Το Σάββατο του Λαζάρου, οι γυναίκες τα παλιά χρόνια, ζύμωναν το πρωί ειδικά ψωμάκια, τους “λαζάρηδες” ή και “λαζαράκια”. Στα “λαζαράκια” έδιναν το σχήμα ανθρώπου σπαργανωμένου, όπως ακριβώς παριστάνεται ο Λάζαρος στις εικόνες. Σε ανάμνηση λοιπόν της Ανάστασης του Λαζάρου οι νοικοκυρές το Λαζαροσάββατο, δηλαδή το Σάββατο πριν την Μεγάλη Εβδομάδα, φτιάχνουν τα λαζαράκια. Όσα παιδιά είχε η οικογένεια, τόσα “λαζαράκια” έπλαθαν και στη θέση των ματιών έβαζαν δυο γαρίφαλα. Στην ουσία, τα λαζαράκια είναι σταφιδοψωμάκια. Μέσα στην ζύμη συνήθιζαν να βάζουνε μέλι, καρύδια, σταφίδες ή ότι άλλο έβγαζε ο κάθε τόπος.
Εκτέλεση της συνταγής
Σε ένα ποτήρι με χλιαρό νερό διαλύουμε τη μαγιά. Παίρνουμε μια μεγάλη λεκάνη και ρίχνουμε το αλεύρι .Στη μέση κάνουμε μια γουβίτσα και ρίχνουμε το ελαιόλαδo ,τη διαλυμένη μαγιά και τη ζάχαρη. Το ζύμωμα ξεκινά μαζί με τα παιδιά ,προσθέτοντας χλιαρό νεράκι, ωσότου η ζύμη μας γίνει αρκετά σφιχτή. Έπειτα προσθέτουμε τα καρύδια, τις σταφίδες και την κανέλα συνεχίζοντας το ζύμωμα. Στη συνέχεια δίνουμε στα παιδιά ένα μπαλάκι ,που το πλάθουν, φτιάχνοντας ένα ανθρωπάκι. Τα παιδιά τα τοποθετούν σε ένα ταψάκι με λαδόκολλα και τοποθετούν στη θέση των ματιών και του στόματος μοσχοκάρφια. Τα λαζαράκια για να φουσκωσουν τα βάζουμε αρχικά στο φούρνο σε θερμοκρασία 40 με 50 C. Τα ψήνουμε μέχρι να ροδίσουν στους 200 C.
Τέλος το Σάββατο του Λαζάρου (το Σάββατο πριν από την Κυριακή των Βαΐων) τα παιδιά γυρίζουν τα σπίτια και τραγουδούν τα ειδικά κάλαντα (Λαζαρικά) σε διάφορες παραλλαγές, που εξιστορούν την «εκ νεκρών έγερση» του Λαζάρου. Τελειώνοντας το τραγούδι τους τα Λαζαράκια, όπως αποκαλούνται οι καλαντιστές της ημέρας, συνεχίζουν με ευχετικούς και επαινετικούς στίχους για το σπίτι και δέχονται ως φιλοδώρημα αυγά που τα τοποθετούν σ’ ένα στολισμένο καλαθάκι (σε κάποιες περιοχές φρούτα ή χρήματα). Τον Λάζαρο τραγουδούν κυρίως κορίτσια σχολικής ηλικίας, τα οποία αποκαλούνται λαζαρίνες, λαζαρίτσες, λαζαρούδισσες κ.α.