Ανακύκλωση: Τι πρέπει να πετάμε τελικά στον μπλε κάδο;

Η ανακύκλωση στις μέρες μας αποτελεί βασική προϋπόθεση για την προστασία του περιβάλλοντος και του μέλλοντός μας. Ολο και περισσότεροι άνθρωποι ευαισθητοποιούνται και συμμετέχουν στην προσπάθεια προστασίας του περιβάλλοντος μέσω της ανακύκλωσης.

Μπορεί να έχουν περάσει 15 χρόνια από τότε που ξεκίνησε η ανακύκλωση στην Ελλάδα, ωστόσο ακόμα και σήμερα βλέπουμε τους μπλε κάδους ανακύκλωσης φορτωμενους με κάθε είδος σκουπίδι. Αυτό δείχνει το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ακόμα η ανακύκλωση στη χώρα μας. Φανερώνουν όμως και τη σύγχυση για το τι πρέπει να πέφτει ή όχι στον μπλε κάδο, την οποία έχουν ακόμα και πολίτες που θέλουν να συμμετέχουν στην ανακύκλωση.

Σας παραθέτουμε 14 πράγματα τα οποία πρέπει να αποφεύγονται από τον μπλε κάδο ανακύκλωσης

1. Σπασμένα γυαλιά

Μακριά από τους κάδους της ανακύκλωσης πρέπει να κρατηθεί κάθε σπασμένο γυάλινο είδος. Οι γυάλινες συσκευασίες ανακυκλώνονται, αλλά τα σπασμένα γυαλιά όχι διότι τη διαλογή των υλικών την κάνουν εργαζόμενοι με τα χέρια και υπάρχει σοβαρός κίνδυνος τραυματισμού των εργαζομένων.

2. Καλαμάκια και πλαστικά μαχαιροπίρουνα

Παρότι είναι πλαστικά, τα συγκεκριμένα υλικά μιας χρήσης δεν ανακυκλώνονται.

3. Κρεμάστρες

Οι πλαστικές, σιδερένιες και ξύλινες κρεμάστρες δεν είναι ανακυκλώσιμες.

4. Λερωμένα κουτιά από πίτσα

Μπορεί να είναι χάρτινα και πλαστικά, αλλά δεν ανακυκλώνονται καθώς είναι γεμάτα λίπη και υπολείμματα τροφών.

5. Το βρεγμένο ή λερωμένο χαρτί.

Λερωμένες χαρτοπετσέτες ή κομμάτια λαδωμένου χαρτιού όχι μόνο δεν ανακυκλώνονται, αλλά αχρηστεύουν και τα υπόλοιπα ανακυκλώσιμα υλικά. Ακατάλληλο για ανακύκλωση είναι και το βρεγμένο χαρτί, ακόμη κι όταν στεγνώσει, γιατί οι ίνες του χαρτιού «μαζεύουν» όταν βρέχονται.

6. Καπάκια από πλαστικά μπουκάλια

Παρόλο που τα πλαστικά μπουκάλια είναι βασικό ανακυκλώσιμο υλικό, τα καπάκια τους ανακυκλώνονται με διαφορετικό τρόπο. Άρα πρέπει να τα αφαιρούμε και να τα πετάμε ξεχωριστά στον μπλε κάδο.

7. Οι βιοδιασπώμενες ή φωτοδιασπώμενες σακούλες,

Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται με τις βιοδιασπώμενες ή φωτοδιασπώμενες σακούλες, όπως αυτές που δίνουν πολλά σούπερ μάρκετ. Οι σακούλες αυτές μοιάζουν με τις απλές πλαστικές σακούλες, αλλά δεν είναι ίδιες. Ενώ οι απλές πλαστικές σακούλες μπορούν να ανακυκλωθούν και να γίνουν πλαστικό φιλμ, οι βιοδιασπώμενες αποσυντίθενται και δεν ανακυκλώνονται.

8. Μπαταρίες

Οι μπαταρίες μίας χρήσης μπορούν να ανακυκλωθούν σε διάφορα σημεία, που έχουν μπει σε πρόγραμμα ανακύκλωσης μπαταριών. Αλλά δεν τις πετάμε σε κάδους ανακύκλωσης.

9. Αφρολέξ

είναι παράγωγο του πετρελαίου και ιδιαίτερα εύφλεκτο, γι αυτό θεωρείται ιδιαίτερα επικίνδυνο για τα περισσότερα κέντρα ανακύκλωσης.

10. Παιδικά παιχνίδια ακόμα κι αν είναι πλαστικά
11. Λάστιχο κήπου
12. Λάστιχα αυτοκίνητου
13. Τα κεραμικά είδη

όπως σκεύη ή κούπες καφέ δεν ανακυκλώνονται.

14. Τα κουτιά των χυμών

η πλαστική επικάλυψη που έχουν τα καθιστά ακατάλληλα για ανακύκλωση.

Τα… SOS της ανακύκλωσης

• Να διαχωρίζουμεκαθημερινά τα υλικά συσκευασίας από τα υπόλοιπα απορρίμματα. Να αδειάζουμε εντελώς τις συσκευασίες από τα υπολείμματα και, αν χρειάζεται, να τις ξεπλένουμε.
• Να διπλώνουμε/ συμπιέζουμε τα χαρτοκιβώτια.
• Δεν πετάμε στον κάδο τα υλικά συσκευασίας μέσα σε δεμένες σακούλες, αλλά τα ρίχνουμε χύμα.
• Δεν πετάμε ποτέ κοινά σκουπίδια στους μπλε κάδους ανακύκλωσης.
• Κλείνουμε τους κάδους, για να προστατεύσουμε τα ανακυκλώσιμα υλικά από τη βροχή.

πηγη: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Περισσότεροι από 11.200 επιστήμονες από 153 χώρες, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα, συνυπογράφουν μια διακήρυξη με την οποία προειδοποιούν ότι πλέον υπάρχει, όχι απλώς κλιματική αλλαγή, αλλά κλιματική επείγουσα ανάγκη. Κάνουν λόγο για «ανείπωτα ανθρώπινα βάσανα» που θα καταστούν αναπόφευκτα, αν δεν γίνει άμεσα μια ριζική και διαρκής στροφή στις ανθρώπινες δραστηριότητες, οι οποίες επιβαρύνουν το κλίμα και ανεβάζουν τη θερμοκρασία μέσω των εκπομπών «αερίων του θερμοκηπίου».

Η διακήρυξη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό BioScience, βασίζεται σε ανάλυση επιστημονικών δεδομένων των τελευταίων 40 ετών (από το 1979 που πραγματοποιήθηκε στη Γενεύη η πρώτη παγκόσμια διάσκεψη για το κλίμα), τα οποία αφορούν πολλούς τομείς, όπως εκπομπές αερίων ρύπων, χρήση ενέργειας, θερμοκρασίες, αύξηση πληθυσμού, αποψίλωση δασών, τήξεις πάγων, ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ κ.ά.

Προς το παρόν, όπως επισημαίνουν, δεν διαφαίνεται καμία ουσιαστική πρόοδος, καθώς οι εκπομπές του θερμοκηπίου συνεχίζουν να αυξάνονται με γοργό ρυθμό, όπως επίσης οι παγκόσμιες θερμοκρασίες σε ξηρά και θάλασσα, η στάθμη των ωκεανών, η συχνότητα των ακραίων καιρικών φαινομένων, η τήξη των πάγων σε Ανταρκτική, Αρκτική και Γροιλανδία, η ανά κεφαλή παραγωγή κρέατος, η απώλεια δέντρων από τη Γη, ο αριθμός των επιβατών που διακινούνται με αεροπλάνα και αρκετοί άλλοι δυσοίωνοι δείκτες.

«Οι επιστήμονες έχουν ηθική υποχρέωση να προειδοποιήσουν την ανθρωπότητα για οποιαδήποτε μεγάλη απειλή. Από τα στοιχεία που διαθέτουμε, είναι σαφές ότι είμαστε αντιμέτωποι με μια κλιματική επείγουσα ανάγκη», δήλωσε ο δρ Τόμας Νιούσαμ, της Σχολής Επιστημών Ζωής και Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ.

«Παρά τα 40 χρόνια μεγάλων διεθνών διαπραγματεύσεων, γενικά συνεχίζουμε τις δουλειές μας με τον συνηθισμένο τρόπο και ουσιαστικά έχουμε αποτύχει να αντιμετωπίσουμε την κρίση. Η κλιματική αλλαγή έχει φθάσει και επιταχύνεται ταχύτερα από ό,τι πολλοί επιστήμονες περίμεναν», ανέφερε ο καθηγητής οικολογίας Ουίλιαμ Ριπλ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Ορεγκον.

