Ε’ Δημοτικού

Οι μαθητές του 6ου Δ.Σ., τάξεις Α1, Α2, Ε1, Ε2 πραγματοποίησαν εκπαιδευτική επίσκεψη στις Μηλιές. Επισκεφθήκαμε τον ιερό Ναό “Πανμεγίστων Ταξιαρχών”. Ο ιερέας ξενάγησε τους μαθητές στο ναό και τους μίλησε για την παλαιότητα του ναού και την ακουστική του.

Δεύτερος προορισμός η βιβλιοθήκη “ΨΗΧΗΣ ΑΚΟΣ”. Εκεί έγινε επίσκεψη στη βιβλιοθήκη και τα παιδιά είδαν βιβλία, άτλα με αστέρια, τη γραμ. του Γαζη, πηλιορείτικες φορεσιές κ.α.

Τέλος έγινε περίπατος προς το Σταθμό των Μηλέων και στο ιστορικό τρενάκι του Πηλίου.

Ήταν μια αξέχαστη εμπειρία!!

 

Οι μαθητές/τριες της Ε2 τάξης ετοίμασαν ένα μικρό δρώμενο-αφιέρωμα στους εκπαιδευτικούς που συνταξιοδοντούνται και το παρουσίασαν την Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013.
Αφιερωμένο με πολλή εκτίμηση στη δασκάλα κα. Πάτρα Βασιλείου
και στους δασκάλους κ. Θανάση Κολοζάκη και κ. Βαγγέλη Ζήκο,
που αποχαιρετούν το Σχολείο μας και το λειτούργημά τους.

Οι σκέψεις μας τι είναι για μας ο δάσκαλος-η δασκάλα
• Ο δάσκαλος για μένα είναι ο δεύτερος γονιός. Μας μαθαίνει γράμματα, μα πάνω από όλα μας μαθαίνει τρόπους. Μας μαθαίνει πώς να μιλάμε πολιτισμένα και να είμαστε καλοί άνθρωποι. Όταν μας φωνάζει μπορεί να θυμώνουμε αλλά μας φωνάζει για το καλό μας.
• Για μένα ο δάσκαλος είναι ένας που μου μαθαίνει γράμματα αλλά και να είμαι καλό και πειθαρχημένο παιδί. Νομίζω ότι από το δάσκαλο θα μάθω πολλά πράγματα που θα μου χρειαστούν για όλη μου τη ζωή.
• Ο δάσκαλος για μένα είναι πηγή μάθησης. Πολλές φορές τον αντιμετωπίζω σαν φίλο. Αυτός μας αντιμετωπίζει σαν να είμαστε δικά του παιδιά ή σαν να είμαστε στην ίδια ηλικία. Μερικές φορές όμως μας φωνάζει για το δικό μας καλό.
• Μας δείχνει τον καλό δρόμο.
• Μπορεί να με πιέζει και να μου φωνάζει για κάτι κι εγώ να νευριάζω μαζί του, αλλά μετά το ξεχνώ και είμαστε πάλι εντάξει.
• Ο δάσκαλος είναι σαν ένας καθοδηγητής καθώς όχι μόνο μας βοηθάει στα μαθήματα, αλλά μπορεί και να προσδιορίσει κάπως το μέλλον μας. Μας μαθαίνει πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε, εφόσον το σχολείο είναι μια κοινωνία. Είναι σαν δεύτερος γονιός γιατί νοιάζεται για μας. Ο δάσκαλος συγχωρεί τα λάθη μας. Ως μαθητές όμως κρίνουμε επιπόλαια καθώς τους ανθρώπους δεν μπορείς να τους κρίνεις χωρίς να τους ξέρεις.

Επίσης ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων απένειμε τιμητικές πλακέτες στους εκπαιδευτικούς.

5 Ιουνίου – Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος
Σκέψεις και προβληματισμοί μαθητών του 6ου Δ.Σ. Ν. Ιωνίας
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος αλλά και τον προβληματισμό που είχαν οι μαθητές/τριες κατά την ώρα του μαθήματος των Θρησκευτικών, μελετώντας το κεφάλαιο «Αγώνες για να προστατέψουμε το περιβάλλον (πλάση)», εντόπισαν προβλήματα και καταθέτουν τις σκέψεις και τις προτάσεις τους στον Δήμαρχο της πόλης και στον Τοπικό Τύπο.
Οι μικροί αναδεικνύουν προβλήματα, επισημαίνουν παραλείψεις, σημειώνουν λανθασμένες πρακτικές αλλά και προτείνουν λύσεις.
Εμείς οι μεγάλοι πότε θα αναλάβουμε τις ευθύνες μας απέναντι στα παιδιά και στην πόλη; Πότε θα πούμε, πως η προστασία του περιβάλλοντος είναι και δική μας υπόθεση;
Ο δάσκαλος της Ε2 τάξης
του 6ου Δημοτικού Σχολείου Ν. Ιωνίας Βόλου
Τσιμπλούλης Γεράσιμος

