Το ιστολόγιο του 6ου Λυκείου Καλλιθέας

Από τις πολλές εκδηλώσεις που γίνονται, οι καθηγητές της Περιβαλλοντικής Ομάδας του σχολείου μας σάς προτείνουμε να παρακολουθήσετε τις εκδηλώσεις του ECOCINEMA, από τις 21 μέχρι τις 27 Φεβρουαρίου, στους κινηματογράφους Σινεάκ και Αττικόν, στην πλατεία Δημαρχείου του Πειραιά. Ταινίες, συναυλίες, διαλέξεις, αφιερώματα, όλα οικολογικού ενδιαφέροντος (Π.χ: Τα Λιμάνια του Κόσμου, Βιομηχανικά Ατυχήματα, SOS Live Earth, αφιέρωμα στον Ζαν Παινλεβέ κ.α ), με είσοδο δωρεάν.

Όποιος μαθητής θέλει να το δηλώσει άμεσα στους υπεύθυνους καθηγητές ( όταν επιστρέψουμε από τα αποκλεισμένα από το χιόνι διαμερίσματά μας..), ώστε να κανονίσουμε πότε θα πάμε, σε ποιες ακριβώς προβολές ή εκδηλώσεις.

Για να δείτε με λεπτομέρειες τα πάντα γύρω από το ecocinema και το πρόγραμμά του, μπείτε στις διευθύνσεις:

http://www.ecocinema.gr/ και http://www.programme@ecocinema.gr/

Περισσότερες πληροφορίες στο τηλέφωνο 210-3244170 ή στη βιβλιοθήκη του σχολείου μας, όπου υπάρχει το πρόγραμμα των εκδηλώσεων.

Εσείς τι λέτε; Αξίζει να παρακολουθούμε τέτοιες εκδηλώσεις ή όχι; Έχετε να προτείνετε κάτι άλλο γι’ αυτό τον καιρό;

Ενώ δεν έχουμε πρόθεση να το κάνουμε blog με ειδίκευση σε θέματα περιβάλλοντος, τα περισσότερα από τα κείμενα που μας δίνετε αναφέρονται σ’ αυτό. Ας είναι καλά η περιβαλλοντική μας ομάδα που δείχνει πολύ ανήσυχη και δραστήρια!

Ο Χρήστος Γ. , της Α΄ τάξης, υπογράφει το παρακάτω κείμενο:

ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΗ ΣΕ 50 ΧΡΟΝΙΑ;
Έχετε σκεφτεί πώς θα είναι η γη μετά από 50 περίπου χρόνια; Θα κοιτάμε έξω από το παράθυρο και θα τη βλέπουμε να ξεχειλίζει από πράσινο και ζωή; Ή μήπως θα βρισκόμαστε σε τροχιά διαστήματος και θα βλέπουμε από το παράθυρο ένα πλανήτη που θα λαμπιρίζει από τα πυρηνικά απόβλητα; Αυτό, σύμφωνα με τη γνώμη μου, εξαρτάται από μας και μόνο εμάς.
Ο πλανήτης μας αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα που πρέπει να λυθούν. Τα ορυχεία λιγνίτη εξαντλούνται σιγά-σιγά και για να έχουμε ηλεκτρισμό θα αναγκαστούμε να χρησιμοποιήσουμε πυρηνική ενέργεια. Η πυρηνική ενέργεια είναι η καθαρότερη ουσία που υπάρχει. Τότε θέτεται το ερώτημα ?Γιατί δε τη χρησιμοποιούμε ως αναλώσιμη πηγή ενέργειας;?. Η απάντηση είναι η εξής: τα απόβλητα της πυρηνικής ενέργειας είναι άκρως επικίνδυνα. Έτσι, ο άνθρωπος πού θα ξεφορτωθεί τα απόβλητα; Κάποια ποσότητα αν πέσει στο Αιγαίο Πέλαγος, θα γίνουν ριζικές αλλαγές. Το Αιγαίο Πέλαγος θα ονομαστεί Νεκρό Πέλαγος γιατί η ζωή που υπήρχε μέσα θα έχει εξαφανιστεί. Επίσης, την Ελλάδα ,όσοι επιζήσουν και δε πεθάνουν από καρκίνο, γιατί τα απόβλητα της πυρηνικής ενέργειας προκαλούν καρκίνο και μεταλλάξεις, θα την εγκαταλείψουν, γιατί θα είναι επικίνδυνος τόπος.
Η πυρηνική ενέργεια θέλει μεγάλη προσοχή. Μπορεί όταν γίνει ένα λάθος να έχει τεράστιες συνέπειες και να ξαναζήσουμε ένα ακόμα Τσέρνομπιλ (εργοστάσιο που τινάχτηκε στον αέρα από έκρηξη πυρηνικής ενέργειας, με φοβερά σε έκταση και οδυνηρά αποτελέσματα).
Εκτός από την πυρηνική ενέργεια άλλωστε, υπάρχουν και άλλα προβλήματα που θέλουν λύση.
Αυτή ήταν η απαισιόδοξη και πιο πιθανή έκβαση. Εάν όμως θέλουμε να το αλλάξουμε, μπορούμε. Στην τελευταία διάσκεψη που έγινε για το περιβάλλον στο Μπουένος Άιρες συζητάγανε για την υπερθέρμανση του πλανήτη και την τρύπα του όζοντος και ότι η αιτία τους είναι τα εργοστάσια. Λύσεις για να αντιμετωπίσουμε τα εργοστάσια υπάρχουν. Μία είναι ότι μπορούμε να βάλουμε φίλτρα στις καμινάδες των εργοστασίων και η κυβέρνηση να υποβάλει υπερβολικά τσουχτερά πρόστιμα σε όσους δε συμμορφώνονται. Επίσης, για να αποφύγουμε την πυρηνική ενέργεια, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αναλώσιμες πηγές ενέργειας (αιολική ενέργεια κτλ.). Στη Γερμανία που έχει ανέμους λιγότερους από 4 μποφόρ κατέχει 25φορες περισσότερα αιολικά πάρκα από την Ελλάδα που έχει ανέμους μέχρι και 10 μποφόρ!!! Άλλο τρελό είναι ότι η Ελβετία που δεν έχει πρόσβαση σε θάλασσα και χείμαρρους σκέπτεται να χτίσει υδροηλεκτρικά εργοστάσια στα λίγα ποτάμια που έχει σα χώρα, ενώ η Ελλάδα που έχει χιλιάδες χείμαρρους και ποτάμια αλλά και πρόσβαση σε θάλασσα έχει μόνο 2 υδροηλεκτρικά εργοστάσια!!! Στο μέλλον οι επιστήμονες εύχονται να έχουν εφεύρει υδροκίνητα αυτοκίνητα. Οικολόγοι εύχονται να προλάβουν να κάνουν αναδάσωση σε όλες τις καμένες περιοχές για να κλείσει η τρύπα του όζοντος. Επίσης, αν οι κυβερνήσεις καθαρίσουν το νερό και αφαιρέσουν το υδρογόνο και τις πετραιολοκηλίδες από τις θάλασσες, τότε μαζί με τα παραπάνω μπορεί να δούμε τον πλανήτη μας γεμάτο ζωή και πράσινο. Δυστυχώς τέτοιες ενέργειες δε σκέφτονται να κάνουν οι κυβερνήσεις, αλλά ούτε και εμείς οι πολίτες. Αδιαφορούμε παντελώς για τη φύση?
Ή μήπως αυτά είναι συμπεράσματα που πιο εύκολα εξάγονται στην Ελλάδα, ενώ αλλού η οικολογική συνείδηση έχει περισσότερο αναπτυχθεί;

Σκεφτόμαστε από τούτο το blog να παρουσιάζουμε άρθρα και κείμενα που διαβάσαμε και που θα αναφέρονται σε ποικίλα θέματα. Στόχος είναι όχι μόνο να τα θέτουμε προς συζήτηση, μέσα από τα σχόλια όλων, αλλά και να ερχόμαστε σε τακτική επαφή με αξιόλογα κείμενα, να προσφέρουμε σε όλους τη δυνατότητα να ξεκινήσουν τη δημιουργία αρχείου θεμάτων, να προσανατολιστούμε σε πράγματα ποιοτικά, να “καθαρίσουμε” λίγο από τη σαβούρα της τηλεοπτικής υπερπροσφοράς.

Σήμερα, διαβάσαμε ένα ενδιαφέρον άρθρο τής Τάνιας Γεωργιοπούλου στην εφημερίδα “Καθημερινή”, το οποίο σας το προτείνουμε ( άλλωστε, τι περιβαλλοντική ομάδα θα ήμασταν, χωρίς προτάσεις! ) και σας το προσεφέρουμε.

