Ο εορτασμός της εθνικής επετείου έχει για τον Έλληνα ένα βαθύ συμβολισμό. Επιβεβαιώνει τον αδιάρρηκτο δεσμό που μας συνδέει με τις ιστορικές καταβολές και το ένδοξο παρελθόν αυτού του τόπου. Γίνεται πηγή δύναμης, έμπνευσης και φάρος πορείας με στόχο, τη διαμόρφωση της ταυτότητας των νέων ανθρώπων. Λειτουργεί ως όρκος τιμής απέναντι στις ιερές παρακαταθήκες των πατέρων, σεβασμού και προσήλωσης στα “ιερά και τα όσια” των Ελλήνων. Όρκος αφοσίωσης στην πατρίδα και πίστης στους νόμους του κράτους. Μια ένορκη διαβεβαίωση – με μάρτυρες τον Θεό, τους ήρωες και τους άταφους νεκρούς του γένους – ότι θα τιμήσουμε, αν απαιτηθεί, τη θυσία τους. Τέλος, μια υπόσχεση ζωής ότι αψηφώντας κινδύνους και προβλήματα, συναισθανόμενοι το χρέος μας απέναντι στην πατρίδα, “ποτέ από το χρέος μη κινούντες”, θα επιδείξουμε ακμαίο εθνικό φρόνημα. Χρόνια Πολλά Πατρίδα, Χρόνια Πολλά Ελλάδα!!!
ΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ-ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ ΤΟΥ 7ου ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΙΓΑΛΕΩ ΓΙΑ
ΤΗ ΘΛΙΒΕΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ
ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
του Χρήστου Κ. Μακρίδη, Διευθυντή 7ου Γυμνάσιου Αιγάλεω
ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ…
Λίγες σκέψεις με αφορμή την παγκόσμια ημέρα του βιβλίου…
Ζούμε σε μια ιδιαίτερα περίεργη εποχή, στην οποία ο άνθρωπος εγκλωβίζεται διαρκώς στη μοναξιά του. Στην εποχή όπου όλα αμφισβητούνται, όλα τελούν υπό αναθεώρηση. Στην εποχή της εικονικής πραγματικότητας και της τεχνητής νοημοσύνης, της εξιδανίκευσης του στρογγυλού δημόσιου λόγου και της ψευδοερμηνείας των πάντων. Εποχή στην οποία ο άνθρωπος επιζητεί τη συμφιλίωση με την αλήθεια που τον καταδυναστεύει, μάχεται καθημερινά με τους δαίμονες του. Εποχή που οι λέξεις τείνουν να χάσουν το νόημά τους, ενώ εμείς την ουσία και το νήμα της ελεύθερης ζωής. Όχι όμως το βιβλίο, αυτή η ανεκτίμητη πνευματική αξία, που είναι ακόμη εδώ. Που προβάλλει με θάρρος, γραμματική, συντακτική και νοηματική συνέπεια μια διαφορετική εκδοχή. Η ανάγνωση ενός καλού βιβλίου, είτε αυτό αφορά στενά στα ενδιαφέροντά σου, είτε παραπέμπει στον αγαπημένο σου συγγραφέα/ποιητή, αντανακλά τη διάθεσή σου να διευρύνεις τα όρια της σκέψης σου. Αντανακλά τη βαθύτερη ανάγκη σου να λάβεις απαντήσεις, για τα θέματα που σε απασχολούν, με οδηγό το ελεύθερο πνεύμα σου και σύμμαχο τον εμπνευσμένο, ευαίσθητο και πνευματώδη λόγο του δημιουργού. Σε κάθε περίπτωση, η ανάγνωση ενός καλού βιβλίου παραμένει μια πράξη ελευθερίας, παρακινεί τον αναγνώστη να απαλλαγεί από τα δεσμά και τις αγκυλώσεις της σκέψης του…
Αποτελεί το κλειδί για την κατανόηση του κόσμου που μας περιβάλλει. Το βασικό διαβατήριο, όπως οι σπουδές σε οποιαδήποτε βαθμίδα, για να περάσεις σε μια άλλη πνευματική διάσταση. Να προχωρήσεις από το σκοτάδι στο φως. Διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της συνείδησής σου, αφού σε απαλλάσσει από την αβάσταχτη κενότητα της τηλεόρασης, δυστυχώς στο σύνολό της, με την κατεστημένη αντίληψη και τα υποπροϊόντα πολιτισμού που προβάλλει καθημερινά σε βάρος της αισθητικής σου. Πρωτίστως, όμως, το βιβλίο, ανεξάρτητα από τον δημιουργό ή το είδος του, βάζει φρένο στην κακοποίηση και στην επιχείρηση εξοβελισμού της ελληνικής γλώσσας από την καθημερινότητά μας. Διατηρεί σε εγρήγορση τη σκέψη και το μυαλό σου. Σε “υποχρεώνει” να υιοθετήσεις άλλη κλίμακα αξιών στη ζωή. Να αποκτήσεις άλλη θεώρηση για τον κόσμο. Να οργανώσεις, τέλος, διαφορετικά τον κοινωνικό σου χρόνο, δίχως δογματισμούς, περιοριστικές πεποιθήσεις και παντός είδους εκπτώσεις. Σε κάθε περίπτωση, το βιβλίο, συνδέεται με τη βελτίωση της ποιότητας ζωής και τη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου σου. Συνιστά μια βασική αξία του σύγχρονου ανθρώπου. Μια αναγκαία συνθήκη για να κατακτήσεις ένα υψηλό και σταθερό πηλίκο πολιτισμού, να διευρύνεις τους ορίζοντές σου. Το εργαλείο με το οποίο μαθαίνεις να κατανοείς το παρελθόν, αντιλαμβάνεσαι το παρόν, βλέπεις το μέλλον…
Χρήστος Κ. Μακρίδης / Διευθυντής 7ου Γυμνασίου Αιγάλεω
Πολιτικός Επιστήμων – Τ. Γεωπόνος – Παιδαγωγός
Περί πολιτισμού ο λόγος…
Είναι αλήθεια ότι ο πολιτισμός, ανεξάρτητα από την έκφραση, την έκφανση ή τον φορέα δημιουργίας του, παραμένει μια εσωτερική υπόθεση ελεύθερη από κάθε είδους δογματισμό. Συνιστά μια ασυμβίβαστη τέχνη/πράξη άφθαρτη και συγκλονιστική στους αιώνες. Αυτό εισπράττω κάθε φορά όταν επισκέπτομαι ένα μουσείο, εντός ή εκτός της χώρας, αυτή την αίσθηση είχα από τα ταξίδια και την επαφή μου με τον πολιτισμό και την κουλτούρα των λαών που γνώρισα. Γιατί ο πολιτισμός πάνω απ´όλα αντανακλά την προοπτική ενός οράματος, αναδεικνύεται σε μια υπέρτατη κοινωνική, οικουμενική αξία. Διαδραματίζει καίριο ρόλο στην κοινωνική οργάνωση και στην διαδραστική επικοινωνία των ανθρώπων, συμβάλλοντας στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στην ανοχή της πολιτισμικής διαφορετικότητας σε τοπικό, εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο. Γιατί ο πολιτισμός συνδέεται με τον αγώνα για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, της γλώσσας και την ανάδειξη της λαϊκής τέχνης. Είναι το μόνο αποτελεσματικό όπλο, παράλληλα με την συντεταγμένη παιδεία, για την καταπολέμηση των φυλετικών διακρίσεων…
Κατά τεκμήριο, είναι το κριτήριο με το οποίο ο άνθρωπος αυτοπροσδιορίζεται πολιτισμικά στο χωροχρόνο, το κριτήριο που ενισχύει, καθορίζει και διαμορφώνει την εθνική του ταυτότητα. Ο πολιτισμός για μένα, δεύτερη γενιά προσφύγων, δεν είναι θέμα δήλωσης αλλά στάση ζωής και καθημερινής απόδειξης. Αποτελεί μια αμετακίνητη σταθερά και δείκτη πορείας των λαών προς το μέλλον. Αστείρευτη πηγή διδαχής, συμφιλίωσης και ανασύνθεσης εκείνων των κοινωνιών στις οποίες υφίστανται παντός είδους περιθώριοποιήσεις, διαχωριστικές γραμμές, αποκλεισμοί και διακρίσεις ποικίλου χρώματος που δεν περιποιούν τιμή σε κανένα. Επιπρόσθετα, όμως, ο πολιτισμός κρίνεται απ´ τη συμπεριφορά που επιδεικνύουμε απέναντι στον άλλο, τον διαφορετικό ήτοι τον υπέργηρο, τον ανάπηρο και τον ψυχικά ασθενή συνάνθρωπό μας. Τη στάση που επιλέγουμε απέναντι στο περιβάλλον και σε κάθε ζωντανό ον, που ζει, αναπνέει και κινείται στα όρια της κοινωνίας μας. Σε κάθε περίπτωση, ο πολιτισμός, συνιστά τον βράχο πάνω στον οποίο οι ανθρώπινες κοινωνίες οικοδομούν ελεύθερα και κεφαλαιοποιούν σταθερά στο χωροχρόνο στέρεες σχέσεις κατανόησης, φιλίας και εμπιστοσύνης με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Γιατί, εντέλει, τα πάντα είναι θέμα πολιτισμού…
Χρήστος Κ. Μακρίδης Πολιτικός Επιστήμων – Τ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός
Διευθυντής του 7ου Γυμνασίου Αιγάλεω
Περί σημαιοφόρων ο λόγος…
Ένας εκπαιδευτικός έχει το προνόμιο να επικοινωνεί με το μέλλον, αυτό εκπροσωπούν οι μαθητές/μαθήτριες ήτοι τα υποκείμενα και οι πρωταγωνιστές της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Γίνεται αποδέκτης ποικίλων συγκινήσεων και μάρτυρας της διαπλαστικής δύναμης της παιδείας, που εκπαιδεύει μυαλά και σμιλεύει χαρακτήρες. Μια τέτοια συγκίνηση, στον απόηχο της μεγάλης εθνικής εορτής, επιθυμώ να μοιραστώ μαζί σας. Ως είθισται, κάθε φορά, παραμονή της εθνικής επετείου, μετά το πέρας της σχολικής εορτής, η διεύθυνση της σχολικής μονάδας παραδίδει τη Σημαία στον άριστο, κατά τεκμήριο, μαθητή ή μαθήτρια…
Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ
Τα βράδια ένας γρύλος τραγουδάει ανάμεσα στα σκονισμένα μου βιβλία
και μια πυγολαμπίδα ανάβει το φανάρι της πάνου από τα χαρτιά μου,
να γράψω αγρούς με γαλανά λουλούδια και καλαμιές όπου
περνούν κοπάδια τρυγονιών…
Κι απόψε μια πυγολαμπίδα φωτίζει τ’ ανοιχτό βιβλίο ενός κρίνου
κι ένας γρύλος διαβάζει το ποιηματάκι του μικρού Χριστού
που αποκοιμήθηκε στο πράσινο χορτάρι.
Κι εγώ θα πω το τραγούδι της πυγολαμπίδας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
Διαβάζοντας για πρώτη φορά το παραπάνω απόσπασμα, σκέφτηκα πως δεν θα υπήρχε συντομότερος τρόπος να περιγράψει κανείς τον στόχο που έχει αυτός που γράφει ένα λογοτεχνικό κείμενο, αλλά κυρίως τον στόχο που έχει αυτός που διαβάζει λογοτεχνικά βιβλία: να κατανοήσει, δηλαδή, τον κόσμο γύρω του, να νιώσει τα ποικίλα συναισθήματα, που προκαλεί η επαφή με φυσικά και κοινωνικά φαινόμενα και καταστάσεις, κι όλα αυτά ιδωμένα μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου, μέσα από τη ματιά ενός ανθρώπου που διαθέτει ιδιαίτερα ευαίσθητες κεραίες, για να συλλάβει ό,τι συμβαίνει γύρω του, του συγγραφέα.
Όλοι πια γνωρίζουμε ότι ζούμε σε μια κοινωνία στην οποία αισθανόμαστε συχνά ότι απειλούμαστε. Η παγκοσμιοποίηση, οι φυσικές καταστροφές, ο πυρηνικός εφιάλτης, η οικονομική κρίση, οι δυσκολίες της καθημερινής ζωής μάς δημιουργούν την αίσθηση ότι δεν καταφέρνουμε πλέον να αντιμετωπίσουμε απειλές, που είναι συχνά απρόβλεπτες. Αισθανόμαστε ανυπεράσπιστοι και ανίκανοι να δράσουμε και συνεπώς φοβόμαστε. Αυτό τον φόβο προσπαθούμε να απαλύνουμε μέσα μας με την ανάγνωση βιβλίων.
Βέβαια, ο κόσμος δεν μπορεί να αλλάξει από τα βιβλία, όσα κι αν γραφτούν. Μπορούν, όμως, τα βιβλία να μας βοηθήσουν να νιώσουμε έλεος για τον διπλανό μας και να απαλλαγούμε από τα μελανά σημεία της ανθρώπινης ιστορίας.
Αυτόν τον σκοπό θα ήθελα να υπηρετήσει η δανειστική βιβλιοθήκη του σχολείου μας, η οποία αποτελείται από λογοτεχνικά βιβλία, λευκώματα, εγκυκλοπαίδειες, λεξικά και απευθύνεται στους μαθητές μας. Πρόκειται για μια συλλογή, που οργανώθηκε σταδιακά στο πέρασμα των προηγούμενων δεκαετιών και εμπλουτίζεται από προσφορές των καθηγητών, του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων και των μαθητών του σχολείου μας.
Λειτουργεί καθημερινά στα διαλείμματα!
Η υπεύθυνη της δανειστικής βιβλιοθήκης,
Κυριακουλάκη Σοφία