Το περιβάλλον έχει δημιουργηθεί από το Θεό για να το προστατεύουμε. Κάθε φορά που οι δραστηριότητες των ανθρώπων διαταράσσουν την ισορροπία της φύσης, εκείνη αντιδρά με δραματικά αποτελέσματα. Για παράδειγμα, όταν οι άνθρωποι κόβουν τα δέντρα, η γη δεν μπορεί να συγκρατήσει το νερό της βροχής και δημιουργούνται πλημμύρες.
Ακόμα κι αυτοί που πετάνε ένα χαρτάκι στις ακτές και στα δάση έχουν μερίδιο ευθύνης για τη μόλυνση του περιβάλλοντος.
Ιωάννα Σιάρρα

Με ενοχλεί να βγαίνω έξω από το σπίτι μου και να βλέπω σκουπίδια δίπλα στους κάδους.
Θα ήθελα τα παιδιά και οι μεγάλοι να μην πετάνε κάτω τα σκουπίδια, ούτε να τα αφήνουμε έξω από τους κάδους.
Θανάσης Νικολόπουλος

Κύριε Δήμαρχε,
ο Βόλος υποφέρει από τα σκουπίδια. Τα πεζοδρόμια, οι δρόμοι, τα πάρκα έχουν παντού σκουπίδια. Κάντε κάτι!
Δημήτρης Διαμαντής

Αξιότιμε κύριε Δήμαρχε,
Θα ήθελα να σας ενημερώσω, ότι στο σχολείο μας δεν έχουμε κάδο ανακύκλωσης. Τα πετάμε όλα τα σκουπίδια στον ίδιο κάδο, ενώ θα μπορούσαμε να τα ξεχωρίζουμε.
Επίσης θα σας παρακαλούσα, να ζητήσετε από την υπηρεσία πρασίνου να φυτέψει μερικά δέντρα στο σχολείο μας, για να μας προστατεύουν από τον ήλιο.
Βίβιαν Ρίζου

Αξιότιμε κύριε Δήμαρχε,
όταν πηγαίνω στο σχολείο περνάω από το πάρκο της γειτονιάς μου που είναι πνιγμένο στα χόρτα και στα σκουπίδια. Από όπου και να περάσω τα χόρτα έχουν γίνει δάσος. Αυτό με ενοχλεί αφάνταστα και ειδικά τώρα που καλοκαιριάζει και τα παιδιά πηγαίνουν στο πάρκο.
Βάσω Σπανού

Αξιότιμε κύριε Δήμαρχε,
κάθε μέρα όταν περνάω από δρόμους βλέπω πάρα πολλά σκουπίδια. Αυτό με προβληματίζει για τη συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι στο περιβάλλον. Εμένα αυτό με ενοχλεί και με στεναχωρεί.
Για να πάψει αυτή η κατάσταση, προτείνω ο Δήμος να τοποθετήσει περισσότερους κάδους και τα απορριμματοφόρα να περνάνε πιο τακτικά.
Επίσης θα μπορούσατε να βάλετε αφίσες στους δρόμους, που να λένε « όχι σκουπίδια στους δρόμους, πετάξτε τα στους κάδους απορριμμάτων».
Αλέξανδρος Μπακόλας

Αξιότιμε κύριε Δήμαρχε,
χθες το απόγευμα είχα πάει με τους φίλους μου στο πάρκο της γειτονιάς μου και είδα την κακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Θα σας παρακαλούσα να δώσετε λύση στα παρακάτω προβλήματα.
Το κυριότερο πρόβλημα είναι ότι περνάνε μέσα στο πάρκο μηχανάκια. Πρέπει να ελέγχεται το πάρκο από την Τροχαία και τη Δημοτική Αστυνομία.
Ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι τα παγκάκια είναι παλιά και χαλασμένα με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να καθίσουμε.
Το χόρτο είναι μεγάλο κι έτσι τα παιδιά δεν μπορούνε να παίξουν.
Θα σας παρακαλούσα, να έρθουν οι εργάτες του δήμου και να δώσουν λύση στα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί στο πάρκο.
Με εκτίμηση
Χρυσούλα Βέτσικα

