Μία ερώτηση στο βιβλίο της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής της Ε΄ δημοτικού μας έδωσε την ευκαιρία να αναρωτηθούμε …
Αν ο Περικλής έφθανε στην Αθήνα σήμερα, πώς θα χαρακτήριζε τον σύγχρονο Έλληνα πολίτη;
Ο Περικλής θα παρατηρούσε ότι ο Έλληνας πολίτης
- είναι υπεύθυνος, αφού συμμετείχε με φόρους για την ενίσχυση του κράτους
- θέλει να ενημερώνεται για τα νέα και τα κοινά
- είναι διεκδικητικός απέναντι στο κράτος για τα δικαιώματά του
- συμμετέχει με την ψήφο του στις δημοκρατικές διαδικασίες
Θα έβλεπε έναν Αθηναίο συνεχιστή της ζωής της Αρχαίας Αθήνας.
(Έφη Α.)
Ο Περικλής θα παρατηρούσε ότι οι Έλληνες πολίτες με τα χρόνια άλλαξαν τρόπο ζωής. Θα έβλεπε ότι οι άνθρωποι ενημερώνονται με διάφορους τρόπους, είτε με εφημερίδες είτε με κάποια ηλεκτρονική συσκευή. Θα έβλεπε πως οι άνθρωποι διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Θα του έκανε εντύπωση η τεχνολογία, οι ηλεκτρονικές συσκευές: τηλεόραση, υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα, σταθερά τηλέφωνα κ.λ.π. Ακόμα θα παρατηρούσε ότι οι δρόμοι είναι γεμάτοι αυτοκίνητα και ότι στα πεζοδρόμια υπάρχουν εκατοντάδες καταστήματα ή μικρά ή μεγάλα. Θα έβλεπε τα σχολεία και τα σχολικά αντικείμενα που τα παιδιά χρησιμοποιούν. Θα του έκανε εντύπωση η ιστορία της Ελλάδας μετά τον θάνατό του, θα μάθαινε ότι την Ελλάδα ήθελαν πολλοί ξένοι λαοί να την κατακτήσουν και πως οι Έλληνες αντιστάθηκαν. Μεγαλύτερη εντύπωση θα του έκαναν οι δορυφόροι, τα αεροδρόμια, τα ελικόπτερα, τα τραμ, ο τρόπος ζωής των ανθρώπων, τα επαγγέλματα που κάνουν. Θα παρατηρούσε ότι η δημοκρατία δεν είναι όπως ήταν τότε και ότι οι πολίτες δεν κάνουν αυτό που θέλουν, αλλά αυτά που θέλουν οι εκπρόσωποι. Θα έβλεπε ότι ακόμα ψηφίζουν οι πολίτες μόνο που το κάνουν με διαφορετικό τρόπο και τέλος θα έβλεπε ότι ακόμα δίνουμε κάποιο ποσό των χρημάτων μας για το καλό του κράτους.
(Ηλιάνα Λ.)
Ο Περικλής θα παρατηρούσε ότι ο Έλληνας πολίτης έχει κάποια δικαιώματα και κάποια από αυτά είναι:
- να ψηφίζει,
- να πληρώνει τους φόρους,
- να τα διεκδικεί.
(Παναγιώτης Χ.)
Ο Περικλής δε θα ήταν ευχαριστημένος, γιατί … από τις φωνές των ανθρώπων και των επαναστατών στους δρόμους φωνάζοντας και ξεσηκώνοντας όλο και πιο πολύ κόσμο. Δε θα ήξερε για τις εφημερίδες που διάβαζαν οι άνθρωποι. Αλλά θα ήταν χαρούμενος με τις συμμετοχές των κατοίκων της πόλης στις εκλογές διότι γινόταν το ίδιο και στις υπαίθριες αγορές που ψήφιζαν και συζητούσαν όλοι μαζί, αλλά και δε θα σταματούσε τις απορίες του για τη νέα τεχνολογία. Με τη νέα τεχνολογία θα πάθαινε ΣΟΚ!
(Βικτώρια Π.)
Ο Περικλής θα παρατηρούσε ότι ο Έλληνας πολίτης ενημερώνεται από εφημερίδες, κινητά, tablet και υπολογιστές. Θα παρατηρούσε ότι ο λαός ξεσηκώνεται πιο εύκολα από τον αρχαίο λαό της Αθήνας. Επίσης, μεγάλη εντύπωση θα του έκανε η τεχνολογία. Τέλος, οι σημερινές εκλογές θα του θύμιζαν τις δικές του. Αυτές που όποιος έπαιρνε πάνω από 2.000 ψήφους εξοριζόταν.
(Μαριλένα Χ.)
Αν ο Περικλής ερχόταν στη σύγχρονη Ελλάδα, θα παρατηρούσε ότι δεν έχουμε άμεση δημοκρατία και ο Έλληνας πολίτης είναι υποχρεωμένος να εφαρμόζει τους νόμους των βουλευτών. Θα παρατηρούσε ότι ο Έλληνας πολίτης ενημερώνεται, ψυχαγωγείται και μορφώνεται με διαφορετικό τρόπο. Εντύπωση θα του έκανε το ντύσιμο, η διατροφή, τα μέσα συγκοινωνίας, οι ηλεκτρονικές συσκευές, η διασκέδαση. Περισσότερη εντύπωση θα του έκαναν τα μουσεία, τα εργοστάσια, τα αεροδρόμια, οι δορυφόροι και γενικά όλα τα επιτεύγματα της σύγχρονης επιστήμης.
(Ελισάβετ Π.)
Ο Περικλής θα παρατηρούσε ότι ο Έλληνας πολίτης πηγαίνει να πληρώνει τα χρέη του όπως κάθε πολίτης. Ενημερώνεται από τις εφημερίδες για το τι γίνεται στον κόσμο, παίρνει μέρος σε διαδηλώσεις διεκδίκησης δικαιωμάτων και ψηφίζει όπως και οι άλλοι συμπολίτες του.
(Σοφία Φ.)
Να γράψετε πώς θα χαρακτηρίζατε εσείς τον πολίτη στην αρχαία Αθήνα και να δικαιολογήσετε την άποψή σας.
Η ιδιότητα του πολίτη στην αρχαία Αθήνα ήταν αποκλειστικό προνόμιο ενός περιορισμένου αριθμού ελεύθερων και ενήλικων αντρών. Ως βασική προϋπόθεση για να πάρει κάποιος την ιδιότητα του πολίτη ήταν η αθηναϊκή καταγωγή και από τους δύο γονείς. Με αυτόν τον τρόπο οι Αθηναίοι προστάτευαν το πολίτευμά τους με δεδομένο ότι αρχή της δημοκρατίας είναι η άμεση συμμετοχή όλων των πολιτών. Σε πολύ ειδικές περιπτώσεις το δικαίωμα του πολίτη μπορούσε να δοθεί και σε μη Αθηναίους, όπως έγινε στην περίοδο του Πελοποννησιακού πολέμου, με σκοπό την ενδυνάμωση των συμμαχιών.
(Χρήστος Ν.)