« Ο κόσμος δεν μας προσφέρθηκε από τους γονείς μας, μας τον δάνεισαν τα παιδιά μας»

– αφρικάνικη παροιμία

Η σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού είναι ο πρώτος παγκόσμιος κώδικας για τα δικαιώματα που όλα τα παιδιά πρέπει να απολαμβάνουν. Θέτει στοιχειώδεις αρχές για την ευημερία των παιδιών στα διάφορα στάδια εξέλιξής τους και αποτελείται από 54 άρθρα, τα οποία καλύπτουν όλα τα δικαιώματα των παιδιών που χωρίζονται σε 4 τομείς: Δικαιώματα Επιβίωσης, Ανάπτυξης, Προστασίας και Δικαιώματα Συμμετοχής. Η Σύμβαση ξεκίνησε με πρωτοβουλία της Πολωνικής κυβέρνησης και της UNISEF, υιοθετήθηκε ομόφωνα από τη Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε στις 20 Νοεμβρίου του 1989 και τέθηκε σε ισχύ το 1990. Μέχρι σήμερα έχει επικυρωθεί απ’ όλες τις χώρες του κόσμου, εκτός από τις Η.Π.Α και τη Σομαλία.

Να κι ένα ωραίο τραγούδι που ακούσαμε για τα δικαιώματα του παιδιού της Γωγώς Αγγελοπούλου, που βρίσκεται στο περιοδικό ¨ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ¨ , τεύχος 36 .
ΕΧΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΙ ΕΓΩ
Έχω δικαίωμα κι εγώ
ψάχνω το αύριο να βρω
μες το καράβι της ζωής
σ’ ένα ταξίδι της ψυχής.
Έχω δικαίωμα κι εγώ
θέλω τον ήλιο να θωρώ
και να ανοίξω δυο φτερά
και να πετάξω πιο ψηλά.

Έχω δικαίωμα κι εγώ
λίγο αέρα να ζητώ
ένα χαμόγελο αρκεί
να μεγαλώσει ένα παιδί

Μ΄ ένα δικαίωμα αγάπης
κι ένα δικαίωμα χαράς
την ευτυχία σαν τη μάθεις
μέσα στην πλάση τη σκορπάς.

Επίσης, για περαιτέρω προβληματισμό:

ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ: «ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!»
Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου

Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή.

Δημιουργούνται διαμέσου εσένα, αλλά όχι από σένα

Κι αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν.

Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου

Αφού ιδέες έχουν δικές τους.

Μπορείς να δίνεις μια στέγη στο σώμα τους, αλλά όχι και στις ψυχές τους

Αφού οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο

που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε και στα όνειρά σου.

Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις

αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα

Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω ούτε ακολουθεί στο δρόμο του το χτες

Είσαι το τόξο από το οποίο τα παιδιά σου

ωσάν ζωντανά βέλη ξεκινάνε για να πάνε μπροστά.

Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς προς το άπειρο

και κομπάζει ότι με τη δύναμή του

τα βέλη του μπορούν να πάνε γρήγορα και μακριά.

Άς χαροποιεί τον τοξότη ο κομπασμός του

Αφού ακόμα κι αν αγαπάει το βέλος που πετάει

έτσι αγαπά και το βέλος που μένει στάσιμο.”

Early Childhood : Donald Zolan