κλασικό τμήμα

Σε επιμέλεια της νηπιαγωγού Μάγδας Απέργη (κείμενα πρωτότυπα από την κ. Μάγδα σε συνδυασμό με αποσπάσματα διάφορων θεατρικών από σχετική βιβλιογραφία-παρακαλείσθε αν είστε δημιουργός αποστείλετε μήνυμα για να σας μνημονεύσουμε στην παρούσα δημοσίευση!)

ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΧΕΛΩΝΑΣ ΚΑΡΕΤΑ- ΚΑΡΕΤΑ

Ανοίγει η αυλαία με μουσική. Μπαίνει στη σκηνή μια παρέα παιδιών, κρατώντας κασετόφωνο που παίζει το τραγούδι (ήρθες ξανά γλυκό καλοκαιράκι). Φορούν μαγιό, σορτσάκια, μάσκες, βατραχοπέδιλα, γυαλιά, καπέλα. Έχουν μαζί τους καλαθάκια και ψυγειάκι με φαγητό. Στρώνουν πετσέτες.

1ο παιδί

Καλοκαίρι έφτασε

το σχολειό τελειώνει!

Νιώθω να’ μαι λεύτερη

σαν το χελιδόνι!

Το μαγιό μου φορώ

και στη θάλασσα βουτώ!

Θέλω μπάνιο δροσερό

κι ύστερα ξάπλα να λιαστώ!

2ο παιδί

Καπελάκι στα μαλλιά

κουβαδάκι και γυαλιά,

το σορτσάκι μου φορώ

και για μπάνιο ξεκινώ.

Θέλω να παίξω, να γελάσω

να κάνω ηλιοθεραπεία,

ν’ απλώσω το κορμάκι μου

σ’ αυτή την παραλία.

3ο παιδί

Σαν ψαράκι στο νερό

με τη μάσκα που φορώ

Μια πλέω στον αφρό

μια βουτάω στο βυθό.

Κολυμπώ σαν δελφινάκι

μες στο δροσερό νεράκι

Πιτσιλάω με νερό

όποιον βρω μπροστά μου εγώ.

4ο παιδί

Και πολύ προσέχω εγώ

στα βαθιά δε θ’ ανοιχτώ

Βατραχοπέδιλα φορώ

μπάνιο να μάθω εγώ καλό.

Παίζω, τρέχω και γελώ,

μες στην άμμο τριγυρνώ

Φτιάχνω κάστρα με χαρά,

μα ο ήλιος τα χαλά.

5ο παιδί

Το γλυκό καλοκαιράκι

μ’ αρέσει η ανεμελιά

Να παίζω με το κύμα

μες στην ακρογιαλιά.

Να φτιάχνω ωραία κάστρο

πάνω στην αμμουδιά ,

να βάζω και μπρατσάκια

για μια καλή βουτιά.

6ο παιδί

Καθίστε τώρα να φάμε!

Το κολύμπι μου άνοιξε την όρεξη!

Τι καλό φέρατε;

Μμμ, σάντουιτς, τυροπιτάκια,

κεφτεδάκια και γλυκά!

Ταράτσα θα την κάνουμε,

πεινάω αρκετά!!

7ο παιδί

Αλειφτείτε λίγο λάδι

καίει ο καλός ο ήλιος

Πρέπει να τον προσέχουμε

όσο κι αν είναι φίλος!

 

Η μαμά μου μου το είπε,

πάντα να το φορώ!

Δίνει μεγάλη προστασία

το αντιηλιακό!

Μμμ, τέλειωσε κιόλας;

(το πετά απερίσκεπτα)

8ο παιδί

Ουφ, θα σκάσω απ’ το φαϊ!!

(πετά ένα άδειο τενεκεδάκι)

Τώρα στη θάλασσα

κανείς μην πέσει πάλι!

Θα κινδυνέψει να πνιγεί

με τόσα στο στομάχι!

Αχ, νύσταξα! Δεν πάμε να φύγουμε τώρα;

Άντε, πάμε που σας λέω!

(όλα μαζί) : Πάμε, πάμε, ώρα για ξεκούραση!

Φεύγουν αλλά ξαναμπαίνουν αμέσως ξανά στη σκηνή.

Παιδιά:

Ωχ, ξεχάσαμε τα σκουπίδια!

Πάμε να τα μαζέψουμε!

Μπαίνει μια κυρία με το παρεό της και τα τακούνια της με μια κατασκοπευτική μουσική:

Κυρία:

Δεν πειράζει, παιδάκια μου!

Μην ταλαιπωρείστε!

Πηγαίνετε στα σπίτια σας

για να ξεκουραστείτε!