Στην κοινή διακήρυξη-μανιφέστο τους οι επιστήμονες αναδεικνύουν έξι τομείς στους οποίους η ανθρωπότητα πρέπει να λάβει άμεσα μέτρα, ώστε να επιβραδύνει την κλιματική αλλαγή:

– Ενέργεια: Ευρεία χρήση πρακτικών και τεχνολογιών ενεργειακής εξοικονόμησης, αντικατάσταση ορυκτών καυσίμων με «καθαρά» εναλλακτικά/ανανεώσιμα, διακοπή άντλησης νέων αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, εξάλειψη επιδοτήσεων στις πετρελαϊκές εταιρείες, επιβολή φόρων άνθρακα για να περιοριστεί η χρήση ορυκτών καυσίμων.

– Ρύποι: Ταχεία περικοπή εκπομπών μεθανίου, υδροφθορανθράκων, αιθάλης και άλλων βραχείας ζωής ρύπων που επιβαρύνουν το κλίμα.

– Φύση: Δραστικός περιορισμός στην εκχέρσωση εδαφών, αποκατάσταση και προστασία οικοσυστημάτων, ιδίως των δασών.

– Διατροφή: Αύξηση της κατανάλωσης φυτικών τροφών και μείωση του κρέατος και άλλων ζωικών προϊόντων (που αυξάνουν σημαντικά τις εκπομπές μεθανίου και άλλων «αερίων του θερμοκηπίου»), μετατροπή πολλών κτηνοτροφικών γαιών σε γεωργικές και μείωση της σπατάλης των τροφίμων (σήμερα τουλάχιστον το ένα τρίτο όλων των παραγόμενων τροφών καταλήγει στα σκουπίδια χωρίς να καταναλωθεί).

– Οικονομία: Απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, υποβάθμιση της συνεχούς αύξησης του Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) και της υλικής ευημερίας ως κεντρικού στόχου, περιορισμοί στην εξόρυξη πρώτων υλών και στην εκμετάλλευση των άλλων οικοσυστημάτων, έμφαση στη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα όλης της βιόσφαιρας της Γης.

– Πληθυσμός: Σταθεροποίηση του (σήμερα αυξάνεται με ρυθμό άνω των 200.000 ανθρώπων τη μέρα), προώθηση μέτρων κοινωνικής και οικονομικής δικαιοσύνης.

Με δύο λόγια, όπως λένε οι επιστήμονες, «πρέπει να μεταμορφώσουμε τους τρόπους που κυβερνούμε, διευθύνουμε, τρώμε και ικανοποιούμε τις υλικές και ενεργειακές ανάγκες μας». Παράλληλα, καλούν το κοινό «να κατανοήσει το μέγεθος της κρίσης, να αναπροσαρμόσει τις προτεραιότητες του και να παρακολουθεί την πρόοδο».

Ενθαρρυντικές ενδείξεις για το μέλλον θεωρούνται η επιβράδυνση του ρυθμού γεννήσεων παγκοσμίως κατά την τελευταία εικοσαετία, η αύξηση στη χρήση αιολικής και ηλιακής ενέργειας και η ολοένα πιο δυναμική κινητοποίηση των πολιτών, ιδίως των νέων, που απαιτούν αλλαγές.

Πηγή: ΑΠΕ

Από την αναζήτηση της χαμένης «πόλης του χρυσού» από τους Ισπανούς κατακτητές, η απληστία των οποίων για ανεξάντλητα πλούτη οδήγησε σε τεράστια εγκλήματα κατά των αυτόχθονων πληθυσμών, έως τη σημερινή εκμετάλλευση των δασών και των ιθαγενών του Αμαζονίου κοινός παράγοντας είναι η καταστροφή και η αισχροκέρδεια στο ελντοράντο της φύσης.

Στην πρόσφατη ιστορία η οικονομική «αξιοποίηση» του τροπικού δάσους του Αμαζονίου, του μεγαλύτερου στον κόσμο, αποτέλεσε προτεραιότητα όλων των κρατών στα οποία εκτείνεται.

Από τα μέσα της δεκαετίας του ’40 κατασκευάστηκε σημαντικός αριθμός των λεγόμενων «δρόμων διείσδυσης» –το όνομα τα λέει όλα– στα κατοικημένα υψίπεδα της Κολομβίας, του Εκουαδόρ, του Περού και της Βολιβίας προς διευκόλυνση των δραστηριοτήτων της άντλησης πετρελαίου αλλά και της υλοτομίας. Η εκμετάλλευση της περιοχής περιλάμβανε επίσης το εμπόριο ποταμίσιων ψαριών καθώς και των ζώων που εκτρέφονται στα τροπικά δάση. Από τη δεκαετία του ’80 προστέθηκε και η λαθραία παραγόμενη κοκαΐνη.

Ολα αυτά οδήγησαν πολλάκις σε εκτοπισμούς αυτόχθονων πληθυσμών, οι οποίοι υποχρεώθηκαν να μετακινηθούν σε νέες περιοχές με ή χωρίς τη βοήθεια των αρχών.

Η καταστροφή των τροπικών δασών 

Από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 έως σήμερα έχουν καταστραφεί πάνω από 750.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα του τροπικού δάσους του Αμαζονίου. Εκεί εντοπίζεται περισσότερο από 50% της συνολικής αποψίλωσης τροπικών δασών στον κόσμο. Η καταστροφή τους συνεπάγεται την απελευθέρωση άνθρακα στην ατμόσφαιρα, γεγονός που επιταχύνει τον ρυθμό της κλιματικής αλλαγής.

Σήμερα, η καταστροφή στο ελντοράντο της φύσης προκαλείται από τουλάχιστον τέσσερις δραστηριότητες:

01 Καλλιέργειες και κτηνοτροφία

Ιστορικά η λεγόμενη «γεωργία αυτοσυντήρησης» αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα στην αποψίλωση του Αμαζονίου. Η αγροτική παραγωγή μικρής κλίμακας ενθαρρύνθηκε από κυβερνητικά προγράμματα με σκοπό τον εποικισμό παρθένων εδαφών, τα οποία οδήγησαν σε σημαντικές περιβαλλοντικές συνέπειες ενώ συχνά δεν πετύχαιναν τους αναπτυξιακούς στόχους τους.

Από τα μέσα του 20ού αιώνα έδωσε τη θέση της στη βιομηχανική και την αγροτική παραγωγή μεγάλης κλίμακας. Από το 2000 και μετά τα τρία τέταρτα της συνολικής αποψίλωσης του Αμαζονίου οφείλονταν στην εκτροφή βοοειδών.

02 Ανεξέλεγκτη αλιεία

Σε πολλές περιοχές του Αμαζονίου τεράστιες βιομηχανικές μηχανότρατεςμαζεύουν ολόκληρα κοπάδια ψαριών τα οποία διοχετεύονται στην αγορά, στο πλαίσιο μιας ξεκάθαρα μη βιώσιμης εκμετάλλευσης του οικοσυστήματος

03 Λαθρεμπόριο άγριων ζώων και φυτών

Λαθροθήρες, που συχνά έρχονται από το εξωτερικό, διοχετεύουν στη μαύρη αγορά διάφορα σπάνια φυτά και ζώα τα οποία πωλούνται ως κατοικίδια, τρόφιμα ή φάρμακα. Τις περισσότερες φορές οι χώρες προέλευσης απολαμβάνουν μηδενικό μερίδιο επί των τεράστιων κερδών. Αυτό που τους μένει είναι η δραματική μείωση των άγριων ζώων, τα οποία συχνά πλήττονται ήδη –εκτός από το κυνήγι– και από την καταστροφή των φυσικών τους βιότοπων.

04 Εξορύξεις, εξορύξεις, εξορύξεις

Από αργίλιο και σίδηρο έως χρυσό, διαμάντια, σμαράγδια και πετρέλαιο αναζητούν οι διεθνείς εταιρείες εξόρυξης που δραστηριοποιούνται στα δάση του Αμαζονίου, περιφρονώντας πλήρως τις σοβαρές περιβαλλοντικές συνέπειες και την ταραχή που προκαλούν στους αυτόχθονες πληθυσμούς. Ψάρια πεθαίνουν από τα χημικά που καταλήγουν στα νερά του Αμαζονίου και τα εδάφη μολύνονται ανεπανόρθωτα. Οι εξορυκτικές δραστηριότητες συχνά επιβάλλουν την κατασκευή δρόμων σε απομακρυσμένες περιοχές, οι οποίοι παρέχουν στους υλοτόμους, τους κτηνοτρόφους και τους λαθροκυνηγούς πρόσβαση σε εδάφη που μέχρι πρότινος ήταν απρόσιτα. Παρότι οι εξορυκτικές εταιρείες συχνά διατυμπανίζουν τις πρωτοβουλίες αναδάσωσης που αναλαμβάνουν, η μετατροπή τόπων εξόρυξης σε τροπικά δάση είναι στην ουσία ουτοπική. Μεγάλο τμήμα του πρωταρχικού οικοσυστήματος έχει χαθεί ανεπιστρεπτί.

