γενιά βλέπει από τη δική της οπτική γωνία τη θεώρηση της ζωής και διαμορφώνει ανάλογα την κοσμοαντίληψή της. (Σχολική εφημερίδα)
2)Οι λόγοι που συμβαίνουν οι εξαιρετικά δυσάρεστες αυτές και για τα δύο μέρη (εφήβους και γονείς) συγκρούσεις είναι πολλοί. Πρώτη βασική αιτία είναι η διαφορά ηλικίας που χωρίζει τη γενεά των νέων από τους ενηλίκους. Η απόσταση αυτή δημιουργεί, όπως είναι φυσικό, τη λεγόμενη διαφορά στην «πολιτιστική καταγωγή» (π.χ. ο πατέρας ξεκίνησε από διαφορετική κοινωνική τάξη από κείνη που είναι ο γιος του, έχει διαφορετικές ιδέες και διαφορετική προσωπική ιστορία· οι λόγοι αυτοί εξηγούν αρκετά ικανοποιητικά το χαρακτήρα ή τη σημερινή κοινωνική θέση του, αλλά δημιουργούν και τις διαφορές στις οποίες οφείλονται εν μέρει και οι συγκρούσεις των δύο γενεών). Κύριο πεδίο συγκρούσεων είναι ο τομέας της ηθικής, όπου οι γονείς αδυνατούν να δεχτούν ως σωστά πράγματα εκείνα που αποδοκίμαζε η κοινή γνώμη της εποχής τους.
Δεύτερη βασική αιτία των συγκρούσεων είναι η σημαντική συνήθως βιολογική διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στους γονείς και στα παιδιά τους (…) Οι συχνοί διαπληκτισμοί ανάμεσα στους εφήβους και τους γονείς τους ή και άλλους ενήλικους δεν είναι δυνατό να έχουν πάντοτε αιτίες που να βρίσκονται μόνο στην εφηβική παράταξη. Ίσως η ζωντάνια και το σφρίγος των νέων να δημιουργεί ένα αίσθημα υποσυνείδητης ζήλιας ή πικρίας σε κάποιους ενήλικους, επειδή πέρασαν οριστικά τα δικά τους νιάτα. Καταπιέζοντας το συναίσθημα αυτό οι μεγαλύτεροι γελούν περιφρονητικά για τα καμώματα, τις προτιμήσεις, τους τρόπους και τις ιδέες, τις ιδιοτροπίες στην εμφάνιση της νεανικής συντροφιάς [που γίνονται συχνά μόνο για να κινήσουν την προσοχή ή την αγανάκτηση (sic)]. (Ανδρέας Μιχαηλίδης-Νουάρος, Έφηβοι και Παιδεία, Προβλήματα της εφηβικής ηλικίας στο παρελθόν και σήμερα, Θεσσαλονίκη 1972, σελ. 125-126)
Για να επιτευχθεί η γεφύρωση του χάσματος ανάμεσα σε καθηγητές –μαθητές αλλά και μέσα στην οικογένεια χρειάζεται διάθεση κατανόησης, ειλικρινής διάλογος, αμοιβαίος σεβασμός, αμοιβαίες υποχωρήσεις αλλά και κατανόηση. Οι γονείς είναι σημαντικό να συζητούν με τα παιδιά τους, να ενδιαφέρονται για αυτά και να μην είναι απόντες, ενώ οι καθηγητές οφείλουν με τη στάση τους να δείχνουν εμπιστοσύνη στους μαθητές και να τους βοηθούν στην ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους.
Γ. Συμπεράσματα
Συμπεραίνοντας η ταινία απεικονίζει ρεαλιστικά την ατμόσφαιρα ενός αυστηρού κολεγίου και ταυτόχρονα πιστεύει στη δυναμική παρέμβαση ενός φωτισμένου ατόμου, που φέρνει την ανατροπή. Ο καθηγητής στην ταινία είναι ο καθοριστικός παράγοντας που δίνει τη δυνατότητα στους μαθητές να διεκδικήσουν τα όνειρά τους και τις επιθυμίες τους.
Αυτή η πολύ ωραία και δημιουργική εργασία μας έδωσε τη δυνατότητα να αναπτύξουμε καλύτερες σχέσεις φιλίας και εμπιστοσύνης μεταξύ μας και να δεθούμε περισσότερο. Σας ευχαριστούμε που μας δώσατε αυτή τη μεγάλη ευκαιρία. Ευελπιστούμε και σε άλλες τέτοιες μελλοντικές συνεργασίες.
7Ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2014-2015
ΜΑΘΗΜΑ: ΚΠΑ
ΔΙΑΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Β’ ΤΡΙΜΗΝΟΥ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Θ. ΜΟΥΡΤΖΑΝΟΣ
Εργασία των μαθητών: Αλίκης Πιτσινίγκου,Πηνελόπης Σκορδίλη,Χρυσούλας Παπίδη και Ερρίκου Μαρκάτη
Η Λογοτεχνία και το αληθινό νοημά της
Όπως μας λέει το Wikipedia:
Ο όρος λογοτεχνία με τη σημερινή του σημασία χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Ιωάννη Πανταζίδη το 1886 στο περιοδικό ” Εστία ”. Ο συντάκτης του άρθρου εξηγεί ότι ονόμασε το άρθρο του Πανταζίδη, ”Φιλολογία, Γραμματολογία, Λογοτεχνία” και χρησιμοποίησε τη λέξη ”λογοτεχνία” για να δηλώσει την τέχνη του λόγου. Ύστερα το 1887 ο Κυπριανός χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τον όρο ”λογοτεχνία” για τη μετάφραση του βιβλίου ”Ιστορία Της Ελληνικής Λογοτεχνίας” του Mϋller. Επειδή πολλοί πίστευαν ότι ο όρος ”λογοτεχνία” ξένιζε τους αναγνώστες αποφάσισαν να αλλάξουν το όνομα του. Το όνομα συνεχιζόταν να αλλάζει μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα μ.Χ. Τέλος ο όρος ”λογοτεχνία” άρχισε να ξαναχρησιμοποιείται το 1920 μ.Χ.
Πηγή: Η ταινία ”Ο Κύκλος Των Χαμένων Ποιητών” και TVXS.GR
Ακαδημία Γουέλντον, σχολή για αγόρια, έτος 1959. Οι μαθητές γνωρίζονται με τον καινούριο καθηγητή τους, τον κύριο Kίτινγκ, και κάτι αρχίζει να συμβαίνει από την πρώτη κιόλας στιγμή. Ο κύριος Κίτινγκ δεν δείχνει καθόλου να ακολουθεί τις μεσοαστικές αντιλήψεις των γονιών των μαθητών αλλά και τον καθηγητών. Το σχολείο όμως θέλει να «μοιάζει» με τις αντιλήψεις αυτές. Οι έφηβοι μαθητές πρέπει να διαπαιδαγωγούνται με τέτοιο πνεύμα ώστε, χωρίς αντιστάσεις, να γίνουν υποδειγματικοί πολίτες ακολουθώντας το αδιαπραγμάτευτο τετράπτυχο «Παράδοση, Τιμή, Πειθαρχία, Διάκριση».