Πριν από λίγο καιρό φιλοξενήθηκα σε σπίτι φίλων στο Μόναχο. Ανοιχτοί και φιλικοί -αντίθετα από τις φήμες που θέλουν τους Γερμανούς ψυχρούς και απόμακρους- μου ξεκαθάρισαν ότι ένα «νόμο» του σπιτιού δεν έπρεπε να παραβιάσω. Τον τρόπο που διαχωρίζονται τα οικιακά απορρίμματα, πλαστικά, γυαλιά, χαρτικά και οργανικά, σε διαφορετικούς κάδους εντός σπιτιού, προκειμένου να διευκολυνθεί η διαδικασία ανακύκλωσης στη συνέχεια. Η τοπική αστυνομία κάνει συχνά εφόδους στα σπίτια, για να τσεκάρει αν χωρίζεις σωστά τα σκουπίδια σου. Αν όχι, σου κόβει γερό πρόστιμο», με πληροφόρησαν.
Είχα ξεχάσει αυτό το περιστατικό, άλλωστε σε σχέση με όσα συμβαίνουν εδώ, περιβαλλοντικά, η Γερμανία ήταν κάτι σαν επίσκεψη σε άλλο πλανήτη, όταν εντόπισα γείτονα να πετάει τη σακούλα σκουπιδιών στον μπλε κάδο όπου συγκεντρώνονται οι συσκευασίες που προορίζονται για ανακύκλωση. Οταν τόλμησα να τον ρωτήσω «γιατί», έλαβα την αποστομωτική απάντηση. «Γιατί έτσι μου κάνει κέφι. Εσένα τι σε νοιάζει»;
Με νοιάζει βέβαια για πολλούς λόγους: Γιατί οι ενέργειες του καθενός από εμάς, εφόσον χρειάζεται να μοιραζόμαστε την ίδια γειτονιά, πόλη, χώρα, επηρεάζουν και τη ζωή των υπολοίπων. Γιατί όταν εγώ υπακούω σε κάποιους κανόνες ώστε να μπορεί να λειτουργήσει αυτή η κοινωνία, θα προτιμούσα και οι άλλοι να κάνουν το ίδιο. Γιατί όσο περνάει από το χέρι μου, θα ήθελα και η επόμενη γενιά να μπορεί να ζήσει σε αυτόν τον πλανήτη τουλάχιστον στις ίδιες συνθήκες με αυτές που έζησα εγώ αν όχι καλύτερες. Γιατί αν δεν φτάσουμε τους στόχους που ορίζει η Ευρωπαϊκή Ενωση όσον αφορά την ανακύκλωση, θα πληρώσουμε πρόστιμο ως χώρα, το οποίο όμως θα επιβαρύνει τον καθένα από εμάς.
Θα ήμουν βέβαια αφελής αν πίστευα ότι αυτά τα επιχειρήματα μπορούν να πείσουν κάποιον που συμπεριφέρεται όπως του κάνει κέφι και μάλιστα υπερασπίζεται αυτό του το δικαίωμα. Η εκπαίδευση θα μπορούσε να λειτουργήσει βοηθητικά, αλλά θα χρειαζόταν να περάσουν μία ίσως και δύο γενεές για να αποδώσει καρπούς.
Καθώς λοιπόν «το πιο δύσκολο πράγμα είναι να αλλάξουν οι νοοτροπίες», η νομοθεσία θα μπορούσε να βοηθήσει τη χώρα να κάνει ένα βήμα μπροστά, παρά τις αντιστάσεις ή τις αδράνειες της κοινωνίας, διαπαιδαγωγώντας τους πολίτες -γιατί όχι;- στα βήματα της Γερμανίας.
Θα μπορούσε, με λίγα λόγια, να προβλέπονται συγκεκριμένες ποινές- πρόστιμα για την παραβίαση περιβαλλοντικών κανόνων και υποχρεώσεων.
Ετσι θα γίνει σαφές ότι η τήρησή τους δεν είναι οικειοθελής παραχώρηση προς το κακόμοιρο το περιβάλλον που υποφέρει, από όποιον έχει καλή διάθεση, αλλά αναγκαία και επιβεβλημένη συνθήκη. Αν η ανακύκλωση, για παράδειγμα, συνιστάται αλλά δεν επιβάλλεται, είναι σαφές ότι πολλοί θα επιλέξουμε τον εύκολο δρόμο. Bέβαια, η θεσμοθέτηση υποχρεωτικών περιβαλλοντικών κανόνων για τους πολίτες προϋποθέτει ότι κάποιος θα αναλάβει το περίφημο «πολιτικό κόστος» να διδάξει απρόθυμους συχνά μαθητές, ότι κοντά στις άλλες, υπάρχουν και οι περιβαλλοντικές παραβάσεις.
Αφού όμως το να κλέβεις πορτοφόλια θεωρείται αξιόποινη πράξη, γιατί να μην ισχύει το ίδιο και όταν κλέβεις το μέλλον της επόμενης γενιάς σε αυτόν τον πλανήτη;

Πώς σας φάνηκε; Περιμένουμε με χαρά τα σχόλιά σας.