Αξιότιμε κύριε Δήμαρχε,
αν και είναι λίγα τα χρόνια που κατοικώ στο Βόλο, πολλές είναι οι φορές που εντοπίζω προβλήματα που ενοχλούν τους συνανθρώπους μας.
Το πρωί όταν πηγαίνω σχολείο εντοπίζω πολλά σκουπίδια μα και αδέσποτα σκυλιά.
Στη γειτονιά μου υπάρχουν πολλά οικόπεδα τα οποία δε φροντίζονται. Τα χόρτα είναι υπερβολικά ψηλά και υπάρχει κίνδυνος κατοικίας φιδιών μέσα σε αυτά τα οικόπεδα.
Δε ρίχνω τις ευθύνες πάνω σας, αλλά σαν κεφαλή αυτής της πόλης να βάλετε το χεράκι σας.
Να βάλετε ανθρώπους να μαζέψουν τα αδέσποτα και να τα πάνε στη Φιλοζωική ή στο κτίριο της Κάπουρνας το οποίο φιλοξενεί αδέσποτα και τα στειρώνει.
Να στείλετε σημείωμα στους ιδιοκτήτες των οικοπέδων για την κοπή των χόρτων.
Θα παρακαλούσα τους κατοίκους του Βόλου να είναι πιο προσεκτικοί, όταν πάνε να ρίξουν τα σκουπίδια τους στους κάδους απορριμμάτων. Να μη βγαίνουν τα μισά σκουπίδια έξω και τα άλλα μισά μέσα στον κάδο.
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι οι οποίοι νοιάζονται για την πόλη μας και το δείχνουν τηρώντας τους νόμους και παίρνοντας μέρος σε εκδηλώσεις καθαρισμού της πόλης μας.
Στέλιος Πούλιος

Αξιότιμε κύριε Δήμαρχε,
με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος θα ήθελα να σας υπενθυμίσω και να σας προβληματίσω για τα εξής ζητήματα:
Η πόλη μας δεν είναι και τόσο καθαρή όσο η πόλη της Λάρισας που την επισκέπτομαι συχνά. Γιατί αυτό;
Ο Ν. Μαγνησίας φημίζεται για τα πηγαία νερά του. Γιατί όμως δεν κάνουμε μια προσπάθεια να το εκμεταλλευτούμε; Γιατί το νερό της βρύσης στο Βόλο δεν είναι τόσο κατάλληλο για πόση κι έτσι οι πολίτες αναγκάζονται να πίνουν εμφιαλωμένο;
Γιατί αφήνουμε τους Λαρισαίους να πετούν τα απόβλητά τους στη λίμνη Κάρλα;
Όπως και στο κέντρο της Αθήνας κυκλοφορούνε τα αυτοκίνητα μονά-ζυγά, έτσι και στο κέντρο του Βόλου να κυκλοφορούνε μονά-ζυγά, ώστε μα μειωθεί η ατμοσφαιρική ρύπανση.
Εγώ σαν μικρό κορίτσι σε ποιο πάρκο να πάω να παίξω, όταν παντού υπάρχουν αδέσποτα και κόπρανα; Γιατί δεν τηρούνται οι νόμοι;
Θα ήθελα από εσάς, που είστε ο ανώτερος της πόλης, να δώσετε λύση στα λίγα από τα πολλά προβλήματα που απασχολούν τους κατοίκους του Βόλου.
Με εκτίμηση
Θωμαή Πολυχρόνη

Αξιότιμε κύριε Δήμαρχε,
όταν σχολάω από το σχολείο και πάω σπίτι μου βλέπω πολλά σκουπίδια τα οποία και μυρίζουν πολύ άσχημα.
Εγώ θα πρότεινα να ενημερωθούν οι συμπολίτες μας για να μην πετάνε τα σκουπίδια στο περιβάλλον.
Επίσης πολλές φορές βλέπω πολλές λακκούβες στους δρόμους με κίνδυνο να πέσουμε μέσα σ’ αυτές. Κύριε Δήμαρχε, θα ήθελα ο δήμος να φτιάξει τις λακκούβες.
Μαρία Καλκίμη

