Γλωσσικά μνημεία Ελληνικής ταυτότητας της Αμαλίας Κ. Ηλιάδη, φιλολόγου-ιστορικού, Δ/ντριας 5ου ΓΕΛ Τρικάλων



Λήψη αρχείου

«Εκπαιδευτικοί και γονείς σε διάλογο με αφορμή βιωματικές καταγραφές για την πρόληψη της βίας στο σχολικό περιβάλλον» Αμαλίας Κ. Ηλιάδη, φιλολόγου-ιστορικού, Δ/ντριας 5ου ΓΕΛ Τρικάλων.

«Εκπαιδευτικοί και γονείς σε διάλογο με αφορμή βιωματικές καταγραφές για την πρόληψη της βίας στο σχολικό περιβάλλον»
Αμαλίας Κ. Ηλιάδη, φιλολόγου-ιστορικού, Δ/ντριας 5ου ΓΕΛ Τρικάλων.
P1110689
Η φλόγα ενός γόνιμου διαλόγου ο οποίος προσφέρει αφορμές για σκέψη και δημιουργικές αναρωτήσεις, όπως:
Το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας του σχολείου και ο ρόλος της οικογένειας πώς λειτουργούν όσον αφορά τους τρόπους πρόληψης/ αντιμετώπισης της προβληματικής συμπεριφοράς και της βίας στο σχολικό περιβάλλον;
Βάλλουν εναντίον του σχολικού κλίματος;
Συμβάλλουν στην επίλυση συγκρουσιακών καταστάσεων;
Διαβάλλουν τα άτομα που εμπλέκονται στην εκπ/κή διαδικασία;
Αναβάλουν την ανάληψη πρωτοβουλιών και συλλογικής δράσης;
Καταβάλουν τις δυνάμεις του εκπ/κού;
Μεταβάλουν ή και αλλοιώνουν το θετικό σχολικό κλίμα;
… μνημονεύεται σε εισηγήσεις βιωματικών εμπειριών και επικεντρώνεται εν συνόψει στα ακόλουθα σημεία:
«Ο εκφοβισμός (bullying) είναι μια επαναλαμβανόμενη επιθετικότητα, λεκτική, ψυχολογική ή σωματική που γίνεται από ένα άτομο ή ομάδα ατόμων εναντίον άλλων.»
Η επίθεση γίνεται συστηματικά και επαναλαμβανόμενα και εμφανίζεται κυρίως στο σχολείο με σοβαρές επιπτώσεις για την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και τη διαδικασία της μάθησης.Μπορεί να πάρει διάφορες μορφές άμεσες ή έμμεσες όπως: ο λεκτικός, ο κοινωνικός, ο ηλεκτρονικός εκφοβισμός.
Ο θύτης επιδιώκει να επιδείξει κυριαρχία συνήθως σε συμμαθητές του που αισθάνονται ανασφαλείς, είναι ευαίσθητοι,αισθάνονται μοναξιά και έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Τα αίτια βρίσκονται στο οικογενειακό περιβάλλον, στο σχολείο ή στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον.
Τα αποτελέσματα του εκφοβισμού είναι: πονοκέφαλοι, άγχος, μειωμένη απόδοση αυτοσυγκέντρωσης, χαμηλή απόδοση στο σχολείο, έλλειψη αυτοπεποίθησης, κατάθλιψη, απομόνωση, δημιουργία νευρικών «τικ», τραυλισμός, βραδυγλωσσία, αλκοολισμός, χρήση ναρκωτικών ή υποκατάστατων, ενοχές.
Τα θύματα καθώς και οι θύτες μπορούν να βοηθηθούν από: α)τους γονείς τους, γιατί όταν αυτοί υιοθετούν σωστές συμπεριφορές στην καθημερινότητά τους, μπορούν να γίνουν οι καλύτεροι δάσκαλοι του παιδιού(να το διδάξουν σεβασμό, ανεκτικότητα, αποδοχή στη διαφορετικότητα, υπευθυνότητα…).
β) από τους εκπαιδευτικούς που πρέπει να επαγρυπνούν, να παρατηρούν διακριτικά και να επιλαμβάνονται των θεμάτων βίας που ανακύπτουν στο χώρο του σχολείου.
Κανένας δεν ωφελείται από τη βία.
Το θύμα που δέχεται την επίθεση κινδυνεύει από ψυχολογική ένταση.
Ο θύτης καταλήγει στην εγκληματικότητα(σχεδόν το 60% αυτών των παιδιών έχουν καταδικαστεί τουλάχιστον μια φορά μέχρι τα 24 χρόνια τους).
Ο μαθητής που είδε το περιστατικό του εκφοβισμού σιωπά και υποφέρει από αγωνία και άγχος.
Η επικράτηση της ενδοσχολικής βίας απαιτεί αύξηση της ευθύνης όλων των εμπλεκόμενων φορέων στη σχολική κοινότητα και στην κοινωνία. Αφορά επιλογές καριέρας, προσωπική και κοινωνική ανέλιξη και μπορεί να απειλήσει την ασφάλεια των μαθητών.
Γονείς – εκπαιδευτικοί – πολιτεία πρέπει να λαμβάνουν αποφάσεις για εφαρμογή ενιαίας πολιτικής αντιμετώπισης του φαινομένου και τήρηση κοινής στρατηγικής παρεμπόδισης παρόμοιων καταστάσεων. Όταν το περιβάλλον σ’ένα σχολείο είναι θετικό,
Οι εκπαιδευτικοί μαθαίνουν να ακούν,
Οι μαθητές να συνεργάζονται για τις αλλαγές που θα αποβούν προς όφελός τους,
Και οι γονείς καθώς και η πολιτεία μαθαίνουν να προσφέρουν την υποστήριξή τους».
Ως αποτέλεσμα προτείνονται δράσεις για την ευαισθητοποίηση της σχολικής κοινότητας όπως: Διοργάνωση εβδομάδας ενημέρωσης κατά της θυματοποίησης , παρουσίαση έκθεσης ζωγραφικής ή ποίησης, παρουσίαση θεατρικού με ευθύνη και επιλογή των μαθητών, διοργάνωση εκδήλωσης με πρόσκληση σε γονείς και κοινωνικούς φορείς από τους οποίους ζητούμε συμμετοχή στο πρόγραμμα .
Όλοι μαζί οι συμμετέχοντες σε βιωματικό εργαστήρι, αναλαμβάνουν την υποχρέωση για την εφαρμογή ενιαίας αντιμετώπισης του προβλήματος και τήρηση κοινής στρατηγικής, παρεμπόδισης παρόμοιων φαινομένων. Γιατί όταν το περιβάλλον σ’ένα σχολείο είναι θετικό:
Οι εκπαιδευτικοί μαθαίνουν να ακούν
Οι μαθητές να συνεργάζονται για τις αλλαγές που θα αποβούν προς όφελός τους
Και οι γονείς όσο και η ευρύτερη κοινωνία μαθαίνουν να προσφέρουν την υποστήριξή τους.
Μπορεί να είναι εικόνα 1 άτομο, στέκεται και εξωτερικοί χώροι