Εγώ θα τα μαζέψω για εσάς

και θα τα βάλω στο σακί!

Η παραλία σας θα λάμψει

και θα είναι καθαρή!

Ου! Κοιμηθείτε ήσυχα, πουλάκια μου!

Έρχονται 2 τύποι με μια βάρκα. Είναι οι κουμπάροι που γυρνούν από ψάρεμα

Κουμπάρος 1ος

Κουμπάρε, πιάσε το σκοινί

να δέσουμε τη βάρκα!

Μμμ, ποια είναι αυτή;

Δε μ’ αρέσει και πολύ!!

Κρύψου εδώ να δούμε

τι καπνό φουμάρει!

Κρύβονται να μην τους δει.

Κυρία

Σιγά μην τα μαζέψω!

Γιατί να κουραστώ;

Εξάλλου τα κανόνισα

μια χαρά εγώ!

Την άδεια από το Δήμαρχο

πήρα με πονηρία

Με ομπρέλες και ξαπλώστρες

θα γεμίσω φέτος

όλη την παραλία!

Έτσι σε λίγο πλούσια

θα’ μια πολύ ,εγώ

Γι’ αυτή την παραλία

διόλου δε θα νοιαστώ!

Κόπα Καμπάνα και Χαβάη

τη ζωή μου θα περνώ

Στο Ντουμπάι θα πηγαίνω

όσο που να πεις «νερό»!

Ηκυρίαχορεύειμόνητης “money makes the world goes round…”

1^ος κουμπάρος

Ωχ, τ’ άκουσαν τ’ αυτιά μου, κουμπάρε;

Ετούτη η κατεργάρα

και η κομπανία της δω χάμω

θα βάλουνε ξαπλώστρες

και ομπρέλες μες την άμμο;

(Θα στελιάσουνε παλούκια

και τσι ομπρέλες τους στην άμμο;)

Ω! οι έρμες οι καρέτες

δε θα μπορέσουν άλλο πια

σ’ αυτή την παραλία

τ’ αβγά τους να γεννήσουνε

με τόση φασαρία!

Τι θα κάμουμε κουμπάρε;

Εμαρμάρωσες καημένε;

Έχεις καρδιά ν’ αφήκουμε

τη χελώνα να χαθεί;

Σκέψου κάτι γρήγορα,

μη μου’ ρθει συγκοπή!

2^ος κουμπάρος

Το μυαλό μου σβούρες φέρνει

κι ας μη το καταλαβαίνεις

Εδώ κάτι μου μυρίζει,

όρκο για τίποτα μην παίρνεις!

Σιγά : Έλα κοντά να σου πω, μη μας ακούσουνε!

Έμαθα κι άλλα νέα

Κι η καρδιά μου με πονεί!

Ένα εργοστάσιο θα χτίσουν

Στο ωραίο μας νησί!

Πάει ο καθαρός αέρας

και το διάφανο νερό!

Θα γεμίσουν όλα βρώμα,

μεγάλο θα’ ναι το κακό!

(γυρίζει γύρω-γύρω.)

Έε, κρύψου πάλι. Έχουμε επισκέπτες! Αν μας δουν θα φοβηθούν!

Έρχονται ο γλάρος, ο πελεκάνος και η χελώνα καρέτα- καρέτα. Ακούγεται μουσική λυπητερή, νησιώτικη με σαντούρι.

Γλάρος

Πουφ! Τι βρώμα είναι αυτή;

Που να πετάξω ο καημένος

και που να ψάξω φαγητό;

Όλα πετρέλαιο μυρίζουν

πού να’ βρεις ψάρι ζωντανό!

Ω! Μα εδώ κολύμπησαν παιδιά,

βλέπω τα βατραχοπέδιλα τους.

Καλά, τίποτα δεν κατάλαβαν,

δεν πήραν μυρωδιά;

Πω, πω! Πως έκαναν μπάνιο;

Μυρίζει απαίσια εδώ

και το καθαρό νερό

γέμισε φουσκάλες.

…. Και πόσα σκουπίδια!

(Πιάνει το κεφάλι του)

Πελεκάνος

Κάπου θα υπάρχει και για μας

ένα καθαρό ακρογιάλι!

Έλα, ας πετάξουμε μαζί,

πάμε να βρούμε μια άλλη γη!

Σε μακρινά ακρογιάλια ,

σε μακρινά νησιά,

θα ψάξουμε να βρούμε

την τύχη μας, παιδιά.

Αφήνουμε για πάντα

ετούτο το γιαλό

και το ταξίδι αρχίζει

σε τόπο μακρινό

Ένα σπίτι ζητάμε

σε μια μικρή ακτή.

Μια γωνιά μονάχα

να ζήσουμε εκεί!

Γλάρος

Έλα, Πέτρο, μην αργούμε

Τίποτα να φάμε δε θα βρούμε

Αν θέλουμε να ζήσουμε

πρέπει να βιαστούμε!

Αχ, κοίτα , κοίτα!

Τι είναι αυτό που βγαίνει από τη θάλασσα;

Μια χελώνα! Δες πως κολυμπά!

Τα πτερύγιά της είναι σαν φτερά

κι όπως κολυμπά μοιάζει να πετά!

Αυτή είναι η ομορφιά!

(η χελώνα έρχεται αργά αργά με λυπητερή μουσική)

Καρέτα- καρέτα

Αχ, τι έπαθα η καημένη!

Μόλις ελευθερώθηκα!

Πολλές ώρες κινδύνεψα

Στα δίχτυα που εμπλέχτηκα!

Πελεκάνος

Άνθρωπος είναι η αιτία

και το ξέρουμε καλά

Από κείνον γίνονται όλα

τα καλά και τα κακά!

Πως βρέθηκες στα μέρη μας

Κακότυχη και συ;

Από πού έρχεσαι;

Πού είναι οι φίλοι σου, τα παιδιά σου;

Καρέτα-καρέτα

Στα μάτια μου τα δάκρυα

κυλάνε καυτά

Καημό έχω μεγάλο

βαθιά μες στην καρδιά!

Μίλια και μίλια

ταξίδεψα πολλά,

για να’ ρθω μες στην άμμο

να αφήσω τα αβγά!

Τι να σας πρωτοπώ; (ξεφυσά)

Με λένε Μαριέττα

Η ιστορία μου μεγάλη..

Έρχομαι από τη Ζάκυνθο

που ζούσα ευτυχισμένη

μαζί με τις άλλες χελώνες

στα γαλάζια της νερά.

Όμως μια μάγισσα κακιά

μας ζήλεψε τα ορφανά.

Μας έστειλε ανθρώπους κακούς..

Ξενοδοχεία χτίσανε

πολλά τουριστικά!

Και γέμισε η παραλία

φωνές και φώτα δυνατά.

Ομπρέλες μπήξανε στην άμμο,

μας κατάστρεψαν τ’ αβγά…

κι όλες φύγαμε μακριά,

να βρούμε μια ήσυχη γωνιά!

Κι έτσι να’ μια δω μπροστά,

μόνη μου σαν την καλαμιά…

Χωρίς αδέλφια και παιδιά!

Μεγάλη η δυστυχία μου!

Εγώ απ’ τους ανθρώπους

ζητώ τη σωτηρία μου!

Πελεκάνος

Κοίτα, Μαριέττα..

Τούτη η παραλία δεν κάνει για σένα!!

Οι άνθρωποι κι εδώ ..

Άλλα έχουν μέσα

στο φτωχό τους το μυαλό!

Καρέτα- καρέτα

Τονάνθρωπο τον θέλουμε

να είναι βοηθός μας

Προστάτης μας να γίνεται

και όχι ο εχθρός μας!

Πάμε να φύγουμε, Σωκράτη!

Πέτρο, εδώ δεν μας χωρεί!

Θέλω τ’ αβγά μου να αφήσω

σε μια ήρεμη ακτή!

1ος κουμπάρος

Δεν μας μένει πλέον χρόνος

Πρέπει στ’ αλήθεια να βιαστούμε!

Αν γρήγορα δε δράσουμε

θα καταστραφούμε!

Δε θα φάμε φρέσκο ψάρι

ούτε στα όνειρά μας!

Πού θα κάμουνε μπάνιο, ορέ ,

τα έρμα τα παιδιά ;

Και η χελώνα η καημένη

πού θα τα κάμει τα αβγά;

Τρέχα, κακομοίρη, να φωνάξουμε

τα κανάλια!!

Ώωω, κοίτα, έρχεται ένα τσούρμο παιδιά!

Τι να θέλουν εδώ;

Κρύψου, πάλε, να ιδούμε!

Μπαίνει μια χαρούμενη παρέα παιδιών που ανήκουν στο σύλλογο προστασίας των ακτών. Φορούν καπέλα, γάντια και κρατούν σακούλες.

1^Ο παιδί

Εδώ είμαστε, παιδιά!

Να η παραλία που σας έλεγα!

Είμαστε μια συντροφιά

όλοι μας μικρά παιδιά!

Προστατεύουμε τη φύση

απ’ του ανθρώπου το αγκίστρι!

