3 Μαρτίου 2021! …ώρα 12.15
Ξαφνικά ακούγεται το κουδούνι του σχολείου και μια δυνατή φωνή…σεισμός, σεισμός παιδιά “σκύβω, καλύπτομαι, κρατιέμαι”… το σύνθημά μας όταν γίνεται σεισμός.
Τα παιδιά που ήταν μέσα στο σχολείο λειτούργησαν πολύ γρήγορα… Χώθηκαν κάτω από τα τραπέζια και γραπώθηκαν από τα πόδια τους….ώσπου το ηλεκτρικό κουδούνι σημαίνει το τέλος του σεισμού και σιγά-σιγά, υπό την καθοδήγηση των κυριών τους κατευθύνονται προς την δική τους έξοδο με τα χεράκια στο κεφάλι τους… Τα τμήματα που βρίσκονταν σε ώρα διαλείμματος ήδη είχαν καταλάβει τον χώρο καταφυγής τους…
Οι γονείς άρχισαν να καταφθάνουν και πλησίαζαν την εξώπορτα την οποία φρουρούσε η Διευθύντρια ζητώντας την υπογραφή τους για να παραλάβουν το παιδί τους.
Μαθαίνουμε ότι ο σεισμός ήταν “6,3 ρίχτερ”….
Επικρατεί παντού μεγάλη αναστάτωση και ανησυχία αλλά οι μαθητές μας παραδόθηκαν με μεγάλη ψυχραιμία και πρώτα τα παιδιά που φοβήθηκαν…
Κι όσο διαρκούσε η παράδοση των παιδιών με ηρεμία, οι γονείς μας ευχαριστούσαν και μας συγχαίρονταν που δεν επιτρέψαμε τον πανικό να μας καταβάλλει και να δημιουργηθούν σκηνές πανικού. Κι εμείς τους ευχαριστήσαμε που εκτίμησαν το χειρισμό μας σε αυτό το πρωτόγνωρο φαινόμενο του σεισμού…
Αλλά πόσο διαφορετική αποδείχτηκε η άσκηση ετοιμότητας από το βίωμα του αληθινού σεισμού…
Την επόμενη εβδομάδα τα σχολεία μας παρέμειναν κλειστά μέχρι να ολοκληρωθεί ο έλεγχος για την καταλληλότητα των κτιρίων από τις τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου. 12 Μαρτίου οι μηχανικοί του Δήμου επισκέπτονται το σχολείο μας και δεν βρίσκουν σημάδια-ρωγμές που να μην επιτρέπουν την παρουσία μας μέσα στο νηπιαγωγείο.
Όμως η μετασεισμική ακολουθία συνεχίζεται και όπως διέγνωσαν οι ειδικοί επιστήμονες θα μας τρομάζουν για πολύ καιρό ακόμα.
Ας ευχηθούμε όμως να μην ξαναζήσουμε ποτέ περισσότερα ρίχτερ…..