Περιβάλλον

                     ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ

 

Ο Εγκέλαδος στην ελληνική μυθολογία φέρεται ως ο αρχηγός των Γιγάντων. Ήταν γιος του Ταρτάρου και της Γης και έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στη Γιγαντομαχία κατά τη διάρκεια της οποίας έχασε τη ζωή του.

Πολλές είναι οι παραλλαγές του μύθου που συνδέονται με το όνομά του.

Σύμφωνα με κάποιες από αυτές, κατά τη Γιγαντομαχία τον Εγκέλαδο τον σκότωσε ο Σειληνός ο ακόλουθος του θεού Διόνυσου, ή τον κατακεραύνωσε ο αντίπαλός του ο Δίας και μετά τον έθαψε ρίχνοντας πάνω του την Όσσα ή την Όθρη.

Ο επικρατέστερος όμως μύθος αναφέρει ότι στη Γιγαντομαχία ο Εγκέλαδος ήταν αντίπαλος της θεάς Αθηνάς, η οποία τον εξουδετέρωσε ρίχνοντας πάνω του τη Σικελία. Από τότε ο Εγκέλαδος προσπαθεί να ελευθερωθεί, προκαλώντας έτσι σεισμούς και εκρήξεις του ηφαιστείου της Αίτνας.

Ο Παυσανίας αναφέρει και άλλη μία εκδοχή, σύμφωνα με την οποία η θεά Αθηνά σκότωσε τον Εγκέλαδο ρίχνοντας επάνω του το τέθριππο άρμα της.

 

Ο Ποσειδώνας

Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν τον Ποσειδώνα ως το θεό της θάλασσας, συχνά όμως συνέδεαν το θεό αυτό και με τους σεισμούς. Πίστευαν ότι χτυπούσε το πόδι του ή χτυπούσε τη Γη με την τρίαινα του για να δημιουργήσει ένα σεισμό.

Αυτή η ικανότητά του να δημιουργεί τους σεισμούς του χάρισε τον τίτλο: “Τινάκτωρ της Γαίας”.

 

Ο Δίας

Στην αρχαία Ελλάδα κάποιοι υποστήριζαν ότι οι σεισμοί προκαλούνται και από τον αρχηγό των αρχαίων θεών, το Δία.

Η θεωρία αυτή, ότι ο θεός Δίας στέλνει τους σεισμούς, αντικαταστάθηκε αργότερα με απόψεις που διατύπωσαν αρκετοί φιλόσοφοι.

ΕγκεΧειμώνα Κατερίνα (Ε’)

Ζώα υπό εξαφάνιση: Ο Λύγγας μια εργασία του Πρόδρομου Πλεπλέ.
 
ΠΠΛύγκας
Κυριακάτικα
 
Οι μαθητές του 6ου σχολείου Γιαννιτσών

φόρεσαν γάντια και καθάρισαν έναν ορεινό δρόμο

 

                                                                                

του Γιάννη Πετρόπουλου

 

 

 

Πάρε τη λέξη  μου

Δώσε μου το χέρι σου

Α. Εμπειρίκος

Ένα καλό έχει η ιδέα. Μπορεί να ειπωθεί  και να χαθεί σαν θυμίαμα στον ουρανό χωρίς να στενοχωρεθεί κανείς , και μπορεί να δοθεί σαν αντίδωρο σε άνθρωπο που την προσδοκά και να τον ενεργοποιήσει.

Έτσι απλά.

Μια ιδέα είπε μέσα στην τάξη του (Δ΄) ο εκπαιδευτικός του 6ου σχολείου Γιαννιτσών Μυστρίδης Παναγιώτης  του κι αυτή η ιδέα έγινε πράξη.

Στα πλαίσια του μαθήματος της μελέτης περιβάλλοντος αντί να μιλά μόνο για θεωρία και για ευθύνη του ανθρώπου και των θεσμικών φορέων που υπερασπίζονται το περιβάλλον και τον πολιτισμό των ανθρώπων, αντί για θεωρία και γραπτές σημειώσεις σε εικόνες του μαθητικού βιβλίου, πρότεινε η τάξη να δράσει. Να βγουν από την ασφάλεια της τάξης οι μαθητές και να καθαρίσουν έναν δημόσιο  χώρο. Να προσφέρουν κοινωνική εργασία και να γίνουν παράδειγμα προς μίμιση.

