Στο νηπιαγωγείο μας στα πλαίσια της παγκόσμιας ημέρας για την αναπηρία παίξαμε δύο από τα σημαντικότερα αθλήματα για αθλητές με αναπηρία!!!

Πετοσφαίριση καθιστών αθλητών

Η Πετοσφαίριση καθιστών αθλητών έκανε την εμφάνισή της το 1956 και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ομαδικά αθλήματα για αθλητές με αναπηρία. Οι διαφορές μεταξύ Παραολυμπιακής και Ολυμπιακής Πετοσφαίρισης είναι ελάχιστες. Συγκεκριμένα, στην Πετοσφαίριση καθιστών, οι διαστάσεις του γηπέδου είναι μικρότερες, το φιλέ (δίχτυ) τοποθετείται σε πιο χαμηλό ύψος, ενώ οι αθλητές αγωνίζονται καθιστοί.

Το άθλημα απαιτεί ένταση, αγωνιστικότητα, συνεργασία και στρατηγική από τους συμμετέχοντες. Δικαίωμα συμμετοχής έχουν αθλητές με κινητικές αναπηρίες (ακρωτηριασμό ή άλλη κινητική αναπηρία). Στην Πετοσφαίριση καθιστών οι αθλητές και αθλήτριες, μολονότι δεν κατατάσσονται σε κατηγορίες όπως στα άλλα αθλήματα, πρέπει να πληρούν τους όρους της ελάχιστης αναπηρίας.
Οι αγώνες διεξάγονται μεταξύ δύο ομάδων σε κλειστό γήπεδο, σε αγωνιστικό χώρο διαστάσεων 10 x 6 μέτρων. Κάθε ομάδα αποτελείται από έξι βασικούς παίχτες, ενώ οι αναπληρωματικοί δεν ξεπερνούν τους έξι.

Η Πετοσφαίριση Καθιστών στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2004

Η Πετοσφαίριση Καθιστών στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας διεξήχθη στην Αίθουσα Ξιφασκίας Ελληνικού, στο Ολυμπιακό Συγκρότημα Ελληνικού. Το αγωνιστικό πρόγραμμα ολοκληρώθηκε σε εφτά ημέρες από τις 21 έως τις 27 Σεπτεμβρίου 2004, ενώ στις 23 Σεπτεμβρίου 2004 δεν υπήρξε αγωνιστική δράση για το συγκεκριμένο άθλημα.

Γκόλμπολ (goalball)

Tο γκόλμπολ (goalball) είναι ένα ομαδικό άθλημα, σχεδιασμένο για τυφλούς αθλητές. Επινοήθηκε το 1946 από τον Αυστριακό Hanz Lorenzen, και τον Γερμανό Sepp Reindle, σε μία προσπάθεια να βοηθηθεί η αποκατάσταση των βετεράνων του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Διοικητική αρχή για το άθλημα είναι η Διεθνής Ομοσπονδία Αθλητισμού Τυφλών (IBSA), που είναι υπεύθυνη για δεκαπέντε αθλήματα που απευθύνονται σε άτομα με προβλήματα όρασης.

Το άθλημα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε Παραολυμπιακούς Αγώνες το 1976 κατά τη διάρκεια των Παραολυμπιακών Αγώνων του Τορόντο. Το πρώτο Πρωτάθλημα Γκόλμπολ διεξήχθη το 1978, ενώ στο πρόγραμμα των Παραολυμπιακών Αγώνων μπήκε το 1980, στους Αγώνες του Άρνεμ της Ολλανδίας. Είναι ένα από τα τρία αθλήματα των Παραολυμπιακών Αγώνων που δεν έχει αντίστοιχο Ολυμπιακό άθλημα.

Σύμφωνα με τους κανόνες της IBSA το γκόλμπολ παίζεται σε ένα γήπεδο διαστάσεων 18m x 9m. Η γραμμή των 9 μέτρων αποτελεί και τη γραμμή του γκολ. Η μπάλα ζυγίζει 1,25kg και η περιφέρεια της είναι περίπου 76cm. Στο εσωτερικό της έχει κουδουνάκια ώστε οι αθλητές να αντιλαμβάνονται την κίνησή της.

Οι συμμετέχοντες αγωνίζονται σε ομάδες των τριών, και προσπαθούν να προωθήσουν τη μπάλα προς το τέρμα της αντίπαλης ομάδας. Ο αγώνας αποτελείται από δύο ημίχρονα των 12 λεπτών. Όλοι οι παίκτες αγωνίζονται με δεμένα μάτια καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα, έτσι ώστε οι παίκτες με μειωμένη όραση να αγωνίζονται ισότιμα με τους τυφλούς παίκτες. Σε κάθε παιχνίδι επιτρέπονται μέχρι τρεις αναπληρωματικοί.

Πηγές

http://www.paralympic.gr/%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7-2/

Καθιστό Βόλεϊ

Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία  καθιερώθηκε να εορτάζεται στις 3 Δεκεμβρίου από το 1992, επειδή εκείνη την ημέρα η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε το Πρόγραμμα Δράσης για τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες.

Η επιλογή της συγκεκριμένης ημερομηνίας συνδέεται με την υιοθέτηση από το διεθνή οργανισμό στις 3 Δεκεμβρίου 1982 του προγράμματος δράσης για τα ΑΜΕΑ, το οποίο οδήγησε στην υπογραφή της διεθνούς Σύμβασης για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία στις 30 Μαρτίου 2007. (Η Κύπρος την κύρωσε το 2011 και η Ελλάδα το 2012).

Η Ημέρα αυτή δίνει την ευκαιρία στις κυβερνήσεις, στους οργανισμούς και στις κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία.

Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, περίπου 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πάσχουν από κάποιας μορφής αναπηρία, το 80% των οποίων ζει στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Πάνω από 168 χώρες έχουν πλέον υπογράψει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία (ΑμεΑ), που τέθηκε σε ισχύ πριν μια δεκαετία. Μια νέα ανάλυση της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος ‘Αντζελες (UCLA) διερευνά κατά πόσο έχει εφαρμοσθεί η Σύμβαση μέσα στα δέκα χρόνια που μεσολάβησαν.

Μεταξύ άλλων ευρημάτων, αναφέρει ότι:

– Μόνο μία στις τέσσερις χώρες (24%) έχουν συντάγματα που ρητά απαγορεύουν τη διάκριση κατά των ΑμεΑ ή εγγυώνται ίσα δικαιώματα γι’ αυτά τα άτομα.

– Μόνο το 28% των χωρών προστατεύουν συνταγματικά το δικαίωμα στην εκπαίδευση των παιδιών με αναπηρία, με συνέπεια τα παιδιά αυτά να αντιμετωπίζουν συχνά σημαντικά εμπόδια στη μόρφωσή τους, ιδίως στις χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος. Μόνο το 12% των χωρών έχουν ειδικά σχολεία για ΑμεΑ και συχνά αυτά τα ιδρύματα περιορίζονται σε συγκεκριμένες αναπηρίες.

– Μόνο το 18% των χωρών προστατεύουν συνταγματικά το δικαίωμα των ΑμεΑ στην εργασία, με συνέπεια η ανεργία να είναι αυξημένη για αυτά τα άτομα. Πάντως σταδιακά η κατάσταση εμφανίζει βελτίωση στο εργασιακό πεδίο, καθώς ενισχύεται διεθνώς η τάση να μη γίνονται διακρίσεις κατά των ΑμεΑ στους χώρους εργασίας.

– Μόνο το 26% των χωρών έχουν σύνταγμα που εγγυάται ρητά το δικαίωμα των ΑμεΑ στην υγεία. Μόνο το 11% των χωρών προβλέπουν πληρωμένη άδεια για τους γονείς προκειμένου να φροντίσουν τις ανάγκες υγείας των παιδιών τους με αναπηρία.

Αποτελεί πάντως θετική εξέλιξη ότι από τα συντάγματα των χωρών που υιοθετήθηκαν μετά το 2010, πάνω από δύο στα τρία (68%) απαγορεύουν τις διακρίσεις με βάση την αναπηρία, το 58% εγγυώνται το δικαίωμα των ΑμεΑ στην εργασία και το 63% το δικαίωμα στην εκπαίδευση για τα παιδιά με αναπηρία. Αλλά, σύμφωνα με τη μελέτη, η ανθρωπότητα συνολικά απέχει ακόμη από το επιθυμητό επίπεδο, όσον αφορά την αντιμετώπιση των ΑμεΑ.

Το θέμα της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας Ατόμων με Αναπηρία είναι «Ηγεσία και συμμετοχή των ατόμων με αναπηρία σε έναν χωρίς αποκλεισμούς, προσβάσιμο και βιώσιμο κόσμο μετά την COVID-19».

Στο σχολείο μας μιλήσαμε για τα Άτομα με Αναπηρία και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, είδαμε σχετικά βίντεο: “https://www.youtube.com/watch?v=bi-QL_iePNY” , ζωγραφίσαμε με το πόδι, φτιάξαμε αφίσα με σύνθημα «Όλοι μοναδικοί, όλοι ίσοι» και παίξαμε παιχνίδια.

Πηγές

https://www.amea-care.gr/%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CE%B1%CF%84%CF%8C%CE%BC%CF%89%CE%BD-%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%80%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CE%AE/

https://www.moh.gov.gr/articles/news/2076-pagkosmia-hmera-atomwn-me-eidikes-anagkes

Όταν σκεφτόμαστε Χριστούγεννα, η πρώτη εικόνα που μας έρχεται στο μυαλό είναι το χριστουγεννιάτικο δέντρο, στολισμένο με αστραφτερά λαμπάκια, μπάλες, γιρλάντες κι ένα σωρό ακόμα εντυπωσιακά στολίδια.

Όλο και περισσότερα σπιτικά στολίζουν δέντρο από νωρίς, έχετε αναρωτηθεί όμως, ποτέ, πώς προέκυψε το έθιμο με το χιλιοτραγουδισμένο στολισμένο έλατο;

Μπορεί σύμφωνα με την ελληνική παράδοση οι οικογένειες να στόλιζαν καραβάκι, αυτό όμως με τα χρόνια άλλαξε και οι περισσότεροι στολίζουμε έλατο, ένα έθιμο ευρωπαϊκό που ενσωματώθηκε και στην ελληνική κουλτούρα με τα χρόνια. Γιατί, όμως, στολίζουμε χριστουγεννιάτικο δέντρο και από πού προήλθε αυτό το έθιμο;

Η ιστορία για το Χριστουγεννιάτικο δέντρο

Πολλοί πιστεύουν ότι η παράδοση του χριστουγεννιάτικου δέντρου προέρχεται από τη Βρετανία και ξεκίνησε από τη βικτωριανή εποχή, δηλαδή την εποχή όταν η βασίλισσα Βικτώρια ανέλαβε τον θρόνο, από το 1837 έως το 1901. Η βασίλισσα και ο σύζυγός της ήταν λάτρεις των Χριστουγέννων!

Ωστόσο, η παράδοση με τον στολισμό ξεκίνησε πολύ νωρίτερα. Στην πραγματικότητα προέρχεται από τη Γερμανία, όπου γεννήθηκε ο Πρίγκιπας Αλβέρτος και συστήθηκε στην Αγγλία όταν στον θρόνο βρισκόταν ο Βασιλιάς Γεώργιος Γ‘.

Αυτός είχε μια Γερμανίδα σύζυγο, τη Σαρλότε, η οποία συνήθιζε να στολίζει δέντρο για την οικογένειά της το 1790. Παρόλα αυτά, η βασίλισσα Βικτώρια και ο πρίγκιπας Αλβέρτος θεωρείται ότι ήταν αυτοί που το έκαναν τόσο διάσημο και έφεραν στη μόδα τον στολισμό του δέντρου τα Χριστούγεννα, γι’ αυτό και πολλοί θεωρούν ότι η παράδοση ξεκίνησε στη Μ. Βρετανία.

Αρχικά ο κόσμος τοποθετούσε τα δέντρα στο τραπέζι, καθώς ήταν μικρά. Όταν, όμως, κατέφτασαν τα μεγαλύτερα δέντρα που εισήγαγαν από τη Νορβηγία, όλοι άρχισαν να τα βάζουν στο πάτωμα κι από κάτω να τοποθετούν τα δώρα για τους αγαπημένους τους.

Γιατί προτιμάμε έλατο και κόκκινα στολίδια

Ο λόγος που στολίζουμε έλατο αντί για άλλου είδους δέντρου είναι γιατί είναι αειθαλές, που σημαίνει ότι διαθέτει έντονα πράσινα φύλλα ακόμα και το χειμώνα, δεν μαραίνεται, οπότε συμβολίζει την αιώνια ζωή του Χριστού.

Το σχήμα του έλατου είναι τριγωνικό, μεγαλύτερο κάτω που στενεύει προς τα επάνω, οπότε αυτό συμβολίζει την Αγία Τριάδα, ενώ το αστέρι στην κορυφή παραπέμπει στο φωτεινό άστρο της Βηθλεέμ που οδήγησε τους μάγους στην φάτνη.

Τα στολίδια επιλέγονται συνήθως σε κόκκινο χρώμα, ειδικά οι μπάλες, πράγμα που συμβολίζει τη θυσία του Κυρίου (παραπέμποντας στο αίμα του Χριστού). Επιπλέον, όλα τα υπόλοιπα που συμπληρώνουν τον στολισμό του δέντρου θυμίζουν εικόνες από την γέννηση του Ιησού.

Στο νηπιαγωγείο μας στολίσαμε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο στην αυλή, προκειμένου να τηρήσουμε τα μέτρα προστασίας για τον Covid (αποστάσεις, μάσκες προστασίας)