Το ιστολόγιο του 6ου Λυκείου Καλλιθέας

” Κάθε φορά που προσπαθούμε να αποτυπώσουμε στο χαρτί κάτι που μας κεντρίζει το ενδιαφέρον, γνωρίζουμε περισσότερα πράγματα για τον κόσμο που μας περιβάλλει. Στην προσπάθειά μας να κατανοήσουμε τον πλανήτη στον οποίο κατοικούμε, επιχειρούμε κάθε φορά να τον διαμορφώνουμε σύμφωνα με τους δικούς μας όρους. Για τους ζωγράφους αυτό σημαίνει όχι μόνο εξοικείωση με τα υλικά της δουλειάς τους αλλά και μια αδιάκοπη περιέργεια για τα θέματα που επιλέγουν να σχεδιάσουν ή να ζωγραφίσουν. “

Μια παλιά μου μαθήτρια που είχε έρθει να δει την προχτεσινή μας παράσταση μου έστειλε μήνυμα το βράδυ: ” Τι υπέροχα παιδιά έχετε! Έπαθα πλάκα! “
Έμεινα στη λέξη υπέροχα. Που θα ήθελα να είχα προλάβει να την πω εγώ. Τη λέω από εδώ. Σε όλα τα παιδιά. Σε ένα – ένα:
Μουσικό συγκρότημα: Δημήτρης Βαρσαμούλης (Γ1), Πωλίνα Καψάλη (Γ2), Κλεάνθης Βαρσαμούλης (Β1), Ράνια Θεοφιλοπούλου (Β2), Νάντια Καραλή (Β2), Οφσέπ Τοπαλιάν (Β5), Σοφία Χαλυβοπούλου (Β5), Χριστίνα Μαντοπούλου (Α3), Δήμητρα Ταχμετζίδη (Α5).
Θίασος: Ανδρέας Λεκάκης (Β3), Γιάννης Μποκέας (Β4), Μαρία Ντεμίρ (Β4), Γιώργος Παπαδημητρίου (Β4), Σταυρούλα Παπασωτηρίου (Β4), Ελένη Ρίζου (Β4), Δημήτρης Βάσιλας (Α1), Γιώργος Βορνιωτάκης ( Α1), Χρήστος Γαλανόπουλος (Α1), Άρης Γκέτσης (Α1), Αναστασία Γρίβα (Α1), Νίκη Δαλέζιου (Α1), Άγγελος Νικολόπουλος (Α3).
Καραγκιόζη έπαιξαν: Δημήτρης Βάσιλας (Α1), Άγγελος Νικολόπουλος (Α3)
Σκηνικά: Στέφη Γιαννακοπούλου (Α1), Μαρία Γιαννίρη (Α1), Γεωργία Αρχιμανδρίτη (Α1).
Φροντιστές σκηνής: Στέφη Γιαννακοπούλου (Α1), Μαρία Γιαννίρη (Α1).
Τεχνική υποστήριξη:Οφσέπ Τοπαλιάν (Β5)
Διακόσμηση χώρων: Τμήμα επιλογής γαλλικών Α΄ Λυκείου κυρίας Μ. Νικολαΐδου.

Λίγες ακόμα φωτογραφίες, λοιπόν, δεν κάνουν κακό?
Βάλαμε και στα ταμπλό της εισόδου και στα διαλείμματα υπήρχε συνωστισμός.
Οι εντυπώσεις δεν έχουν καταλαγιάσει ακόμα. Αυτές τις μέρες θα συναντηθούμε, θα κεραστούμε, θα θυμηθούμε, θα μοιρaστούμε φωτογραφίες και CD, θα το ρίξουμε στις φοβερές αναλύσεις. Για την ώρα, χαρείτε τις. Χαρείτε τα.

Σιγά σιγά μαζευόμαστε..