 

ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΕΙΔΗ ΒΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ: ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΕΙΔΗ ΒΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Παρουσίαση με τρόπο συνοπτικό των σχετικών φαινομένων ΑΜΑΛΙΑ Κ. ΗΛΙΑΔΗ, φιλόλογος-ιστορικός Αναπληρωματικό μέλος της ομάδας πρόληψης & αντιμετώπισης φαινομένων.
Η Fondation Pour L’Enfance προωθεί μια καμπάνια ευαισθητοποίησης υπέρ της προστασίας των παιδιών από κάθε μορφή σωματικής ή ψυχολογικής βίας προβάλλοντας τη σοβαρότητα του προβλήματος με ένα πολύ απλό αλλά δυνατό μήνυμα: «Ένα μικρό χαστούκι για σας… ένα μεγάλο χαστούκι για εκείνο»

 

 

ΘΑΝΟΣ ΒΛΕΚΑΣ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΛΛΙΓΑ, Αμαλίας Ηλιάδη, φιλολόγου-ιστορικού, Δ/ντριας 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

https://blogs.sch.gr/5lyktrik/files/2022/12/ΘΑΝΟΣ-ΒΛΕΚΑΣ-ΠΑΥΛΟΥ-ΚΑΛΛΙΓΑ-ΑΜΑΛΙΑ-ΗΛΙΑΔΗ.pdfΘΑΝΟΣ ΒΛΕΚΑΣ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΛΛΙΓΑ ΑΜΑΛΙΑ ΗΛΙΑΔΗ

Βιβλιοθήκη εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ Δημοσιεύσεις Αμαλίας Κ. Ηλιάδη, φιλολόγου-ιστορικού, Δ/ντριας 5ου ΓΕΛ Τρικάλων



Λήψη αρχείου

“Σκέψεις για την επερχόμενη επέτειο του Πολυτεχνείου” της Αμαλίας Κ. Ηλιάδη, φιλολόγου-ιστορικού, Δ/ντριας 5ου ΓΕΛ Τρικάλων.