Το βασικό εργαλείο του Κίτινγκ είναι η ποίηση και γενικότερα η λογοτεχνία. Αλλά όχι μόνο η ποίηση που καταγράφεται με λέξεις στα έργα των δημιουργών αλλά και εκείνη που ενυπάρχει διάχυτη μέσα στον ιστό της καθημερινότητας, ή η άλλη εκείνη ποίηση που σαν καταφέρουμε να την ακούσουμε νιώθουμε να φλέγεται η λανθάνουσα επιθυμία μας για υπέρβαση και η ανάγκη μας να διασχίσουμε τα σύνορα της συμβατικότητας, φτερουγίζοντας προς άλλες περιοχές. Δεν είναι όμως μόνο η ποίηση το μοναδικό αντικλείδι του «Καπετάνιου» για το λουκέτο των εφηβικών συνειδήσεων. Είναι και η ανορθόδοξη διδακτική του αλλά και «κάτι» ακόμα που καθημερινά εκπέμπει, ένα «άρωμα ανθρωπιάς» το οποίο αναβλύζουν τα κύτταρά του και μια αρμονία ανάμεσα στα λόγια του και την αντικομφορμιστική συμπεριφορά του.
Πηγή: Internet.
Wikipedia :
Με τον όρο Λογοτεχνία εννοούμε τα γραπτά και προφορικά προϊόντα του έντεχνου λόγου. Η λογοτεχνία είναι έννοια στενότερη από τη γραμματεία, που περιλαμβάνει το σύνολο των – γραπτών κατά κανόνα- κειμένων μιας συγκεκριμένης κοινότητας. Αυτό, λοιπόν, που διαφοροποιεί τα λογοτεχνικά κείμενα από τα μη λογοτεχνικά είναι η «λογοτεχνικότητα». Η έννοια της λογοτεχνικότητας βέβαια δεν μπορεί να οριστεί εύκολα, γι’ αυτό και ο χώρος της Λογοτεχνίας δεν μπορεί να καθοριστεί με αυστηρά όρια. Έντεχνος λόγος λέγεται αυτός που έχει φτιαχτεί με τέχνη. Ο λόγος, έμμετρος ή πεζός, που έχει φτιαχτεί με προσεγμένη σύνταξη, λεξιλόγιο. Λογοτέχνης λέγεται ο τεχνίτης του λόγου. Αυτός που χειρίζεται τέλεια τη γλώσσα, έμμετρα ή πεζά, άρα αυτός που προκαλεί καλαισθησία και συνάμα διαφωτίζει άνετα, πλήρως και σωστά., ο ποιητής, ο πεζογράφος, ο διηγηματογράφος…
Λογοτεχνία λέγονται τα έργα λόγου, έμμετρα ή πεζά, αρχαία ή νέα, που έχουν φτιαχτεί με τέχνη και ως απ’ αυτό παρέχουν αισθητική απόλαυση ή αισθησιασμό, άρα τα διακεκριμένα.
Η εθνική λογοτεχνία περιλαμβάνει το σύνολο των λογοτεχνικών έργων ενός έθνους ή λαού και αποτελεί το μέτρο της πνευματικότητάς του και χαρακτηρίζει την ακμή ή την παρακμή του.
Η ελληνική λογοτεχνία περιλαμβάνει όλα τα λογοτεχνικά έργα που έχουν γραφεί στην ελληνική γλώσσα. O λόγος και η γραφή είναι και τέχνες και επιστήμες. Είναι επιστήμες, γιατί αποτελούν σύστημα γνώσεων. Είναι τέχνες, γιατί αποτελούν συλλογή μεθόδων τρόπων και κανόνων, δηλαδή χρησιμοποιούν μέσα ικανά, για να μας διδάσκουν να ομιλούμε και να γράφουμε με ομορφιά και χάρη
Πηγή: Κ.Π.Α. Και Θρησκευτικά
Η λογοτεχνία σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με τα μαθήματα των Θρησκευτικών και της Κ.Π.Α.
Αρχικά στο μάθημα των Θρησκευτικών υπάρχουν πολλές παραβολές, δηλαδή μεταφορικές ιστορίες που περνούν ένα βαθύ νόημα στον αναγνώστη. Παραδείγματος χάρη: Ο Χριστός είναι ο καλός ποιμένας και οι πιστοί το ποίμνιο του. Αυτή η μεταφορική εικόνα που έχει λογοτεχνικά στοιχεία παρουσιάζει παραστατικά το Χριστό που μπορεί να μας οδηγήσει στο σωστό δρόμο. Μια άλλη μεταφορική εικόνα είναι η άμπελος και τα σταφύλια. Η άμπελος είναι ο Χριστός και τα σταφύλια είναι οι πιστοί που κρέμονται από αυτόν και το κήρυγμα του.
Στο μάθημα της κοινωνικής και πολιτικής αγωγής που μελετά την κοινωνία μας υπάρχουν διάφορα λογοτεχνικά βιβλία τα οποία βοηθούν στην κατανόηση του. Για παράδειγμα παίρνουμε τους ”Άθλιους” του Victor Hugo. Αυτό το βιβλίο μας βοηθά να κατανοήσουν πως οι άνθρωποι επηρεάζονται από την κοινωνία στην οποία ζουν. ”Ο Ζητιάνος” του Α. Καρκαβίτσα μας δείχνει για τους ανθρώπους που ζουν στο ”περιθώριο” της ζωής. Ο ”Καπετάν Μιχάλης” του Καζαντζάκη μας διαπιστώσουμε ότι μερικοί άνθρωποι διαφέρουν στην κοινωνία. Τέλος το βιβλίο ”Μέσα στις φλόγες” της Διδώς Σωτηρίου φανερώνει διάφορα κοινωνικά προβλήματα όπως ο πόλεμος και η φτώχια.
Πηγή: Απόψεις Άλλων
Σύμφωνα με την άποψη πολλών πνευματικών ανθρώπων η λογοτεχνία αποτελεί μία ύψιστη μορφή πνευματικής δημιουργίας και έκφρασης. Μέσα από την λογοτεχνική παραγωγή ο συγγραφέας ή ο ποιητής εκφράζει τις σκέψεις, την ιδεολογία, τα συναισθήματα και τους προβληματισμούς του. Συνήθως διαπραγματεύεται ένα συμβάν, ένα γεγονός είτε ιστορικό είτε μυθολογικό. Γύρω από αυτό ο δημιουργός ΄΄πλέκει’’ μία ιστορία , όπου οι πρωταγωνιστές ξεδιπλώνουν το χαρακτήρα, την προσωπικότητα και το ψυχικό τους κόσμο. Ταυτόχρονα η λογοτεχνία μπορεί να αποτελέσει ιστορική πηγή, καθώς αποτυπώνονται ιστορικά γεγονότα και συνθήκες της εκάστοτε εποχής.
