Ήρθες και πάλι
τρελό καρναβάλι
παντού σκορπώντας
γέλια, χαρά
και τη ζωή την έχεις μεταβάλλει
σε πανηγύρια και ξεφωνητά.
Πηδάς και χορεύεις
τρως και μεθάς
παντού σκορπώντας
γέλια, χαρά
και πέφτουν επάνω σου
σαν τη βροχή
οι σερπαντίνες και τα κομφετί.

Και ο Καπελάς…. ψάχνει τα καπέλα του!!!

Και το πάρτυ ξέφρενο…

Από  πού είσαι, ποταμάκι;
Από κείνο το βουνό.
Πώς τον λέγαν τον παππού σου;
Σύννεφο στον ουρανό.
Ποια είναι η μάνα σου;
Η μπόρα.
Πώς κατέβηκες στη χώρα;
Τα χωράφια να ποτίσω και τους μύλους να γυρίσω.
Στάσου να σε ιδούμε λίγο,
ποταμάκι μου καλό.
Βιάζομαι πολύ να φύγω,
ν’ ανταμώσω τον γιαλό!

Και εκεί που ο χιονάνθρωπος δεν ήθελα να λιώσει ο καημένος ο Ίκαρος έχασε τα φτερά του επειδή έλιωσαν… ξέρετε πήξη, τήξη, εξάτμιση αυτά τα  φυσικά φαινόμενα…

Ο Δαίδαλος και Ίκαρος έψαχναν μια διέξοδο αλλά ο ήλιος και η δική τους υπερβολική σιγουριά για τις δυνάμεις τους, τους οδήγησαν στην καταστροφή, αφήνοντάς πίσω τους το Ικάριο πέλαγος!