25 Μαρτίου 2008
Συντάκτης: 6ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ | κατηγορίες: Γενικά | trackback
Μια από τις κύριες καλλιτεχνικές ανακαλύψεις του Πικάσο στο ταξίδι του αυτό (Οκτώβριος-Δεκέμβριος) ήταν το χρώμα-όχι τα μουντά χρώματα της ισπανικής παλέτας, αλλά το λαμπερό χρώμα- το χρώμα του Βαν Γκογκ, το καινούργιο, μιας πόλης που γιόρταζε μια παγκόσμια έκθεση. Χρησιμοποιώντας κάρβουνο, παστέλ, νερομπογιές και λάδια, ο Πικάσο αποτύπωσε την ζωή στη γαλλική πρωτεύουσα
Μετά από δύο μήνες, ο Πικάσο γύρισε στην Ισπανία με τον Κασαχέμας, που είχε αποκαρδιωθεί από κάποια ερωτική αποτυχία.
Αφού επιχείρησε ανεπιτυχώς να διασκεδάσει το φίλο του στην Μάλαγα, ο Πικάσο αναχώρησε για τη Μαδρίτη, όπου εργάστηκε ως καλλιτεχνικός εκδότης στο καινούργιο περιοδικό Νέα Τέχνη (Arte Joven).
Ο Κασαχέμας επέστρεψε στο Παρίσι και αφού αποπειράθηκε να πυροβολήσει τη γυναίκα που αγαπούσε, αυτοκτόνησε.
Μεταξύ του 1901 και των μέσων του 1904, όταν το γαλάζιο χρώμα κυριαρχούσε στους πίνακές του, ο Πικάσο πηγαινοερχόταν μεταξύ Βαρκελώνης και Παρισιού. Οι επισκέψεις του στις γυναικείες φυλακές του Σαιν-Λαζάρ στο Παρίσι το 1901-1902, που του πρόσφεραν διαθέσιμα μοντέλα και εντυπωσιακά θέματα (Η σούπα, 1902), αντικατοπτρίζονταν στις απεικονίσεις του των ανθρώπων στους δρόμους της Βαρκελώνης- τυφλών ή μοναχικών ζητιάνων και απόκληρων της κοινωνίας-το 1902-1903 (Κουλουριασμένη γυναίκα, 1902. Το φαγητό του τυφλού 1903. Ο γέρος Εβραίος και το παιδί, 1903). Το θέμα της μητρότητας το εμπνεύστηκε από τις φυλακισμένες που επιτρεπόταν να έχουν κοντά -στη φυλακή- τα μωρά τους, σε μια εποχή, που έψαχνε για υλικό, το οποίο θα εξέφραζε καλύτερα τα παραδοσιακά θέματα της ιστορίας της τέχνης σε συνάρτηση με τα καλλιτεχνικά μέσα του 20ου αιώνα.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.
Σχoλια »
Τι ωραία που το πας, Στέλλα! Η ζωή του Πικάσο σε συνέχειες! Το κείμενο είναι ιδανικό να περαστεί σε power point και να παρουσιαστεί σχολείο, με την πρώτη ευκαιρία. Καλή συνέχεια, λοιπόν.
Καλημέρα Στέλλα!
Τα όμορφα λόγια σου,μου έφεραν στο μυαλό τα παρακάτω:Η περίοδος του γαλάζιου είναι η στιγμή της αναδίπλωσης του Πικάσσο στον εαυτό του.Η αυτοκτονία του φίλου του, τον φέρνει σε απελπισία. Σπάζει την επίπλαστη πραγματικότητα και πορεύεται προς μια βαθύτερη ανθρώπινη πραγματικότητα,μακριά από το πόνο.
Η παλέτα του χρωματίζεται με χρώματα της αυγής και αρχίζει ένας καινούργιος ύμνος για τη ζωή.
Ο Αντρέ Σαλμόν, σ΄ένα ποίημα αφιερωμένο στον Πικάσσο και στον Απολλιναίρ, όρισε αυτό το πέρασμα από το γαλάζιο στο ροζ, σαν πέρασμα από το ολοκαύτομα στην ανάσταση:
Η γαλάζια περίοδος
Οι σακάτηδες, οι αλήτες που έχουν πατρίδα το προαύλιο μιας εκκλησίας,οι μάνες με το γάλα, το κοράκι των εκατό χρονών.
Όλος ο πόνος κι όλη η προσευχή..
Η ροζ περίοδος
Όλοι οι καθρέφτες, όλες οι πηγές, όλα τα γυαλιά, όλα τα γυμνά.
Θυμάσαι Πάμπλο;..Θυμάσαι Γκυγιώμ;..
“Στο όριο της ζωής, στα πέρατα της τέχνης, στα πέρατα της ζωής”.
Ολοκαύτωμα,
Ανάσταση.
Η μεγάλη τέχνη μας δίνει την ευκαιρία να αγγίξουμε την ανθρώπινη ύπαρξη σε μια ύψιστη μορφή.
Σε ευχαριστώ!
Εγώ ευχαριστώ, για τα τόσο σημαντικά κσι γεμάτα συναίσθημα σχόλια! Πραγματικά συγκλονιστική αυτή η περίοδος της δημιουργίας του Πικάσσο, τυχαίνει να είναι αυτή που προτιμώ, αν μου επιτρέπεται ένα προσωπικό σχόλιο!
Στέλλα!
Και εγώ την προτιμώ.
Έτσι βγήκε το συναίσθημα.
Αγαπάω την Ανδαλουσία..στην φωτογραφία που έχεις αναρτήσει πιο κάτω είναι πολύ Ισπανός!
Έχω την τύχη να έχω τρεις φίλους ψυχής{ο ένας γραναδίνος}ζωγράφους.
Λατρεύουν το Πικάσσο.Έχουμε κάνει αναλύσεις επι αναλύσεων..για το έργο του..
Να έχεις ένα ευχάριστο απόγευμα.
Να ενημερώσω πως την Πέμπτη, 3 Απριλίου και ώρα 20.00 στην ΕΤ1 προβάλλεται το ντοκιμαντέρ
” Γκουέρνικα: η αληθινή ιστορία “