Το σχολείο μας την Πέμπτη 16 Μαΐου 2024 συμμετείχε στην εκδήλωση των φυσικών επιστημών στο εσπερινό Γυμνάσιο –Λ.Τ τάξεις.

Οι μαθητές που εκτέλεσαν τα πειράματα, με την βοήθεια της χημικού του σχολείου Β. Ζαφειρίου είναι οι Μπαμπλέκης Θ.   Καταραχιάς Γ.   Μαντζιάρας Κ.   Μανώλης Τ.   Μάτιου  Γ.  Μπούκη Κ.  Πανταζή Σ. Παπούλιας Β. Γκαβαρδίνας Δ.

Τα πειράματα που παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση είναι

Ο καταλύτης που ανάβει φωτιές

Υλικά: Κωνική φιάλη, κερί, καλαμάκι από σουβλάκι, σπάτουλα, ιωδιούχο κάλιο (KI), υπεροξείδιο του υδρογόνου (12%)

Πείραμα: Ρίχνουμε στην φιάλη υπεροξείδιο του υδρογόνου (H₂O₂)12%. Προσθέτουμε μια μικρή ποσότητα ιωδιούχου καλίου (KI). Παρατηρούμε ότι το μίγμα αφρίζει. Ανάβουμε με τη βοήθεια του κεριού ένα καλαμάκι. Σβήνουμε τη φλόγα και πλησιάζουμε την πυρακτωμένη άκρη από το καλαμάκι στο στόμιο του σωλήνα. Παρατηρούμε αναζωπύρωση της φλόγας.

Ερμηνεία: Το ιωδιούχο κάλιο (KI) λειτουργεί ως καταλύτης, επιταχύνει δηλαδή η διάσπαση του υπεροξειδίου του υδρογόνου (H₂O₂) σε οξυγόνο και νερό. Το Ο₂ που παράγεται αναζωπυρώνει τη φλόγα. Κατά τη διάρκεια της καύσης παράγεται ενέργεια με μορφή θερμότητας και ορατού φωτός.

Το κερί που ανάβει μόνο του

Υλικά: Μεγάλο κερί, ζάχαρη άχνη, χλωρικό κάλιο (KCIO₃), πυκνό θειικό οξύ ( π. H₂SO₄).

Πειραματική διαδικασία: Αναμιγνύουμε πολύ μικρή ποσότητα χλωρικού καλίου με επίσης πολύ μικρή ποσότητα ζάχαρης ( στην άκρη της σπάτουλας ). Αδειάζουμε την ποσότητα αυτή στο βαθούλωμα του κεριού γύρω από το φυτίλι. Στάζουμε μια σταγόνα από το π. H₂SO₄ επάνω στο φυτίλι. Παρατηρούμε ότι αμέσως παίρνει φωτιά.

Ερμηνεία: Γίνεται πρώτα αφυδάτωση της ζάχαρης από το π. H₂SO₄, δεσμεύεται το Η₂Ο , διασπάται το χλωρικό κάλιο, παράγεται οξυγόνο, οπότε γίνεται καύση του κεριού (παραφίνη) γύρω από το φυτίλι.

Ο τρελός χορός του νατρίου

Υλικά: Δοκιμαστικός σωλήνας (μεγάλος), μεταλλικό στήριγμα, λαβίδα, απόλυτη βενζίνη, αποσταγμένο νερό, μεταλλικό νάτριο, φαινολοφθαλεΐνη.

Πειραματική διαδικασία: Σε δοκιμαστικό σωλήνα προσθέτουμε 10ml νερού και 2-3 σταγόνες δείκτη φαινολοφθαλεΐνης. Προσθέτουμε πάνω από την υδατική στιβάδα 5-10ml βενζίνης οπότε έχουμε μια δεύτερη στιβάδα ( το νερό δεν αναμιγνύεται με την βενζίνη ). Ρίχνουμε ένα μικρό κομμάτι νατρίου (Na) σε μέγεθος φακής και παρατηρούμε τον απίθανο ‹‹χορό›› του μέσα στη στιβάδα της βενζίνης. Το νάτριο όποτε έρχεται σε επαφή με την υδάτινη στιβάδα σχηματίζεται βάση και ο δείκτης αλλάζει χρώμα.

Ερμηνεία: Τα δραστικά μέταλλα (K, Na, Ca, Ba) αντιδρούν με το νερό δίνοντας το αντίστοιχο υδροξείδιο.
π.χ.  2Na ₍s₎ + 2Η₂Ο → 2ΝaOH ₍aq₎ + H₂ ₍g₎. Το διάλυμα λόγω σχηματισμού βάσης χρωματίζει το δείκτη κόκκινο. Επειδή όμως το νάτριο δεν έρχεται σε άμεση επαφή με τον αέρα δεν αναφλέγεται το υδρογόνο. Το  νάτριο έχει μικρότερη πυκνότητα από το νερό αλλά μεγαλύτερη από τη βενζίνη, με συνέπεια να επιπλέει στη μεταξύ τους διαχωριστική επιφάνεια. Οι φυσαλίδες υδρογόνου, που αναπτύσσονται στην επιφάνεια του μετάλλου το κάνουν περιοδικά ελαφρύτερο από τη βενζίνη με αποτέλεσμα να ανεβοκατεβαίνει παγιδευμένο στην περιοχή της, προκαλώντας ένα τρελό χορό.