Απόψεις ομάδας :
Πιστεύουμε ότι πράγματι, ο αναγνώστης απολαμβάνει ένα λογοτεχνικό έργο και ΄΄χάνεται΄΄ μέσα στον κόσμο του. Άλλωστε, η λογοτεχνία ψυχαγωγεί και επιμορφώνει τον αναγνώστη, ο οποίος μαθαίνει να αναγνωρίζει τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις των ηρώων. Ταυτίζεται με αυτούς και βιώνει την ιστορία από την οπτική γωνία των προσώπων. Επίσης, διαβάζοντας, αποκτά αυτογνωσία και δίνει απαντήσεις σε πολλές δικές του απορίες και προβληματισμούς. Ακόμη, μέσα από την εναλλαγή των ρόλων, ο αναγνώστης αποκτά εμπειρία, η οποία θα του φανεί χρήσιμη στην καθημερινότητα του και στις δικές του κοινωνικές σχέσεις. Αναπτύσσει όλες τις πτυχές των συναισθημάτων του και διευρύνει ταυτόχρονα τους πνευματικούς του ορίζοντες. Αναλυτικά κατακτά νέες γνώσεις, ενισχύει τη κρίση του και την οξύνοια του. Τέλος, εμπλουτίζει το λεξιλόγιο, βελτιώνει την έκφρασή του και συγχρόνως κατακτά περισσότερο τη μητρική του γλώσσα.
Συμπέρασμα
Μέσα από αυτή την εργασία βλέπουμε ότι αν και σήμερα δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε τη λογοτεχνία γιατί τη διδασκόμαστε σαν μάθημα ενώ στην πραγματικότητα είναι βίωμα η ποίηση ή γενικά η λογοτεχνία μπορούν να ”αφυπνίσουν” ακόμα και τον πιο ξεχασμένο άνθρωπο, γιατί έως και τα παιδιά της αυστηρής ακαδημίας βρήκαν το πραγματικό νόημα της λογοτεχνίας και της ζωής: ”Carpe Diem”.§
7Ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2014-2015
ΜΑΘΗΜΑ: ΚΠΑ
ΔΙΑΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Β’ ΤΡΙΜΗΝΟΥ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Θ. ΜΟΥΡΤΖΑΝΟΣ
Το αληθινό νόημα της επανάστασης
Γιάννης Νικολούλης
Γιώργος Φιλάρετος
Κατερίνα Μυρίλλα
Σπύρος Μωραΐτης
Ταινία
Στην ταινία «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών», ο Ρόμπιν Γουίλιαμς στο ρόλο του καθηγητή ενθαρρύνει τους μαθητές να ακολουθήσουν τα όνειρά τους. Να βρουν το θάρρος να μιλήσουν στους γονείς τους, τους καθηγητές και σε όσους τους πιέζουν να κάνουν κάτι χωρίς την θέλησή τους. Το νόημα της επανάστασης που παρουσιάζεται μέσω της ταινίας είναι ότι ο καθένας πρέπει να ακολουθεί το πάθος του ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν οι μεγαλύτεροι. Ακόμη, τους διδάσκει ότι έχει αξία η δική τους βούληση να είναι η βάση για την δράση στη ζωή τους. Η υποχώρηση στην πίεση και την χειραγώγηση των μεγαλύτερων δεν είναι η μόνη λύση. Τους έμαθε να αξιοποιούν την κάθε τους μέρα σαν να είναι η τελευταία (carpe diem). Οι γονείς, όμως, θέλουν ο απώτερος σκοπός των παιδιών τους να είναι να αποκτήσουν χρήματα καθώς και να ακολουθήσουν μία ζωή την οποία οι ίδιοι έχουν οραματιστεί, ενώ το σχολείο θέλει να «μοιάζει» με τις αντιλήψεις αυτές. Προσπερνώντας λοιπόν ολοκληρωτικά τα πιστεύω των γονιών τους, ο καθηγητής θα αρχίσει από την πρώτη κιόλας γνωριμία μαζί τους να τους προτρέπει να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση, να τους παρακινεί να κάνουν αυτό που πιστεύουν, να τους ωθεί προς το να δημιουργούν αλλά και να αμφισβητούν την ισχύουσα τάξη των πραγμάτων. Παράλληλα, προσπαθεί να τους «ξυπνήσει» ενθαρρύνοντάς τους να λαμβάνουν με τόλμη τις αποφάσεις τους και να αντιμετωπίζουν χωρίς φόβο τις πιέσεις που τους ασκούν οι γονείς τους. Αυτή είναι η ιδέα που θέλει να περάσει ο καθηγητής στα παιδιά και όχι οι μαθηματικές παραστάσεις, ούτε η εξέταση ποιημάτων και λογοτεχνικών κειμένων: «Αδράξτε τη μέρα σας και ζήστε τα όνειρα σας πριν να είναι πια αργά, κάντε αυτό που θέλετε πραγματικά στη ζωή σας». Υπεύθυνος όμως για την αυτοκτονία ενός από τους μαθητές δεν ήταν ο καθηγητής αλλά ο πατέρας του παιδιού αυτού, ο οποίος λόγω της αυταρχικότητάς του δεν έβλεπε πως ο γιος μπορούσε να τα καταφέρει και στις επιδόσεις του στο σχολείο παρά του πάθους του για το θέατρο. Έτσι, αν και στο τέλος μετά την αυτοκτονία του Νιλ, ο καθηγητής Κίτινγκ αναγκάστηκε να φύγει, δεν ήταν απογοητευμένος: Διότι, διαπίστωσε ότι η επανάσταση του «αδράξτε τη μέρα» πέτυχε σε πολλά παιδιά.
Άλλες Πηγές
Με τον όρο επανάσταση, όπως αναφέρεται στη βικιπαίδεια, εννοούμε τη γενικευμένη εξέγερση που μπορεί να συμβεί για διάφορους λόγους με σκοπό την ανατροπή του καθεστώτος. Η επανάσταση κρίνεται ως κοινωνικό φαινόμενο τόσο για τα αίτια όσο και για τους σκοπούς για τους οποίους πραγματοποιείται. Στο απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη στο βιβλίο της Λογοτεχνίας της Γ’ γυμνασίου, ο Μακρυγιάννης εκφράζει τους λόγους για τους οποίους ο ίδιος και οι συμπατριώτες του οδηγήθηκαν στην επανάσταση. Ακόμη, υποστηρίζει πως η πατρίδα και η θρησκεία του κάθε ανθρώπου είναι το παν στη ζωή, και πρέπει να είμαστε ικανοί να θυσιάσουμε οτιδήποτε για να ζούμε εμείς και οι συγγενείς μας σε μία ελεύθερη χώρα. Τέλος, ο Μακρυγιάννης ενθάρρυνε τους συμπατριώτες του να επαναστατήσουν κατά των τυράννων τους διότι πίστευε πως οι Έλληνες δε θα μπορούσαν να είναι μία αξιοπρεπής κοινωνία εάν δεν εξασφάλιζαν την ασφάλεια και την ελευθερία των απογόνων τους.
