Η τελευταία ημέρα του 2024 ήταν διαφορετική. Τα παιδιά ζήτησαν πιτζάμα πάρτι στο νηπιαγωγείο!!! Πως να μην ξεκινήσει λοιπόν το πρωινό μας χωρίς ενθουσιασμό και γέλια! Τα παιδιά ήρθαν με τις αγαπημένες τους πιτζάμες και ήταν πανέτοιμα για μια διασκεδαστική εμπειρία με  ποπ κορν, ταινία και γλυκές δημιουργίες. Η ημέρα μας ξεκίνησε με τη δημιουργία γλυκών. Ανακάτεψαν τη σοκολάτα για να λιώσει και διακόσμησαν τα πουράκια τους με χρωματιστή τρούφα. Έφτιαξαν ζεστή σοκολάτα  για να συνοδεύσουν το δεκατιανό τους. Ακολούθησε η προβολή της παιδικής ταινίας “Κλάους: Το Μυστικό των Χριστουγέννων”. Χαρούμενα πρόσωπα και γέλια γεμίζουν την αίθουσα, ενώ το ποπ κορν γίνεται ο ιδανικός συνοδός για μια τέλεια κινηματογραφική εμπειρία. Ευχαριστούμε όλους τους γονείς για την συνεργασία και την υποστήριξη.  Η συμμετοχή τους ήταν καταλυτική για να γίνει η ημέρα μας αξέχαστη.

Με αφορμή το παραμύθι του Τριβιζά «το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι» συζητήσαμε τι ήταν αυτό που βοήθησε το ποντικάκι να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Μετά από καταιγισμό ιδεών, καταγράψαμε τις απόψεις και τις σκέψεις των παιδιών και φτιάξαμε την αφίσα των αρετών που χρειάζεται να έχει κανείς για να πραγματοποιήσει τα όνειρά του.

Τι πιο όμορφο από ένα χειροποίητο γούρι για να καλωσορίσουμε τη νέα χρονιά; Το ρόδι, σύμβολο καλής τύχης, αφθονίας και ευημερίας, γίνεται η έμπνευσή μας! Με τα χεράκια μας, πλάθουμε το ρόδι από πηλό, του δίνουμε σχήμα. Μόλις στεγνώσει, το βάφουμε σε ζεστές κόκκινες αποχρώσεις και το στολίζουμε με χρυσές λεπτομέρειες, κορδέλες και χάντρες. Τέλος, γράφουμε ευχές για καλοτυχία και χαμόγελα για τη νέα χρονιά!

Ένα γούρι, φτιαγμένο με αγάπη!!!

Ο Ρόλαντ ανυπομονεί για το χριστουγεννιάτικο δώρο του, αλλά όταν ανοίγει το πακέτο του, απογοητεύεται… Είναι το πιο μικρό δώρο που έχει δει ποτέ! Όμως, όσο περισσότερο κοιτάζει, τόσο συνειδητοποιεί πως η αξία ενός δώρου μετριέται με την αγάπη και τη σημασία που έχει για εμάς. Και πως, πολλές φορές, το καλύτερο δώρο είναι αυτό που ήδη έχουμε! Τι λέτε να ζωγράφισαν τα παιδιά;

Σίγουρα οι μικροί μας καλλιτέχνες άφησαν τη φαντασία τους ελεύθερη και αποτύπωσαν μέσα από τις ζωγραφιές τους τη δική τους εκδοχή για το “Μικρότερο Χριστουγεννιάτικο Δώρο”! Γιατί, τελικά, το πιο πολύτιμο δώρο δεν βρίσκεται πάντα κάτω από το δέντρο… αλλά στις στιγμές που μοιραζόμαστε, στην αγάπη που νιώθουμε και στη χαρά που δίνουμε!

«Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη,

δωσ’ της κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν’ αρχινίσει»

Αγαπητοί γονείς και φίλοι,

Τα παιδιά του νηπιαγωγείου μας σας προσκαλούν στη χριστουγεννιάτικη θεατρική μας παράσταση “Η Αγέλαστη Πολιτεία και οι Καλικάντζαροι”, βασισμένη στο αγαπημένο παραμύθι των Πάνου & Χάρη Κατσιμίχα. Στη ζωή μας, πολλές φορές ξεχνάμε να χαμογελάσουμε, να απολαύσουμε τις μικρές στιγμές, και να γιορτάσουμε με τους αγαπημένους μας. Όμως, όπως δείχνουν οι καλικάντζαροι, η αληθινή μαγεία έρχεται όταν αφήνουμε πίσω μας την αυστηρότητα και την απομόνωση και ανοίγουμε την καρδιά μας στην πραγματική χαρά. Σας περιμένουμε λοιπόν με ανυπομονησία να ταξιδέψουμε μαζί στον μαγικό κόσμο του παραμυθιού, γεμάτο χαμόγελα, σκανδαλιές και χριστουγεννιάτικη μαγεία! Ελάτε να μοιραστούμε τη χαρά, τη ζεστασιά και το μήνυμα των Χριστουγέννων μέσα από το μικρό θεατρικό μας, που είναι όμως γεμάτο μουσική και αγάπη!

Το γνωστό μας ξωτικό, ο Κουραμπιές, ήρθε ξανά με το βιβλίο του και αυτή τη φορά μας έφερε και έναν ακόμη φίλο του! Τον Μελομακάρονο!!! Δύο ξωτικά τώρα, διπλή η χαρά μας και διπλή η διασκέδαση! Κάθε μέρα τα παιδιά ενθουσιάζονται να ανακαλύπτουν που θα βρίσκονται τα ξωτικά, αφού κάθε πρωί τα περιμένει μια καινούρια έκπληξη. Όχι μόνο μας παρακολουθούν αλλά και με την παρουσία τους γεμίζουν το σχολείο μας με μαγεία και χριστουγεννιάτικη διάθεση!

Πάμε λοιπόν να μετρήσουμε αντίστροφα ως τα Χριστούγεννα μαζί με τους αγαπημένους μας φίλους, τον Κουραμπιέ και τον Μελομακάρονο. Κάθε ημέρα φέρνει και μια καινούρια ιδέα για παιχνίδι και χαμόγελο, και η χαρά των παιδιών είναι ατελείωτη. Τα ξωτικά μας κάνουν κάθε μέρα ακόμα πιο συναρπαστική και γεμάτη εκπλήξεις, και η μαγεία των Χριστουγέννων γίνεται πραγματικότητα μέσα από τις μικρές, καθημερινές περιπέτειες!

Με τα ξωτικά κοντά μας, η αντίστροφη μέτρηση ως τα Χριστούγεννα είναι γεμάτη γέλια, δημιουργία και πολλές όμορφες στιγμές!

Πως μπορεί ένα παιδί να κατανοήσει τη δημοκρατία;

Με ποια προβλήματα θα βρεθεί αντιμέτωπο;

Και πως ένα παραμύθι θα διαχειριστεί τα μεγάλα και σημαντικά μηνύματα του πολιτεύματος μας;

Το παραμύθι “Τα βραχιόλια των πουλιών” της Ειρήνης Καμαράτου-Γιάλλούση είναι ένας εκπληκτικός τρόπος για να εισάγει ένα παιδί στην έννοια της δημοκρατίας με έναν απλό, αλλά ταυτόχρονα βαθύ τρόπο.

«Έτσι τα πουλιά έφτιαξαν το πρώτο τους νόμο και ήταν όλα υποχρεωμένα να τον τηρούν. Με τον ίδιο τρόπο έφτιαξαν και πολλούς άλλους νόμους, που τους τηρούσαν με μεγάλης τους χαρά, γιατί εκείνα τους ψήφισαν και γιατί έβλεπαν πως όλα τώρα λειτουργούσαν μια χαρά. Τώρα αισθάνονταν πιο ελεύθερα από τότε που το κάθε ένα έκανε ότι του κατέβαινε. Ναι τώρα ένιωθαν πραγματικά ελεύθερα και ευτυχισμένα». (απόσπασμα από την περιγραφή του βιβλίου)

Η δημοκρατία, όπως περιγράφεται στο παραμύθι, είναι η διαδικασία με την οποία τα μέλη μιας κοινότητας συναινέσουν και συνεργάζονται για το καλό όλων.

Μέσα από το παραμύθι εμπνευστήκαμε να συζητήσουμε για τη δημοκρατία και τους κανόνες που μας βοηθούν να ζούμε καλύτερα μαζί. Τα παιδιά έθεσαν ερωτήματα και μοιράστηκαν τις σκέψεις τους για το πώς οι κανόνες κάνουν τη ζωή πιο δίκαιη και ευχάριστη. Ήταν μια υπέροχη ευκαιρία να μιλήσουμε για τη σημασία του να συνεργαζόμαστε και να προσέχουμε ο ένας τον άλλον! Μετά τη συζήτηση, δραματοποιήσαμε την ιστορία, κάνοντάς τη πιο ζωντανή και διασκεδαστική! Τα παιδιά έγιναν πουλάκια και ανέλαβαν ρόλους για να δείξουν πώς τα πουλιά αποφασίζουν να δημιουργήσουν τους πρώτους τους κανόνες. Οι μικροί μας ηθοποιοί έζησαν την ιστορία, δείχνοντας με τον δικό τους τρόπο την αξία της συνεργασίας και της ευθύνης. Και φυσικά, δεν σταματήσαμε εκεί! Δημιουργήσαμε τη δική μας αφίσα με μηνύματα για να θυμόμαστε πάντα όλα αυτά που έχουν σημασία και που μας ενώνουν. Ζωγραφίσαμε, σχεδιάσαμε και κόψαμε, συνθέσαμε, γράψαμε μηνύματα “στον τοίχο” και τραγουδήσαμε!!!Οι δημιουργίες μας στολίζουν την είσοδο του σχολείου και γίνονται μια μικρή, καθημερινή υπενθύμιση για τη δύναμη της δημοκρατίας και της συνεργασίας σε κάθε μας βήμα!