Αξιότιμε κύριε Δήμαρχε,
Ο Θεός χάρισε στον άνθρωπο ένα όμορφο και φιλόξενο περιβάλλον, ώστε να ζήσει τη ζωή του αρμονικά με τη φύση. Έχω όμως εντοπίσει κάποια προβλήματα.
Όταν πάω να παίξω με τους φίλους μου στο πάρκο, βλέπω παντού σκουπίδια, όπως χαρτιά, μπουκάλια, σακούλες, κουτιά από αναψυκτικά και κουτιά από τσιγάρα. Αυτό με ενοχλεί πάρα πολύ, γιατί όλα είναι χάλια και ακατάστατα.
Έχω δει πολλά παιδιά και πολλούς μεγάλους να πετάνε σκουπίδια κάτω γιατί βαριούνται να πετάξουν το σκουπιδάκι τους μέσα στον κάδο.
Έτσι, αντί να έχουμε μια καθαρή χώρα, έχουμε μια βρώμικη και απολίτιστη χώρα.
Σταύρος Τσάτσης

Επίσης οι μαθητές/τριες της Ε2 στις 5 Ιουνίου

σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο ΟΤΕ καθάρισαν μέρος του Πολιτιστικού Άλσους της Ν. Ιωνίας, σκάλισαν και πότισαν δέντρα.

Την Παρασκευή, 26 Απριλίου 2013 οι μαθήτριες της Ε2 ως Λαζαρίνες με τα στολισμένα καλαθάκια τους και το Λάζαρο τραγούδησαν στην ευρύτερη γειτονιά του Σχολείου το “Λάζαρο”. Τα χρήματα που συγκέντρωσαν, μαζί με αυτά από το παζάρι λαμπάδων-εικόνων που λειτούργησε στο χώρο του σχολείου με ευθύνη της Ε2 τάξης, ήταν συνολικά

150 ευρώ και θα δοθούν στο Ορφανοτροφείο Βόλου. Και του χρόνου…

Σήμερα, Τετάρτη 23 Απριλίου 2013, επισκεφτήκαμε το Μουσείο του Θεόφιλου-οικία Κοντού στην Ανακασιά του Πηλίου. Γνωρίσαμε από κοντά το έργο του.

Ο Θεόφιλος, γιος του Γαβριήλ Χατζημιχαήλ και της Πηνελόπης Ζωγράφου, ήταν το πρώτο από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας. Γεννήθηκε στη Βαρειά της Μυτιλήνης γύρω στα 1867.
Στο σχολείο αντί για γράμματα γιόμιζε τα τεφτέρια του με ζωγραφιές. Αντί να παίζει με τ’ άλλα παιδιά, κατέβαινε στο υπόγειο του σπιτιού του, που ήταν και αποθήκη και ζωγράφιζε με τις ώρες.
Άνθρωπος πράος και κλειστός, χωρίς να έχει φίλους και εχθρούς. Η ζωγραφική έγινε η γλώσσα του για να επικοινωνεί με τους άλλους. Η φυσαρμόνικά του τον συντροφεύει στη μοναξιά του, ενώ τα παιδιά ήταν τα μόνα πλάσματα που αγαπούσε κι ας του έστηναν άσχημα παιχνίδια και του έκαναν καζούρα. Τα είχε οργανώσει σε θίασο και έδινε παραστάσεις στο ύπαιθρο, με δικά του έργα που είχε εμπνευστεί από τα κατορθώματα του Μεγαλέξανδρου. Στα χέρια του τα φτηνά χαρτόνια ζωγραφισμένα με νερομπογιές γίνονται πανοπλίες για τα ξυπόλητα παιδιά που μεταμορφώνονται σε στρατιώτες.
Στα 1912, στην Ανακασιά, στο πανηγύρι της Παναγιάς ο Θεόφιλος γνώρισε τον κυρ Γιάννη Κοντό. Ο Ανωβολιώτης Μυλωνάς μαζί με την γυναίκα του την κυρα-Ασπασία ήταν οι άνθρωποι που τον καλοδέχτηκαν και τον φιλοξένησαν στο σπιτικό τους. Εκείνος με τα πινέλα και τα χρώματά του στον τελευταίο όροφο του αρχοντικού δημιούργησε τα πιο ωραία έργα του. Ιστορίες και πρόσωπα από την ελληνική μυθολογία και την επανάσταση του ’21, τοπία, άγρια ζώα και γλάστρες με λουλούδια ξετυλίγονται στους τοίχους σαν να ξεφυλλίζεις βιβλίο με εικόνες.
Ο Θεόφιλος πέρασε και από άλλους τόπους, την Άλλη–Μεριά, τις Μηλιές, … Το όνομά του είχε γίνει πολύ γνωστό και όποιος ήθελε να στολίσει το σπίτι του ή το μαγαζί του με αληθινές ζωγραφιές, φώναζε το Θεόφιλο.

Ψάχνω και παρατηρώ… πίνακα να βρω
Αυτό που σε κερδίζει στο έργο του Θεόφιλου είναι το χρώμα που είναι άταχτο και ζωηρό, χαρούμενο
και ζωντανό, εκφραστικό και δυνατό. Οι ζωγραφιές του νομίζεις πως είναι μικρού παιδιού.
Στη σάλα του αρχοντικού να βρεις και να παρατηρήσεις τους πίνακες με βάση τις παρακάτω
φράσεις-κλειδιά που σου δίνονται. Να δώσεις ένα τίτλο για κάθε πίνακα.

Ντυμένος με σκούρο ρούχο και άσπρο κολάρο. Ο σύντροφός του φορά
τη γιορτινή πουκαμίσα με τα αφράτα χρωματιστά κρόσσια
…………………………………………………………………………………………………

Το κανόνι σταμάτησε να βαρά. Ο αρχηγός ξαποσταίνει και τα παλικάρια του στήσανε χορό.
…………………………………………………………………………………………………

Στο κεφάλι του έχει φτερά, άγγελος δεν είναι. Στα χρόνια τα αρχαία
προστάτης ήταν των κλεφτών.
…………………………………………………………………………………………………

Στον ώμο έχει το τουφέκι, στο χέρι λάσο κρατά και το αγρίμι κυνηγά.
…………………………………………………………………………………………………

Καφετής στην όψη. Σαρακηνός τ’ όνομά του. Πειρατής δεν είναι.
Το μπαλκόνι του Πηλίου αγναντεύει και όλη η Ανακασιά το ξέρει.
…………………………………………………………………………………………………

Τραγουδά για τη λευτεριά «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή
παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή».
…………………………………………………………………………………………………

Περικεφαλαία φορεί κι έχει όψη γνωστή, αν τις φωτογραφίες του πρώτου ορόφου έχεις δει.
…………………………………………………………………………………………………

Σημαία ευλογεί και είναι εικόνα από την Ιστορία γνωστή.
…………………………………………………………………………………………………

Με το τουφέκι του «βασιλιά» σημαδεύει.
……………………………………………………………………………………………

Την Παρασκευή 12 Απριλίου 2013, οι μαθητές/τριες των Α’ και Ε’ τάξεων του 6ου Δημοτικού Σχολείου Ν. Ιωνίας Βόλου είχαν μια όμορφη και ξεχωριστή συνάντηση με τη ζωγράφο Αγγελική Κούρκουλου, που επισκέφτηκε το σχολείο μας με την ιδιότητα και …της εικονοφράφου. Τα παιδιά είδαν το πρόσφατο Βιβλίο της Έλενας Στανιού “Το μπαούλο στη σοφίτα” με εικονογράφηση της Αγγελικής Κούρκουλου και είχαν την ευκαιρία να δουν και τα αυθεντικά ζωγραφικά έργα που έγιναν εικόνες του βιβλίου. Ευχαριστούμε θερμά την Αγγελική για την επίσκεψή της στο σχολείο μας…και ελπίζουμε και σε νέες δημιουργικές συναντήσεις.

