Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού σήμερα!
Είμαστε υπερήφανοι που έχουμε παιδιά με αυτισμό! Βιώνουμε πρωτόγνωρες εμπειρίες από αγνές ψυχές!
Κακία,μισαλλοδοξία,φθόνος, πονηριά,είναι άγνωστες λέξεις για αυτά τα πλάσματα! Καθημερινά,προσπαθούμε να μπούμε στο κόσμο τους,να τους κατανοήσουμε και αγωνίζομαστε για τη στοιχειώδη εκπαίδευση τους, βελτίωση των συνθηκών ζωής τους και εξασφάλιση του μέλλοντος, χωρίς εμάς! Υπάρχουν πολλά ελλείμματα από πλευράς της πολιτείας που οφείλει να διορθώσει. Περισσότερα…
«Εκπαιδευτικοί και γονείς στην πρώτη γραμμή για την σωτηρία του δημόσιου σχολείου»
Αγαπητοί γονείς,
Τις τελευταίες μέρες ζούμε το θέατρο του παραλόγου με αφορμή την κατάθεση του νομοσχεδίου για την ίδρυση του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής. Στο νομοσχέδιο υπάρχει διάταξη για την υποχρεωτικότητα ενός επιπλέον έτους στο Δημόσιο Νηπιαγωγείο. Επειδή η παραπληροφόρηση από φορείς παντελώς άσχετους με την εκπαίδευση καλά κρατεί, ενημερωθείτε για το τι κρύβεται πίσω από την σφοδρή αντίδραση των ΚΕΔΕ (Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων) – ΠΟΣΙΠΣ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Ιδιωτικών Παιδικών Σταθμών) – ΠΟΕ-ΟΤΑ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Οργανισμών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση) – ΣΒΕ (Σύλλογος Βρεφονηπιοκόμων Ελλάδας) – ΠΑΣΥΒΝ (Πανελλήνιος Σύνδεσμος Βρεφονηπιαγωγών).
Αυτήν την στιγμή ολόκληρη η πρωτοβάθμια εκπαίδευση παλεύει για τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης στην χώρα μας. Δήμαρχοι, και οικονομικά συμφέροντα θέλουν το δημόσιο σχολείο στα χέρια τους. Εδώ και καιρό με ανακοινώσεις και αποφάσεις συνεδρίων επιμένουν πως θα πρέπει η πρωτοβάθμια εκπαίδευση να περάσει στους δήμους. Γιατί; Γιατί γι’ αυτούς η εκπαίδευση είναι εμπόρευμα. Φαντάζονται το σχολείο να λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια αφήνοντας κέρδη στα ταμεία τους. Οι πελάτες είναι οι γονείς, που για να φοιτήσουν τα παιδιά τους στα σχολεία, θα πρέπει να βάλλουν το χέρι στην τσέπη. Ότι γίνεται τώρα με τα τροφεία στους παιδικούς σταθμούς.
Χρησιμοποιούν τον κλάδο των βρεφονηπιοκόμων απειλώντας τους πως αν εφαρμοστεί η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και εκπαίδευση στο δημόσιο νηπιαγωγείο, θα κλείσουν οι παιδικοί σταθμοί και θα χάσουν την δουλειά τους.
Αυτό δεν είναι αλήθεια!
Χιλιάδες παιδιά κάτω των τεσσάρων χρονών μένουν έξω από τους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς γιατί δεν υπάρχουν θέσεις. Με την εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης θα απελευθερωθούν θέσεις για παιδιά έως τα 4 που οι γονείς τους αναγκάζονται να τα στείλουν σε ιδιωτικούς.
Λασπολογούν κατηγορώντας το δημόσιο νηπιαγωγείο και την δουλειά των νηπιαγωγών ως επικίνδυνη για το μορφωτικό μέλλον των παιδιών. Θα μιλήσουμε απλά χωρίς να αναφερθούμε εδώ στα επιστημονικά δεδομένα και στον τρόπο που λειτουργεί το δημόσιο νηπιαγωγείο, δεν θ’ αναφερθούμε στα αναλυτικά προγράμματα ούτε στις υψηλού επιπέδου σπουδές των νηπιαγωγών, τις συνεχείς επιμορφώσεις και την μεγάλη εργασιακή τους εμπειρία. Θα αναφερθούμε μόνο στην δική σας εμπειρία από την επαφή σας με το δημόσιο νηπιαγωγείο.
