ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Είμαστε και πάλι μαζί;  Όπως μπορούμε όχι όσο και όπως θέλουμε! γιατί καμιά εξελιγμένη μηχανή και κανένα τεχνολογικό θαύμα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ανθρώπινη παρουσία. Τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει το παιχνίδι στην αυλή, το παρεάκι του διαλείμματος, τον φίλο που γίνεται αντίπαλος και μετά πάλι φίλος. Την μυρωδιά των λουλουδιών, το κελάιδισμα των πουλιών.  Τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει το ζωηρό αεράκι που παίζει με τα φύλλα των δέντρων και ανακατεύει τα μαλλιά στα παιδικά κεφαλάκια. Δεν υπάρχει υποκατάστατο τόσο δελεαστικό όσο οι νερόλακοι μετά τη βροχή που σε προκαλούν να τσαλαβουτήσεις ή το δέντρο που σε «φωνάζει» να σκαρφαλώσεις στον κορμό του κι ύστερα  με  γρατσουνισμένο γόνατο και με βουρκωμένα μάτια να αναζητάς παρηγοριά στης κυρίας την αγκαλιά! Εδώ είμαστε! Η αγκαλιά! Η άφατη επικοινωνία, η ασφάλεια, η στοργή, η παρηγοριά,η τρυφερότητα, η κατανόηση,η…,η…,η…,η αγάπη!  Η αγκαλιά μας είναι πάντα ανοιχτή και σας περιμένει!

Μέχρι τότε όμως ας προσπαθήσουμε να ακούσουμε τα μηνύματα της άνοιξης όπως  την απέδωσε με την μουσική του ο σπουδαίος μουσουργός Αντόνιο Βιβάλντι. Ας αφεθούμε στην μουσική κι ας φτερουγίσουμε απαλά όπως οι πεταλούδες ή ζωηρά όπως τα πουλιά. Ας γίνουμε τα σύννεφα που παίζουν κυνηγητό με τον άνεμο και κρυφτό με τον ήλιο. Ας χορέψουμε με τις σταγόνες της βροχής κι ας κυληστούμε σαν το ποταμάκι που κατεβαίνει τραγουδώντας την πλαγιά. Ας νιώσουμε το αεράκι όπως τα λουλούδια που χορεύουν με κάθε του άγγιγμα. Ας αφεθούμε στις νότες να μας οδηγήσουν στον χορό της άνοιξης μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε…