Ημέρες Προσαρμογής και Γνωριμίας
«Κράτα με να σε κρατώ…!»
Οι δράσεις μας για το δέσιμο της ομάδας μας συνεχίστηκαν και τη τελευταία μέρα του Σεπτεμβρίου!
Ένα μικρό αστέρι που γλίστρησε από τον ουρανό καταμεσής της ζούγκλας, στάθηκε το μήλο της έριδος για τα ζώα της περιοχής. Όλα θεωρούσαν πως ήταν τα πιο ικανά για να το βοηθήσουν να ανέβει και πάλι στον ουρανό, και προβάλλοντας τις δεξιότητές τους περιφρονούσαν την απεγνωσμένη προσπάθεια ενός -ασήμαντου γι’ αυτά- μυρμηγκιού, να δώσει λύση. Μέσα από το βιβλίο συναισθηματικής νοημοσύνης «Η σκάλα της αγάπης» της Γιολάντα Τσορώνη Γεωργιάδη, διδαχθήκαμε σημαντικές αξίες για τη ζωή, όπως τη συνεργασία, την ομαδικότητα, τη φιλία, την ελευθερία της έκφρασης και την βαθιά πίστη στον εαυτό μας, μα κυρίως πως όλοι είμαστε ικανοί και ίσοι ανεξαρτήτως σωματικής διάπλασης ή άλλης ιδιαιτερότητας. Αναπαραστήσαμε βιωματικά το παραμύθι, αφού πρώτα προβληματιστήκαμε και προτείναμε τρόπους για να φτάσει το δικό μας αστέρι στον ουρανό, μέσα από τη δική μας αυτοσχέδια σκάλα. Τέλος, δημιουργήσαμε τα ανθρωπάκια της φιλίας, του διάσημου ζωγράφου της Pop Art, Keith Haring.
Τις αξίες της συνεργασίας και της αλληλοβοήθειας τις κατανοήσαμε πληρέστερα μέσα από το βιβλίο «Τα χέρια δεν είναι για να δέρνουμε». Χαιρετηθήκαμε με ποικίλους τρόπους, σε διάφορες γλώσσες και με διαφορετικές χειραψίες. Κατανοήσαμε πως τα χέρια είναι φτιαγμένα για πολύ όμορφα πράγματα όπως για να βοηθάμε, για να αγκαλιάζουν, για να γράφουν και να ζωγραφίζουν, να κατασκευάζουν, να παίζουν και τόσα άλλα.. τι συμβαίνει όμως όταν τα χέρια αδυνατούν να συμμετέχουν σε όλα αυτά; Πόσο εύκολο είναι για έναν άνθρωπο να ζωγραφίσει ή να μετακινήσει ένα αντικείμενο με ένα χέρι; Μέσα από κινητικά παιχνίδια ταχύτητας και οπτικοκινητικού συντονισμού, αφενός συνεργαστήκαμε κι αφετέρου καλλιεργήσαμε την ενσυναίσθηση και την αποδοχή , μπαίνοντας στη θέση ατόμων με κινητική αναπηρία στο άνω άκρο.
Κι επειδή τα δικά μας χεράκια συνεργάζονται και αγαπούν , κατασκευάσαμε τη δική μας αφίσα, με τα χέρια που φιλιώνουν, που αγαπούν και προσφέρονται σαν στήριγμα σε καθένα που τα χρειάζεται!
Τους κανόνες της τάξης τηρώ…Το σχολείο σέβομαι και αγαπώ!
Στο σχολείο κατέφτασαν δυο απροσδόκητοι επισκέπτες, η μικρή Φωτεινή που ήταν μαθήτρια προνηπίου και συχνά μπέρδευε ή δεν ακολουθούσε τους κανόνες καλής συμπεριφοράς και ο αδερφός της ο Άκης, που ήταν νήπιο και πρότυπο συμπεριφοράς. Καθώς πήγαιναν στο δικό τους σχολείο έχασαν το δρόμο και μέσα από τις ξεκαρδιστικές τους αφηγήσεις και τη τέχνη του κουκλοθεάτρου, μας βοήθησαν βιωματικά και με παιγνιώδη τρόπο, να αλληλεπιδράσουμε μεταξύ μας, να εκφράσουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας και να κατανοήσουμε τη σημασία που έχει η οριοθέτηση της συμπεριφοράς μας μέσα από τη θέσπιση κανόνων στο σχολείο και στη ζωή γενικότερα, για την αρμονική συνύπαρξη όλων, σε ένα ασφαλές και θετικό περιβάλλον.