Με βάση τα σχόλια ενός καθηγητή, οι Χριστιανοί κάποτε παρά τους διωγμούς τους δεν υπέκυψαν στην πίεση που τους ασκούσε η πολιτική εξουσία. Αρνήθηκαν να λατρέψουν τον αυτοκράτορα ως θεό και παρέμειναν πιστοί στο χριστιανισμό προκαλώντας το ενδιαφέρον και το θαυμασμό των ειδωλολατρών. Στο βιβλίο των θρησκευτικών της Γ’ γυμνασίου στην ενότητα 12, η οποία αναφέρεται στο Διάταγμα των Μεδιολάνων, ως αποτέλεσμα της επιμονής και της πίστης των Χριστιανών, ο Μ. Κωνσταντίνος (285-337 μ.Χ.) συνειδητοποίησε ότι η ρωμαϊκή αυτοκρατορία έπρεπε να συμφιλιωθεί με τη χριστιανική πίστη. Κύρια ιδέα του Διατάγματος ήταν η ανεξιθρησκία και ως αποτέλεσμα είχε το σταμάτημα των διωγμών. Έτσι, οι Χριστιανοί μέσω της αγάπης και της αφοσίωσης προς το θεό κατάφεραν, με έμμεσο τρόπο, ένα είδος επανάστασης.
Απόψεις/Συμπέρασμα
Κατά τη γνώμη της ομάδας, η επανάσταση έχει το νόημα της απελευθέρωσης του ανθρώπου από καταστάσεις οι οποίες τον εξαναγκάζουν να πράττει παρά την θέλησή του. Επιπρόσθετα, θεωρούμε την επανάσταση ως μέσο έκφρασης των απόψεων που έχουν τα άτομα σε θέματα προσωπικής καταπίεσης. Ακόμη, η απόπειρα μιας επανάστασης έχει σκοπό την αλλαγή του κατεστημένου και την επιδίωξη νέων προγραμμάτων και στόχων. Επιπλέον, σε κάτι ακόμα που συμφωνούσε η ομάδα μας, ήταν ότι η επανάσταση είναι ένας τρόπος απόκτησης των δικαιωμάτων των ατόμων που τους έχουν στερηθεί. Ένας τρόπος με τον οποίο μπορείς να κάνεις κατανοητό αυτό που ζητάς, αυτό που θέλεις, τι σου έχει στερηθεί και τι έχεις να δώσεις. Για παράδειγμα μία επανάσταση παιδιών, μπορεί να κάνει τους άλλους να καταλάβουν ότι τα παιδιά θέλουν ό,τι τους αξίζει, θέλουν να εφαρμόζονται τα δικαιώματά τους, δείχνει ότι δεν μπορούν άλλο τον τρόπο ζωής τους, την καταπίεση από το σχολείο και τους γονείς. Μία τέτοια επανάσταση λοιπόν, φανερώνει ότι τα παιδιά έχουν αγανακτήσει , αλλά παράλληλα έχουν την όρεξη να κάνουν κάτι για αυτό. Ακόμη, η επανάσταση θεωρείται από την ομάδα η ανατροπή μίας ισχύουσας και καθιερωμένης τάξης πραγμάτων, ενώ μπορεί να εκδηλωθεί σε κάθε τομέα της καθημερινής ζωής και δραστηριότητας, όπως για παράδειγμα στο χώρο της επιστήμης, των τεχνών σαφώς και σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.
Ως συμπέρασμα, οι επαναστάσεις είναι συνδεδεμένες στην ανθρώπινη συνείδηση με αιματοχυσίες και πολέμους, δίνοντας ενίοτε αρνητική ή καταστροφική σημασία στον όρο. Όμως, μία επανάσταση δε γίνεται μόνο μέσω των πολέμων, αλλά και από τις καθημερινές πράξεις των ανθρώπων με τις οποίες θα αλλάξουν τόσο τον ίδιο τον εαυτό τους όσο και την κοινωνία τους γενικότερα. Έτσι, άνθρωποι μπορούν να επαναστατήσουν και χωρίς τα όπλα, ξεκαθαρίζοντας το τι νιώθουν και τι θέλουν κάνοντάς το κατανοητό στους υπολοίπους με κάθε τρόπο ακόμη και εάν αυτό προϋποθέτει θυσίες. Διότι αν θέλουν να διεκδικήσουν την ελευθερία τους, πρέπει να είναι ικανοί να πάρουν μεγάλα ρίσκα. Τέλος, για να επιτύχει μία επανάσταση θα πρέπει να υπάρχει υπομονή και επιμονή καθώς και πίστη στους ανθρώπους.
7Ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2014-2015
ΜΑΘΗΜΑ: ΚΠΑ
ΔΙΑΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Β’ ΤΡΙΜΗΝΟΥ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Θ. ΜΟΥΡΤΖΑΝΟΣ
Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ: ΛΥΣΗ Η’ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ;
ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ: ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ, ΣΑΛΒΑΝΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ, ΜΩΡΑΪΤΗ ΣΠ. ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΣΟΥΡΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
α. Ταινία
Αδριάνα :
Ο Νιλ Πέρι, ένα πολύ έξυπνο και αγαπητό παιδί βρίσκεται σε αδιέξοδο και αυτοκτονεί όταν ο συντηρητικός, αυστηρός και υπερπροστατευτικός του πατέρας τον εμποδίζει να ακολουθήσει τα όνειρά του.
Ο Νιλ, αν και άριστος μαθητής, καταγόμενος από μια όχι και τόσο ευκατάστατη οικογένεια, αποφασίζει ότι θέλει να ασχοληθεί με το θέατρο και να γίνει ηθοποιός. Αυτή η ιδέα στέκεται εμπόδιο στα σχέδια του πατέρα του για να γίνει γιατρός και να προσφέρει στους γονείς του αλλά και στον εαυτό του μια καλύτερη ζωή.
Έτσι εκείνος εξαντλεί όλη του τη αυστηρότητα προσπαθώντας να αποτρέψει τον γιο του να κάνει αυτό το ‘’λάθος’’ αδιαφορώντας για τη θέληση του. Έτσι ο Νιλ νιώθοντας ότι του τα έχουν στερήσει όλα και ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο καθώς όπως φαίνεται τη ζωή του την έχει προκαθορίσει ο πατέρας του, παίρνει ένα όπλο και βάζει τέλος σε αυτήν.
β. Κριτική της Πράξης του Νιλ
Σπύρος:
Ο Νιλ Πέρι ,ένας συνετός άνθρωπος και άριστος μαθητής είχε επιλογή στο αν θα ζήσει ή θα πεθάνει, παρ’ όλα αυτά προτιμά την αυτοκαταστροφή του ,λόγω του αυθορμητισμού της ηλικίας του αλλά και της πρόσφατης συναισθηματικής του φορτικότητας. Ο Νιλ τρέφει μια απέχθεια για τον εαυτό του και τη ζωή του ,δεν αντέχει την καταπίεση που αισθάνεται λόγω της γενικής αυτάρκειας του πατέρα του αλλά και της συγκεκριμένης αυτάρκειας του στο θέμα του επαγγελματικού του προσανατολισμού Επίσης, νομίζει πως είναι ένας τρόπος φυγής απ΄ τα προβλήματα του και της όλης ψυχολογικής του καταπίεσης, έτσι αποφασίζει να δώσει ένα τέλος στη μίζερη ζωή του . Πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε και ο ρόλος της μητέρας καθώς την στιγμή που ο πατέρας «ανακοινώνει» στον Νιλ ότι τον έστειλε σε σχολή για να σπουδάσει και έπειτα να γίνει γιατρός στον στρατό, η μητέρα του ανίκανη να αντιμετωπίσει τις εντάσεις εναντιώνεται στον γιο της και τον υποχρεώνει να υπακούσει τον πατέρα του. Αυτή της η πράξη ήταν που αποτελείωσε τον Νιλ και τον οδήγησε στην αυτοκτονία.
Αλέξανδρος:
Δεν μπόρεσε να λύσει το πρόβλημά του εκείνες τις στιγμές, διότι πάνω στην απελπισία του και την πίεση που δεχόταν απ’ τον πατέρα του και απ’ το περιβάλλον του δεν μπορούσε να σκεφτεί καθαρά την απόφασή του γι’ αυτήν του τη πράξη και επέλεξε την λάθος απόφαση η οποία είχε μεγάλη επίπτωση στον εαυτό του και στους συγγενείς και στους φίλους-συμμαθητές του.
Ο άνθρωπος που αυτοκτονεί πηγαίνει στην κόλαση;
Χρήστος: Το ερώτημα αυτό δεν μπορούμε να το απαντήσουμε με απόλυτη σιγουριά. Την επιλογή του αν θα πάει ο άνθρωπος στην κόλαση ή στον παράδεισο τη κάνει ο Θεός. Επιπλέον η αυτοκτονία είναι βλασφημία κατά του Θεού και συγκεκριμένα του Αγίου Πνεύματος.
Τελικά η φυγή είναι μια λύση για τα προβλήματα της ζωής;Αν όχι γιατί προτίμησε τον θανατο;
Ανδριάνα Σαλβάνου
Χρήστος : ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ και ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Σύμφωνα με την Αγία Γραφή και συγκεκριμένα την Παλαιά Διαθήκη, ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο με χώμα και νερό και φύσηξε στο πρόσωπό του πνοή ζωής. Όπως λένε και στην προσευχή Βασιλεύ Ουράνιε το Άγιο Πνεύμα είναι χορηγός της ζωής Η Εκκλησία απαγορεύει την αυτοκτονία γιατί θεωρείται φόνος κατά του εαυτού σου. Η ζωή είναι ένα δώρο του Θεού και οι άνθρωποι πρέπει να σέβονται τα δώρα του Θεού.
Σπύρος :
Η χριστιανική διδασκαλία θεωρεί την αυτοκτονία ως ένα από τα μεγαλύτερα αμαρτήματα, η δε Ορθόδοξη Εκκλησία στηριζόμενη στην ‘Αγία Γραφή και στην Ιερά Παράδοση θεωρεί την αυτοκτονία ως έγκλημα εναντίον της ιερότητας της ανθρώπινης ζωής και ως κλονισμό και απώλεια της πίστεως και της ελπίδας του αυτόχειρα προς τον Θεό. Κατά την Καινή Διαθήκη ο άνθρωπος τη ζωή δεν την έχει από τον εαυτό του, αλλά την έλαβε ως δώρο από τον Θεό και ως δώρο του Θεού οφείλει να την εκτιμά και ανάλογα με τον σκοπό της πρέπει να την μεταχειρίζεται . Οὐδείς γάρ ἡμῶν ἑαντῷ ζῇ καί οὐδείς ἑαυτῷ ἀποθνήσκει. Ἐάν τε γάρ ζῶμεν, τῷ Κυρίω ζῶμεν ἐάν τε ἀποθνήσκωμεν, τῶ Κνρίω ἀποθνήσκωμεν. Ἐάν τε ζῶμεν ἐάν τε ἀποθνήσκωμεν, τοῦ Κυρίου ἐσμέν » ( Ρωμ. ιδ’, 7 – 8).
Δηλαδή «κανείς από μας δεν ζει για τον εαυτό του και κανείς δεν πεθαίνει για τον εαυτό τον, διότι, εάν ζούμε, ζούμε για τον Κύριο, και εάν πεθαίνουμε, πεθαίνουμε για τον Κύριο. Είτε λοιπόν ζούμε είτε πεθαίνουμε ανήκουμε στον Κύριο, στον όποιο ανήκει η ζωή μας» και μόνος Εκείνος έχει απόλυτη κυριότητα επάνω σε αυτή, αφού Αυτός μας εξαγόρασε εκ της κατάρας του Νόμου και μάλιστα με το μεγάλο τίμημα της ίδιας της ζωής Του.
Γιατί δεν κηδεύονται οι αυτόχειρες;
Εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, η Ορθόδοξη εκκλησία διδάσκει ότι ο αυτόχειρας δεν κηδεύεται, εκτός αν είναι παράφρων, οπότε δεν έχει ορθή επίγνωση των πράξεών του. Όταν τα Κοιμητήρια ανήκαν στην Εκκλησία και όχι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση όπως σήμερα, οι αυτόχειρες δεν κηδεύονταν στο Κοιμητήριο, αλλά με σιωπή εκτός το περιβόλου του.
Αυτή η αντιμετώπιση της Εκκλησίας, – που είναι άκρως φιλάνθρωπη όπως θα εξηγήσουμε πιο κάτω- δεν αποτελεί μόνο προφορική παράδοση πού φτάνει μέχρι τούς Αγίους Αποστόλους και τον Χριστό, αλλά προκύπτει κι από τον 14ο γραπτό Ιερό Κανόνα του Αγίου Τιμόθεου Αλεξανδρείας πού έχει Οικουμενικό κύρος αφού επικυρώνεται με τον 2ο Κανόνα της ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου! Να τι λέγει ο Ι Κανόνας:
<<Ἐρώτησις ΙΔ’>>
-Ἐὰν τὶς μὴ ἔχων ἑαυτὸν χειρίσηται, ἢ κριμνήση ἑαυτόν, εἰ γίνεται προσφορὰ περὶ αὐτοῦ ἢ οὔ;
Ἀπόκρισις
-Υπέρ αὐτοῦ διακρῖναι ὁ Κληρικὸς ὀφείλει, εἰ τὸ ἀληθὲς ἔκφρων ὤν, πεποίηκε τοῦτο. Πολλάκις γὰρ οἱ διαφέροντες τῷ πεπονθότι, θέλοντες τυχεῖν τῆς προσφορᾶς καὶ τῆς ὑπὲρ αὐτοῦ εὐχῆς, καταψεύδονται καὶ λέγουσιν, ὅτι οὐκ εἶχεν ἑαυτόν. Ἐνίοτε δὲ ὑπὸ ἐπηρείας ἀνθρώπων ἢ ἄλλως πως ἀπὸ ὀλιγωρίας πεποίηκε τοῦτο, καὶ οὐ χρὴ προσφορὰν ἐπάνω αὐτοῦ γενέσθαι· αὐτοφονευτής γὰρ ἑαυτοῦ ἐστι. Δεῖ οὖν πάντως τὸν Κληρικὸν μετὰ ἀκριβείας ἐρευνῆσαι, ἵνα μὴ ὑπὸ κρίμα πέση»Και η ερμηνεία τοῦ Ι Κανόνα: «ερώτηση 14. ν κάποιος που δεν έχει τα λογικά του αυτοκτονήσει ή πέσει σε γκρεμό, γίνεται λειτουργία γι’ αυτόν η όχι;
Απάντηση: Ο κληρικός πρέπει να ξεχωρίσει σχετικά μ’ αυτόν αν το έχει κάνει αυτό, επειδή ήταν πραγματικά εκτός ἑαυτοῦ. Γιατί πολλές φορές οἱ συγγενείς του σκοτωμένου θέλοντας να επιτύχουν τη λειτουργία καὶ την προσευχή γι’ αυτόν, λένε ψέματα ὅτι δεν είχε τα λογικά του. Σε κάποιες περιπτώσεις αυτό τὸ έχει κάνει επειδή επηρεάστηκε ἀπὸ ανθρώπους ἢ σε άλλες περιπτώσεις επειδή επηρεάστηκε ἀπὸ ανθρώπους ἢ σε άλλες περιπτώσεις επειδή λιγοψύχησε καὶ επομένως δεν πρέπει να γίνεται λειτουργία γι’ αυτόν· γιατί είναι φονιάς τοῦ ἑαυτοῦ του. Πρέπει λοιπόν ὁ κληρικός να εξετάσει με ακρίβεια για να μην αμαρτήσει»
Εν ολίγοις: Αν κάποιος δεν έχει τα λογικά του κι αυτοκτονήσει, ὁ κληρικός επιβάλλεται να ερευνήσει αν πράγματι είναι έτσι, γιατί πολλές φορές οἱ συγγενείς τοῦ αποθανόντος προκειμένου να επιτύχουν την κήδευση του, λένε ψέμματα!ν όμως είχε τα λογικά του, δεν αποτελεί δικαιολογία για να αυτοκτονήσει, ὅτι επηρεάστηκε από άλλους ή λιγοψύχησε από τις δυσκολίες τῆς ζωής. Ι αυτήν την περίπτωση έχει διαπράξει φόνο καί μάλιστα τοῦ ίδιου τοῦ ἑαυτοῦ του!
Ο κληρικός πρέπει να ξεχωρίσει τις δύο αυτές περιπτώσεις, ειδάλλως κινδυνεύει να αμαρτήσει!
Επομένως, σύμφωνα με τούς Ιερούς Κανόνες, η αυτοκτονία αποτελεί θανάσιμο αμάρτημα Αποτελεί κατ άφορη βλασφημία κατά τοῦ Αγίου Πνεύματος καί ὁ Χριστός είχε εξαγγείλει ξεκάθαρα, ὅτι η βλασφημία κατά τοῦ Αγίου Πνεύματος δε συγχωρείται ούτε στον παρόντα αιώνα, ούτε στον μέλλοντα!
Πήγες Βιβλιοθήκη Πορφυρογέννητος-
Http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theolo HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=3.htm”& HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=3.htm”main=EK_texts HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=3.htm”& HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=3.htm”file=3.htm” HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=3.htm”gia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=3.htm”& HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=3.htm”main=EK_texts HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=3.htm”& HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=3.htm”file=3.htm” HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=3.htm”& HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=3.htm”& HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=3.htm”main=EK_texts HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=3.htm”& HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=3.htm”file=3.htm” HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=3.htm”main=EK_texts HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=3.htm”& HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=3.htm”main=EK_texts HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=3.htm”& HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=3.htm”file=3.htm” HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=3.htm”& HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=3.htm”& HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=3.htm”main=EK_texts HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=3.htm”& HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=3.htm”file=3.htm” HYPERLINK “http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=3.htm”file=3.htm Ιερά Σύνοδος “Η θέσις της Εκκλησίας επί του θέματος της Ευθανασίας” Εισήγησις του Σεβ. Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ.κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ–
http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/eisigiseis/nikolaou_efthanasia.htm
7Ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2014-2015
ΜΑΘΗΜΑ: ΚΠΑ
ΔΙΑΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Β’ ΤΡΙΜΗΝΟΥ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Θ. ΜΟΥΡΤΖΑΝΟΣ
Μέλη Της Ομάδας: Ανδρέας Κοσκινάς, Αντώνης Μπρουμίδης, Μιχάλης Σιάννης, Τζέσικα Μπούντου
Θέμα : Κοινωνικοποίηση , Σχολείο και Γνώση
Πηγές : Βιβλίο Γ΄ Γυμνασίου ΚΠΑ (σελίδα 40,42) , el.wikipedia.org/wiki/Γνώση
Με το ξεκίνημα της σχολικής ζωής το κάθε παιδί «εγκαταλείπει» για πρώτη φόρα την ασφάλεια της οικογένειας του για να ενταχθεί σε μια άλλη κοινωνική ομάδα. Διότι η λειτουργία του σχολείου ως χώρου γνώσης στηρίζεται , κατά κύριο λόγο , σε μια άλλη σημαντική λειτουργία που επιτελεί , αυτή της κοινωνικοποίησης. Εκπαιδευτικοί και μαθητές έχουν συγκεκριμένα δικαιώματα και υποχρεώσεις και ακολουθούν ένα σύστημα κανόνων που τους επιτρέπει να συνεργάζονται αρμονικά.
Η ταινία «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών» έρχεται να μας προκαλέσει προβληματισμούς αναφορικά με το παραπάνω θέμα και να μας οδηγήσει σε πολύ ουσιαστικά συμπεράσματα . Η υπόθεση εκτυλίσσεται σε ένα σχολείο αρένων , στις ΗΠΑ του 1959 και οι ήρωες είναι μια παρέα μαθητών που φοιτούν ως εσωτερικοί σε αυτό . Η συμμόρφωση με τους κανόνες και η αυστηρή πειθαρχεία αποτελούν βασικές αρχές του συγκεκριμένου σχολείου καθώς θεωρούνται απαραίτητες προϋποθέσεις για την υψηλή απόδοση των μαθητών. Ο καινούργιος καθηγητής όμως έρχεται για να τα αλλάξει αυτά. Ο τρόπος που διδάσκει είναι διαφορετικός και έτσι εμπνέει τους να μαθητές του να ιδρύσουν τη λέσχη των χαμένων ποιητών, πράγμα που του στοιχίζει την θέση του στο κολέγιο. Αντίθετα με το σχολείο της ταινίας το σχολείο πρέπει να είναι για τους μαθητές μια γέφυρα , που θα τους βοηθήσει στην ένταξη τους στην κοινωνία, που θα τους στηρίξει και θα τους δώσει την πίστη ότι αξίζουν το καλύτερο.
Το σχολείο είναι ένα ίδρυμα σχεδιασμένο να επιτρέπει και να ενθαρρύνει τους μαθητές να μαθαίνουν γνώσεις και αξίες , υπό την καθοδήγηση των δασκάλων. Η εκπαίδευση αποτελεί έναν από τους βασικούς, τυπικούς, φορείς κοινωνικοποίησης. Με την είσοδό του στο εκπαιδευτικό σύστημα, το παιδί εγκαταλείπει για πρώτη φορά τους κόλπους της οικογένειας, αναλαμβάνει ευθύνες και «δοκιμάζει» τα πρότυπα και τις συμπεριφορές που αφομοίωσε στο πλαίσιο της οικογένειας. Το σχολείο είναι αυτό που μαθαίνει στους μαθητές να έχουν σωστή συμπεριφορά στην κοινωνία και τον αυτοέλεγχο και ποίες πράξεις τιμωρούνται και ποιες όχι. Ο μαθητής αναλαμβάνει ευθύνες , στο σχολείο το παιδί «χτίζει» χαρακτήρα ανάλογα με τα ερεθίσματα που δέχεται από τους δασκάλους και τους συμμαθητές , για αυτό είναι σημαντικός πυλώνας για μια κοινωνία. Επίσης έχει ως δευτερεύουσες λειτουργίες την κοινωνικοποίηση των νέων και τον επαγγελματικό προσανατολισμό.To σχολείο έχει ως σκοπό να ασκεί θετικό(έπαινοι) και αρνητικό έλεγχο (αποβολή) . Στο σχολείο της ταινίας ασκούνταν κυρίως ο αρνητικός έλεγχος, τόσο ως κατασταλτικός όσο και ως προληπτικός .Για παράδειγμα όταν ένας μαθητής δεν υπάκουε στους κανόνες οι καθηγητές μπορούσαν να ασκήσουν βία πάνω τους αλλά και να τους αποβάλλουν από την σχολή. Αντίθετα στα σημερινά σχολεία ο κοινωνικός έλεγχος είναι έχει μετατραπεί κυρίως σε προληπτικό και είναι πιο ήπιος. Έχει υιοθετήσει επίσης πολλά θετικά στοιχείο . Για την γνώση δεν υπάρχει ένας και μοναδικός προκαθορισμένος ορισμός. Κατά έναν ορισμό είναι η θεωρητική και πρακτική κατανόηση ενός θέματος , η οποία ενδεχομένως βοηθά στην απόκτηση δεξιοτήτων και ικανοτήτων για συγκεκριμένο σκοπό. Η γνώση αποκτάται τόσο με την εκπαίδευση όσο και με την πρακτική εμπειρία. Κατά έναν άλλο ορισμό είναι το σύνολο των γνωστών επεξεργασμένων πληροφοριών σε κάποιο συγκεκριμένο πεδίο ή συνολικά. Η γνώση είναι δύο ειδών , το πρώτο είδος είναι η πληροφορία η οποία μεταβάλλεται ανάλογα με τις απόψεις που επικρατούν και το δεύτερο είδος είναι το βίωμα, αυτό το είδος γνώσης ακολουθεί τον άνθρωπο μέχρι τον θάνατο. Η προσπάθεια ορισμού της γνώσης είναι ένα από τα κεντρικά προβλήματα της επιστημολογίας. Ένας από τους επικρατέστερους ορισμούς είναι ότι γνώση είναι η αιτιολογημένη αληθής πεποίθηση.
Κατά την άποψη μας θεωρούμε ότι το σχολείο πρέπει να είναι ένας χώρος όπου προετοιμάζει στην σωστή ένταξη τους στην κοινωνία, να τους προμηθεύει με τις απαραίτητες γνώσεις και αξίες που θα χρειαστούν στην ζωή τους. Επίσης οι μαθητές με την βοήθεια του κοινωνικού ελέγχου μαθαίνουν τι είναι αποδεκτό από μια κοινωνία και τι όχι. Οι μαθητές δεν πρέπει να νιώθουν φοβισμένοι και καταπιεσμένοι, αλλά να έχουν και τη δυνατότητα να πειραματιστούν και να εκφραστούν ελεύθερα-πάντα με την διακριτική καθοδήγηση των καθηγητών του, που είναι υπεύθυνοι για αυτούς .Τότε η γνώση θα αποκτήσει για αυτούς ενδιαφέρον, γιατί θα την ανακαλύπτουν αυτοί οι ίδιοι ανακαλύπτοντας έτσι και τις δυνατότητες τους. Πρέπει το σχολείο να είναι, επίσης ένα μέρος στο οποίο τα παιδιά θα πηγαίνουν επειδή το θέλουν και όχι επειδή πρέπει. Μέσα από το σχολείο θα ανακαλύψουν τα ενδιαφέροντα τους και τις ικανότητές τους, θα τους δοθεί η ευκαιρία να λάβουν την πραγματική γνώση , δηλαδή τι αισθανόμαστε πραγματικά και τι μαθαίνουμε στην ζωή μας.
Γενικά ένα σχολείο πρέπει να έχει κάποια στοιχεία αυστηρότητας και πειθαρχίας, όπως αυτό της ταινίας, αλλά πρέπει να προσφέρει στους μαθητές του τα απαραίτητα (γνώση) και να τους βοηθήσει να ενταχθούν στην κοινωνία με τον δικό τους τρόπο και όχι με αυτό που απαιτείται.
Ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2014-2015
ΜΑΘΗΜΑ: ΚΠΑ
ΔΙΑΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Β’ ΤΡΙΜΗΝΟΥ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Θ. ΜΟΥΡΤΖΑΝΟΣ
Μέλη Της Ομάδας: Ανδρέας Κοσκινάς, Αντώνης Μπρουμίδης, Μιχάλης Σιάννης, Τζέσικα Μπούντου
Θέμα : Κοινωνικοποίηση , Σχολείο και Γνώση
Πηγές : Βιβλίο Γ΄ Γυμνασίου ΚΠΑ (σελίδα 40,42) , el.wikipedia.org/wiki/Γνώση
Με το ξεκίνημα της σχολικής ζωής το κάθε παιδί «εγκαταλείπει» για πρώτη φόρα την ασφάλεια της οικογένειας του για να ενταχθεί σε μια άλλη κοινωνική ομάδα. Διότι η λειτουργία του σχολείου ως χώρου γνώσης στηρίζεται , κατά κύριο λόγο , σε μια άλλη σημαντική λειτουργία που επιτελεί , αυτή της κοινωνικοποίησης. Εκπαιδευτικοί και μαθητές έχουν συγκεκριμένα δικαιώματα και υποχρεώσεις και ακολουθούν ένα σύστημα κανόνων που τους επιτρέπει να συνεργάζονται αρμονικά.