“Σκέψεις για την επερχόμενη επέτειο του Πολυτεχνείου” της Αμαλίας Κ. Ηλιάδη, φιλολόγου-ιστορικού, Δ/ντριας 5ου ΓΕΛ Τρικάλων.
Το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο
Ιδρύθη επί Όθωνος το 1836.
Και ποιος να το’λεγε
πως το Νοέμβρη του ’73
μέσ’ στο σκοτάδι της τυραννίας
θα γινόταν φλόγα….
P1110470
Σ’ έναν ενωτικό εορτασμό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου με τη σημερινή εκδήλωση τιμής και μνήμης θέλουμε να συμβάλλουμε. Η επικαιρότητά του είναι το ίδιο το περιεχόμενό του, τα συνθήματά του. Γιατί το Πολυτεχνείο ταυτίστηκε με τον αγώνα της νεολαίας για ελευθερία, εθνική ανεξαρτησία, για μια καλύτερη ζωή. Υπήρχε ηρωισμός, αυτοθυσία που μόνο τέτοια ιδανικά μπορούν να εμπνεύσουν, υπήρχε η ακλόνητη αδιαλλαξία απέναντι στον αντίπαλο, υπήρχαν όλα όσα συνθέτουν την εξέγερση. Να, που χωράνε σήμερα όλα αυτά: είναι ζωντανά, επίκαιρα γιατί είναι απαραίτητα σε κάθε νέο που θέλει ν’ αντισταθεί στην υποχώρηση, την αδιαφορία, την άκριτη συναίνεση, το συμβιβασμό. Είναι η βάση όπου στηρίζονται οι αγώνες και οι διεκδικήσεις της νέας γενιάς. Είναι οι εκατοντάδες καθημερινοί «ηρωισμοί» που υφαίνουν ήρεμα και μεθοδικά τις σημαίες που θα ξεδιπλωθούν στα εκάστοτε «Πολυτεχνεία».
Το Πολυτεχνείο ανήκει σ’ όλους τους Έλληνες. Οποιαδήποτε προσπάθεια εκμεταλλεύσεως, οικειοποιήσεως, ιδιοποίησηςς ή χρησιμοποίησής του για άλλους σκοπούς (πολιτικούς, κομματικούς, ταξικούς κ.λ.π.) είναι απαράδεκτη. Ήταν αγώνας καθολικός, υπέρ της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας.
Οι μνήμες είναι σχετικά νωπές. Οι εκτιμήσεις πολλές. Πέραν της απόδοσης της οφειλόμενης τιμής στους δημιουργούς του έπους, μια γιορταστική εκδήλωση πρέπει να συμβάλλει στην παγίωση της ενότητας και της συμφιλίωσης του λαού μας και όχι στη δημιουργία τάσεων διχασμού. Αν θέλουμε η 17η Νοεμβρίου να διατηρήσει το πραγματικό της περιεχόμενο για τις επόμενες γενιές, πρέπει ν’ απαλλαγεί απ’ τους πομπώδεις πανηγυρικούς και να μεταβληθεί σε μέρα διδαχής, θύμησης και περισυλλογής, πράγμα που αποτελεί ένα δύσκολο στόχο, για την αποφυγή υπερβολών, ώστε το πνεύμα και η ατμόσφαιρα μιας τέτοιας γιορτής να βρίσκεται σ’ ένα υψηλό επίπεδο, σε κλίμα ανωτερότητας και ανθρωπισμού, σ’ ένα πλαίσιο στο οποίο να συναντιούνται οι κοινοί πόθοι του λαού μας για Ελευθερία και Δημοκρατία. Υπερβολές και παρεκκλίσεις δε δικαιολογούνται. Δεν θέλουμε να καλλιεργηθεί στις ψυχές των ανθρώπων το μίσος, ο φανατισμός, η μισαλλοδοξία, η τάση εκδίκησης. Ο βασικός στόχος μιας τέτοιας γιορτής είναι να μεταβληθεί σε μάθημα πολιτικής αγωγής υψηλής ποιότητας.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτελεί κορυφαία στιγμή της αντίστασης του ελληνικού λαού εναντίον της απεχθούς τυραννίας και η επέτειός της έχει καθιερωθεί στην κοινή συνείδηση να τιμάται κάθε χρόνο ως σημείο αναφοράς του όλου αντιδικτατορικού αγώνα. Είναι μια εξέγερση που, πέρα από τη δραματικότητά της αυτή καθεαυτή, αποτελεί σταθμό αποφασιστικό για την απομάκρυνση της οδυνηρής επτάχρονης δικτατορίας.
Ο ελληνικός λαός στο σύνολό του από την πρώτη στιγμή βρέθηκε αντίθετος προς τη σπείρα των σφετεριστών της εξουσίας, αντίθεση της οποίας συναίσθηση είχαν οι δικτάτορες, γι’ αυτό και η εγκατάσταση και συντήρηση στρατοπέδων εκτοπίσεως, οι συλλήψεις, οι διώξεις, η στέρηση της ελληνικής ιθαγένειας στους πρωτοπόρους της αντίστασης.
Ο αδούλωτος ελληνικός λαός δεν υπέκυπτε. Αντιτάχθηκε όχι μόνο με την παγερή του στάση και την παθητική αντίσταση αλλά και με τη συγκρότηση αντιστασιακών και αντιδικτατορικών οργανώσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Από την εγκαθίδρυση της δικτατορίας ως την πτώση της η αντίσταση εναντίον της πήρε πολλές μορφές. Η απόπειρα του Αλ. Παναγούλη, η αντιστασιακή δράση ομάδων ή ατόμων για την οποία πολλοί καταδικάστηκαν, το κίνημα του Ναυτικού, η κατάληψη του κτιρίου της Νομικής, η λαϊκή συμμετοχή στην κηδεία του Γ. Παπανδρέου είναι μερικές μορφές της πάλης εναντίον της δικτατορίας.
Οι φοιτητές σ’ όλη τη διάρκεια της επτάχρονης τυραννίας αποτέλεσαν την ψυχή του αγώνα για την κατάλυσή της. Και τελικά σαν αποκορύφωμα του αντιστασιακού αγώνα, κορυφαία στιγμή του, υψώθηκε σαν φωτεινό μετέωρο το γεγονός της ηρωικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου, διερμηνεύοντας τον Πανελλήνιο πόθο για Ελευθερία και Δημοκρατία. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ξεκίνησε από καθαρώς φοιτητικά αιτήματα και εξελίχτηκε απρόοπτα, δραματικά και απρόβλεπτα, κάτω ακριβώς από την επίδραση του Πανελλήνιου αυτού πόθου.
Η απόφαση των φοιτητών στις 14 Νοεμβρίου να κλειστούν στο Πολυτεχνείο κορυφώνει τον αγώνα τους, αναπτερώνει το ηθικό του λαού και σφυρηλατεί την ενότητά του. Η απόφασή τους ήταν αυθόρμητη και πάρθηκε από τη μεγάλη μάζα των φοιτητών, χωρίς ιδιαίτερες καθοδηγήσεις. Όπως είπε ο Κολοκοτρώνης για τον άλλο, το μεγάλο ξεσηκωμό: Σαν βροχή έπεσε σ’ όλους η επιθυμία της Ελευθερίας. Πολεμάει κανείς με ό,τι έχει. Και τα παιδιά του Πολυτεχνείου αποφάσισαν ν’ αγωνιστούν, καταπώς λέει ο ποιητής, «με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια παλάμη τόπο κάτω από τ’ ανοιχτό πουκάμισο, με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου. Όπου είχε κράτος και εξουσία η Άνοιξη». .Όμως, ο ποητής συνεχίζει: «Τέτοιες αποκοτιές ωστόσο μαθαίνοντας οι Άλλοι σφόδρα ταράχτηκαν. Και φορές τρεις με το μάτι αναμετρώντας το έχει τους, λάβανε την απόφαση να βγουν έξω σε δρόμους και πλατείες, με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια πήχη φωτιά κάτω απ’ τα σίδερα, με τις μαύρες κάνες και τα δόντια του ήλιου. Όπου μήτε κλώνος μήτε ανθός, δάκρυο ποτέ δεν έβγαλαν».
Οι φοιτητές περικυκλώνονται και απομονώνονται. Χειροκροτούν τους φαντάρους, τ’ αδέρφια τους και τους καλούν να ενωθούν μαζί τους. Ένας μηχανισμός καταπιέσεως του ελεύθερου φρονήματος ανάγκαζε -σε κακές ώρες του Έθνους- τα στρατευμένα παιδιά του λαού μας να εκτελέσουν σκληρές διαταγές και να χτυπήσουν τ’ αδέρφια τους. Οι φοιτητές ψάλλουν τον Εθνικό Ύμνο και προβάλλουν τα γυμνά τους στήθη στα πολυβόλα. Όπως είπε ο τότε πρύτανης του Πολυτεχνείου: «Αυτά τα παιδιά είχαν πάρει την απόφαση να πεθάνουν».
Αλλά και οι άλλοι είχαν πάρει τη δική τους απόφαση, καταπώς είπε ο Καζαντζάκης: «Σκοτώστε τους, ήθελαν να ’ναι λεύτεροι». Με τη βία οι δικτάτορες ζήτησαν να υποτάξουν το πνεύμα, το φιλελεύθερο πνεύμα της ελληνικής νεολαίας, το φιλελεύθερο πνεύμα του λαού μας. Το πνεύμα της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας.
Στις σφαίρες και στα δακρυγόνα
στάθηκε άτρωτο το τραγούδι σας.
«Πότε θα κάμει ξαστεριά»
τραγουδάμε μαζί σας
με μάτια πνιγμένα στα δάκρυα
με τις γροθιές μας σφιγμένες
είμαστε δίπλα σας,
κορίτσια και αγόρια, παιδιά μας,
μ’ ακάλυπτα στήθεια
με το ζεστό σας τραγούδι
με τη γυμνή σας καρδιά
κι αλλοίμονο με τ’ άλικο αίμα σας
γεμίσατε λευτεριά τον αέρα
φλογίσατε την οικουμένη…με την ελευθερία για την ελευθερία…
Για την Ελευθερία που δε δόθηκε ποτέ και από κανέναν ως δώρο στο λαό μας, αλλά την κατέκτησε με το αίμα του, με όλους τους δίκαιους αγώνες του.
Κάτω από τη δράση των ανώνυμων νέων με πρώιμη πολιτική προσωπικότητα, η εξέγερση του Πολυτεχνείου, αναπτυσσόμενη με πλουραλιστικές πρωτοβουλίες, απέκτησε μέσα σ’ ένα τριήμερο διαστάσεις που ξέφευγαν από τις οποιεσδήποτε κατεστημένες πολιτικές εκτιμήσεις, οι οποίες λογικά στηρίζονται στο συσχετισμό των δυνάμεων. Έτσι με την πολιτική της ανιδιοτέλεια, η νεολαία εκείνη, απαλλαγμένη από τις παραδοσιακές πολιτικές επιλογές φιλοδόξησε (ευγενικός παραλογισμός) να αφυπνίσει τη ληθαργούσα συνείδηση μιας καταναλωτικής κοινωνίας (σοφής μες στην «ποικίλη δράση των στοχαστικών προσαρμογών» της, όπως θα έλεγε ο Καβάφης), που την κρατούσαν σε περιορισμό τα τανκς…
Γιατί, σύμφωνα με αυθεντική μαρτυρία φοιτήτριας της Νομικής που βίωσε τα γεγονότα: «Οι πραγματικοί φοιτητές στο Πολυτεχνείο δεν ήταν εχθροί του νόμου, της τάξης και της κοινωνίας, όπως τους παρουσίασαν τότε οι καλοβολεμένοι επιβήτορες της εξουσίας. Ήταν αγνά παιδιά της Ελλάδας πλημμυρισμένα από εθνικά αισθήματα, που δε ζητούσαν τίποτε άλλο από το σεβασμό των ακαδημαϊκών δικαιωμάτων τους αλλά και γενικότερα της αξιοπρέπειάς τους ως ελεύθερων ανθρώπων. Ό,τι ακολούθησε ήταν πια θέμα υπερηφάνειας και λεβεντιάς, για τα οποία μόνο κλωνάρια δάφνης αξίζουν».

«Το γυμνό στην Τέχνη», εργασία της Αμαλίας Κ. Ηλιάδη, φιλολόγου-ιστορικού, Δ/ντριας 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

«Το γυμνό στην Τέχνη», εργασία της Αμαλίας Κ. Ηλιάδη, φιλολόγου-ιστορικού, Δ/ντριας 5ου ΓΕΛ Τρικάλων
https://www.matia.gr/library/ebook_13/index.html (Το γυμνό στην Τέχνη)
P7030028

Eργασία της Αμαλίας Κ. Ηλιάδη, φιλολόγου-ιστορικού, Δ/ντριας 5ου ΓΕΛ Τρικάλων, Εικονική περιήγηση σε γυναικείες μορφές στην Τέχνη, κατά την βυζαντινή εποχή: κοινωνική θέση της γυναίκας, ιδεώδες, εικαστικές αποτυπώσεις

 

Eργασία της Αμαλίας Κ. Ηλιάδη, φιλολόγου-ιστορικού, Δ/ντριας 5ου ΓΕΛ Τρικάλων, Εικονική περιήγηση σε γυναικείες μορφές στην Τέχνη, κατά την βυζαντινή εποχή: κοινωνική θέση της γυναίκας, ιδεώδες, εικαστικές αποτυπώσεις: https://en.calameo.com/books/00462539645f51df3b86d

P7030026

«Σκέψεις και εικόνες για την πραγματοποιούμενη ενεργειακή αναβάθμιση του 5ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων». Της Αμαλίας Κ. Ηλιάδη, φιλολόγου-ιστορικού, Δ/ντριας 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

