Το δέντρο της ελιάς στην αυλή μας ήταν γεμάτο καρπούς. Ήταν ώρα λοιπόν να στρώσουμε τα πανιά και να τους μαζέψουμε. Η διασκεδαστική και βιωματική αυτή εμπειρία έδωσε την αφορμή να γνωρίσουν καλύτερα τα παιδιά το χαρακτηριστικό αυτό δέντρο του τόπου μας και να ανταλλάξουν εμπειρίες και βιώματα που ήδη είχαν από τις οικογένειές τους.
Η επέτειος του Πολυτεχνείου μας έδωσε την αφορμή να ακούσουμε και να διαβάσουμε το υπέροχο Imagine του John Lennon και να ονειρευτούμε έναν άλλο κόσμο. Σε αυτό τον ονειρεμένο κόσμο όπως τον φαντάστηκαν τα παιδιά μπορεί να είναι συνέχεια καλοκαίρι ή κάθε μέρα Χριστούγεννα, να είναι αστείος αλλά και ασφαλής, να έχει παπαγάλους και δεινόσαυρους και πολλά ουράνια τόξα και τα παιδιά να έχουν όλα την οικογένειά τους, φίλους και φίλες και παιχνίδια. Ποιος δεν θα ήθελε ένα τέτοιο κόσμο!
Η συνέχεια ήταν να μάθουμε για κάποια άλλα παιδιά, πιο μεγάλα που ονειρεύτηκαν κι αυτά έναν άλλο κόσμο, καλύτερο και αγωνίστηκαν για να τον κερδίσουν. Μιλήσαμε έτσι για την επέτειο του Πολυτεχνείου και τι γιορτάζουμε τη μέρα αυτή και στο τέλος φτιάξαμε μια ομαδική κατασκευή με θέμα το Πολυτεχνείο και το σήμα της ειρήνης.
Ολοκληρώνοντας τις δραστηριότητες με τα φθινοπωρινά φύλλα συζητήσαμε το γιατί κάποια φύλλα αλλάζουν χρώμα το φθινόπωρο και γιατί γίνονται κίτρινα, καφέ η πορτοκαλί. Με ένα απλό πείραμα τα παιδιά ανακάλυψαν τα χρώματα (κίτρινο, καφέ, πορτοκαλί) που είναι “κρυμμένα” μέσα στα φύλλα και δεν φαίνονται.
Τα φύλλα που είχαν μαζέψει τα παιδιά έγιναν υλικό για μια όμορφη κατασκευή. Ένας σκαντζόχοιρος από φύλλα!
Οι χειροπιαστές αλλαγές στη φύση, αλλαγές που μπορούν εύκολα τα παιδιά να εντοπίσουν και να βιώσουν με τις αισθήσεις τους δίνουν την αφορμή για διατύπωση ερωτημάτων και προβληματισμών που με τη σειρά τους οδηγούν αβίαστα στην αναζήτηση και κατάκτηση νέων γνώσεων. Έτσι τα φύλλα των δέντρων της αυλής μας που έπεσαν, ήταν μια εξαιρετική αφόρμηση για να αρχίσουμε να μιλάμε για τις αλλαγές που συμβαίνουν στη φύση το φθινόπωρο αλλά και για να διασκεδάσουμε! Τα παιδιά μάζεψαν φύλλα, τα παρατήρησαν, τα ταξινόμησαν και είδαν πίνακες ζωγραφικής με σχετικό θέμα.
Γιορτάζοντας την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου τα παιδιά είπαν ένα μεγάλο ΟΧΙ στον πόλεμο και δουλεύοντας ομαδικά έφτιαξαν μια αφίσα με τον τίτλο Όχι στον πόλεμο. Ναι στην ειρήνη, την αγάπη, την ελευθερία. Στο τέλος έφτιαξαν και το περιστέρι, σύμβολο της ειρήνης και το πήραν μαζί τους φεύγοντας.
Στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων για την 28η Οκτωβρίου τα παιδιά παρατήρησαν την ελληνική σημαία, τα χρώματά της, μέτρησαν τις γραμμές της και έμαθαν για τη σημασία τους. Στη συνέχεια ζωγράφισαν τις δικές τους μοναδικές σημαίες!
Το όνομα του καθένα και της καθεμίας είναι ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της ταυτότητας του/της. Γι’ αυτό και από τις πρώτες κιόλας μέρες στο νηπιαγωγείο τα παιδιά καλούνται να αναγνωρίσουν το όνομά τους και να το ξεχωρίσουν ανάμεσα σε άλλα (πχ στα συρτάρια και τις κρεμάστρες τους), σταδιακά μέσα από ποικίλες δραστηριότητας να αρχίσουν να αντιλαμβάνονται και να αναγνωρίζουν τα γράμματα και τις φωνές που το φτιάχνουν και στο τέλος να το γράφουν όπως μπορούν.
Τι είναι αυτό που σκέφτεσαι όταν ακούς καλημέρα; Ποιος σου λέει καλημέρα κάθε πρωί; Αν η καλημέρα ήταν ζωγραφιά πώς θα έμοιαζε; Με αυτά τα ερωτήματα τα παιδιά παρακινήθηκαν να συζητήσουν και να μοιραστούν τι σημαίνει για αυτά η καλημέρα. Στο τέλος κάθε παιδί ζωγράφισε αυτό που σκέφτηκε σε μια ακτίνα και την κόλλησε στον κοινό ήλιο της καλημέρας μας. Μία ομαδική δραστηριότητα που είχε στόχο την σύνδεση των παιδιών με το σπίτι και τα οικεία τους πρόσωπα , το μοίρασμα με τα άλλα παιδιά, την ενίσχυση της ομαδικότητας.
Μια από τις βασικές επιδιώξεις τις πρώτες μέρες του νηπιαγωγείου είναι να νιώσουν τα παιδιά ότι ανήκουν σε μια μεγάλη παρέα, μια μεγάλη ομάδα. Το ΜΑΖΙ είναι πολύ σημαντικό για μας. Το να ζωγραφίσουμε όλοι μαζί μια ζωγραφιά για να στολίσουμε την τάξη μας είναι μια πολύ καλή αρχή προς αυτή την κατεύθυνση!