Την Τρίτη 2 Απριλίου, στο σχολείο μας ήρθε ο συγγραφέας Κώστας Μάγος, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου.
Την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου καθιέρωσε η ΙΒΒΥ, Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα, το 1966, την ημέρα των γενεθλίων του μεγάλου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (2 Απριλίου 1805), με σκοπό να εμπνεύσει στα παιδιά την αγάπη για το διάβασμα.
Ο συγγραφέας απάντησε σε ερωτήσεις μαθητών που αφορούσαν τα παιδικά του χρόνια και την ενασχόλησή του με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων.
Ο Κώστας Μάγος γεννήθηκε στη Μυτιλήνη και ζει στο Βόλο. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε ως δάσκαλος σε δημόσια δημοτικά σχολεία. Σήμερα είναι επίκουρος καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Το πρώτο του βιβλίο είναι “Το μυστικό της θάλασσας”.
Μαθητές της Ε1 παρουσίασαν απόσπασμα του τελευταίου του βιβλίου “Ο Τζικιτζίκ, ο Κρικικρίκ… και η παράξενη χορωδία του δάσους”.
“Στο μικρό πευκόδασος, στην άκρη της μεγάλης πόλης, όλοι γνώριζαν τον Τζικιτζίκ. Μερικοί έλεγαν πως ήταν ένας σπουδαίος τραγουδιστής, κι άλλοι πάλι πως ήταν μόνο ένας μεγάλος φωνακλάς. Όμως, ό,τι κι να ήταν, ο Τζικιτζίκ ο τζίτζικας, κάθε καλοκαίρι ξεσήκωνε όλο το δάσος με το τραγούδι του. Ξεκινούσε να τραγουδά με την ανατολή και σταματούσε μετά τη δύση του ήλιου…”Ο τζίτζικας Τζικιτζίκ, σ’ αυτή τη νέα ιστορία του Κώστα Μάγου, θα καταλάβει πως πέρα από τη χαρά του να τραγουδάς μόνος σου, μπορείς να βρεις χαρά ακούγοντας το τραγούδι των άλλων. Και πως αν ενωθούν σε μια φωνή, τα πολλά, διαφορετικά μας τραγούδια, το αποτέλεσμα ίσως είναι “… το πιο πρωτότυπο, το πιο ξεχωριστό τραγούδι του κόσμου.
Μια ιστορία με θέμα τη φιλία και τη συντροφικότητα, την πολυφωνία και το σεβασμό της διαφορετικότητας.

Τα παιδιά της Ε’ ταξης και του ολοημέρου συμμετείχαν σε διαγωνισμο ζωγραφικης με θεμα “το νερο ειναι θησαυρος”.
Οι δημιουργίες τους:
Εργασίες

Αυτήν την περίοδο στο μάθημα της Γλώσσας (Ε΄ τάξη) γίνεται αναφορά στα παιχνίδια. Η μουσειοσκευή «Παιχνίδια στην Αρχαία Αθήνα» από το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τα παιχνίδια εκείνης της εποχής και να διαπιστώσουμε πως πολλά από αυτά παίζονταν από τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, από τους γονείς μας αλλά παίζονται κι από εμάς.
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Το σπίτι μας βρίσκεται λίγο έξω από την πόλη, μιας και ο πατέρας μου είναι κτηματίας. Εκτός από τους γονείς μου και τη μικρή μου αδερφή, την Τιμαρέτη, μαζί μας μένουν και οι δούλοι που βοηθούν στις καθημερινές εργασίες.
Το όνομά μου είναι Λύσις. Ο καλύτερός μου φίλος ονομάζεται Φίλων και μαζί με τα άλλα αγόρια της παρέας, τις ώρες που δεν είμαστε στο σχολείο ή στην παλαίστρα, παίζουμε στις γειτονιές μέχρι να βραδιάσει.
Το πρώτο μου παιχνίδι, μωρό ακόμα στην κούνια, ήταν η πλαταγή, μια πήλινη κουδουνίστρα.
Μόλις μεγάλωσα μου χάρισαν το πρώτο μου άθυρμα, ένα αλογάκι πάνω σε ρόδες.
Το παιχνίδι που λαχταρούσα ήταν ένα αμαξάκι με ρόδες, σαν αυτό που χάρισαν στον Κλέονα οι γονείς του. Μια και λοιπόν δεν έχω αμαξάκι συχνά καβαλούσα ένα καλάμι και έκανα πως κάλπαζα πάνω στο άλογό μου. «Κάλαμον περιβήναι» το ονομάζαμε εμείς αυτό το παιχνίδι.
Η Τιμαρέτη με τη φίλη της την Ασπασία παίζουν με τις πλαγγώνες, κούκλες πήλινες όπου τα χέρια και τα πόδια τους στερεώνονται στο σώμα με σύρμα έτσι που να κουνιούνται και να μοιάζουν ζωντανές.
Άλλα παιχνίδια που παίζαμε ήταν ο στρόβιλος (σβούρα), η σφαίρα (μπάλα), η ίυγξ, ο τροχός (τσέρκι), το γιο-γιο, η χαλκή μυία (τυφλόμυγα), οι αστράγαλοι (κότσια), η ακινητίνδα (αγαλματάκια), το κολλαβίζειν (τζιζ)»
Διασκευή-περίληψη από σχετικό βιβλίο της μουσειοσκευής.
Η μουσειοσκευή παραχωρήθηκε από το Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Νεάπολης του Δήμου Βόλου και παρουσιάστηκε στους μαθητές/τριες της Ε΄ τάξης.