Εσείς είδατε και βλέπετε τον τρόπο που δουλεύουμε, την εξέλιξη των παιδιών σας και πώς αυτό το σχολείο δεν φεύγει ποτέ από το μυαλό και την καρδιά τους. Εμείς από την πλευρά μας παρατηρούμε πώς ένα παιδί που έρχεται στα 4 χρόνια του στο νηπιαγωγείο, προσαρμόζεται πολύ πιο εύκολα και ομαλά σε σχέση με εκείνο που έρχεται στα 5 και πρέπει να καλύψει τη διαφορά με τα παιδιά που φοιτούν για δυο χρόνια.
Αυτό συμβαίνει διότι:
Να μην ξεχάσουμε πως η θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης, έχει τεράστια σημασία για την κατάλληλη προετοιμασία και την ομαλή μετάβαση στην Α Δημοτικού. Εξασφαλίζει επίσης την εξομάλυνση των ανισοτήτων και λειτουργεί αντισταθμιστικά για παιδιά που προέρχονται από ευάλωτα κοινωνικοοικονομικά περιβάλλοντα.
Όσο για το ωράριο, για τους εργαζόμενους γονείς, υπάρχει το ολοήμερο νηπιαγωγείο που σχολάει στις 4.00μ.μ.
Ο αγώνας που δίνεται τώρα είναι κρίσιμος και καθοριστικός για την ποιότητα της εκπαίδευσης των παιδιών μας. Ας στηρίξουμε όλοι το δημόσιο σχολείο για να διασφαλίσουμε το μέλλον των παιδιών μας.
ΠΡΟΣ
Τους γονείς που τα παιδιά τους πρόκειται το Σεπτέμβρη να φοιτήσουν σε Ολοήμερα Νηπιαγωγεία
Σας προσκαλούμε να συμμετέχετε σε εκδήλωση με θέμα:
«ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ: Μία καλή εκπαιδευτική ευκαιρία για το παιδί ή μία λύση ανάγκης για τους γονείς;»
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη, 17 Ιουνίου και ώρα 19.30μ.μ., στην αίθουσα εκδηλώσεων του 3ου Νηπιαγωγείου και 3ουΔημοτικού Σχολείου Θήβας, το οποίο βρίσκεται στο Συνοικισμό και συνδιοργανώνεται από τη σχολική συμβουλο της 29ης Π.Π.Α. (Βοιωτίας) και το εκπαιδευτικό προσωπικό των ολοήμερων Νηπιαγωγείων.
Η σχολική σύμβουλος
της 29ης Περιφέρειας Προσχολικής
Αγωγής (Βοιωτίας)
Ελευθερία Μπασαγιάννη
Οι εκπαιδευτικοί των Ολοήμερων Νηπιαγωγείων
Έχουμε την τάση να υποθέτουμε ότι αν μαθαίνουμε κάτι εύκολα, το μαθαίνουμε και καλά. Ειδικότερα στο σχολείο, οι εκπαιδευτικοί μένουν ικανοποιημένοι όταν τα παιδιά κατανοούν γρήγορα μια έννοια ή μια δεξιότητα και το ίδιο νιώθουν φυσικά και τα ίδια τα παιδιά. Το ζήτημα όμως είναι ότι, όταν είναι η μάθηση είναι πολύ εύκολη, στην πραγματικότητα μπορεί να μην μαθαίνουμε καθόλου.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ένας γνωστικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια που ονομάζεται Robert Bjork, βρήκε ένα στοιχείο που άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο οι ψυχολόγοι σκέφτονται για την εκμάθηση. Στην πιο απλή μορφή του, είναι το κάτωθι: Μαθαίνουμε καλύτερα, όταν δυσκολευόμαστε να μάθουμε.
Σε μια σειρά από λεπτομερώς σχεδιασμένα πειράματα, ο Bjork έδειξε ότι όταν οι άνθρωποι μαθαίνουν κάτι γρήγορα, το μαθαίνουν επιφανειακά. Δηλαδή, ότι είναι πιθανότερο να το ξεχάσουν μακροπρόθεσμα. Επίσης, φανερώθηκε ότι αυτή, η νέα πληροφορία είναι λιγότερο πιθανό να ενσωματωθεί σε αυτά που ήδη γνωρίζουν, που σημαίνει ότι η νέα γνώση είναι λιγότερο “μετακινούμενη” – δηλαδή, δεν μπορεί εύκολα να μεταφερθεί και να εφαρμοσθεί σε άλλα προβλήματα.
