1. Τραγούδι: Ο Μάης έχει μυστικά – Παντελής Θαλασσινός
Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης -Μουσική: Παντελής Θαλασσινός. Από το άλμπουμ Το Καλαντάρι. Επιμέλεια βίντεο:rainbowcreta
2. Πίνακας ζωγραφικής του Γιάννη Τσαρούχη: Ο Μάης
Ο Γιάννης Τσαρούχης ζωγράφισε το Μάη δίνοντας μορφή αγγέλου, όπως και σε όλους τους μήνες, γιατί στα παραμύθια και τις λαϊκές δοξασίες του τόπου, οι μήνες ήταν παλικάρια που σαν άγγελοι με φτερά έρχονται και φεύγουν, ταξιδεύουν στον χρόνο.
3. Ο Μάης του Γιάννη Τσαρούχη. Παζλ ΕΔΩ
4. Ποίημα: Ο Μάιος
της Ρένας Καρθαίου
Σ΄ ένα στέφανο του Μάη
όλη η άνοιξη χωράει.
Κύκλους, κύκλους τα λουλούδια
οι χοροί και τα τραγούδια
Στα χρυσά του ήλιου καφάσια
ωριμάζουν τα κεράσια
Πέρα ως πέρα φως απλώνει
γλάστρα ανθίζει στο μπαλκόνι
Είναι ο Μάης δίχως ταίρι
ένα ολάνθιστο παρτέρι
Σ΄ ένα στέφανο του Μάη
Όλη η άνοιξη χωράει.
5. Αίνιγμα του Μάη
Ένας μήνας δίχως ΡΟ
με λουλούδια ένα σωρό.
Ποιος είναι να σε χαρώ;
6. Παροιμίες και εκφράσεις σχετικές με τον Μάη και τα λουλούδια
1) Ο Μάης έχει το όνομα κι ο Απρίλης τα λουλούδια.
2) Μάη – Μάη Κανακάρη, Μάη – Μάη Κερασάρη, λούλουδε τριανταφυλλά, πράσινε καλομηνά.
3) Ζήσε, Μάη μου, να φας τριφύλλι.
4) Ο Μάης με τα τριαντάφυλλα κι ο Ιούνης με τα μήλα.
5) Μάης άβρεχος, τρυγητής χαρούμενος.
6) Στον καταραμένο τόπο το Μάη μήνα έβρεχε.
7) Ο Μάης ρίχνει τη δροσιά κι ο Απρίλης τα λουλούδια.
8) Από αγκάθι βγαίνει ρόδο και από ρόδο βγαίνει αγκάθι.
9) Δεν θα βρέξει ποτέ τριαντάφυλλα. Αν θέλουμε να έχουμε περισσότερα
τριαντάφυλλα, πρέπει να φυτέψουμε περισσότερες τριανταφυλλιές. (George Eliot, 1819-1880, Αγγλίδα συγγραφέας)
10) Υπάρχουν πάντοτε λουλούδια γι’ αυτούς που θέλουν να τα βλέπουν. (Henri Matisse, 1869-1954, Γάλλος ζωγράφος)
7. Ιστορία: Το λουλούδι που δεν ήθελε να μαραθεί
(Από τα «Παραμύθια και ιστοριούλες» Γ.Α. Βασδέκη – Εκδόσεις Δίπτυχο)
Είχε ανοίξει ένα ανοιξιάτικο πρωινό μέσα σ’ ένα μεγάλο κήπο ηλιόλουστο και χαρούμενο.
Πόσο περήφανο ήταν για τα πέταλά του, τα ρόδινα, τα δροσερά και τα απαλά σαν βελούδο! Ήταν τόσο όμορφο που όλοι όσοι περνούσαν από τον δρόμο σταματούσαν, για να το κοιτάξουν.
– Ω! Το ωραίο λουλούδι! Ποτέ δεν έχω δει ένα τόσο όμορφο λουλούδι, έλεγαν.
Το μικρό λουλούδι απορούσε πολύ, όταν έβλεπε, γύρω του, τα άλλα λουλούδια να μαραίνονται, ύστερα από λίγες μέρες:
– Γιατί μαραίνονται; έλεγε. Και όλα αυτά, για να δώσουν καρπούς και σπόρους. Εγώ, δε θέλω, θέλω να μείνω πάντα ένα λουλούδι.
Στο μεταξύ, ήταν ο βασιλιάς του κήπου. Όλοι οι άνθρωποι του σπιτιού έρχονταν να το θαυμάσουν, να ανασάνουν το άρωμά του. Το επισκέφτονταν οι πεταλούδες, οι σκαραβαίοι, οι μέλισσες και καμιά φορά, το πρωί, ερχόταν η δροσιά και έβαζε ένα μαργαριτάρι πάνω στο ρούχο του, για να είναι ακόμη πιο όμορφο.