Ο γιαλός κι η παραλία

ήταν κάποτε μαγεία!

Οι ακτές λαμποκοπούσαν,

γλάροι χαμηλά πετούσαν!

1ο παιδί(συνέχεια)

Όμως τώρα είναι κρίμα!

Χάθηκαν μέσα στο κύμα!

Έγιναν οι παραλίες

τσιμεντένιες πολιτείες!

Τα σκουπίδια βασιλεύουν

και τα ψάρια λιγοστεύουν!

Οι χελώνες θα χαθούν,

τα δελφίνια θα κρυφτούν!

2^ο παιδί

Ας μη χάνουμε καιρό!

Ρίξτε μια ματιά εδώ…

Μπουκαλάκια πλαστικά,

άδεια απορρυπαντικά!

Πόσες σακούλες πλαστικές!

Οι άμοιρες χελώνες

τέτοιες πολλές θα έφαγαν!

Για μέδουσες τις πέρασαν!

Χαρτιά, χαρτιά πολλά!

Άλλα από παγωτά,

χαρτιά περιτυλίγματος,

χαρτοπετσέτες και κουτιά!

 

3^ο παιδί

Κουτιά, κουτιά πολλά

από τελειωμένα αντιηλιακά!

Από κόκα- κόλα κι από σπράιτ,

…τενεκεδάκια κοφτερά!

Είναι στ’ αλήθεια τραγικό!

Άσχημο το θέαμα αυτό!

Γύρω μας σκουπιδότοπος,

σκουπίδια ένα βουνό!

Ας σταματήσουμε, λοιπόν

άδικα να φερόμαστε στη φύση!

Πόσο δύσκολο είναι άραγε,

ο καθένας τα σκουπίδια του

μέσα στον κάδο να αφήσει;

4ο παιδί

Τη θάλασσα να σώσουμε

που κινδυνεύει τώρα!

Σιγά-σιγά θα χάσουμε

τα θεία της τα δώρα!

Στρείδια, μύδια, αχινοί,

σαργοί, μπαρμπούνια και ροφοί

γαριδούλες, αστακοί

δε θα μείνουν ζωντανοί!

Άντε, τι περιμένετε;

Τη θάλασσα να σώσουμε

που στα νερά της κολυμπούν

αντί για ψάρια οι βρωμιές!

Κι έχει χίλια μικρόβια

που ο άνθρωπος δε βλέπει!

Μα αρρωσταίνει ο βυθός

και φάρμακο δεν έχει!

5ο παιδί

Το πρόβλημα, λέω εγώ

με το μικρό μου το μυαλό

δε βρίσκεται μόνο εδώ,

σ’ αυτή την παραλία!

Αλλά παντού σ’ όλη τη γη

Μέχρι και την Ινδία!

Σκέφτομαι, συλλογίζομαι,

δεν ξέρω τι θα γίνει!

Ως πότε θα αντέξει η γη

μ’ αυτά που καταπίνει!

Ποιος θα δώσει εξηγήσεις;

Ποιος θα βρει τώρα τις λύσεις;

Μήπως εσύ, μήπως εγώ,

μήπως είμαστε κι οι δυό;

 

6ο παιδί

Όλοι μαζί ας ενωθούμε

τραγούδι αλλιώτικο να πούμε,

για μια ελπίδα που υπάρχει,

για ένα όνειρο που λάμπει!

Να τραγουδήσουμε μ’ αγάπη,

να αγκαλιάσουμε την πλάση,

για μια θάλασσα γαλάζια,

για ένα σύννεφο από άστρα!

Να πάμε στα ψηλά βουνά

και στα λιβάδια τα πλατιά,

για μια αμυγδαλιά που ανθίζει,

για το χωράφι που καρπίζει!

Να κατεβούμε στην αυλή

στης παραλίας την αυλή,

για το γλαράκι που πετάει

το ψαροπούλι που πετάει!

Ξεπροβάλλουν οι δυό κουμπάροι

1ος κουμπάρος

Μπράβο, μπράβο, παιδιά μου!

Τα λόγια σας μας συγκίνησαν!

Όταν έχουμε τέτοια παιδιά,

δε φοβόμαστε τίποτα!

2ος κουμπάρος

Μπράβο, παιδιά!

Όλοι στον αγώνα!

Να και οι ρεπόρτερ,

απάνω στην ώρα!

Ορέ, καλώς ορίσατε!

1ος κουμπάρος

Σσς, τσώπα ν’ ακούσουμε!

Μπαίνουν οι ρεπόρτερ με μια ένα μουσικό σήμα εκπομπής

1ος ρεπόρτερ

Καλησπέρα σας!

