Μετάβαση στα σχόλια

25 Μαρτίου 2008

Συντάκτης: 6ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ | κατηγορίες: Γενικά
361 σχόλια

Επιθυμώντας να δει το έργο του εκτεθειμένο και να αποκτήσει άμεση εμπειρία του Παρισιού, ο Πικάσο ξεκίνησε με τον συνάδελφό του, που μοιραζόταν το ίδιο εργαστήριο, Κάρλες Κασαχέμας (Προσωπογραφία του Κάρλες Κασαχέμας, 1899) να κατακτήσει, αν όχι το Παρίσι, τουλάχιστον μια γωνιά της Μονμάρτρης.

Μια από τις κύριες καλλιτεχνικές ανακαλύψεις του Πικάσο στο ταξίδι του αυτό (Οκτώβριος-Δεκέμβριος) ήταν το χρώμα-όχι τα μουντά χρώματα της ισπανικής παλέτας, αλλά το λαμπερό χρώμα- το χρώμα του Βαν Γκογκ, το καινούργιο, μιας πόλης που γιόρταζε μια παγκόσμια έκθεση. Χρησιμοποιώντας κάρβουνο, παστέλ, νερομπογιές και λάδια, ο Πικάσο αποτύπωσε την ζωή στη γαλλική πρωτεύουσα
Μετά από δύο μήνες, ο Πικάσο γύρισε στην Ισπανία με τον Κασαχέμας, που είχε αποκαρδιωθεί από κάποια ερωτική αποτυχία.
Αφού επιχείρησε ανεπιτυχώς να διασκεδάσει το φίλο του στην Μάλαγα, ο Πικάσο αναχώρησε για τη Μαδρίτη, όπου εργάστηκε ως καλλιτεχνικός εκδότης στο καινούργιο περιοδικό Νέα Τέχνη (Arte Joven).
Ο Κασαχέμας επέστρεψε στο Παρίσι και αφού αποπειράθηκε να πυροβολήσει τη γυναίκα που αγαπούσε, αυτοκτόνησε.

Ο αντίκτυπος του γεγονότος αυτού στον Πικάσο υπήρξε βαθύς και του προσέφερε το υλικό που θα προκαλούσε τη δυνατή εκφραστικότητα των έργων του της λεγόμενης «Γαλάζιας Περιόδου». Ο Πικάσο φιλοτέχνησε δύο νεκρικές προσωπογραφίες του Κασαχέμα -πολλούς μήνες αργότερα- το 1901, καθώς και δύο πένθιμες σκηνές (Θρηνωδοί και Επίκληση), ενώ το 1903 ο Κασαχέμας εμφανιζόταν ως ο Καλλιτέχνης στον αινιγματικό πίνακα του Πικάσο «Η ζωή» (La Vie).

Μεταξύ του 1901 και των μέσων του 1904, όταν το γαλάζιο χρώμα κυριαρχούσε στους πίνακές του, ο Πικάσο πηγαινοερχόταν μεταξύ Βαρκελώνης και Παρισιού. Οι επισκέψεις του στις γυναικείες φυλακές του Σαιν-Λαζάρ στο Παρίσι το 1901-1902, που του πρόσφεραν διαθέσιμα μοντέλα και εντυπωσιακά θέματα (Η σούπα, 1902), αντικατοπτρίζονταν στις απεικονίσεις του των ανθρώπων στους δρόμους της Βαρκελώνης- τυφλών ή μοναχικών ζητιάνων και απόκληρων της κοινωνίας-το 1902-1903 (Κουλουριασμένη γυναίκα, 1902. Το φαγητό του τυφλού 1903. Ο γέρος Εβραίος και το παιδί, 1903). Το θέμα της μητρότητας το εμπνεύστηκε από τις φυλακισμένες που επιτρεπόταν να έχουν κοντά -στη φυλακή- τα μωρά τους, σε μια εποχή, που έψαχνε για υλικό, το οποίο θα εξέφραζε καλύτερα τα παραδοσιακά θέματα της ιστορίας της τέχνης σε συνάρτηση με τα καλλιτεχνικά μέσα του 20ου αιώνα.

Ο ζωγράφος του μήνα. Pablo Picaso. Ένας φοιτητής συναντάει την Guernica 25 Μαρτίου 2008

Συντάκτης: 6ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ | κατηγορίες: Θέματα - εικαστικά
361 σχόλια

Αυτή είναι η Guernica, το διασημότερο, ίσως, έργο του Picaso, που μ’ αυτόν τον πρωτοποριακό τότε τρόπο κατήγγειλε το βομβαρδισμό, στον ισπανικό εμφύλιο, της ομώνυμης βασκικής πολιτείας.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 είχα ταξιδέψει στην Ισπανία. Η Guernica του Picaso φιλοξενούνταν στο μεγαλύτερο τότε μουσείο της Μαδρίτης, το Prado. Της είχαν αφιερώσει όλο το τμήμα μιας νέας πτέρυγας του μουσείου. Έπρεπε μάλιστα να έβγαζες πρόσθετο εισιτήριο, αν ήθελες να τη δεις. Θυμάμαι, είχα απορήσει αλλά και εκνευριστεί: ” Ολόκληρο τμήμα του μουσείου για έναν πίνακα; Και τόση εκμετάλλευση από την αναγνωρισιμότητά του; Επειδή του ήρθε του Picaso, κάποτε, να σχεδιάσει ό,τι ασυναρτησία του κατέβηκε στο μυαλό; ” Τέτοια σκεφτόμουνα.
Όχι μόνο ασυναρτησίες δεν ήταν, αλλά ο τρόπος έκθεσης του έργου μου ανέτρεψε άρδην τη μέχρι τότε αντίληψή μου για τη μοντέρνα τέχνη. Η Guernica, ένα έργο πολύ μεγάλων διαστάσεων ( κάπου 13Χ8m), δέσποζε σε μία αίθουσα. Αλλά, η αίθουσα αυτή ήταν η τελευταία. Μέχρι να φτάσεις, περνούσες από άλλες μικρότερες, όπου εκθέτονταν οι μελέτες, τα προσχέδια, οι πειραματισμοί του ζωγράφου για την κάθε μορφή που περιλαμβάνεται στην Guernica. Οι αποσπασματικές μορφές του έργου, διαμελισμένα σώματα ανθρώπων και ζώων, αντικείμενα, δουλεμένα και ξαναδουλεμένα, γραμμές που δοκιμάζονται σε όλες τους τις κινήσεις, άπειρες σπουδές των κομματιών του έργου, ένας εντυπωσιακός όγκος δουλειάς, για να φτάσει μέχρι το ποθητό αποτέλεσμα.

Και μετά, στην τελευταία αίθουσα, η θέαση του πίνακα, που καταφέρνει να σου δώσει τόσο άμεσα το παράλογο και φρικιαστικό που είναι ο πόλεμος.
Έκπληξη κι ανατροπή στα μάτια του νεαρού αμφισβητία της μοντέρνας τέχνης. Την αρχική έμπνευση του καλλιτέχνη ακολουθεί δουλειά, αγώνας με την ύλη, πάλη με τη μορφή.
Ήθελα να αναφέρω την εμπειρία αυτή, συμβολή στο αφιέρωμα του μήνα στον Picaso, και υπόμνηση στη σημασία του τρόπου που στεκόμαστε κάθε φορά απέναντι σε ένα έργο τέχνης.

Σήμερα, άνοιξη του 2008, στο μουσείο Reina Sofia της ισπανικής πρωτεύουσας φιλοξενείται η μεγαλύτερη έκθεση που έχει αφιερωθεί ποτέ στον Ισπανό καλλιτέχνη. Παραθέτουμε τις πληροφορίες από το Βήμα της Κυριακής, 23-3-2008.
ΜΑΔΡΙΤΗ
ΠΙΚΑΣΟ ΕΝ ΑΦΘΟΝΙΑ

” Η ανάγνωση”

Αντάξιο επιστέγασμα της απέραντης δόξας του Πάμπλο Πικάσο (1881-1973), του πλέον συζητημένου ζωγράφου του 20ού αιώνα, και του μεγαλύτερου κατά την άποψη πολλών, φαίνεται ότι είναι η τωρινή έκθεση έργων του στο Μουσείο Reina Sofia της ισπανικής πρωτεύουσας. Η έκθεση χαρακτηρίζεται η μεγαλύτερη που του έχει αφιερωθεί ποτέ, με 460 έργα (τα 430 από το παρισινό Μουσείο Πικάσο), σε 4.000 τετραγωνικά μέτρα, που η επίσκεψή τους απαιτεί τρεις ώρες με βάδισμα πορείας, και με το ρεκόρ των 10.000 επισκεπτών ημερησίως την πρώτη εβδομάδα. Ο αριθμός των εκτιθέμενων έργων φαίνεται μεγάλος, όχι και τόσο όμως αν συγκριθεί με το σύνολο των 70.000 που άφησε πίσω του ο ζωγράφος όταν έφυγε από τη ζωή. Οι αριθμοί αυτοί έρχονται σε πλήρη αντιστοιχία με τα όσα είχε πει ο ίδιος ο Πικάσο για τον τρόπο με τον οποίο εργαζόταν: «Ζωγραφίζω όπως άλλοι γράφουν την αυτοβιογραφία τους. Εχω την εντύπωση ότι ο χρόνος τρέχει όλο και πιο γρήγορα. Είμαι σαν ένα ποτάμι που κυλάει συνεχώς παρασύροντας μαζί του δέντρα ξεριζωμένα από το ρεύμα, ψόφιους σκύλους, κάθε λογής σκουπίδια και ακαθαρσίες που όλο και πληθαίνουν. Τα παρασύρω όλα αυτά και συνεχίζω». Στην έκθεση είναι φυσικά παρόντα πολλά από τα διάσημα έργα του Πικάσο, από τις εμβληματικές Δεσποινίδες της Αβινιόν ως τη θρυλική Γκερνίκα, καρπό της οργής του καλλιτέχνη για τον βομβαρδισμό της μικρής βασκικής πόλης από τα γερμανικά αεροπλάνα κατά τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο.
Ως τις 5 Μαΐου.

25η Μαρτίου 2008 25 Μαρτίου 2008

Συντάκτης: 6ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ | κατηγορίες: Γενικά
361 σχόλια

Από τη σχολική γιορτή για τη επέτειο της
25ης Μαρτίου 1821


Σας ευχαριστούμε για την όμορφη γιορτή….

Ένα σημείωμα για το αποψινό θεατρικό 25 Μαρτίου 2008

Συντάκτης: 6ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ | κατηγορίες: Θέατρο| Το σχολείο μας - εκδηλώσεις
361 σχόλια

Ένα βιαστικό σημείωμα απόψε, εν θερμώ, και από αύριο έχουμε καιρό για αναλύσεις, παρουσιάσεις και αυτοκριτικές:
Δεν είναι παρά λίγες ώρες που τα παιδιά της θεατρικής και της μουσικής ομάδας έδωσαν τη δεύτερη,” επίσημη” παράσταση που τόσους μήνες ετοίμαζαν και που βασιζόταν σε αποσπάσματα των έργων ” Το μεγάλο μας τσίρκο”, του Ιάκωβου Καμπανέλλη, και ” Προστάτες “, του Μήτσου Ευθυμιάδη.
Χαρήκαμε όλοι, νομίζω. Οι κόποι των παιδιών ανταμείφθηκαν με το ζεστό και άφθονο χειροκρότημα, τα ενθουσιώδη σχόλια και πολλές φορές την έκδηλη συγκίνηση. Λίγο μετά την παράσταση, στα παρασκήνια, στο μικρό μπουφέ, στους διαδρόμους, τα πρόσωπά τους έλαμπαν κι αυτό μας γέμιζε χαρά.
Το ταξίδι τελείωσε. Χάραξε βαθιές τις εντυπώσεις, αλλά και η διαδρομή ήταν πλούσια και γοητευτική. Παιδιά, ομορφαίνετε το σχολείο μας!
Περισσότερα σε επόμενο post.
Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Accessibility by WAH