Για τον λόγο αυτό, αφού καταγράψαμε τις ιδέες των παιδιών, φιλοτεχνήσαμε ατομικά φαναράκια ρύθμισης της φωνής μας και ομαδικά τους κανόνες της τάξης μας, υπό τη μορφή συμβολαίου, το οποίο υπογράψαμε ο καθένας μας, με το δαχτυλικό του αποτύπωμα, δίνοντας την υπόσχεση ότι θα προσπαθούμε να το τηρούμε.
Οι νέοι μας φίλοι – “κούκλες τάξης” ανανέωσαν το ραντεβού τους για κάποια άλλη στιγμή και φεύγοντας μας χάρισαν το βάζο με τα γλυκά λογάκια, για να θυμόμαστε να προσφέρουμε έναν καλό και γλυκό λόγο στους άλλους.
Γνωριμία με τη τάξη και τις γωνιές της
Οι πρώτες μέρες στο Νηπιαγωγείο είναι ιδιαίτερης σημασίας για τα μικρά παιδιά, καθώς είναι μέρες μετάβασης από την οικογένεια, που αποτελεί τον πρώτο κοινωνικό φορέα του παιδιού, στο σχολείο, όπου πλέον έρχονται αντιμέτωπα με νέα πρόσωπα, χώρο και καλούνται να προσαρμοστούν στο νέο περιβάλλον, φέρνοντας το καθένα τις δικές του αποσκευές, επιθυμίες και όνειρα.
Οι πρώτες μέρες προσαρμογής των μαθητών στο σχολείο μας, κάθε χρόνο, έχουν ως βασικό μέλημα, να γνωρίσουν τα παιδιά βιωματικά κι ανακαλυπτικά τις γωνιές της τάξης, τους εσωτερικούς και αύλειους χώρους του σχολείου μας και να νιώσουν σε αυτό ασφάλεια, οικειότητα και αποδοχή, τόσο από τις δασκάλες τους, όσο κι από τα υπόλοιπα παιδιά, όπου πλέον θα αποτελούν μια ομάδα και μέσα από κοινές δράσεις, θα αναπτύσσουν τις κοινωνικές, συναισθηματικές και γνωστικές τους δεξιότητες.
Μέσα από παιχνίδια γνωριμίας παρουσιάσαμε τον εαυτό μας στους συμμαθητές και στις δασκάλες μας, εντοπίσαμε κοινά χαρακτηριστικά, όπως π.χ. παιδιά με ίδιο χρώμα μαλλιά, μάτια, ή όνομα αλλά και διαφορετικά και κατανοήσαμε πως το σχολείο μας, είναι ένα Σχολείο για όλους, μέσα στο οποίο είμαστε όλοι ίσοι και μοναδικοί!
Ο φίλος μας ο Λέανδρος, το μικρό λιονταράκι, μας εξιστόρησε χίλιες και μια δικαιολογίες για τους λόγους που συνεχώς βρυγχόταν “ΔΕΝ ΠΑΩ ΣΧΟΛΕΙΟ” μέσα από τη πένα της Μαριλίτας Χατζημποντοζή.Κι επειδή ο φίλος μας βρήκε στη τάξη μας τις πιο απίστευτες κρυψώνες για να μην πάει σχολείο, παίξαμε μαζί του το μουσικοκινητικό παιχνίδι “Ψάχνω ψάχνω το λιοντάρι” και στη συνέχεια σκεφτήκαμε όλοι μαζί χίλιες δυο δικαιολογίες για να μας αρέσει το σχολείο.
Η εβδομάδα μας έκλεισε με τη πρώτη μας ζωγραφιά!
Εδώ Νηπιαγωγείο…!!
Η πόρτα του σχολείου μας άνοιξε και φέτος και υποδέχθηκε τους μικρούς μας φίλους! Οι τάξεις μας γέμισαν με παιδικά χαμόγελα και φωνές!!
Αγαπημένα μας παιδιά καλως ήρθατε στον θαυμαστό κόσμο του Νηπιαγωγείου!!
Είμαστε έτοιμοι να ανακαλύψουμε όλοι μαζί, μεγάλοι και μικροί, νέα γνωστικά μονοπάτια, αριθμούς και γραμματάκια, να χτίσουμε ισχυρούς δεσμούς φιλίας, να αξιοποιήσουμε τα ταλέντα μας και να φτάσουμε εκεί που, πολλές φορές, πιστεύουμε πως δε μπορούμε! Το ταξίδι μας ξεκινά!!
Πρόσφατα σχόλια