Σε ένα πείραμα, ζητήθηκε από δύο ομάδες μαθητών να μελετήσουν ένα απόσπασμα από ένα κείμενο, με σκοπό να το απομνημονεύσουν. Πριν το διαβάσουν, στη μία ομάδα μαθητών δόθηκε μία περίληψη που συνόψιζε τις πληροφορίες με την ίδια σειρά όπως το κείμενο, ενώ στην άλλη ομάδα δόθηκε μία περίληψη που έβαζε τις ίδιες πληροφορίες με διαφορετική σειρά. Οι συμμετέχοντες στην πρώτη ομάδα έδειξαν ότι έμαθαν το κείμενο καλύτερα – παρουσίασαν υψηλότερο σκορ στα τεστ ανάκλησης. Αλλά όταν στις δύο ομάδες δόθηκαν προβλήματα δημιουργικής φύσης που σχετίζονταν με το κείμενο – ένα είδος εργασιών που απαιτεί μια βαθύτερη κατανόηση του περιεχομένου του – η δεύτερη ομάδα είχε την υψηλότερη βαθμολογία. Η επιπλέον δυσκολία που αντιμετώπισε η δεύτερη ομάδα στην κατανόηση του κειμένου, το κατέστησε πιο δύσκολο στο να ανακληθεί, αλλά αυξήθηκε η κατανόησή της στο νόημά του. Αυτό σήμαινε ότι ήταν καλύτερα εξοπλισμένοι για να μεταδώσουν τις γνώσεις τους στα δημιουργικά προβλήματα.
Παρόμοια ευρήματα αφθονούν: Ψυχολόγοι στο Πρίνστον και το Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα διαπίστωσαν ότι οι μαθητές θυμήθηκαν ότι, διάβαζαν καλύτερα όταν το υλικό ήταν τυπωμένο σε περίεργη και δύσκολη για ανάγνωση γραμματοσειρά. Και επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ έδωσαν σε ανθρώπους να λύσουν πάζλ-αναγραμματισμούς, ενώ τους εμπόδιζαν να συγκεντρωθούν, διαβάζοντας τους ταυτόχρονα μια σειρά τυχαίων αριθμών. Σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου που πραγματοποιούσε την ίδια εργασία, χωρίς κάτι να της αποσπά την προσοχή, αυτοί οι συμμετέχοντες εμφάνισαν μεγαλύτερη γνωστική ευελιξία, δηλαδή ήταν πιθανότερο να κάνουν διάφορες συσχετίσεις και ασυνήθιστες συνδέσεις. Οι ερευνητές βρήκαν επίσης ότι, όταν οι άνθρωποι αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν απροσδόκητα εμπόδια, αντιδρούν, αυξάνοντας το “αντιληπτικό πεδίο” τους – κάνοντας δηλαδή ένα ψυχικό βήμα πίσω για να δουν την ευρύτερη εικόνα. Στην πραγματική ζωή, αυτό συμβαίνει όταν πηγαίνοντας στη δουλειά, εμποδίζεστε από διάφορα έργα που κάνουν στους δρόμους, οπότε αναγκάζεστε να χαρτογραφήσετε πνευματικά όλη την πόλη για να φτάσετε στον προορισμό σας.
Ο Bjork επινόησε τη φράση “επιθυμητές δυσκολίες” για να περιγράψει την διαισθητική αντίληψη, ότι μαθαίνουμε καλύτερα όταν η μάθηση είναι δύσκολη. Το έργο του επηρέασε τον τρόπο σκέψης σχετικά με την εκπαίδευση. Συνιστά, για παράδειγμα, οι διδασκαλίες να έχουν χρονική απόσταση μεταξύ τους, ώστε οι μαθητές να καταβάλουν μεγαλύτερη προσπάθεια να θυμηθούν ό,τι έμαθαν την προηγούμενη φορά. Η δυσκολία είναι επιθυμητή επειδή αναγκάζει τον εγκέφαλό μας να εργαστεί σκληρότερα στην κωδικοποίηση και ενσωμάτωση των πληροφοριών που έρχονται σε εμάς. Μας κάνει να σκεφτούμε, για να το θέσουμε απλά, και όσο πιο δύσκολο είναι να ανακαλέσουμε τις πληροφορίες, τόσο πιο καλά θυμόμαστε. Το ίδιο ισχύει σε ό,τι θέλουμε να κάνουμε, για να γίνουμε καλύτεροι.
Οι δεξιότητες, με άλλα λόγια, προέρχονται από τα ζόρια.
Πηγή: nymag.com