«Σκέψεις και εικόνες για την πραγματοποιούμενη ενεργειακή αναβάθμιση του 5ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων».
Της Αμαλίας Κ. Ηλιάδη, φιλολόγου-ιστορικού, Δ/ντριας 5ου ΓΕΛ Τρικάλων
Η αξιοποίηση πόρων και ανθρώπινου δυναμικού με σχετικές “παραπομπές” στους συσχετισμούς Οικονομίας και Κοινωνίας και Οικονομίας και Παιδείας- Εκπαίδευσης στοιχειοθετούν ένα σχολείο-χώρο μάθησης, έρευνας και δημιουργίας στον οποίο οι υλικοτεχνικές υποδομές και οι κανόνες εσωτερικής λειτουργίας δεν θα οριοθετούν μηχανικά και ασυνείδητα προσωπικότητες και συμπεριφορές αλλά θα εμπνέουν, θα «τροφοδοτούν», θα «απογειώνουν».
Στην κατεύθυνση αυτή η πολιτεία στηρίζει και ενισχύει την σχολική κοινότητα του 5ου ΓΕΛ Τρικάλων με πράξεις: Ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας Κώστας Αγοραστός έδωσε την έγκριση για την δημοπράτηση του έργου «Ενεργειακή αναβάθμιση 5ου Λυκείου Τρικάλων», προϋπολογισμού 1.198.303 ευρώ, με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ Θεσσαλίας 2014-2020. Δικαιούχος και Φορέα υλοποίησης του έργου είναι ο Δήμος Τρικκαίων. P6230001
«Σε συνεργασία με το Δήμαρχο Τρικκαίων Δημήτρη Παπαστεργίου, τον Αντιπεριφερειάρχη Π.Ε. Τρικάλων Χρήστο Μιχαλάκη και την Ειδική Υπηρεσία Διαχείρισης του ΕΣΠΑ Θεσσαλίας 2014- 2020 αναβαθμίζουμε τις εγκαταστάσεις του 5ου Λυκείου Τρικάλων και αποδίδουμε στους μαθητές και στους καθηγητές τους ένα σύγχρονο χώρο μάθησης με πράσινο περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Οι υποδομές εκπαίδευσης είναι έργα με προστιθέμενη αξία που αφήνουν πίσω τους μέλλον» δηλώνει ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας Κώστας Αγοραστός. «Με ολοκληρωμένο σχέδιο και στρατηγική αναβαθμίζουμε δημόσια κτίρια στην Θεσσαλία, επενδύοντας πάνω από 60 εκατομμύρια ευρώ από το ΕΣΠΑ Θεσσαλίας 2014 -2020» προσθέτει ο Περιφερειάρχης.
Το μεγάλο και σπουδαίο αυτό έργο αφορά στην ενεργειακή αναβάθμιση του 5ου Λυκείου Τρικάλων. Πρόκειται για υφιστάμενο σχολικό κτίριο Ενεργειακής Κατηγορίας Η, το οποίο αναμένεται να αναβαθμιστεί σε Κατηγορία Β+ με βελτίωση των ενεργειακών χαρακτηριστικών του.
Η ενεργειακή αναβάθμιση κτιρίου περιλαμβάνει τις εξής παρεμβάσεις: Θερμομόνωση στέγης, θερμομόνωση κελύφους, αντικατάσταση κουφωμάτων, τοποθέτηση μόνιμου συστήματος σκίασης, εγκατάσταση συστήματος θέρμανσης με ΦΑ, σύστημα αερισμού, τοποθέτηση φωτιστικών LED.
Το κτήριο του 5ου Λυκείου Τρικάλων βρίσκεται επί της οδού Καλαμπάκας και Σταυροπούλου, 42100, Τρίκαλα στο οικοδομικό τετράγωνο Ο.Τ. Γ427 σε αστικό περιβάλλον.
P6230002
Οι παρεμβάσεις που έχουν ήδη αρχίσει από τον Μάρτιο του 2022 και προχωρούν με ταχείς και «εποικοδομητικούς» , κυριολεκτικά και μεταφορικά, ρυθμούς στο παρόν έργο, αφορούν στην αναβάθμιση των ενεργειακών χαρακτηριστικών του κτιριακού κελύφους (αδιαφανών και διαφανών δομικών στοιχείων) καθώς και των τεχνικών συστημάτων (θέρμανσης-κλιματισμού- αερισμού και φωτισμού) του κτιρίου .
Στόχος η ολοκληρωμένη ενεργειακή αναβάθμιση με παρεμβάσεις που μεμονωμένα πληρούν τις ελάχιστες τεχνικές προδιαγραφές του ΚΕΝΑΚ και συνολικά κατατάσσουν το κτίριο στην ενεργειακή κατηγορία Β+.
Οι παρεμβάσεις αναβαθμίζουν το κτίριο από λειτουργικής απόψεως και θα συντελέσουν
• Στην εξοικονόμηση ενέργειας κατά τη λειτουργία του κτηρίου.
• Στην εξασφάλιση συνθηκών άνεσης σε μαθητές και εκπαιδευτικό προσωπικό κατά τη χρήση .
• Στην αισθητική αναβάθμιση του κτιρίου
P6230003
Εισαγωγική παρατήρηση-γνωστοποίηση: Οι παρούσες αλλά, ευτυχώς πλέον, παλιές κτιριακές εγκαταστάσεις του σχολείου μας ολοκληρώθηκαν σε δύο διαδοχικές φάσεις. Οι παλαιότερες πτέρυγες χαρακτηρίζονταν από σωρεία κακοτεχνιών ενώ η νεότερη πτέρυγα του 2ου ορόφου λόγω της κακής κατασκευής είχε εμφανίσει σημαντικό πρόβλημα στην οροφή λόγω σοβαρής καθίζησης μέρους της στέγης. Επιπροσθέτως, το σχολείο διέθετε πεπαλαιωμένες πόρτες και παράθυρα με αποτέλεσμα η μόνωσή του να είναι ανεπαρκής έως ανύπαρκτη. Ο καυστήρας και τα σώματα καλοριφέρ λόγω παλαιότητας είχαν χαμηλή απόδοση. Για όλους αυτούς τους λόγους, στο σχολείο μας, ένα παλαιό διδακτήριο του 1972, τον Μάρτιο του 2022 άρχισαν οι εργασίες αναβάθμισης, επισκευής και συντήρησης του διδακτηρίου και του αυλείου χώρου του. Στο πλαίσιο της υπ’ αριθμ.5133/23-02-2018 (ΑΔΑ:609Ψ465ΧΘ7-ΑΓΡ) πρόσκλησης του προγράμματος ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ ΙΙ ο Δήμος Τρικκαίων σε συνέργεια με την σχολική μας κοινότητα βελτιώνει τις πεπαλαιωμένες σχολικές υποδομές μας και αναβαθμίζει την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών στον τομέα της εκπαίδευσης. Οι επιλέξιμες δαπάνες του προγράμματος, σύμφωνα με την σχετική μελέτη που εκπονήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ ΙΙ του Υπουργείου Εσωτερικών και την συνακόλουθη ένταξή τους στο ΕΣΠΑ 2014-2020 αφορούν ποικίλες οικοδομικές-τεχνικές εργασίες: κατά προτεραιότητα εργασίες που αφορούν στην εξασφάλιση και βελτίωση της πρόσβασης των μαθητών, όπως η κατασκευή εξωτερικών ραμπών ΑΜΕΑ εισόδου στο κτίριο αλλά και εσωτερικών ραμπών για την πρόσβαση σε αίθουσες εντός του κτιρίου, η προμήθεια και τοποθέτηση προστατευτικών κιγκλιδωμάτων(σταθερών και αποσπώμενων), διαγραμμίσεις διαβάσεων καθώς και η προμήθεια και τοποθέτηση κατάλληλης κατακόρυφης σήμανσης. Στο πλαίσιο των σχετικών με την προσβασιμότητα και την οδική ασφάλεια γύρω από το σχολικό συγκρότημα εργασιών, κατασκευάζονται σε επιτρεπόμενες θέσεις ανισόπεδες διαβάσεις με την απαιτούμενη κατά περίπτωση διαμόρφωση κρασπέδων και πεζοδρομίων και επιπλέον τοποθετούνται εγκάρσιες υπερυψωμένες λωρίδες (σαμαράκια) και ανακλαστήρες οδοστρώματος (μάτια γάτας) με σκοπό την επιβράδυνση των οχημάτων. Επίσης, εκτελούνται εργασίες επισκευής και συντήρησης των κτιριακών υποδομών του σχολείου μας όπως εσωτερικοί και εξωτερικοί χρωματισμοί, τμηματική αντικατάσταση φθαρμένων κουφωμάτων και υαλοπινάκων και εργασίες στεγάνωσης σε χώρους με προβλήματα υγρασίας. Αναφορικά με τον αύλειο χώρο μας, αποκαθίστανται οι φθορές του υφιστάμενου ασφαλτικού/τσιμεντοστρωμένου δαπέδου και επισκευάζονται κατεστραμμένα τμήματα της περίφραξης.
P6230004
Το όλο έργο έχει μόνο θετικές συνέπειες κι αποτελέσματα σε όλους τους τομείς λειτουργίας του σχολείου: αναμόρφωση-βελτίωση παλαιού διδακτηρίου και αναβάθμιση του σχολικού περιβάλλοντος, επιδίωξη του σχολείου του μέλλοντος σε όλα τα επίπεδα της συνεργασίας και συνέργειας πολιτείας-διοίκησης του σχολείου-σχολικής κοινότητας.
Αποτιμώντας την οργάνωση και τον συντονισμό της σχολικής μας ζωής σε σχέση με την έμπρακτη «διατύπωση» οράματος εκ μέρους του Δήμου Τρικκαίων και της Περιφέρειας Θεσσαλίας, εγκρίνοντας την δημοπράτηση του έργου “Ενεργειακή αναβάθμιση του 5ου Λυκείου Τρικάλων” (Ειδικής Υπηρεσίας Διαχείρισης του ΕΣΠΑ Θεσσαλίας 2014-2020), αναβαθμίζονται-ανανεώνονται-ανακαινίζονται οι εγκαταστάσεις του 5ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων και αποδίδεται στους μαθητές και στους καθηγητές τους ένας σύγχρονος χώρος μάθησης με πράσινο περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Οι υποδομές εκπαίδευσης είναι έργο με προστιθέμενη αξία και μια σπουδαία επένδυση για το μέλλον.
Εφέτος,(σχολικό έτος 2021-22), πραγματοποιήθηκε τεράστια πρόοδος-σπουδαίο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Με την συνέχιση των εργασιών της ενεργειακής αναβάθμισης, το σχολείο μας εισέρχεται πλέον για τα καλά στην υλοποίηση των προσδοκιών και των οραμάτων του μέλλοντός μας. Άλλωστε, ως πολυσύνθετο παιδαγωγικό οργανισμό, το σχολείο μας το επιθυμούμε εξοπλισμένο υλικά, συνεκτικό, δημοκρατικό. Και προσπαθώντας να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο ρεαλισμό και στην ευφάνταστη πνευματική μας προσδοκία, αναγνωρίζουμε πως η αξιοποίηση πόρων και ανθρώπινου δυναμικού αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο σε αυτό τον δρόμο, όπου το σχολείο του μέλλοντος θα εξελίσσεται αενάως ως τόπος ιδανικού χωροχρόνου, ως ένα παιδαγωγικό εργαστήρι υλικοπνευματικής διαμόρφωσης ελεύθερων ανθρώπων και ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων.
P6230005P6230006P6230007P6230008

Θεοδώρα, η προερχόμενη από τον υπόκοσμο αυτοκράτειρα του βυζαντινού θρόνου, κατά τη μαρτυρία του ιστορικού Προκοπίου. Επιμέλεια  Αμαλίας Κ. Ηλιάδη, φιλολόγου-ιστορικού, Δ/ντριας 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

Θεοδώρα, η προερχόμενη από τον υπόκοσμο αυτοκράτειρα του βυζαντινού θρόνου, κατά τη μαρτυρία του ιστορικού Προκοπίου.

P1110441

Επιμέλεια  Αμαλίας Κ. Ηλιάδη, φιλολόγου-ιστορικού, Δ/ντριας 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

Πηγή- Απόσπασμα-Μαρτυρία: Προκοπίου Ανέκδοτα ή Απόκρυφη Ιστορία Μετάφραση: Αλόη Σιδέρη Εκδόσεις: ΑΓΡΑ

P1110443

«…Αυτά ήταν λοιπόν, καθώς νομίζω, τα σχετικά με το χαρα­κτήρα του Ιουστινι­ανού, όσα τουλάχιστον εγώ μπο­ρώ να πω. Όσο για τη γυναίκα που παντρεύτηκε, θα εξηγήσω τώρα πώς γεννήθηκε και ανατράφηκε και πώς, αφού συνδέθηκε με τον άνθρωπο αυτόν, αφάνισε πέρα για πέρα τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Υπήρχε στο Βυζάντιο ένας κάποι­ος Ακάκιος, φύλακας των θηρίων στο τσίρκο, οπαδός των Πράσινων, ένας άνθρωπος απ’ αυτούς που ονομάζουν αρκουδιάρηδες. Αυτός ο άνθρωπος πέθανε από αρρώστια στα χρόνια που ήταν αυτοκράτο­ρας ο Αναστάσιος, κι άφησε τρεις κόρες, την Κομιτώ, τη Θεοδώρα και την Αναστασία, από τις οποίες η μεγαλύτερη δεν ήταν ακόμα εφτά χρόνων. Η γυναίκα του ξέπεσε και βρήκε άλλον άνδρα με την ελπίδα ότι θα ανελάμβανε τη φροντίδα του σπιτιού όπως επίσης και τη δουλειά στο τσίρκο. Αλλά ο πρώτος χορευτής των Πράσινων, Αστέριος το όνομα, πληρώθηκε από κάποι­ον άλλον για να τους διώξει από τη θέση αυτή και την έδωσε, χωρίς καμιά δυσκολία, στον άνθρωπο που του είχε δώσει τα χρήματα. Οι χορευτές, βλέπετε, μπορού­σαν να κανονίζουν όπως ήθελαν κάτι τέτοιες υποθέσεις. Η γυναίκα όμως, όταν βεβαιώθηκε πως όλος ο κόσμος είχε μαζευτεί στο τσίρκο, φόρεσε στεφάνια στο κεφάλι και στα χέρια των κοριτσιών της και τις έβαλε να καθήσουν ως ικέτισσες. Οι Πράσινοι βέβαια αρνήθηκαν κατη­γορηματικά να δεχθούν την ικεσία, οι Βένετοι όμως τους έδωσαν μια ανάλογη θέση, επειδή και ο δικός τους φροντιστής των θηρίων είχε πεθάνει πρόσφατα. Όταν λοιπόν τα παιδιά αυτά μεγάλωσαν, η μητέρα τους τα έβγαλε αμέσως στη σκηνή του τσίρκου γιατί ήταν όμορφα κο­ρίτσια. Δεν τις έβγαλε όμως συγχρό­νως και τις τρεις, αλλά τη στιγμή που καθεμιά τους φάνηκε να ωριμάζει. Η πρώτη λοιπόν, η Κομιτώ, είχε ήδη κατακτήσει διακεκριμένη θέση ανάμεσα στις εταίρες του καιρού της· η δεύτερη, η Θεοδώρα, φορώ­ντας έναν κοντό χιτώνα με μακριά μανίκια σαν αυτούς που φοράνε οι μικρές σκλάβες, την ακολουθού­σε υπηρετώντας τη σε καθετί και κουβαλώντας στους ώμους της το σκαμνί, πάνω στο οποίο εκείνη συνήθιζε να κάθεται στις δημόσιες συγκεντρώσεις. Εκείνη την εποχή η Θεοδώρα δεν είχε ακόμα ωριμάσει κι έτσι δεν ήταν καθόλου σε θέση να πέσει σε κρεβάτι μ’ έναν άνδρα και να συνευρεθεί μ’ αυτόν σαν γυ­ναίκα, γι’ αυτό και επιδιδόταν σ’ ένα είδος ασέλγειας ανδρικού τύπου με κάτι πανάθλιους τύπους και μά­λιστα δούλους που ακολουθούσαν τους αφέντες τους στο θέατρο και έβρισκαν περιστασιακά την ευκαι­ρία να κάνουν την ολέθρια αυτή πράξη· αλλά και στο μπορντέλο καταγινόταν αρκετές ώρες μ’ αυτή την παρά φύσιν σωματική εργασία. Όταν όμως έγινε γυναίκα και ωρίμα­σε επιτέλους, άρχισε ν’ απασχολεί­ται στο θέατρο κι αμέσως έγινε το είδος της πόρνης που οι παλιοί τις έλεγαν παρακατιανές. Ούτε αυλό έπαιζε ούτε τραγουδούσε ούτε καν έκανε τη χορεύτρια, αλλά μόνο πρό­σφερε τα τρυφερά της νιάτα στον πρώτο τυχόντα ασκώντας το επάγ­γελμα μ’ όλο της το σώμα. Αργότε­ρα άρχισε ν’ ανακατεύεται σ’ όλες τις δουλειές του θεάτρου μαζί με τους κωμικούς ηθοποιούς κι έπαιρνε μέρος μαζί τους στις παραστάσεις που δίνονταν εκεί, βοηθώντας τους γελωτοποιούς με διάφορες αισχρολογίες. Ήταν πρώτη στα αστεία και στα πειράγματα και, γι’ αυτά της τα καμώματα, γρήγορα έγινε περιζήτη­τη. Η γυναίκα αυτή ήταν τελείως ξετσίπωτη και κανείς δεν την είδε ποτέ να κοκκινίζει, αλλά προσέφερε αναί­σχυντες υπηρεσίες χωρίς τον παρα­μικρό δισταγμό και ήταν τέτοιος τύπος που, όταν έτρωγε χαστούκια και κατακεφαλιές, χαριεντιζόταν και έσκαζε στα γέλια και, βγάζοντας τα ρούχα της, τα έδειχνε όλα θεόγυμνα στον πρώτο τυχόντα κι από μπρος κι από πίσω, ενώ το σωστό είναι αυτά τα πράγματα να μένουν κρυμμένα από τα μάτια των ανδρών.