Ο Χρήστος Γ., της Α΄ Λυκείου, μας έδωσε το παρακάτω κείμενο για την Ολυμπία:

Η κατάκα(η)μένη Ολυμπία

Και που λέτε, κάηκε η Ολυμπία?Πάει η όμορφη κοιλάδα στην Ήλιδα! Εκεί που γινόντουσαν οι Ολυμπιακοί αγώνες, τώρα είναι ένα “νεκροταφείο”. Η Ολυμπία ήταν το εθνικό ιερό των Ελλήνων. Πολλοί τουρίστες ερχόντουσαν στην Ελλάδα για να δουν την ξακουστή Ολυμπία και τώρα βλέπουν καμένη γη.
Κι εμείς τι θα τους πούμε;
Ότι έγινε λάθος στους Ολυμπιακούς αγώνες και αντί για τη δάδα ανάψαμε την κοιλάδα;
Αντί να την προστατεύουμε, την παραμελούμε. Η πυρκαγιά δε δημιούργησε μόνο πολιτισμικό πρόβλημα στη χώρα αλλά και οικονομικό. Στους πρόποδες του βουνού, δίπλα στην κοιλάδα, υπάρχει ένα χωριό που ονομάζεται και αυτό Ολυμπία και το οποίο καταστράφηκε οικονομικά. Οι κάτοικοι του χωριού αυτού στηρίζονται στα χωράφια τους ( που κάηκαν..) και στον τουρισμό (καλά κρασιά..) Το χωριό είχε 1.812 κατοίκους και, όπως είναι φυσικό, μετά τις φωτιές ο πληθυσμός του χωριού μειώθηκε περίπου κατά 30%.
Ευτυχώς διασώθηκε ο αρχαιολογικός χώρος της Ολυμπίας. Άκου κοροϊδία τώρα: Πληρώσαμε 2 εκατομμύρια ευρώ για αναπτυγμένο σύστημα πυρόσβεσης για τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 και το 2007, όταν έπιασε η φωτιά, το σύστημα πυρόσβεσης αποδείχθηκε ότι ήταν άχρηστο! Ούτε μια σωστή δουλειά να κάνουμε δεν μπορούμε! Έλεος!
Τέλος πάντων, τώρα, για να αποκτήσει το γόητρό της η Ολυμπία πρέπει να γίνει αναδάσωση. Πρέπει να υποστηρίξουμε την ενέργεια αυτή, γιατί κάτι εγωιστικά γουρουνάκια θέλουν να τσιμεντώσουν την περιοχή και να χτίσουν κάτι δικό τους ( ξενοδοχεία κλπ.)
Τέλος, η Ολυμπία πρέπει να μας γίνει μάθημα και να προσέχουμε περισσότερο τα αρχαία μνημεία που αναδεικνύουν την ιστορία μας. Αλλιώς?

Ο Κρατικός Οργανισμός για τον Εθελοντισμό, από τις 24 έως τις 27 Ιανουαρίου 2008 διοργανώνει την φωτογραφική έκθεση «Κλίκ στον Εθελοντισμό» στην αίθουσα εκθέσεων του ΜΕΤΡΟ Συντάγματος.

Παράλληλα και συγκεκριμένα στον ανοικτό χώρο της Πλατείας Συντάγματος πραγματοποιεί σε συνεργασία με 50 Εθελοντικές Οργανώσεις και Επιστημονικά Ιδρύματα, έκθεση για το περιβάλλον με τίτλο «Ελλάδα το Σπίτι μας» .

Οι επισκέπτες θα μπορούν να πάρουν χρήσιμες πληροφορίες για την αναγκαία προστασία του φυσικού πλούτου της χώρας μας και να ενημερωθούν για τις δράσεις εθελοντικών οργανώσεων πάνω σε πέντε θεματικές ενότητες: a.. Δάση-Εθνικοί Δρυμοί, Ολοκληρωμένη διαχείριση απορριμμάτων, Ο κύκλος του νερού, Ενέργεια και Βιοκλιματικά – Πράσινα κτίρια.