Η δράση επικεντρώθηκε στο δρόμο του Ασβεσταριού. Ένα χωριό λίγα χιλιόμετρα έξω από τα Γιαννιτσά , όπου ένθεν κι ένθεν του δρόμου υπήρχε τόση βρομιά από σακούλες , χαρτιά , χαρτόνια και πάσης φύσεως αντικείμενα που όποιος το έβλεπε θα έλεγε ότι σε τούτη την περιοχή ζουν μόνο ο αέρας και οι σακούλες. Τέλειος φουτουρισμός.

Αποφασίστηκε οι μαθητές να μεταβούν στο χώρο προσωπικής εργασίας με τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς με τ’ αυτοκίνητά τους την Κυριακή 1 Απριλίου στις 11 ακριβώς.

Πράγματι στις 11 ακριβώς είχαν έρθει στο ραντεβού είκοσι πέντε μαθητές των μεσαίων τάξεων μαζί με τους γονείς τους. Μοιράστηκαν στους μαθητές , στους δασκάλους και στους γονείς γάντια και σακούλες , εξηγήθηκε η αποστολή τους, κι άρχισε η εξόρμηση.

Μπροστά οι εκπαιδευτικοί ,Μυστρίδης Παναγιώτης, Αρβανιτίδης Παντελής, Καρακάσης Εμμανουήλ, Πετρόπουλος Γιάννης, μαζί με τους μαθητές, καθάριζαν τα εύκολα σημεία του δρόμου και από πίσω οι γονείς των μαθητών (που δεν έφεραν απλά τα παιδιά τους στο προκαθορισμένο ραντεβού,  αλλά συμμετείχαν ένθερμα στην καθαριότητα) με σακούλες και γάντια καθάριζαν τα δύσβατα σημεία του δρόμου.

Οι μαθητές και οι μαθήτριες όση ώρα κράτησε η καθαριότητα έδειξαν εντυπωσιακό  ζήλο. Ένα κρατούσε τη σακούλα, ένα τραβούσε τις σακούλες και τα χαρτόνια κι άλλος γέμιζε, χωρίς να αγκομαχούν, χωρίς να βαριούνται. Και μιλούμε για μαθητές εννέα και δέκα χρονών, είχε βέβαια και μερικά πεμπτάκια και  πρωτάκια και δευτεράκια. Οργασμός δουλειάς.

Μέσα σε λίγη ώρα είχαν γεμίσει δέκα σακούλες απορριμμάτων και κανείς δεν έλεγε «φτάνει» ή μέχρι πότε κι ως που θα καθαρίζουμε. Σε κάποιο σημείο της διαδρομής (στο σημείο του παλιού σκουπιδότοπου)  η μυρωδιά έγινε αφόρητη. Δεν μας κούρασε η δουλειά, και μας διέλυσε η μυρωδιά από τον σκουπιδότοπο. Συνεχίσαμε όμως.

Γεμίσαμε συνολικά δεκαπέντε σακούλες κι άλλες δέκα που βρήκαμε πάνω στα αγκάθια, τις φορτώσαμε στο αγροτικό του Τομπουλίδη Κοσμά που είχε έρθει με το γιο και την κόρη του για τη δράση και οι βρομιές μεταφέρθηκαν στα ΧΥΤΑ της πόλης.

Οι μαθητές χάρηκαν γιατί έκαναν κάτι σπουδαίο, οι γονείς των μαθητών που τα είδαν να προσφέρουν κοινωνική εργασία και βέβαια οι εκπαιδευτικοί που τα συνόδεψαν και συμμετείχαν στη δράση.

Από τη θεωρία , στην πράξη, να το μέγα στοίχημα του ανθρώπου όπως έγραψε κι ο Νίκος Καζαντζάκης.

Αυτά από τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς του σχολείου μας.

Τα άλλα για αυτούς που έχουν την τύχη της αυτοδιοίκησης της περιοχής, γιατί έτσι όπως ξαφνιάστηκαν αρνητικά οι μαθητές με αυτό που αντίκρισαν,  το ίδιο και χειρότερα θα πάθουν οι μεγάλοι βλέποντας ένας ολόκληρο δρόμο βομβαρδισμένο από σακούλες και χαρτόνια να τους χαιρετούν καθώς ανηφορίζουν για το Ασβεσταριό.

Πρωταπριλιά έγιναν όλα αυτά και δεν είναι καθόλου ψέμα.

 

 

 

 

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *