O συνοικισμός Δενδροποτάμου βρίσκεται 
στη δυτική περιοχή της Θεσσαλονίκης και ανήκει στο Δήμο Μενεμένης. Πήρε το όνομά του από το χείμαρρο που διαρρέει την περιοχή κι αποτελεί το ανατολικό όριο του. Επίσης συνορεύει στα δυτικά με αγροτικές περιοχές του Δήμου Μενεμένης κι εκτείνεται βόρεια ως την οδό Μοναστηρίου από το ύψος των Τριών Γεφυρών μέχρι το Δήμο Ελευθερίου- Κορδελιού και νότια ως την εθνική οδό Θεσσαλονίκης- Αθήνας.
Τα πρώτα σπίτια του συνοικισμού χτίζονται το 1950 από τσιγγάνους, χριστιανούς ως προς το θρήσκευμα (Ιωαννίδου, 1990). 
Οι περισσότεροι από αυτούς ήρθαν στην Ελλάδα από την Τουρκία το 1923 με την ανταλλαγή που προέβλεπε η Συνθήκη της Λωζάνης. Έμεναν μέχρι και την Κατοχή σε διάφορες περιοχές της Θεσσαλονίκης (Μενεμένη, Πυλαία, Τούμπα), ώσπου αγόρασαν από κληρούχους της Μενεμένης οικόπεδα στο Δενδροπόταμο. Το 1952 εγκαθίστανται στην περιοχή και μη τσιγγάνοι. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια στον μόνιμο τοπικό πληθυσμό προστέθηκαν και μουσουλμάνοι τσιγγάνοι, που πριν ζούσαν ως σκηνίτες.
Παρά την πλεονεκτική γεωγραφική της θέση η περιοχή αναμορφώνετα
ι με αργούς ρυθμούς. Οι πλημμύρες, η έλλειψη πόσιμου νερού και ηλεκτροδότησης δυσχέραιναν αρκετά τους κατοίκους. Το 1958 θεμελιώνεται η πρώτη εκκλησία του συνοικισμού, η Κοίμηση της Θεοτόκου. 
Το 1974 οικοδομείται το πρώτο διδακτήριο, στο οποίο στεγάζονται μέχρι σήμερα το γυμνάσιο, το λύκειο και τα δύο δημοτικά σχολεία. Από το 1985 άρχισαν να λειτουργούν νηπιαγωγείο, παιδική χαρά κι αθλητικό κέντρο. Ένας μεγάλος ναός αφιερωμένος στον Άγιο Νεκτάριο δεσπόζει στον οικισμό και στην είσοδο της πόλης.
Σήμερα διαμένουν στο Δενδροπόταμο περίπου 3000 κάτοικοι, από τους οποίους οι 2500 είναι τσιγγάνοι (Αναλυτική Έκθεση Δ. Μενεμένης, 2001). Προβλήματα όπως η ανεργία κι η ανέχεια, η έλλειψη ιατροφαρμακευτικής 
περίθαλψης, η διακίνηση ναρκωτικών ουσιών απασχολούν τους κατοίκους καθιστώντας καίρια την ανάγκη για περισσότερες κι ουσιαστικές δράσεις κοινωνικής πρόνοιας κι εκπαίδευσης.
Ιωαννίδου, Α., 1990, «Οι Ρομ (τσιγγάνοι) του Δενδροποτάμου», Θεσσαλονίκη- Επιστημονική Επετηρίδα του Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης, Τόμος 2ος Θεσσαλονίκη, σελ. 443.
Δήμος Μενεμένης-Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών, 2001, Αναλυτική Έκθεση για δράσεις του Δήμου για τους τσιγγάνους, σελ. 4.
Μαρία Βλαχάκη
Δασκάλα
