Μια φορά κι έναν καιρό, ο Μεγάλος Μανδαρίνος αποφάσισε να δώσει στο παλάτι του έναν χορό προς τιμή των ενδόξων Σαμουράι, των πολεμιστών του που είχαν νικήσει σε μια επικίνδυνη αποστολή.

Έβγαλε τους κήρυκες και κάλεσε στο παλάτι του όλους τους κατοίκους της πόλης.

Το «Μικρό Λουλούδι του Λωτού», έτσι έλεγαν μια μικρή Γιαπωνεζούλα που ζούσε στην άκρη της πόλης, όταν άκουσε το μήνυμα του Μανδαρίνου μέσα στον κήπο της, καθώς περιποιόταν τα πολύχρωμα γαλάζια, κίτρινα, μωβ, κόκκινα όμορφα λουλούδια της, κάθισε στην άκρη του κήπου και λυπημένη συλλογιζόταν:

-Πώς θα ‘θελα να πάω κι εγώ στον χορό! Πώς θα ‘θελα να δω τον Μεγάλο Μανδαρίνο και τους Σαμουράι! Όμως πώς να πάω; Πώς είναι δυνατόν να  παρουσιαστώ κι εγώ με αυτά τα απλά και φτωχικά κιμονό; Δεν είναι ούτε καν μεταξωτά. Όχι, όχι, δεν είναι δυνατόν να πάω…

Έτσι καθώς στεκόταν συλλογισμένη νάσου και ξεπροβάλλει μπροστά της μια λαμπροφορεμένη κυρία που άστραφτε στον ήλιο.

-Γιατί στεναχωριέσαι καλό μου κορίτσι; Αλλά μη μου λες, ξέρω! Μπορώ όμως αν θες να σε βοηθήσω να πας στον χορό!

-Αν το θέλω, λέει; Και βέβαια το θέλω! Μα ποια είστε εσείς, καλή μου κυρία;

-Είμαι η καλή μάγισσα των λουλουδιών. Μα πες μου, θα ‘θελες ένα φόρεμα σαν το δικό μου;

-Σαν το δικό σας; Ψέλλισε  σαστισμένο το «Λουλούδι του Λωτού». Τόσο όμορφο πού να το βρω; Αυτό είναι πανάκριβο κι ούτε το είδα ποτέ σε κανένα μαγαζί εδώ στην πόλη.

-Το ‘χεις όμως μέσα στον κήπο σου!

-Μα ο κήπος μου έχει μόνο λουλούδια!

-Και τι πιο όμορφο και πιο λαμπρό απ’ τα λουλούδια; Ε, λοιπόν, μπορώ να σου κάνω με δυο κινήσεις του ραβδιού μου ένα φόρεμα με τα λουλούδια του κήπου σου!

-Θα αστειεύεστε, βέβαια, καλή μου μάγισσα. Και να μείνει ο κήπος μου χωρίς λουλούδια; Α, όχι, όχι. Χρόνια τώρα τον φροντίζω και είμαι περήφανη για αυτόν. Όλοι λένε πως είναι ο πιο όμορφος στην πόλη!

-Καλό μου «Λουλούδι του Λωτού», αυτό θα γίνει μόνο για απόψε, για να πας στον χορό!

-Κι ύστερα, τι θα γίνει;

-Ύστερα με το ραβδί μου πάλι θα ξανακάνω το κιμονό σου λουλούδια.

-Αν είναι έτσι, δέχομαι! Γιατί, να ξέρετε, για κανένα λόγο δεν θα ‘θελα να χαλάσει ο κήπος μου.

-Μα πώς θα μπορούσα εγώ, η Μάγισσα των Λουλουδιών, να θέλω να τα χαλάσω; Είσαι έτοιμη, λοιπόν;

-Εντάξει, είπε το «Λουλούδι του Λωτού». Κι αμέσως η καλή μάγισσα άγγιξε με το ραβδί της πρώτα τα τριαντάφυλλα κι εκείνα έριξαν τα πέταλά τους και μαζεύτηκαν κι έφτιαξαν ένα απαλό μεταξένιο κιμονό.