Η ταινία «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών» έρχεται να μας προκαλέσει προβληματισμούς αναφορικά με το παραπάνω θέμα και να μας οδηγήσει σε πολύ ουσιαστικά συμπεράσματα . Η υπόθεση εκτυλίσσεται σε ένα σχολείο αρένων , στις ΗΠΑ του 1959 και οι ήρωες είναι μια παρέα μαθητών που φοιτούν ως εσωτερικοί σε αυτό . Η συμμόρφωση με τους κανόνες και η αυστηρή πειθαρχεία αποτελούν βασικές αρχές του συγκεκριμένου σχολείου καθώς θεωρούνται απαραίτητες προϋποθέσεις για την υψηλή απόδοση των μαθητών. Ο καινούργιος καθηγητής όμως έρχεται για να τα αλλάξει αυτά. Ο τρόπος που διδάσκει είναι διαφορετικός και έτσι εμπνέει τους να μαθητές του να ιδρύσουν τη λέσχη των χαμένων ποιητών, πράγμα που του στοιχίζει την θέση του στο κολέγιο. Αντίθετα με το σχολείο της ταινίας το σχολείο πρέπει να είναι για τους μαθητές μια γέφυρα , που θα τους βοηθήσει στην ένταξη τους στην κοινωνία, που θα τους στηρίξει και θα τους δώσει την πίστη ότι αξίζουν το καλύτερο.
Το σχολείο είναι ένα ίδρυμα σχεδιασμένο να επιτρέπει και να ενθαρρύνει τους μαθητές να μαθαίνουν γνώσεις και αξίες , υπό την καθοδήγηση των δασκάλων. Η εκπαίδευση αποτελεί έναν από τους βασικούς, τυπικούς, φορείς κοινωνικοποίησης. Με την είσοδό του στο εκπαιδευτικό σύστημα, το παιδί εγκαταλείπει για πρώτη φορά τους κόλπους της οικογένειας, αναλαμβάνει ευθύνες και «δοκιμάζει» τα πρότυπα και τις συμπεριφορές που αφομοίωσε στο πλαίσιο της οικογένειας. Το σχολείο είναι αυτό που μαθαίνει στους μαθητές να έχουν σωστή συμπεριφορά στην κοινωνία και τον αυτοέλεγχο και ποίες πράξεις τιμωρούνται και ποιες όχι. Ο μαθητής αναλαμβάνει ευθύνες , στο σχολείο το παιδί «χτίζει» χαρακτήρα ανάλογα με τα ερεθίσματα που δέχεται από τους δασκάλους και τους συμμαθητές , για αυτό είναι σημαντικός πυλώνας για μια κοινωνία. Επίσης έχει ως δευτερεύουσες λειτουργίες την κοινωνικοποίηση των νέων και τον επαγγελματικό προσανατολισμό.To σχολείο έχει ως σκοπό να ασκεί θετικό(έπαινοι) και αρνητικό έλεγχο (αποβολή) . Στο σχολείο της ταινίας ασκούνταν κυρίως ο αρνητικός έλεγχος, τόσο ως κατασταλτικός όσο και ως προληπτικός .Για παράδειγμα όταν ένας μαθητής δεν υπάκουε στους κανόνες οι καθηγητές μπορούσαν να ασκήσουν βία πάνω τους αλλά και να τους αποβάλλουν από την σχολή. Αντίθετα στα σημερινά σχολεία ο κοινωνικός έλεγχος είναι έχει μετατραπεί κυρίως σε προληπτικό και είναι πιο ήπιος. Έχει υιοθετήσει επίσης πολλά θετικά στοιχείο . Για την γνώση δεν υπάρχει ένας και μοναδικός προκαθορισμένος ορισμός. Κατά έναν ορισμό είναι η θεωρητική και πρακτική κατανόηση ενός θέματος , η οποία ενδεχομένως βοηθά στην απόκτηση δεξιοτήτων και ικανοτήτων για συγκεκριμένο σκοπό. Η γνώση αποκτάται τόσο με την εκπαίδευση όσο και με την πρακτική εμπειρία. Κατά έναν άλλο ορισμό είναι το σύνολο των γνωστών επεξεργασμένων πληροφοριών σε κάποιο συγκεκριμένο πεδίο ή συνολικά. Η γνώση είναι δύο ειδών , το πρώτο είδος είναι η πληροφορία η οποία μεταβάλλεται ανάλογα με τις απόψεις που επικρατούν και το δεύτερο είδος είναι το βίωμα, αυτό το είδος γνώσης ακολουθεί τον άνθρωπο μέχρι τον θάνατο. Η προσπάθεια ορισμού της γνώσης είναι ένα από τα κεντρικά προβλήματα της επιστημολογίας. Ένας από τους επικρατέστερους ορισμούς είναι ότι γνώση είναι η αιτιολογημένη αληθής πεποίθηση.
Κατά την άποψη μας θεωρούμε ότι το σχολείο πρέπει να είναι ένας χώρος όπου προετοιμάζει στην σωστή ένταξη τους στην κοινωνία, να τους προμηθεύει με τις απαραίτητες γνώσεις και αξίες που θα χρειαστούν στην ζωή τους. Επίσης οι μαθητές με την βοήθεια του κοινωνικού ελέγχου μαθαίνουν τι είναι αποδεκτό από μια κοινωνία και τι όχι. Οι μαθητές δεν πρέπει να νιώθουν φοβισμένοι και καταπιεσμένοι, αλλά να έχουν και τη δυνατότητα να πειραματιστούν και να εκφραστούν ελεύθερα-πάντα με την διακριτική καθοδήγηση των καθηγητών του, που είναι υπεύθυνοι για αυτούς .Τότε η γνώση θα αποκτήσει για αυτούς ενδιαφέρον, γιατί θα την ανακαλύπτουν αυτοί οι ίδιοι ανακαλύπτοντας έτσι και τις δυνατότητες τους. Πρέπει το σχολείο να είναι, επίσης ένα μέρος στο οποίο τα παιδιά θα πηγαίνουν επειδή το θέλουν και όχι επειδή πρέπει. Μέσα από το σχολείο θα ανακαλύψουν τα ενδιαφέροντα τους και τις ικανότητές τους, θα τους δοθεί η ευκαιρία να λάβουν την πραγματική γνώση , δηλαδή τι αισθανόμαστε πραγματικά και τι μαθαίνουμε στην ζωή μας.
Γενικά ένα σχολείο πρέπει να έχει κάποια στοιχεία αυστηρότητας και πειθαρχίας, όπως αυτό της ταινίας, αλλά πρέπει να προσφέρει στους μαθητές του τα απαραίτητα (γνώση) και να τους βοηθήσει να ενταχθούν στην κοινωνία με τον δικό τους τρόπο και όχι με αυτό που απαιτείται.