Τους εραστές της τους βαριόταν και τους κορόιδευε και τα κατάφερ­νε πάντα να κερδίζει τις ακόλαστες ψυχές τους δείχνοντάς τους με κα­μάρι όλο και πιο ασυνήθιστα κόλπα στο κρεβάτι. Σε κανέναν απ’ αυτούς που συναναστρεφόταν δεν κατα­δεχόταν ν’ αφήσει την πρωτοβουλία· αντίθετα, εκείνη τους ερέθιζε όλους, ακόμα και τ’ αμούστακα παι­διά, λέγοντας πρόστυχα αστεία και κουνώντας ξεδιάντροπα τον πισινό της. Πουθενά στον κόσμο δεν γεν­νήθηκε κανείς τόσο παραδομένος σε κάθε είδους ηδονή όσο αυτή. Συχνά πήγαινε σε συμπόσια μαζί με δέκα ή και περισσότερους νεαρούς, όλους εξαιρετικά γεροδεμένους, που είχαν κάμει δουλειά τους τη λα­γνεία, και επιδιδόταν σε ολονύχτια όργια με όλους μαζί τους συνδαιτυ-μόνες. Ύστερα, όταν δεν έμενε πια πνοή σε κανέναν απ’ αυτούς, εκείνη πήγαινε κι έβρισκε τους υπηρέτες τους, πολλές φορές καμιά τριαντα­ριά, και ζευγάρωνε με έναν έναν απ’ αυτούς· αλλά ούτε κι έτσι μπορούσε να χορτάσει τη λαγνεία της.

Μια φορά που είχε πάει στο σπίτι ενός διακεκριμένου προσώπου, κι ενώ όλοι οι συνδαιτυμόνες την κοί­ταζαν πιωμένοι, καθώς λένε, ανέ­βηκε στην άκρη του ανάκλιντρου πλάι στα πόδια τους και, σηκώνο­ντας με τον πιο αηδιαστικό τρόπο τα φουστάνια της, θεώρησε καλό να τους κάμει επιτόπου μια επίδειξη λαγνείας. Κι ενώ δούλευε και με τις τρεις τρύπες μαζί, κατηγορούσε τη φύση, παραπονούμενη που δεν της είχε κάµει πιο φαρδιές και τις τρύπες των µαστών της ώστε να µπορεί να σκαρφίζεται κι άλλα κόλπα συνουσιαζόµενη κι από εκεί. Συχνά βέβαια έµενε έγκυος, αλλά, µεταχειριζόµενη διάφορα κόλπα, τα κατάφερνε αµέσως να αποβάλλει.

Πολλές φορές µάλιστα γδυνόταν ακόµα και στο θέατρο, µπροστά στα µάτια όλου του κόσµου, και στεκό­ταν ανάµεσα στους θεατές γυµνή, φορώντας µόνο µια ποδίτσα γύρω από τους βουβώνες και τα αιδοία, όχι όµως επειδή ντρεπόταν να δεί­ξει ακόµα κι αυτά στον κόσµο, αλλά επειδή δεν επιτρέπεται σε κανέναν να παρουσιάζεται ολωσδιόλου γυ­µνός στο θέατρο· πρέπει να φοράει τουλάχιστον ένα διάζωµα γύρω από τους βουβώνες και τα αιδοία. Μ’ αυ­τό λοιπόν το ντύσιµο ξάπλωνε κατά­χαµα και κειτόταν ανάσκελα. Μερικοί θήτες, που έπαιζαν κατά κανόνα το ρόλο αυτόν, της έριχναν πάνω στο αιδοίο της κριθάρι, που το έπιαναν σπυρί σπυρί και το έτρωγαν χήνες γυµνασµένες επί τούτω. Εκείνη όχι µόνο σηκωνόταν χωρίς να κοκκινίζει, αλλά και φαινόταν να περηφανεύε­ται γι’ αυτή την παράσταση. ∆εν ήταν µόνο ξεδιάντροπη, αλλά και τα κατά­φερνε καλύτερα από τον καθένα να παρασύρει τους άλλους στην αδιαντροπιά. Συχνά γδυνόταν και στεκό­ταν πάνω στη σκηνή ανάµεσα στους µίµους, πότε γέρνοντας το κορµί της προς τα πίσω και πότε τουρλώνοντας τον πισινό της και προς αυτούς που την είχαν χαρεί και προς τους άλλους που δεν την είχαν ακόµα πλησιάσει, επιδεικνύοντας µε καµάρι τα συνηθισµένα της γυµνάσµατα. Με τόση λαγνεία καµάρωνε για το κορµί της, ώστε φαινόταν ότι δεν είχε το αιδοίο της στη φυσική του θέση όπως οι άλλες γυναίκες, αλλά ότι το ’χει στο κούτελο. Αλλά κι εκείνοι που την πλη­σίαζαν αµέσως αποκαλύπτονταν ότι δεν το συνήθιζαν να συνουσιάζονται κατά τους νόµους της φύσης· γι’ αυτό και τα αξιοσέβαστα πρόσωπα, όταν τη συναντούσαν στην αγορά, άλλα­ζαν δρόµο κι έφευγαν βιαστικά από φόβο µήπως αγγίξουν κάποιο από τα φορέµατα αυτής της γυναίκας και νο­µιστεί ότι κόλλησαν το µίασµα. Όσοι την έβλεπαν, ιδιαίτερα νωρίς το πρωί, το ’χαν για γρουσουζιά. Όσο για τη σχέση της µε τις άλλες γυναίκες του θεάτρου, συνήθιζε να τους επιτίθεται όλη την ώρα µε φοβερή αγριότητα σαν σκορπιός, γιατί την κυριαρχούσε µεγάλος φθόνος.

Αργότερα έφυγε µαζί µε τον Εκηβόλο, έναν άνδρα από την Τύρο που είχε αναλάβει τη διοίκηση της Πενταπόλεως, για να του προσφέρει τις πιο αισχρές υπηρεσίες, αλλά κάτι του έκαµε του ανθρώπου και την έδιωξε άρον άρον από εκεί· γι’ αυ­τό λοιπόν βρέθηκε χωρίς κανέναν πόρο ζωής κι από τότε τα ’βγαζε πέρα µε τον συνηθισµένο της τρόπο, πουλώντας άνοµα το κορ­µί της. Αρχικά λοιπόν πήγε στην Αλεξάνδρεια. Έπειτα, αφού γύρισε όλη την Ανατολή, ξεκίνησε να επιστρέψει στο Βυζάντιο ασκώντας σε κάθε πόλη το επάγγελµά της, που αν άνθρωπος το κατονόµαζε, ποτέ, νοµίζω, δεν θα τον συγχω­ρούσε ο θεός· σαν να µην άντεχαν οι ουράνιες δυνάµεις να µείνει τό­πος κανείς που να µη γνωρίσει την ακολασία της Θεοδώρας.

Έτσι λοιπόν γεννήθηκε κι ανα­τράφηκε η γυναίκα αυτή κι έτσι έγινε περιβόητη ανάµεσα σε πολλές δηµόσιες γυναίκες και σε όλους τους ανθρώπους. Αλλά µόλις έφτασε πάλι στο Βυζάντιο, την ερωτεύτηκε ο Ιουστινιανός µε παράφορο έρωτα. Στην αρχή τη συναναστρεφόταν ως ερωµένη, µολονότι την είχε ανυψώσει στο αξίωµα της πατρικίας. Η Θεοδώ­ρα λοιπόν τα κατάφερε αµέσως να αποκτήσει υπέρµετρη δύναµη και τεράστια πλούτη γιατί για τον άνθρωπο αυτόν – όπως συνήθως συµβαίνει µε τους τρελά ερωτευ­µένους – το πιο γλυκό πράγµα στον κόσµο ήταν να κάνει όλα τα χατίρια της αγαπηµένης του και να της προσφέρει όλα τα πλούτη του κόσµου. Όσο για το κράτος, καιγόταν σαν προσάναµµα για χάρη αυτού του έρωτα. Με τη βοήθεια της Θεοδώρας εκείνος προξενούσε ακόµα µεγαλύτερες καταστροφές στο λαό, όχι µόνο στο Βυζάντιο, αλλά και σ’ όλα τα µέρη της Ρωµαϊκής Αυτοκρατο­ρίας. Καθώς κι οι δυο τους ανήκαν από παλιά στην παράταξη των Βένετων, έδωσαν όλο το ελεύθερο στα µέλη αυτής της φατρίας να χειρίζονται τις κρατικές υποθέσεις. Ύστερα όµως από πολύν και­ρό το κακό αυτό κατευνάστηκε στο µεγαλύτερο µέρος του µε τον εξής τρόπο:

Έτυχε ο Ιουστινιανός να πέσει άρρωστος για πολλές µέρες και στην αρρώστια αυτή έφτασε σε τέτοιο κίνδυνο, ώστε κυκλοφόρη­σε ακόµα κι η φήµη πως πέθανε· οι στασιαστές εν τω µεταξύ εξα­κολουθούσαν να διαπράττουν τα εγκλήµατα που αναφέρθηκαν και µάλιστα σκότωσαν µέρα µεση­µέρι, µέσα στο ιερό της Σοφίας, κάποιον Υπάτιο, ένα πρόσωπο όχι ασήµαντο. Όταν λοιπόν διαπρά­χθηκε το έγκληµα, ο θόρυβος που προκλήθηκε από την πράξη τους έφτασε στ’ αυτιά του αυτοκρά­τορα και καθένας από τους αυλι­κούς, παίρνοντας θάρρος από το γεγονός ότι ο Ιουστινιανός απου­σίαζε από το χώρο του εγκλήµα­τος, έσπευδε να διεκτραγωδεί το άτοπο της πράξης απαριθµώντας ένα ένα όλα όσα είχαν συµβεί. Τε­λικά ο αυτοκράτορας πρόσταξε τον έπαρχο της πόλης να επιβάλει ποινές για όλα τα εγκλήµατα που είχαν διαπραχθεί. Ο άνθρωπος αυτός ονοµαζόταν Θεόδοτος και τον φώναζαν µε το παρατσούκλι Κολοκύθα…»

P1110446