Ανησυχία από την εκλογή Μπολσονάρο

¨Ηδη από την προεκλογική του εκστρατεία ο νέος, ακροδεξιός πρόεδρος της Βραζιλίας Ζαΐρ Μπολσονάρο διακήρυττε ότι θα άνοιγε τον δρόμο της άμετρης εκμετάλλευσης του πλούτου του Αμαζονίου. Τα σενάρια επέκτασης της βιομηχανικής γεωργίας στα εδάφη των ιθαγενών, κατασκευής έργων υποδομής όπως δρόμοι και φράγματα και αδειοδότησης των εταιρειών εξόρυξης για εκμετάλλευση της δημόσιας γης έχουν προκαλέσει ανησυχία τόσο στους αυτόχθονες πληθυσμούς όσο και στους ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι οποίοι φοβούνται ότι η καταστροφική για το περιβάλλον εκμετάλλευση του Αμαζονίου θα συνοδευτεί από σημαντική άνοδο των βίαιων συγκρούσεων για εδαφικές διεκδικήσεις

πηγη:www.koutipandoras.gr

Η συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα (CO2) στη ατμόσφαιρα, που είναι ο κύριος υπεύθυνος για την υπερθέρμανση της Γης, βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της εδώ και τρία εκατομμύρια χρόνια, καθιστώντας αναπόδραστη τη δραματική αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη και του επιπέδου των ωκεανών σε μερικούς αιώνες, προειδοποιούν οι ερευνητές.

Οι επιστήμονες εκτιμούσαν μέχρι τώρα πως το σημερινό επίπεδο του διοξειδίου του άνθρακα, λίγο μεγαλύτερο των 400 μερών στο εκατομμύριο (ppm), δεν ήταν πιο σημαντικό από εκείνο που υπήρχε πριν από 800.000 χρόνια, σε μια περίοδο που χαρακτηριζόταν από κύκλους αναθέρμανσης και ψύχρανσης της Γης οι οποίοι συνεχίζονταν μέχρι σήμερα χωρίς η υπερθέρμανση να συνδέεται με τις ανθρώπινες δραστηριότητες.

Όμως δείγματα παγόβουνων και θαλάσσιων ιζημάτων που ελήφθησαν από το πιο ψυχρό μέρος του πλανήτη αποκαλύπτουν πως το όριο των 400 ppm ξεπεράστηκε για πρώτη φορά πριν από τρία εκατομμύρια χρόνια, στη διάρκεια της πλειοκαίνου. Οι θερμοκρασίες τότε ήταν αυξημένες κατά 3 έως 4 βαθμούς Κελσίου, δέντρα φύτρωναν στην Ανταρκτική και το επίπεδο των ωκεανών ήταν υψηλότερο κατά 15 μέτρα.

Οι αναλύσεις αυτές επιβεβαιώνονται από ένα νέο κλιματικό μοντέλο που ανέπτυξε το Ινστιτούτο του Πότσδαμ για την Έρευνα των Κλιματικών Επιπτώσεων (PIK).

«Το τέλος της πλειοκαίνου είναι σχετικά κοντινό σε εμάς από την άποψη των επιπέδων του CO2», εξηγεί στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Ματέο Βιλάιτ, ερευνητής στο PIK και βασικός συγγραφέας μιας έρευνας που δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα.

«Τα μοντέλα μας δείχνουν πως στην πλειόκαινο δεν υπήρχαν ούτε παγωμένοι κύκλοι ούτε μεγάλοι παγωμένοι θόλοι στο βόρειο ημισφαίριο. Το CO2 ήταν πολύ αυξημένο και το κλίμα πολύ ζεστό ώστε να το επιτρέπουν.»

Η Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα (2015) έθεσε ως στόχο τον περιορισμό της ανόδου της θερμοκρασίας το πλανήτη στους 2 βαθμούς Κελσίου, αν όχι στον 1,5 βαθμό Κελσίου, σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή.

Όμως το 2017, οι εκπομπές αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου κατέρριψαν κάθε ρεκόρ στην ανθρώπινη ιστορία, και οι δεσμεύσεις των κρατών που υπέγραψαν τη Συμφωνία του Παρισιού οδηγούν τον κόσμο σε μια αύξηση 3 βαθμών Κελσίου.

Αύξηση του επιπέδου των ωκεανών από 15 έως 20 μέτρα

Για τους ερευνητές που συναντήθηκαν αυτή την εβδομάδα στο Λονδίνο, η πλειόκαινος δίνει ορισμένα μαθήματα.