Τι διάλογο έχει το άγαλμα του Κολοκοτρώνη με έναν ράπερ, Γιάννη;

Γράφει η μαθήτρια της Γ΄ Λυκείου Έλενα Γεωργακοπούλου

Ένα σύνηθες χαρακτηριστικό της σημερινής βιομηχανικής κοινωνίας είναι η απομάκρυνση των ατόμων από την ιστορία, τον πολιτισμό, τα ήθη και τις αξίες της αρχαιότητας. Στην εποχή μας ο άνθρωπος τόσο με ατομική ευθύνη, όσο και με ευθύνη της Πολιτείας έχει αποποιηθεί την εθνική του κληρονομιά και ιδιαίτερα οι νέοι αντιμετωπίζουν με ασυνείδητη και αδιάφορη στάση τα θέματα του πολιτισμού.
Κύριος παράγοντας ο οποίος ευνοεί τη λανθασμένη αυτή νοοτροπία είναι ο τεχνοκρατικός χαρακτήρας της εποχής μας. Το πρόβλημα ξεκινά από την παροχή μονόπλευρης εκπαίδευσης, η οποία προωθεί στην κοινωνία νέους τεχνοκράτες απογυμνωμένους από ανθρωπιστικά ιδεώδη και συνεχίζεται με ένα σύστημα αξιών ολόκληρης της κοινωνίας. Το άτομο ενδιαφέρεται κυρίως για την απόκτηση υλικών αγαθών και ζώντας σε ένα κλίμα υπερκαταναλωτισμού, παγκοσμιοποίησης και μαζοποίησης αδιαφορεί για την καλλιέργεια πολιτιστικής συνείδησης.
Αυτή η κρίση των αξιών είναι άμεσασυνυφασμένη με την προβολή του χρησιμοθηρικού χαρακτήρα της εποχής. Μέσα σε μια κοινωνία όπου όλα υπολογίζονται με βάση τα οικονομικά συμφέροντα και το χρήμα έχει θεοποιηθεί, η αξία των πολιτιστικών μνημείων έχει εμπορευματοποιηθεί. Η πολιτιστική κληρονομιά αντιμετωπίζεται ωφελιμιστικά ως πόρος χρήματος και σε συνδυασμό με την απουσία ιστορικής συνείδησης εμποδίζει τους πολίτες και περισσότερο τους νέους να συνειδητοποιήσουν την αξία της.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα όλοι να αγνοούν ότι τα μνημεία όχι μόνο διαιωνίζουν την εθνική παράδοση, αλλά, παράλληλα, συμβάλλουν στη συνειδητοποίηση της εθνικής ταυτότητας. Με τη μελέτη τους το άτομο έρχεται σε επαφή με την ιστορία του τόπου του. Συνειδητοποιεί την πορεία και τη θέση της χώρας του στην ιστορία, αναπτύσσοντας κριτική σκέψη στην πολιτική ζωή και στο ιστορικό γίγνεσθαι. Έτσι, μπορεί να υπερασπίζεται την κληρονομιά της χώρας του και να αποφεύγει την οποιαδήποτε απόπειρα εκμετάλλευσή της από άλλα κράτη, επιδιώκοντας το γόνιμο διάλογο, χωρίς, ταυτόχρονα, να ξεχνά το παρελθόν.
Παράλληλα, οι νέοι αδυνατούν να πιστέψουν ότι τα πολιτιστικά μνημεία διδάσκουν τις αρχές του μέτρου και της καλαισθησίας. Επηρεασμένοι από την έκπτωση αξιών της εποχής δεν έρχονται σε επαφή με την παράδοση,τον πολιτισμό και την τέχνη. Επομένως, όχι μόνο δεν αναπτύσσονται πνευματικά, αλλά αυτή η έλλειψη πολιτιστικής συνείδησης και αξιών συνοδεύει και διαμορφώνει τη συμπεριφορά τους σε όλα τα στάδια της ζωής προκαλώντας προβλήματα.
Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο κρίνεται αναγκαία η λήψη μέτρων και η αφύπνιση όλων των νέων, ώστε να ενδυναμωθεί η σχέση τους με τα πολιτιστικά τους μνημεία. Σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση αυτή είναι η ανθρωπιστική και πολύπλευρη παιδεία. Η εκπαίδευση οφείλει να αποδεσμευτεί από τον τεχνοκρατικό χαρακτήρα της εποχής και να υιοθετήσει μια διαφορετική νοοτροπία και στάση. Πρέπει να καλλιεργεί στους νέους κοινωνικές και ηθικές αρετές, όπως ο σεβασμός, και να τους εφοδιάζει με ένα υγιές σύστημα αξιών διαπλάθοντας το χαρακτήρα τους και προβληματίζοντάς τους γόνιμα και κριτικά. Έτσι, με μια καινούργια αντίληψη και ένα στέρεο υπόβαθρο καλλιέργειας ο νέος σταδιακά θα αποκτήσει και βιωματική σχέση με τα πολιτιστικά μνημεία.
Για να καταστεί αυτό πραγματικό σε πρακτικό επίπεδο, το μάθημα πρέπει να αποδεσμευτεί από την παραδοσιακή δομή του και την αποστήθιση. Η Ιστορία πρέπει να διδάσκεται στηριζόμενη σε διαρκή, ελεύθερη συζήτηση ανάμεσα στον εκπαιδευτικό και στο μαθητή, στον οποίο θα δίνεται η δυνατότητα να εκφράσει τις προσωπικές του απόψεις.
Σημαντική θα ήταν, επιπλέον, η αφιέρωση ωρών στη διδασκαλία της Ιστορίας της Τέχνης. Μέσα απ’ αυτό το μάθημα ο νέος θα γνωρίζει τόσο την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας του όσο και τον πολιτισμό άλλων χωρών. Έτσι, θα εκτιμά σταδιακά και θα σέβεται και την Ιστορία του και των άλλων πολιτισμών και θα απαγκιστρώνεται από το φανατισμό ή τον εθνικισμό.
Παράλληλα, μέσα στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα θα πρέπει να προστεθούν και δραστηριότητες οι οποίες δεν εντάσσονται στα πλαίσια του μαθήματος: Οι επισκέψεις σε μουσεία ή οι εκδρομές σε ιστορικούς χώρους θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη πολιτιστικής συνείδησης. Επιπλέον, η συμμετοχή σχολείων σε εκπαιδευτικά προγράμματα ανταλλαγής μαθητών έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς διευρύνει τους πνευματικούς τους ορίζοντες.
Καθίσταται, λοιπόν, φανερό ότι, παρά τα προβλήματα της εποχής, οι νέοι μπορούν να έρθουν σε επαφή με τα πολιτιστικά μνημεία και να αντιταχθούν στην κρίση της κοινωνίας. Με μια δια βίου παιδεία, η οποία θα ξεκινά από το σχολείο και θα συνεχίζεται σε όλη τη ζωή όλοι θα μπορούν να αναπτυχθούν πνευματικά και να αποκτήσουν πολιτισμική συνείδηση.

Πώς σκέφτεστε τον εαυτό σας μέσα στην Ευρωβουλή; Ποια θέματα θεωρείτε πως αξίζει τον κόπο να θίξετε, να ενημερώσετε τους ευρωπαίους συναδέλφους σας γι’ αυτά;
Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να θίξω το ζήτημα της καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος. Έχει λάβει στις μέρες μας ανεξέλεγκτες διαστάσεις και εμείς οι άνθρωποι επηρεαζόμαστε άμεσα απ’ αυτό. Γι’ αυτό και πρέπει να βρεθούν άμεσοι και αποτελεσματικοί τρόποι αντιμετώπισης της καταστροφής.

Στις προσωπικές συζητήσεις σας με τους ευρωβουλευτές πώς θα παρουσιάσετε την Ελλάδα; Ποια πράγματα από τη χώρα σας σας αρέσουν και ποια σας πληγώνουν;
Θα παρουσιάσω τόσο τα θετικά στοιχεία της όσο και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Δεν μπορώ να προσδιορίσω τι ακριβώς είναι αυτό που μου αρέσει. Πάντως, την αγαπάω τη χώρα μου. Αυτό που με πληγώνει είναι το γεγονός ότι αυτοί που κυβερνάνε τη χώρα αυτή δε δείχνουν να ενδιαφέρονται να αντιμετωπίσουν με αποτελεσματικό τρόπο τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Κυρίως, δε φαίνεται να υπάρχει ενδιαφέρον για εμάς, τους νέους.

Αφού έχετε γνώμη για την ευρωβουλή, θα έχετε και για το σχολείο μας: Αναφέρετέ μας τις αρετές και τις αδυναμίες που βλέπετε να έχει ( την αλήθεια, ε;! ) και, αν έχετε, κάποια πρόταση ώστε να βελτιωθεί η λειτουργία του.
Πιστεύω ότι το σχολείο μας τα έχει όλα. Συγκριτικά με άλλα σχολεία είναι ικανοποιητικά εξοπλισμένο ( βιβλιοθήκη, εργαστήρια..) και διοργανώνει ενδιαφέρουσες δραστηριότητες ( πολιτιστικές εκδηλώσεις, περιβαλλοντική ομάδα κα.) Το πιο σπουδαίο πράγμα, βέβαια, που κατά την άποψή μου έχει καταφέρει να δημιουργηθεί είναι ένα ζεστό κλίμα.

Μιλήστε μας για σας. Ποια τα ενδιαφέροντά σας; Ποια τα όνειρά σας για τη συνέχεια της ζωής σας;
Παρόλο που αυτή τη χρονιά δεν έχω και πολύ χρόνο, δυστυχώς ( για ευνόητους λόγους ), προσπαθώ να ξεκλέβω λίγο, για να ασχολούμαι με τη μουσική, που την αγαπάω πάρα πολύ. Γενικά, μου αρέσει να βλέπω ταινίες και να διαβάζω βιβλία. Τα όνειρά μου για τη συνέχεια της ζωής μου είναι πολλά. Τα κυριότερα; Να περάσω στη σχολή που μου αρέσει, να συνεχίσω να ασχολούμαι με τη μουσική και να βελτιωθώ σ’ αυτήν.

Ευχαριστούμε πολύ!

Να προσθέσουμε μόνο πως τα κορίτσια μας της Ευρωβουλής μάς έχουν υποσχεθεί άμα τη αφίξει τους ρεπορτάζ με εντυπώσεις και φωτογραφίες από το ταξίδι τους.

Αθήνα : Αποτελέσματα “Άσκησης του Μήνα” Οκτωβρίου – Δεκεμβρίου 2007
on 13/1/2008 19:07:33 (1499 αναγνώσεις)
Δείτε τα αποτελέσματα της Άσκησης του Μήνα Οκτωβρίου – Δεκεμβρίου 2007.

ΣΑΚΚΑΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ
Β ΛΥΚΕΙΟΥ
6ο ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ

( γράφει η μαθήτρια του Β4 Ελένη Ρίζου )

” Θέλω την επιστροφή της ποίησης με κάθε δυνατό τρόπο. Μέσα απ’ την εξάσκηση, την παρατήρηση, τη μοναξιά, μέσα απ’ τη γλώσσα, την εικόνα, την εξέγερση “( Γ. Κουνέλλης)

” Το ποίημα θέλω να είναι νύχτα, περιπλάνηση σε ξεμοναχιασμένους δρόμους και σε αρτηρίες, όπου η ζωή χορεύει”. ( Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου)

Υπάρχουν τόσοι Έλληνες ποιητές ( Ρίτσος, Ελύτης, Κατσαρός, Πολυδούρη, Σεφέρης και τόσοι άλλοι) που τους αγνοούσαμε ή κι αν τους ξέραμε – ντρέπομαι που το γράφω – δε γνωρίζαμε τα σπουδαία έργα τους. Υπάρχουν τόσοι στίχοι που μας ξεδιπλώνουν τη μαγεία και παράλληλα τη δυσκολία της ποίησης και του ποιητή. Ευτυχώς σήμερα στα 17 μας χρόνια μάς δόθηκε η ευκαιρία, στο Β4, να γνωρίσουμε την ποιητική μας κληρονομιά. Χάρη στην κυρία Τζέτζου, που την ευχαριστούμε πάρα πολύ, μάθαμε τι είναι ποίηση, πόσο δύσκολα γράφεται ένα ποίημα, τι είναι ποιητής. Το περίεργο είναι πως μέσα σε λίγη ώρα ανακαλύψαμε πτυχές της ποίησης γεμάτες αισιοδοξία και ζωντάνια και άλλες γεμάτες πόνο, δυσκολίες και απαισιοδοξία. Δε σταθήκαμε σε ονόματα ποιητών. Είδαμε τι σκέφτεται ο καθένας, τι εκφράζει η ποίηση γι’ αυτούς.
Η σημερινή παρουσίαση ήταν ιδιαίτερα σημαντική για το τμήμα μας και ευχαριστούμε πάρα πολύ την κ. Τζέτζου, την κ. Ζωγάκη, αλλά και τα παιδιά που απήγγειλαν ποιήματα: Άννυ, Αντρέα, Ηλία, Κώστα, ευχαριστούμε!

( γράφει η μαθήτρια Άννυ Μπακομιχάλη, του Β3 )

Σήμερα το πρωί δόθηκε η ευκαιρία στους μαθητές του Β3 και β4 να παρακολουθήσουν μια παρουσίαση βασισμένη στην ποίηση. Μέσα απ’ αυτήν οι μαθητές κατάφεραν να έρθουν πιο κοντά και να κατανοήσουν τον όρο “ποίηση” μέσα από τα ποιήματα διάφορων ελλήνων ποιητών, όπως του Σαχτούρη, του Ελύτη, του Εγγονόπουλου, του Αναγνωστάκη. Καταφέραμε, λοιπόν, όσο δηλαδή ήταν εφικτό, μέσα από αποσπάσματα, ζωντανές ομιλίες και απαγγελίες ποιημάτων που προβλήθηκαν, να γνωρίσουμε την αρχή της ποίησης, το γιατί υπάρχει, αλλά και τι προσφέρει στη ζωή μας και καταλήξαμε στο ότι η ποίηση μπορεί να προσφέρει μελαγχολία, στενοχώρια, αλλά και χαρά και αισιοδοξία, μα πάνω απ’ όλα εκφράζει βιώματα παρμένα μέσα από την ίδια τη ζωή.
Ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να έρθουμε πιο κοντά στο φαινόμενο της ποίησης και να καταλάβουμε κάποια πράγματα, που ίσως να μην είχαμε κατανοήσει αυτά τα χρόνια, μέσα από ποιήματα τα οποία διδασκόμαστε στη Νεοελληνική Λογοτεχνία. Ακούσαμε και είδαμε έργα μεγάλων ελλήνων ποιητών, έργα σημαντικά της εθνικής μας κληρονομιάς.
Γι’ αυτό ευχαριστούμε την κ. Τζέτζου, η οποία προετοίμασε και οργάνωσε αυτή την παρουσίαση, και την κ. Ζωγάκη, που μας έδωσαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε αυτή την υπέροχη παρουσίαση, γιατί πραγματικά είναι καλό για εμάς τους μαθητές να εξετάζουμε πιο βαθιά κάποιους τομείς, όπως η ποίηση, που αποτελεί σημαντικό και καθοριστικό στοιχείο της ελληνικής μας κληρονομιάς.

” Ωστόσο – ποιος ξέρει –
ίσως εκεί κάποιος που αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί ν’ αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία, που λέμε, κι η ομορφιά του ανθρώπου ανάμεσα σε σκουριασμένα σίδερα και κόκκαλα ταύρων και αλόγων”.
Γ. Ρίτσος, Ελένη

“Η γραπτή ποίηση σωριάστηκε στο στήθος μου σαν ένα τίποτα”.
Ν. Καρούζος

Την Κυριακή, 2ο Ιανουαρίου, μια παρέα λίγων καθηγητών και μαθητών του σχολείου μας παρακολουθήσαμε την παράσταση ” Το Γάλα”, γραμμένο από τον Βασίλη Κατσικονούρη. Όλοι συμφωνήσαμε πως ήταν μια δυνατή και άκρως ενδιαφέρουσα παράσταση. Αν το έχετε δει, περιμένουμε τα σχόλιά σας. Τη μικρή κριτική που ακολουθεί την έγραψε η Μαργαρίτα Άνδροβικ, από την Α΄ Λυκείου.

” Η θεατρική παράσταση «Το γάλα» ήταν σίγουρα η παράσταση της περσινής χρονιάς και αναμφίβολα η παράσταση που μας έκανε να προβληματιστούμε και να φοβηθούμε ίσως παρουσιάζοντας μας την αγωνία για επιβίωση μιας οικογένειας μεταναστών.

Τα τρία βασικά θέματα που υπήρχαν στο έργο ήταν η σχιζοφρένεια, η μετανάστευση και ο κοινωνικός ρατσισμός, αλλά και η σχέση ανάμεσα σε γιο και μητέρα. Αυτά τα έντονα θέματα, καθώς και η συγκλονιστική και απόλυτα ρεαλιστική ερμηνεία των ηθοποιών συντέλεσαν στη παρουσίαση μιας δυνατής παράστασης που μας έδειχνε μια σκληρή πλευρά της ζωής που δεν είχαμε γνωρίσει.

Παρόλη αυτή τη σκληρότητα του έργου όλοι πιστεύουμε ότι το «Γάλα» ήταν η πρώτη παράσταση που μας τρόμαξε αρκετά αλλά ταυτόχρονα μας έμαθε πολλά και μας έκανε ίσως να ευαισθητοποιηθούμε σε κάποια θέματα για τα οποία αδιαφορούσαμε στο παρελθόν.”