12 Οκτωβρίου 1944, ημέρα Πέμπτη.  Ύστερα από 1264 μέρες Κατοχής η Αθήνα είναι και πάλι ελεύθερη. Οι Γερμανοί υποστέλλουν τη σημαία τους από την Ακρόπολη στις 9:45 το πρωί της 12^ης Οκτωβρίου

Τα γερμανικά στρατεύματα ξεκινούν την αποχώρησή τους από την Αθήνα. Ο Γερμανός διοικητής Φέλμι προσπάθησε να προετοιμάσει το έδαφος για την ομαλή έξοδο των γερμανικών στρατευμάτων διαρρέοντας ότι δεν θα υπάρξουν καταστροφές στην επαρχία κατά την αποχώρηση. Πρόλαβαν όμως οι Γερμανοί και εκτέλεσαν πατριώτες στο Δαφνί πριν φύγουν μαζί με κάποιους συνεργάτες διερμηνείς τους.

Ο ελληνικός λαός βγήκε στους δρόμους πανηγυρίζοντας για το τέλος της τετράχρονης τυραννίας αποδίδοντας φόρο τιμής σε όλους όσοι αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την πολυπόθητη ελευθερία.

Τη 12^η Οκτωβρίου κυριαρχούν οι αυθόρμητες εκδηλώσεις του αθηναϊκού λαού για την απελευθέρωση της πόλης. Σε όλη τη διάρκεια των πανηγυρισμών επικρατεί  απόλυτη τάξη σε αντίθεση με ό,τι συνέβη σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Ο Κώστας Παράσχος, δημοσιογράφος, ένας από τους εκατοντάδες χιλιάδες Αθηναίους που συρρέουν στο κέντρο της πόλης, περιγράφει την πρωτόγνωρη εμπειρία που έζησε:

«Μπήκα άθελά μου στο ρυθμό που επικρατούσε γύρω μου. Τι κάναμε δηλαδή; Μα απλό πράγμα: χαιρόμαστε και δεν ξέραμε πώς να εκφράσουμε τον ενθουσιασμό μας […] Τώρα μας ενδιέφερε να ζήσουμε τη μεγάλη μέρα» (Κώστας Παράσχος, Η απελευθέρωση, Αθήνα: Ερμής 1983)

Όλοι οι συντελεστές της συμμαχικής νίκης και όχι μόνο είχαν μιλήσει με τα καλύτερα λόγια για την αντίσταση των Ελλήνων. Η χώρα είχε καταστραφεί οικονομικά, δημογραφικά και οι υποδομές της βρίσκονταν σε άθλια κατάσταση. Η απελευθέρωση έδωσε έναν αέρα αισιοδοξίας για την επόμενη μέρα. Όπως είχε γράψει ο Γιώργος Σεφέρης για την απελευθέρωση: «Η πιο όμορφη, η πιο ελαφριά μέρα του κόσμου».

(εικόνες από «Αθήνα 9,84» και «Σαν σήμερα»