Σήμερα, στο Τροκαντερό συναντηθήκαμε όλοι μαζί, χαρούμενοι και έτοιμοι για Ολλανδία… Πήγαμε στο “Ελ. Βενιζέλος” με μισθωμένο λεωφορείο του ΟΑΣΑ και από εκεί με αεροπλάνο στο αεροδρόμιο του Dusseldorf. Η πτήση ήταν πολύ καλή. Όταν προσγειωθήκαμε και ενώ όλα πήγαιναν κατ’ ευχήν και περιμέναμε τις βαλίτσες, οι οποίες άρχισαν να έρχονται, η ροή τους σταμάτησε. Τότε, κάποιο “γκαντεμόσκυλο” για να πειράξει όσους δεν είχαν πάρει ακόμα βαλίτσες είπε για πλάκα ότι στο 85% των περιπτώσεων σε πτήσεις της Lufthanza, οι αποσκευές δεν χωράνε όλες στο αεροπλάνο και έρχονται με την επόμενη πτήση… Το θέμα είναι πως μετά από 10 λεπτά έγινε όντως κάτι τέτοιο. Μας ανακοίνωσαν ότι το 50% των αποσκευών έμεινε στην Αθήνα… Τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα. Οι μισοί ήταν θυμωμένοι ή στενοχωρημένοι και οι υπόλοιποι γελούσαν ή συμπονούσαν τους άτυχους… Σύνολο έμειναν πίσω οι βαλίτσες των 13 (τυχαίο? δε νομίζω) απο τους 30 μαθητές και των 6 καθηγητών… Μετά από 2 ώρες καθυστέρηση μπήκαμε στο πούλμαν της Betuwe Express, το οποίο ίσα ίσα που χώρεσε τις βαλίτσες… Στη διαδρομή προς Veenendaal, χωριστήκαμε σε 4 ομάδες των 7 μαθητών με αρχηγούς τους 6 καθηγητές ( Παυλάκος, Αλατζάς, Λάζου, Μακρή, Χαλικιοπούλου, Τζεκούρας).
Φτάνοντας στο λύκειο του Veenendaal είχαμε θερμή υποδοχή από τους Ολλανδούς φίλους μας, τους οποίους είχαμε να δούμε τόσο καιρό. Στη τελετή που μας είχαν ετοιμάσει, τα φαγητά ήταν καταπληκτικά (όχι όλα) και διασκεδάσαμε με τους λόγους που εκφώνησαν. Θα παίζαμε και ένα παιχνίδι το οποίο είχαν ετοιμάσει και λεγόταν “Greeks VS Dutches” μόνο που δεν προλάβαμε λόγω της καθυστέρησής μας (όχι της νοητικής)… Μετά από την “τελετή έναρξης” πήγαμε όλοι στα σπίτια των Ολλαδών μαθητών και γνωρίσαμε τις οικογένειές τους. Κάποιοι αντάλλαξαν και δώρα (άλλοι λόγω της κούρασης τα άφησαν για το πρωί). Κοιμήθήκαμε έτοιμοι για την επόμενη μέρα στην Ολλανδία…
Αφήστε μια απάντηση