Σύνδεση έχουμε ζωντανή

με της χελώνας το νησί!

Μάθαμε πως μέρες τώρα δέχεται

μια μεγάλη απειλή!

Αγαπητοί μας κύριοι,

κυρίες και παιδιά,

μια είδηση έχουμε άσχημη,

που όλους αφορά!

Μάθαμε πως στον τόπο σας

στ’ όμορφο αυτό νησί,

εργοστάσιο θα φτιάξουν

και θα’ χει ρύπανση πολλή!

2ος ρεπόρτερ

Όπως καταλαβαίνετε

ό,τι και να συμβαίνει

τραγικό μας φαίνεται!

Ποιός δεν καταλαβαίνει;

Έι, κύριε!

Εσείς είστε ο εργοστασιάρχης;

Πείτε μας δυό λόγια!

Τι θα κάνετε εδώ;

Πιο κάτω λέει:

Κάποιον βλέπω, για σταθείτε

να’ ρχεται προς τα εδώ!

Α,αα, θα βγάλουμε λαβράκι!

Φοβερό έχει θυμό!

Φεύγουν τα παιδιά και μένουν μόνο δύο. Μπαίνει ο εργοστασιάρχης τρίβοντας τα χέρια του.

Εργοστασιάρχης

Α,αα, τι καλά !

Βρήκα το μέρος που έψαχνα!

Εδώ είναι πολύ καλά

για να φτιάξω το εργοστάσιό μου!

Έγραψα και γράμμα στον υπουργό

και περιμένω απάντηση… Μα τι λέω!

Είναι σαν να την έχω ήδη!

7ο παιδί

Μα, κύριε εργοστασιάρχη

το σκεφτήκατε καλά;

Τι πάτε να κάνετε;

Θέλετε να δείτε τη θάλασσα να βρομίζει;

Τα ψάρια να ψοφούν;

Τους γλάρους να φεύγουν;

Τα παιδιά που θα κολυμπούν;

Εργοστασιάρχης

Ποιοι είστε εσείς και τι θέλετε;

Εεε, δε γίνεται τίποτα τώρα!

Είναι ήδη αργά.

Έχω πάρει την απόφασή μου!

Φεύγει νευριασμένος

7ο παιδί

Πρέπει να τον εμποδίσουμε

Το εργοστάσιο να γίνει

Εδώ δε θα αφήσουμε!

Πάμε, πάμε να βρούμε το δήμαρχο!

Εμφανίζεται ο δήμαρχος

8ο παιδί

Κύριε Δήμαρχε, πρέπει να συζητήσουμε!

Τον εργοστασιάρχη

με κάθε τρόπο να εμποδίσουμε!

Δε θ’ αφήσουμε, δεν μπορεί!

Το εργοστάσιο θα μολύνει την περιοχή!

Δήμαρχος

Μα… βέβαια! Εμείς έχουμε

έτοιμη την επιτροπή!

Το ζήτημα κατέχουμε

και μας απασχολεί!

Παλεύουμε ασταμάτητα

κάποια λύση να βρούμε

Και τα αποτελέσματα

σύντομα θα σας πούμε!

8ο παιδί

Οι παραλίες κινδυνεύουν

σ ’όλα τα πλάτη και τα μήκη

κι όλοι τα ίδια λεν ξανά,

φωνάζουν: «σώστε τον πλανήτη»!

Μα τίποτα δεν κάνουνε,

ενέργεια καμία

κι αυτό εμείς το βλέπουμε

σε κάθε παραλία!

Δήμαρχος

(σκεφτικός, γυρίζει στον κόσμο και λέει:)

Τώρα στον κόσμο των παιδιών

Τελειώσανε τα λάθη

Αυτά μας βοηθήσανε

Να δούμε τι έχουμε πάθει

Μια λύση μόνο υπάρχει…

Πηγαινοέρχεται, σκεφτικός

Δήμαρχος (συνεχίζει)

Σκέφτομαι, συλλογίζομαι..

…γράμμα στον Υπουργό

(σηκώνει το δάχτυλο, ανοίγει τα μάτια)

να στείλουμε αμέσως..

..άλλο μη μας βρει κακό!

Πρέπει να καθαρίσουμε

λιγάκι τον αέρα…

Τις θάλασσες και τις στεριές…

Μην πάει παραπέρα!

Τρέξτε, φίλοι μου καλοί…

Το πρόβλημα μεγάλο!

Κι αν τώρα δεν το λύσουμε,

θα μεγαλώσει κι άλλο!

Έρχεται και η κυρία

Κυρία

Τι λέτε, κύριε Δήμαρχε;

Μην κάνετε αστεία!

Δεν μου υποσχεθήκατε

πως θα εκμεταλλεύομαι

μόνο εγώ αυτή την παραλία;

Τσάμπα τα λεφτά μου πήγαν;

Το κεφάλαιο θα χάσω!

Τις ομπρέλες, τις ξαπλώστρες

τώρα εγώ τι θα τις κάνω;

Δήμαρχος

Μα, κυρία μου….

Κυρία

Δεν ακούω τίποτα!

Φέρτε τον Υπουργό..

Εγώ δεν ξεκολλάω

καθόλου από δω! (σταυρώνει χέρια)

Εργοστασιάρχης

Ούτε εγώ θα φύγω..

Το εργοστάσιο θα γίνει!

Σεις πείτε ό,τι θέλετε!

Φεύγουν όλοι οι άλλοι και μένουν οι δυό τους πλάτη με πλάτη και το κεφάλι ψηλά. Έρχονται το κορίτσι και η νεράιδα με μουσική μικρή λυπητερή. Αυτοί κάθονται πίσω πίσω στη σκηνή.

Κορίτσι

Σ’ έναν κόσμο τρομερό

δεν θα ήθελα να ζήσω!

Ένα γαλάζιο ουρανό

θέλω να αντικρύσω!

Γιατί κι αν είμαι εγώ μικρή,

ξέρω ποια είναι η αλήθεια!

Το νέφος και η μόλυνση

μας πνίξανε τα στήθια!

Νεράιδα

Μόνο αν τα μικρά παιδιά

φωνάξουν τους μεγάλους,

παράπονα τους κάνουνε

σαν τούτα τα παιδιά,

ίσως τ’ αυτιά ανοίξουνε

και η καρδιά πονέσει…

Λύσεις να δώσουν σοβαρές

σ’ ετούτη τη ζημιά!

Κορίτσι

Έτσι η γη ολάνθιστο

θα γίνει περιβόλι..

θα μεγαλώνει τους καρπούς,

που είναι τα παιδιά…

θα τ’ αγαπήσει κάποτε

κι ίσως ξανά τους δώσει

αυτά που τους στέρησε

κάποιων η αμυαλιά!

Σε παρακαλώ, καλή μου νεράιδα,

βοήθησέ τους να καταλάβουν!

Νεράιδα

Θα σας βοηθήσω μικρή μου!

Πρέπει πρώτα να ψάξω!

Να βρω αυτόν τον άνθρωπο…

Αα, να τος, έρχεται κατά δω!

Η νεράιδα πάει πίσω και έρχεται μπροστά ο εργοστασιάρχης

Εργοστασιάρχης

(νευρικός, πάει πέρα δώθε)

Δεν πήρα ακόμη απάντηση… πολύ ανησυχώ

Το συνεργείο έπρεπε

ήδη να είναι εδώ!

Τι στο καλό.. ας καθίσω να περιμένω!

Δεν φεύγω αν δε μου δώσουν εξηγήσεις!

Χασμουριέται : Αα, παράξενο νύσταξα!

Ξαπλώνει και κοιμάται: Ζζζζζ!!

Η νεράιδα

πάει κοντά και μιλά στην κυρία , μια στο ένα αυτί, μια στο άλλο

Νεράιδα

Αυτά που κάνετε είναι ντροπή!

Αισθάνομαι για σας οργή!

Αν θέλετε αποδοχή

κάντε στον εαυτό σας αλλαγή…

Για να’ χετε τη γη σας καθαρή

και τη θάλασσα αστραφτερή!

Το κορίτσι πάει μια από το ένα αυτί, μια από το άλλο και μιλά στον εργοστασιάρχη

Κορίτσι

Όσοι έχουν εργοστάσια

δε δίνουν σημασία

για το κακό που κάνουνε

στη φύση στο νερό!

Απόβλητα σε λίμνες ρίχνουν, σε ποτάμια

χωρίς ντροπή, χωρίς φραγμό!

Εργοστασιάρχης

Κάτι άκουσαν τ’ αυτιά μου

λίγο πόνεσε η καρδιά μου..

Αχ, ζαλίζομαι θαρρώ!

Φέρτε μου ένα γιατρό!

Κάτι πρέπει να σκεφτώ

αλλιώς θα τρελαθώ!

Δίκιο έχουν τα παιδιά…

Δεν το σκέφτηκα καλά…

Συγνώμη, ζητώ συγνώμη…άλλαξα νομίζω γνώμη!!

Ο εργοστασιάρχης σκεφτικός, γυρνάει πέρα δώθε, ξύνοντας το κεφάλι του

Εργοστασιάρχης

Ξέρω ένα καραβάκι

«ανακύκλωση» το λένε!

Τα λεφτά μου θα ξοδέψω

να το πάρω να το φέρω!

Ναύτης της θέλω να γίνω,

και τον πόνο ν’ απαλύνω

των μικρών αυτών παιδιών

που με βοηθούν να ζω!

 

 

Κυρία

Έρχομαι κι εγώ μαζί σου,

καπετάνισσα καλή!

Θα μ’ αφήνεις το τιμόνι;

Θα τραβάω και κουπί!

Άλλαξα νομίζω γνώμη

και δε θέλω πια

να στενοχωρήσω κι άλλο

τα καλά αυτά παιδιά!

Έρχονται τα παιδιά στη σκηνή και κάνουν ημικύκλιο, κάνοντας τη στιχομυθία.

Η μια ομάδα (τα πρώτα 8 παιδιά) με αρχηγό την κυρία και η άλλη ομάδα με αρχηγό τον εργοστασιάρχη.

Ομάδα α΄:Πώς μαζεύουν τις σακούλες;

Ομάδα β΄: Μ’ ένα ξύλο απ’ τις τρυπούλες.

Ομάδα α΄:Πώς μαζεύουν τα χαρτιά;

Ομάδα β΄: Με τα χέρια σαν κουπιά.

Ομάδα α΄:Μα να πιάνω τα σκουπίδια;

Ομάδα β΄: Πάλι άρχισες τα ίδια;

Ομάδα α΄: Πότε για φαϊ θα κάτσω;

Ομάδα β΄: Σαν δουλέψω κι αποστάσω!

Ομάδα α΄: Πότε θα γυρίσω πίσω;

Ομάδα β΄: Τα νερά σαν καθαρίσω!

Ομάδα α΄: Και ποιος θα με περιμένει;

Ομάδα β΄: Όλη η χώρα ευτυχισμένη!

Όλα τα παιδιά χειροκροτούν ευχαριστημένα. Μπαίνει ο Δήμαρχος και βραβεύει τα παιδιά. Τους περνάει μετάλλιο στο λαιμό, ενώ ακούγεται μουσική νίκης.

 

Δήμαρχος

Θα μου επιτρέψετε, παρακαλώ!

Θέλω να βραβεύσω τα παιδιά!

Συγχαρητήρια θέλω να δώσω!

Όλα οφείλονται σ’ αυτά!

Τούτη η παραλία

ανήκει στα παιδιά

Αυτά απ’ όλους σκέφτηκαν

πολύ πιο σοβαρά..

Του νησιού μας κόσμημα

θα γίνει και στολίδι,

κανείς δε θ’ αφήνει πια

ούτε ένα δα σκουπίδι!

Και από δω και στο εξής

το όνομα «Καρέτα»

θα’ χει η παραλία μας,

αφού τ’ αβγά της θα γεννά

ήσυχη και χαρούμενη

η όμορφη Μαριέττα!!

Η μουσική συνεχίζει και έρχονται σιγά σιγά.

α) Η χελώνα η Μαριέττα, που της φωνάζουν

«Ζήτω η καρέτα- καρέτα»!

Αυτή ευχαριστεί τα παιδιά με τα χέρια σταυρωμένα.

β) Ο γλάρος ο Σωκράτης.

Τον χειροκροτούν και φωνάζουν « Ζήτω, ο Σωκράτης»

Σηκώνει τα χέρια και τους χαιρετά

γ) Ο πελεκάνος ο Πέτρος

Κάνουν το ίδιο

Ο Δήμαρχος και οι 3 φίλοι μπαίνουν στο κέντρο της σκηνής Έρχονται από τα πλάγια δεξιά και αριστερά οι κουμπάροι, οι ρεπόρτερ και η νεράιδα με το κορίτσι και όλοι μαζί σχηματίζουν ένα ημικύκλιο και αρχίζουν να υποκλίνονται με τη μουσική.

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!

ΡΟΛΟΙ

1. 1^ο παιδί: Μαρί
2. 2^ο παιδί : Μαρίνα
3. 3^ο παιδί: Μελίνα
4. 4^ο παιδί: Στεφανία
5. 5^ο παιδί: Έλενα
6. 6^ο παιδί: Χρήστος Α.
7. 7^ο παιδί: Παναγιώτης
8. 8^ο παιδί: Βασίλης
9. Κυρία: Στεφανί
10. 1^ος κουμπάρος: Δημήτρης Μ.
11. 2^ος κουμπάρος: Χρήστος Μ.
12. Γλάρος: Σπύρος Ε.
13. Πελεκάνος: Χρήστος Σ.
14. Μαριέττα: Μαρία
15. 1^ο παιδί: Νικόλ
16. 2^ο παιδί: Διονύσης
17. 3^ο παιδί: Σπύρος Π.
18. 4^ο παιδί: Ειρήνη
19. 5^ο παιδί: Αναστασία
20. 6^ο παιδί: Αλεξάνδρα
21. 7^ο παιδί: Ηλίας
22. 8^ο παιδί: Άρτεμις
23. 1^ος ρεπόρτερ : Δημήτρης Χ.
24. 2^ος ρεπόρτερ: Φίλιππος
25. Εργοστασιάρχης: Βαγγέλης
26. Δήμαρχος: Θοδωρής
27. Κορίτσι: Μαρκέλλα
28. Νεράιδα: Ίριδα

 

Την περασμένη εβδομάδα μας δόθηκε η ευκαιρία να συζητήσουμε με τα παιδιά την παγκόσμια ημέρα για τις μητέρες και φυσικά το κάθε παιδάκι με μεγάλη χαρά έφτιαξε μια καρτούλα για τη μανούλα του!

Κατόπιν καταιγισμού ιδεών, ωστόσο, τα παιδιά κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι μανούλες όλου του κόσμου, καθότι θαυμαστές κι αξιέπαινες, θα πρέπει να γιορτάζουν καθημερινά, κι όχι μόνο μια μέρα το χρόνο!

Μια αναδυόμενη δραστηριότητα, αφορούσε στην άποψη των νηπίων για τη μητέρα τους, η οποία συγκίνησε πολύ όλες τις νηπιαγωγούς!

Είπαν για τη μαμά τους, αποκρινόμενα στην ερώτηση: «Τι είναι η μαμά σου για σένα;» (ενδεικτικά αναφέρονται κάποιες από τις απόψεις) :

-Αγάπη και λουλούδια (Τόμπυ)

-Μαμά, τι άλλο να είναι; (Κων/νος, όλο απορία!)

-Αγάπη και φροντίδα (Βικτωρία)

-¨Ομορφη σαν τούρτα! (Αρσενόη)

-Αγάπη, φιλιά, αγκαλιά! (Σόνια)

-Ο άνθρωπος που μου κάνει όλες τις χάρες! (Σοφία)

-Ένα αηδόνι! (Ντενίς)

-Η φροντίδα μου! (Οδυσσέας)

-Είναι πολλά φιλιά! (Κων/νος)

-Ο άνθρωπος που μου δίνει φαγητό! (Δημήτρης)

-Αγάπη και ελπίδα! (Βάσια)

-Είναι αγάπη! (Ηρακλής)

-Είναι χαρά! (Νεφέλη)

-Αγάπη και φιλιά! (Παναγής)

-Είναι αγάπη! (Φοίβος)

-Είναι αγάπη! (Κων/νος)

-Είναι ο άνθρωπος που με προσέχει! (Ελίνα)

-Είναι η αγάπη μου! (Κων/νος)

-Είναι ένα παγωτάκι! (Εύα)

-Είναι γλυκιά! (Νίκος)

-Είναι όμορφη! (Σελήνη)

-Είναι αγάπη! (Κων/νος)

 

Με μεγάλη χαρά αλλά και τιμή παραλάβαμε το βραβείο του Νηπιαγωγείου μας από την «Κερκυραίων Πρωτοβουλία», το Σάββατο 8/2/14, για την αξιοσημείωτη συγκομιδή καπακιών, ώστε οι τελευταίοι να προβούν στην αγορά δύο αμαξιδίων για ανθρώπους με κινητικά προβλήματα.

Είμαστε τόσο χαρούμενοι, μαθητές, μαθήτριες και εκπαιδευτικοί, που συνεχίζουμε ακάθεκτοι τη συλλογή κάθε είδους καπακιού και στην τρέχουσα σχολική χρονιά, παράλληλα με την ανακύκλωση που κάνουμε στα άχρηστα υλικά μας!

 

 

Επειδή, ωστόσο, το βραβείο αυτό ανήκει ΚΑΙ στα παιδάκια που φοίτησαν πέρσι στο Νηπιαγωγείο μας και στην πλειονότητά τους φοιτούν φέτος στα τμήματα της Α’ τάξης του συστεγαζόμενου 6ου Δημοτικού Σχολείου, τα επισκεφτήκαμε όλο περηφάνεια, ώστε να μοιραστούμε το βραβείο μαζί τους. Χάρη στη δική τους επισταμένη συγκομιδή, καταφέραμε πολλά! Όλοι μαζί, μπορούμε!