«Οι παγκόσμιες θερμοκρασίες ήταν 3 με 4 βαθμούς Κελσίου πιο πάνω από σήμερα και η στάθμη της θάλασσας 15 με 20 μέτρα πιο υψηλή», σχολιάζει ο Μάρτιν Ζίγκερτ, καθηγητής Γεωεπιστήμης στο Imperial College του Λονδίνου.

Σήμερα, με 1 βαθμό Κελσίου παραπάνω σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή, η Γη υφίσταται ήδη τις επιπτώσεις της κλιματικής απορρύθμισης, από πλημμύρες μέχρι ξηρασίες.

Για τον Ζίγκερτ, το γεγονός ότι ξεπεράστηκαν τα 400 ppm CO2 δεν σημαίνει πως επίκειται μια αύξηση του επιπέδου των θαλασσών του εύρους της πλειοκαίνου, όμως, εκτός εάν ο άνθρωπος καταφέρει να αποσύρει σε μεγάλη κλίμακα το CO2 από την ατμόσφαιρα, οι σημαντικές επιπτώσεις θα είναι αναπόφευκτες, αργά ή γρήγορα.

Βασιζόμενοι στις συγκεντρώσεις του CO2, οι επιστήμονες που μελετούν τους παγετώνες προβλέπουν μια αύξηση του επιπέδου των ωκεανών από 50 εκατοστά έως ένα μέτρο μέχρι το τέλος αυτού του αιώνα, λέει ο ερευνητής.

«Δύσκολα θα ήταν μεγαλύτερη, επειδή η τήξη χρειάζεται χρόνο. Όμως αυτό δεν σταματά το 2100, συνεχίζεται.»

Τον Οκτώβριο, οι επιστήμονες της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίματος (Giec) έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου: για να παραμείνει η αύξηση της θερμοκρασίας κάτω από τον 1,5 βαθμό Κελσίου, θα πρέπει να υπάρξει μια μείωση των εκπομπών CO2 σχεδόν κατά 50% μέχρι το 2030.

Όμως, παρά τις υποσχέσεις, οι εκπομπές που συνδέονται με την ενέργεια από ορυκτά καύσιμα και τη γεωργία αυξάνονται ανηλεώς.

«Στα 400 ppm, παραμένουμε στην τροχιά ενός κλίματος παρόμοιου με την πλειόκαινο», λέει η Τίνα φαν Ντε Φλιρντ, καθηγήτρια Γεωχημείας των ισοτόπων στο Imperial College.

Ο θόλος του παγετώνα της Γροιλανδίας, που περιέχει αρκετό νερό ώστε να προκαλέσει αύξηση του επιπέδου των θαλασσών κατά 7 μέτρα, θα έχει εξαφανιστεί τότε. Και εκείνος της δυτικής Ανταρκτικής, «που περιέχει [αρκετό νερό ώστε να προκαλέσει αύξηση του επιπέδου των θαλασσών κατά] περίπου 5 μέτρα, θα έχει πιθανόν εξαφανιστεί».

«Τρελή εμπειρία»

Οι ερευνητές εκτιμούν πως στο παρελθόν έχουν σημειωθεί επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα πολύ μεγαλύτερα των 400 ppm, όμως χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια προκειμένου να συμβεί αυτό.

Από την πλευρά τους, οι εκπομπές που συνδέονται με την ανθρώπινη δραστηριότητα προκάλεσαν την αύξηση των επιπέδου του CO2 τουλάχιστον κατά 40% σε ενάμιση αιώνα.

Με μια συγκέντρωση 412 ppm, και παραπάνω, ορισμένοι ειδικοί εκτιμούν πως μια αύξηση της θερμοκρασίας της Γης κατά 3 ή 4 βαθμούς Κελσίου είναι αναπόφευκτη.

Η τελευταία φορά που η περιεκτικότητα της ατμόσφαιρας σε CO2 ήταν τόσο μεγάλη, το διοξείδιο του άνθρακα απορροφήθηκε από τα δέντρα, τα φυτά, τα ζώα, και στη συνέχεια θάφτηκε μαζί τους με τον θάνατό τους.

«Και αυτό που κάνουμε εδώ και 150 χρόνια, είναι να το ξεθάβουμε και να το ξαναστέλνουμε στην ατμόσφαιρα», υπογραμμίζει ο Ζίγκερτ. «Είναι μια τρελή εμπειρία.»

πηγη:6.4.2019 / ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ WEB