Πέτα περιστέρι της ειρήνης, πέτα μακριά, το μήνυμά μας δώσε σε όλο τον κόσμο και σε όλα τα παιδιά.

Δεν υπάρχει σημαία αρκετά μεγάλη για καλύψει τη ντροπή

να σκοτώνεις αθώους ανθρώπους.
Howard Zinn

Αμερικανός ιστορικός (1922-2010)

Πώς να προσεγγίσεις έναν παγκόσμιο πόλεμο;

Πώς να μιλήσεις για τα γεγονότα και τις συνέπειες του πολέμου;

Μα φυσικά μέσα από το πολυβραβευμένο και τόσο ξεχωριστό βιβλίο, με τίτλο: “Ο Πόλεμος”, του Ζουζέ Ζόρζε Λετρία (εικ.: Αντρέ Λετρία).

Με την ιδιαίτερη, συχνά σουρεαλιστική εικονογράφηση και τον λιτό λόγο του, μας αποκαλύπτει τις πολυάριθμες πλευρές του πολέμου.

Δεν έχει χέρια ούτε πόδια ούτε φτερά. Δεν έχει πατέρα ούτε μάνα, δεν έχει σπίτι ούτε στοργή. Είναι θλιμμένος πολύ, και άσχημος και γέρος. Και κάθε τόσο χάνει τα μυαλά του… Δεν ξέρει να λέει ιστορίες και δεν αποστήθισε ποτέ του, κανένα ποίημα. Μπορεί όμως να δημιουργήσει κρατήρες τεράστιους, μεγαλύτερους από εκείνους στην επιφάνεια της Σελήνης.

Σε έναν κόσμο γεμάτο παγίδες, o Ζουζέ Ζόρζε Λετρία μας υπενθυμίζει με αυτό το ποίημα πως ο πόλεμος έρχεται πάντα αθόρυβος και καμουφλαρισμένος. (https://pouabooks.gr/biblia/paidika/o-polemos/)

Εκφράσαμε τις σκέψεις μας και τις αποτυπώσαμε με αντίστοιχα χρώματα. Ποιες είναι οι σκέψεις του πολέμου και τι σκέφτεται η ειρήνη;

Φτιάξαμε τα περιστέρια της ΕΙΡΗΝΗΣ και γράψαμε λέξεις σχετικές με την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940.

Δημιουργήσαμε ένα ουράνιο τόξο. Το ουράνιο τόξο είναι ένα σύμβολο γεμάτο θετικά και ελπιδοφόρα μηνύματα σε πολλούς πολιτισμούς και παραδόσεις. Πρωτίστως, εμφανίζεται στον ουρανό μετά από μια βροχή συμβολίζοντας τη μετάβαση από τη θλίψη και τις δυσκολίες στη χαρά και την ελπίδα. Για πολλούς ανθρώπους, το ουράνιο τόξο είναι σημάδι ελπίδας και αναγέννησης, κάτι που ακολουθεί μετά από δύσκολες στιγμές, υποδηλώνοντας ότι πάντα έρχεται κάτι όμορφο μετά τη «μπόρα». Κολλήσαμε τις φωτογραφίες μας. Την ημέρα της γιορτής ζητήσαμε από τους γονείς να γράψουν στη μητρική τους γλώσσα τη λέξη Ε Ι Ρ Η Ν Η. Μια ομαδική δουλειά μεγάλων και μικρών για να στείλουμε το μήνυμά μας για την πολυπόθητη ειρήνη.

Με μια φωτογραφία της Βούλας Παπαϊωάννου και άλλων μαθαίνω για τον πόλεμο του 1940. Τα παιδιά επεξεργάζονται τις φωτογραφίες, εκφράζουν τις σκέψεις τους και τα συναισθήματά τους με δημιουργικό τρόπο και δίνουν ζωή στους ήρωες της φωτογραφίας εκφράζοντας τις σκέψεις, τις επιθυμίες και τα συναισθήματά τους.

Με το γράμμα μου το αρχικό,
Πράγματα ξεκινούν ένα σωρό!

Μια υπέροχη ιδέα

των συναδέλφων στο 26ο Νηπιαγωγείο Βόλου που ήρθε και στο δικό μας σχολείο!