“Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένας πόλεμος…
Ένας πόλεμος τρομερός και φοβερός
αιματηρός και σκοτεινός
μ’ αμέτρητους νεκρούς στρατιώτες
δίχως φίλους και οικοδεσπότες.”
(απόσπασμα από το βιβλίο του Τζιάνι Ροντάρι “Όταν οι καμπάνες σταμάτησαν τον πόλεμο“)
Οι μέρες της εθνικής επετείου του ΟΧΙ έφτασαν και ξεκινήσαμε να συζητάμε για έναν πόλεμο που ξεκίνησε πριν 83 χρόνια στην Ελλάδα. Αρχικά, ξεκινήσαμε να συζητάμε με αφορμή την λέξη “Ειρήνη”. Τι είναι; Είναι κορίτσι; Είναι η Ειρήνη η φίλη μας ή εννοούμε κάτι άλλο; Τα παιδιά ξεκίνησαν να συζητούν.
Σε έναν εννοιολογικό χάρτη καταγράφηκαν οι λέξεις που μας έρχονται κατά νου όταν ακούμε τη λέξη ” Ειρήνη”.
Η εξιστόρηση ξεκίνησε με τα γεγονότα που έλαβαν χώρα τον Οκτώβριο του ’40 και μέσα από την αναδρομή στο παρελθόν συζητήσαμε για τον αγώνα των Ελλήνων να αποκτήσουν και πάλι ελευθερία. Τα γεγονότα μπόρεσαν να γίνουν ακόμη πιο κατανοητά μέσα από την προβολή βίντεο και εικόνων της εποχής. Ακόμη, επεξεργαστήκαμε τους ήχους του πολέμου μέσα από τις 5 αισθήσεις. Δείτε το βίντεο:
Αναφερθήκαμε στη σημαντική συνεισφορά των γυναικών στον πόλεμο, οι οποίες βοήθησαν όχι μόνο κουβαλώντας πυρομαχικά κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες σε απροσπέλαστα μέρη αλλά παρέχοντας συγχρόνως στους φαντάρους τρόφιμα και ρούχα, ώστε να παραμείνουν ζεστοί στα βουνά. Άλλες εντάχθηκαν στον Ερυθρό Σταυρό ως νοσηλεύτριες φροντίζοντας τους τραυματίες πολέμου. Εν συνεχεία, εργάστηκαν σε ομάδες και δημιούργησαν πώς φαντάζονται την ειρήνη και πώς τον πόλεμο.
Ακόμη, είδαμε μία ταινία μικρού μήκους κινούμενων σχεδίων-χωρίς λόγια- που δείχνει τα αποτελέσματα του πολέμου και τα συναισθήματα που έχουμε για αυτό.
Στη συνέχεια, με αφορμή την ιστορία με τίτλο “Ζαχρά και Νίκολας οι ιστορίες τους” έγινε δραματοποίηση και ζωγράφισαν τα παιδιά σκηνές, όπως το συσσίτιο και τα εμβόλια που προσφέρει ο Ερυθρός σταυρός, το ταξίδι με βάρκες, τα καμμένα σπίτια και τα σχολεία από τις χώρες του πόλεμου, οι εκδρομές με τους γονείς και τα αυτοκίνητά μας, το μαγείρεμα θρεπτικών γευμάτων, τα όμορφα σχολεία στις χώρες της ειρήνης.
Τα παιδιά ζωγράφισαν του ήρωες του ’40 με το δικό τους μοναδικό τρόπο.
Πώς όμως μάθανε τότε οι άνθρωποι για τον πόλεμο; Οι σειρήνες του πολέμου σίγουρα ηχούσαν δυνατά και δεν ήταν δύσκολο να το δει και να το καταλάβει κανείς. Ωστόσο, οι εφημερίδες και το ραδιόφωνο ήταν το κυριάρχο μέσο της εποχής.Τα παιδιά προσπάθησαν να φτιάξουν τα δικά τους εξώφυλλα εφημερίδων της εποχής με τη τρομερή εκείνη είδηση.
Η έννοια της “Ειρήνης” επεξεργάστηκε και μέσα από την Τέχνη. Συγκεκριμένα, έγινε αναφορά στα έργα του Πικάσο και του Σαγκάλ, ενώ το έργο του Πικάσο “Dove of Peace- Περιστέρι της Ειρήνης” έγινε αφορμή για να φτιάξουμε και τα δικά μας περιστέρια. Τα παιδιά με νερομπογιές χρωματιστές έφτιαξαν το φόντο και στη συνέχεια έκοψαν τα περιστέρια και έφτιαξαν τον δικό τους πίνακα.
Με μια κοντινότερη ματιά στα συναισθήματα που αναδύονται συζητήσαμε για τα συναισθήματα μας αν μπαίναμε στη θέση των παιδιών που ζουν σε πόλεμο. Ενδεικτικά τα παιδιά ρωτήθηκαν πως θα αισθάνονταν:
- αν έπρεπε να φύγουν την επόμενη μέρα το πρωί από το σπίτι και να πάνε να μείνουν σε μια άλλη χώρα
- αν δε μπορούσαν να πάνε ξανά σχολείο;
- αν κάποιος από την οικογένεια τους έπρεπε να φύγει να πάει να πολεμήσει .
Διηγηθήκαμε μαρτυρίες και είδαμε εικόνες παιδιών από τον πόλεμο του ’40 και παραλληλίσαμε τις σκληρές εμπειρίες των παιδιών που βιώνουν σήμερα τον πόλεμο. Τέλος, κολλήσαμε τις ζωγραφιές μας και βάψαμε με τέμπερες την αφίσα μας, ενώ κατασκευάσαμε και πήραμε στο σπίτι μας το σύμβολο της παγκόσμιας ειρήνης φωνάζοντας συνθήματα και λέγοντας τραγούδια υπέρ της Ειρήνης.
Επιπροσθέτως, με αφορμή το βιβλίο του Α. Παπαθεοδούλου και την ιστορία “Το κανόνι της ειρήνης” φτιάξαμε την αντιπολεμική αυτή αφίσα γεμάτη με λουλούδια και χρώμα. Στη συνέχεια φτιάξαμε την δική μας σκηνή για κουκλοθέατρο και παίξαμε την ιστορία με κούκλες μου κατασκευάσαμε στην τάξη μας. Το κανόνι του πολέμου με την βοήθεια ενός μικρού λουλουδιού που φύτρωσε επάνω του κατά λάθος μετατρέπεται σε “κανόνι της ειρήνης”. Το μικρό λουλούδι κατανοεί ότι το κανόνι αισθάνεται μοναξιά εξαιτίας της έλλειψης φίλων και ανθρώπων που το “χειρίζονταν” κατά τη διάρκεια του πολέμου. Επιθυμεί την επιστροφή του πολέμου για να νιώσει ξανά χρήσιμο. Το λουλουδάκι δείχνει κατανόηση και βρίσκει τρόπο να του αλλάξει γνώμη σχετικά με την ειρήνη.
Οι Έλληνες, όμως, δεν πολέμησαν μόνο στα βουνά της Ηπείρου αλλά και στη Μεσόγειο θάλασσα. Μαθαίνουμε για την δράση του ηρωικού υποβρυχίου “Παπανικολής” και τα “σιωπηλά” Χριστούγεννα στον βυθό της θάλασσας ,προκειμένου να μην γίνει αντιληπτό από τους Ιταλούς και τους Γερμανούς που το κυνηγούσαν! Το ζωγραφίζουμε σε εφημερίδα… μαζί με το περισκόπιο!
Με τα παιδιά τραγουδήσαμε δυνατά τραγούδια για την Ειρήνη, για το σημαντικό ρόλο των γυναικών στον πόλεμο( ραφτικά της γιαγιάς), για την πατρίδα μας, για τον αγώνα με του Ιταλούς , καθώς και τον Εθνικό μας ύμνο.
Στη συνέχεια φτιάξαμε ελληνικές σημαίες που μας χρειάστηκαν για την παρέλαση στη γιορτή μας!
Επίσης, παρακολουθήσαμε την διαδραστική παράσταση ” Ειρήνη” του Αριστοφάνη από τη θεατρική ομάδα ” Fantasia Theater’
Με τη γιορτή μας στις 27/10 ολοκληρώθηκαν οι δραστηριότητές μας για την 28η Οκτωβρίου. Συγκεντρωθήκαμε όλα τα τμήματα στο κεντρικό κτίριο και γιορτάσαμε όλοι μαζί με τραγούδια, με την αφήγηση του παραμυθιού “Πατάτες πατάτες”. Στο τέλος, βγήκαμε να παρελάσουμε στην αυλή του σχολείου και να τραγουδήσουμε τον Εθνικό Ύμνο στη σημαία μας.
Χρόνια πολλά σε όλους!
