”Η διαφορετικότητα και οι ιδιαιτερότητες του καθενός πλουτίζουν την σχολική
ζωή, αλλά συγχρόνως δημιουργούν και δυσκολίες, αφού τα παιδιά αδυνατούν
πολλές φορές να κατανοήσουν τις ανάγκες και τα συναισθήματα των άλλων
(Σακελλαρίου, 2002). Τα παιδιά χρειάζεται να αντιληφθούν ότι έχουν αξία και αξίζουν
τον σεβασμό των άλλων ώστε και αυτά να αποδώσουν αξία στους άλλους. Το
σχολείο, μπορεί να αναπτύξει στάσεις αποδοχής και σεβασμού στο διαφορετικό και
να ενισχύσει την ενσυναίσθηση της σχολικής κοινότητας, περιορίζοντας έτσι τη
περιθωριοποίηση παιδιών/ατόμων με διαφορετικές ικανότητες και να ενδυναμώσει
την κοινωνική συνοχή. Η ευαισθητοποίηση των παιδιών σε θέματα ανθρωπίνων
δικαιωμάτων εντάσσεται στους βασικούς στόχους και στις γενικές αρχές και
επιδιώξεις της ελληνικής εκπαίδευσης (ΦΕΚ 303Β/13-03-2003).”
Ξεκινήσαμε το εργαστήριό μας με πολλή διάθεση και μεράκι γιατί πιστέψαμε σε αυτό, στα παιδιά μας και στον τρόπο που τα παιδιά μπορούν με τη βοήθειά μας, να δουλέψουν πάνω σε αυτή τη θεματική και να επιτύχουν τους επιδιωκόμενους στόχους και εν γένει την συνειδητοποίηση της μοναδικότητάς τους και την ευαισθητοποίησή τους σε θέματα αναπηρίας.
Το αποτέλεσμα μας δικαίωσε!Τα παιδιά το χάρηκαν και το δούλεψαν με αγάπη.
Αφόρμησή μας ήταν το ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΛΙΒΑΔΙ της Φυλλιώς Νικολούδη σε ηλεκτονική μορφή e book https://www.storyjumper.com/book/read/103925846/606e0e3bc5e08?fbclid=IwAR2-dlw8wkyT2B_NuIhJJm0POWJ7cAxrXwL9raSbMH8fSKGCqi2A_9rVwA4_aem_ASDP3-j2uZZLYdf_6hkYRMDlN4HeuOjx4sPul43jQS8L5d9r-CFtzvKu90xybYD9ieXiOwY8WSp07Ypt892_QZhG#page/10
Το οποίο δραματοποιήσαμε χρησιμοποιώντας υπέροχες μουσικές
Συνεχίσαμε με το μοναδικό μας αποτύπωμα και τις ταυτότητές μας!Καθένας από εμάς είναι μοναδικός και διαφορετικός και αυτό είναι αποδεκτό!
Έχουμε, όμως, όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες ικανότητες;βλέπουμε όλοι και ακούμε το ίδιο καλά;μπορούμε να κινηθούμε με την ίδια δεξιότητα και ταχύτητα; και αν όχι, πώς διευκολυνόμαστε εμείς και οι άλλοι;
Απαντήσαμε σε όλα τα ερωτήματα ”μπαίνοντας στα παπούτσια του άλλου”!
Μάθαμε να γράφουμε το αρχικό μας γράμμα με τη γραφή Braille και αντιληφθήκαμε μέσω της αφής τη σημαντικότητα των κουκίδων πάνω σε διάφορα προϊόντα και δημόσιους χώρους. Περπατήασμε χωρίς να βλέπουμε και ζωγραφίσαμε με κλειστά τα μάτια…πιστέψτε μας , δεν ήταν καθόλου εύκολο! Θαυμάσαμε πολύ αυτούς που τα καταφέρνουν!
Παρακολουθήσαμε και μια ταινία μικρού μήκουςμε ένα σκύλο οδηγό!εσείς το ξέρατε ότι υπάρχει σχολή για σκύλους,οδηγούς τυφλών;
https://www.youtube.com/watch?v=07d2dXHYb94&list=PLmYjIm5PZy33O_ci8XWlPedLtL045_7yD&ab_channel=DogsInc
Μετά, τραγουδήσαμε στη νοηματική! στη γλώσσα των ανθρώπων με προβλήματα ακοής!μα , πόσο δύσκολα τα γράμματα! Μάθαμε τουλάχιστον το αρχικό μας!
Χέρια σαν αυτά
εθνικός ύμνος στη νοηματική
Τέλος, καταπιαστήκαμε με κινητικές αναπηριές! Μα πόσο θαυμαστός είναι ο τρόπος των ανθρώπων όταν προσπαθούν! εμείς σίγουρα πρέπει να τους διευκολύνουμε!!!και τους θαυμάσαμε κιόλας! τα καταφέρνουν χωρίς να γκρινιάζουν με το παραμικρό! Μπήκαμε λίγο στη θέση τους. Ζωγραφίσαμε πιάνοντας το μαρκαδόρο με το στόμα! και οι φίλοι μας Γ. και Α. έντυσαν την Α. σα να είναι μωρό…μμμμ….νομίζουμε ότι τα βρήκαν λίγο σκούρα!!!Είδαμε και τους φετεινούς παραολυμπιακούς αγώνες και δε μπορούσαμε παρά να χειροκροτήσουμε τους αθλητές για την τεράαααστια προσπάθεια που κάνουν! Διαβάσαμε και την ΄΄Αργυρώ που γελάει” και θα θέλαμε πολύ να την έχουμε στο σχολείο μας!Είχαμε βρει και που θα τη βάλουμε για να κινείται άνετα!
Την τελευταία μέρα συνομιλήσαμε με το Σύλλογο Παραπληγικών Πέλλας και την υπέροχη Πρόεδρό του, κα Ορφανίδου. Της συστήσαμε τον Καπακούλη της τάξης μας και υποσχεθήκαμε να βοηθήσουμε στο σκοπό τους!Να αγοράζουν αναπηρικά αμαξίδια στους ανθρώπους που τα χρειάζονται! γιατί 1000 κιλά καπάκια ,όταν δίνονται στην ανταποδοτική ανακύκλωση, ισούνται με ένα ναπηρικό αμαξίδιο! Ετσι κι εμείς θα δίνουμε καπάκια και θα εισπράττουμε μαθήματα ζωής!
ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΜΑΘΗΜΑ : Η ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΡΙΣΙΑ Ή ΠΡΟΣΒΟΛΗ
Η ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΡΙΣΙΑ
