Μετάβαση στα σχόλια

Καλό ταξίδι!! Αύριο τα χαράματα η αναχώρηση της Α΄και Β΄ Λυκείου για 28 Φεβρουαρίου 2008

Συντάκτης: 6ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ | κατηγορίες: Το σχολείο μας - εκδηλώσεις| Το σχολείο μας - περιβαλλοντική ομάδα
361 σχόλια
Η Άννυ μπροστά από ένα από τα ταμπλό που επιμελήθηκε, μαζί μετη Νικολέττα και τη Μαργαρίτα

Το αν είμαστε υπέρ ή κατά των πολυήμερων εκδρομών, κάτι που το συζητήσαμε σήμερα στο Β1 με όση σοβαρότητα μπορούσαμε, είναι ένα θέμα με πολλές πτυχές που επιφυλασσόμαστε να το θέσουμε σύντομα από το blog ( αν θέλετε κι απ’ το σημερινό post να αφήσετε κάποιο σχόλιο σχετικό, ευπρόσδεκτο! )

Για την ώρα, μια και τα χαράματα φεύγουν σχεδόν 200 παιδιά και 8-9 συνοδοί εκείνο που προέχει είναι να τους ξεπροβοδίσουμε με τις ευχές μας, τη σκέψη μας και την αγάπη μας. Εννοείται ότι περιμένουμε φωτογραφίες, αφηγήσεις, ε, και κανένα γλυκάκι του κουταλιού δε θα μας έπεφτε κι άσχημο!

κάποια από τα ταμπλό της έκθεσης

Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν την παρούσα ανάρτηση είναι από τη μίνι έκθεση που επιμελήθηκαν τα παιδιά της περιβαλλοντικής ομάδας και ειδικότερα η Άννυ, η Νικολέττα και η Μαργαρίτα ( κλαπ! κλαπ! κλαπ! ) και που ” στήθηκε” στα ταμπλό της εισόδου του σχολείου. Σ’ αυτά, δηλαδή, που θα φιλοξενήσουν και τις φωτογραφίες της εκδρομής, όταν, με το καλό , επιστρέψετε.

Α! Και να σημειώσουμε και τη λεπτομέρεια της επιλογής της Πελοποννήσου ως τόπου προορισμού, ε;

28 Φεβρουαρίου 2008

Συντάκτης: 6ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ | κατηγορίες: Γενικά
361 σχόλια

Η άνοιξη μας πλησιάζει!

Κάπως έτσι την φαντάστηκε ο ….

Sandro Botticelli ( 1445- 1510)

Η αισθαντική τέχνη του Σάντρο Μποτιτσέλλι μας μεταφέρει σε κόσμους ευδαιμονίας με έντονη, όμως, τη γεύση της θλίψης, που πηγάζει από τη γνώση ότι η ευδαιμονία αυτή είναι ουσιαστικά άγνωστη στον άνθρωπο!
Σε ένα μυθολογικό κήπο (θυμίζει τον κήπο με τα μήλα των Εσπερίδων) μάς μεταφέρει ο Μποτιτσέλλι με τον πίνακα “Ο θρίαμβος της Άνοιξης”. Στο κέντρο της σύνθεσης η Αφροδίτη ως Άνοιξη και από πάνω ο φτερωτός γιος της ο Έρωτας στοχεύοντας μία από τις τρεις Χάριτες που χορεύουν ανάλαφρα αμέριμνες …
Ο Ερμής, αδιάφορος, περιμένει να αναλάβει το ρόλο του “ψυχοπομπού”, όταν επέλθει ο θάνατος (όλα είναι πρόσκαιρα και ο θρίαμβος της Άνοιξης θα επισκιαστεί από τη μοιραία λήξη της;)
Στα δεξιά της σύνθεσης μια νύμφη απάγεται από το Ζέφυρο (με το χρώμα του θανάτου), ενώ η νύμφη “Χλωρίδα” σπέρνει λουλούδια.
Διπλός ο συμβολισμός τους: για τους ζωντανούς που χαίρονται την Άνοιξη – τη ζωή – και προς μνήμη των νεκρών που την έχασαν?
Από το στόμα της φοβισμένης νύμφης βγαίνει ένα κομμένο (σαν το νήμα της ζωής της;) λουλούδι, ενώ οι τρεις χάριτες χορεύουν μελαγχολικές ή θλιμμένες σε ένα δικό τους σύνολο.

http://users.ach.sch.gr/pchaloul/anagennisi/Botticelli.htm

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Accessibility by WAH