Με αφορμή τη γιορτή της 28ης Οκτωβρίου, μιλήσαμε με τα παιδιά για έννοιες όπως το ‘καλό’ και το ‘κακό’, την αντίθεση και πάλη μεταξύ τους. Πάνω σε ένα χαρτί με έναν γκρίζο και άδειο κόσμο, με ανθρώπους λίγους και σιωπηλούς, τα ενθαρρύναμε να φτιάξουν τον δικό τους ζωντανό κόσμο. Να βάλουν χρώμα, σχήματα και ανθρώπους, να αλλάξουν και να δουν τη διαφορά που μπορούν να προκαλέσουν με τη φαντασία τους και μόνο, το βαρετό πριν/ το φανταστικό μετά. Με τον τρόπο αυτό ενισχύεται η αίσθηση ελέγχου και μετάβασης των μικρών μαθητών από τη μία ψυχική κατάσταση στην άλλη με οργάνωση.

 “Το Δέντρο των Συναισθημάτων”

Χωρισμένοι σε τρεις ομάδες, οι μαθητές μας κλήθηκαν να συνεργαστούν δημιουργώντας το δικό τους δέντρο των συναισθημάτων. Στις ρίζες έβαλαν κάτι που τους κάνει να νιώθουν ασφαλείς, στον κορμό κάτι που τους κάνει δυνατούς και -τέλος- στα φύλλα κάτι που τους κάνει να ονειρεύονται. Έφτιαξαν με τον τρόπο αυτό έναν δικό τους συλλογικό εαυτό με το δέντρο να λειτουργεί σαν σύμβολο του ψυχισμού τους στην ολότητά του, από τις πρώιμες σχέσεις τους (ρίζες) μέχρι τη δυνατότητα του Εγώ για σταθερότητα (κορμός) κι επιθυμία (κλαδιά). Προβάλλοντας προς τα έξω το μέσα τους δημιουργούν ένα σχήμα μέσα στο οποίο μπορούν να το βιώσουν με μεγαλύτερη ασφάλεια αλλά και με μεγαλύτερη ηρεμία να δεχτούν το διαφορετικό “δέντρο”, τη διαφορετική συναισθηματική εμπειρία των άλλων…