Ύστερα άγγιξε τα άλλα λουλούδια, τα κόκκινα, τα κίτρινα, τα μωβ, τα πορτοκαλιά, τα ροζ και τα γαλάζια, που ήρθαν και στόλισαν το τριανταφυλλένιο κιμονό.

Σάστισε το «Λουλούδι του Λωτού από την ομορφιά του κιμονό. Μα ξανασάστισε καθώς είδε τον κήπο της χωρίς λουλούδια.

-Έλα, μη στεναχωριέσαι! Φόρεσε το κιμονό σου και πήγαινε! Έχω κι εγώ τον σκοπό μου! Απόψε θα κάνω ένα πολύτιμο δώρο στους ανθρώπους: Θα τους μάθω να χρησιμοποιούν τα λουλούδια παντού στη ζωή τους! Όσοι σε ρωτήσουν πού το βρήκες το φόρεμά σου, να τους καλέσεις στον κήπο σου!

-Σύμφωνοι! Είπε το «Λουλούδι του Λωτού».

Εκείνο το βράδυ στον χορό όλοι έμειναν θαμπωμένοι από το κιμονό του «Λουλουδιού του Λωτού». Ήρθαν κοντά της οι έμποροι και τη ρωτούσαν:

-Πες μας, «Λουλούδι του Λωτού», πού το βρήκες αυτό το όμορφο ύφασμα κι έραψες το κιμονό σου; Εμείς ποτέ και πουθενά δεν βρήκαμε ένα τέτοιο.

-Μα, στον κήπο μου! Έλεγε εκείνη περήφανη.

-Περίεργο, έλεγαν εκείνοι.

-Σας προσκαλώ, λοιπόν, αύριο!

Πλησίασαν κοντά της και οι τεχνίτες που έφτιαχναν την όμορφη πορσελάνη.

-Μπορείς να μας δώσεις αυτά τα όμορφα σχέδια να στολίσουμε την πορσελάνη μας;

-Ελάτε αύριο στον κήπο μου, είπε πάλι το «Λουλούδι του Λωτού».

Ήρθαν και οι κεντήστρες, που κεντούσαν τις προίκες των κοριτσιών και της είπαν:

-Μπορείς να μας δώσεις το κιμονό σου για να ξεσηκώσουμε αυτά τα όμορφα σχέδια για τις προίκες;

-Ελάτε αύριο στον κήπο μου, έλεγε ευτυχισμένο το μικρό «Λουλούδι του Λωτού».

Το ίδιο ρώτησαν και οι εκδότες των βιβλίων και οι νοικοκυρές και ο Μεγάλος Μανδαρίνος.

Σαν έφτασε το βράδυ στο σπίτι της, η καλή μάγισσα την περίμενε και με το μαγικό ραβδί της άγγιξε πάλι το κιμονό και φύγαν όλα τα λουλούδια και πήγαν στον κήπο. Και ξανά άγγιξε το κιμονό και γέμισε ο κήπος με τριαντάφυλλα.

Την άλλη μέρα μαζεύτηκαν όλοι στον κήπο του «Λουλουδιού του Λωτού» και όλοι ξεσήκωσαν τα όμορφα λουλούδια σε σχέδια.

Σε λίγο καιρό όλα τα υφάσματα της Ιαπωνίας είχαν γεμίσει με όμορφα, χρωματιστά λουλούδια από τους υφασματέμπορους.

Το ίδιο έκαναν και οι κεντήστρες με τις προίκες. Τις γέμισαν με τα περίφημα λουλούδια.

Μα και οι τεχνίτες της πορσελάνης στόλισαν όλα τα πορσελάνινα σκεύη τους. Και οι εκδότες τα βιβλία τους και οι φαναριτζήδες τα φαναράκια τους και ο Μεγάλος Μανδαρίνος την πιο λαμπρή στολή του.

Είδαν κι οι ναυτικοί και οι ταξιδιώτες όλα ετούτα τα λαμπερά και θαυμάσια πράγματα και τα μετέφεραν σε όλο τον κόσμο. Και γέμισε ο κόσμος με όμορφα μεταξωτά σερβίτσια και κεντήματα, τόσα πολλά που κι εσείς, αν ψάξετε στο σπίτι σας, όλο και κάτι γιαπωνέζικο θα βρείτε!