Με λίγα λόγια: Για το μικρό λουλούδι μας ήταν μια γιορτή χωρίς τέλος.
Μα το καλοκαίρι πέρασε και ήρθε το φθινόπωρο: Οι νύχτες έγιναν πιο μεγάλες και πιο κρύες. Το μικρό λουλούδι πάγωνε στην άκρη του κοτσανιού του. Είδε τα φύλλα των δέντρων να γίνονται χρυσά και κόκκινα σαν τη φωτιά και ζήλεψε λιγάκι, γιατί τώρα οι διαβάτες κοίταζαν μόνο αυτά με θαυμασμό.
Τα είδε να φεύγουν το ένα ύστερα από το άλλο και αναρωτιόταν πού μπορούσαν να τρέχουν τόσο γρήγορα. Σκέφτηκε πως πήγαιναν να συναντήσουν τον ήλιο και πως καλά θα έκανε κι αυτό να κάνει το ίδιο. Ζήτησε, λοιπόν, από ένα πλατύ πλατανόφυλλο, που περνούσε απ’ εκεί να το πάρει μαζί του μακριά.
– Ευχαρίστως, είπε το φύλλο, εκείνο το χρυσαφένιο δειλινό. Θα κάνουμε έναν ευχάριστο περίπατο.
Το λουλούδι έπεσε πάνω στο φύλλο που, μ’ ένα φύσημα του ανέμου, ανέβηκε στον αέρα. Ω! πόσο ωραία είναι, φίλοι μου, να πετά κανείς σαν τα πουλιά, να νιώθει τον εαυτό του ελαφρό, σαν ένα σύννεφο, που το χαϊδεύει ο άνεμος! Μα ένας ανεμοστρόβιλος έδωσε ένα διαβολεμένο χτύπημα στο φύλλο και το στριφογύρισε πολλές φορές. Το μικρό λουλούδι ένιωθε ναυτία. Έπειτα, το φύλλο πέρασε ξυστά, πάνω από τους λόφους και πάνω από τους δρόμους. Το λουλούδι φοβήθηκε μήπως πατηθεί από κανένα αμάξι. Τέλος, ένας δυνατός άνεμος έριξε το φύλλο πάνω στο νερό μιας λιμνούλας και το λουλούδι έλεγε μέσα του πως θα σάπιζε, αν δεν ερχόταν κάποιος να το βρει.
Ευτυχώς ένα χελιδόνι που διψούσε ήρθε στη λιμνούλα, για να πιεί νερό.
– Ω! χελιδόνι, πάρε με μαζί σου στις ζεστές χώρες, γιατί εδώ θα πεθάνω από το κρύο.
– Σύμφωνοι, σε παίρνω μαζί μου.
Το χελιδόνι πήρε προσεχτικά το μίσχο με το ράμφος του κι έριξε το λουλούδι πάνω στη ράχη του. Έπειτα…φρρρττ… άνοιξε τα φτερά του και πέταξε. Ήταν όμορφο αυτό το λουλουδισμένο χελιδόνι που πετούσε στον ουρανό.
Ταξίδεψαν πολύν καιρό πάνω από τις στεριές και έπειτα πάνω από τη θάλασσα. Μια νύχτα, για να ξεκουραστεί, το χελιδόνι κατέβηκε, σ’ ένα νησάκι, μα, τι ατυχία!, ενώ, τα χαράματα το πουλί άνοιγε τα φτερά του για το ξεκίνημα, ένα κακό παιδί του έριξε με δύναμη μια πέτρα. Η πέτρα πλήγωσε τη φτερούγα και το χελιδόνι δεν μπόρεσε να ξαναπετάξει. Έμεινε κρυμμένο μέσα σ’ ένα θάμνο, κρατώντας πάντα το λουλούδι πάνω στη ράχη του.
Μα το χελιδόνι δεν μπορούσε πια να πετάξει και δεν μπορούσε, λοιπόν, πια να ψάξει, για να βρει κάτι να φάει. Μετακινήθηκε λίγο πάνω στα κλαδάκια, τσίμπησε μερικά έντομα που βρίσκονταν εκεί, άρπαξε στα πεταχτά δυο ή τρεις μύγες, μα γινόταν όλο και πιο αδύναμο και το λουλούδι, σαν βράδιασε, κατάλαβε πως, αν δεν γινόταν κάποιο θαύμα, το χελιδόνι θα πέθαινε από την πείνα.
Τότε σκέφτηκε πως, αν ήθελε, θα μπορούσε να δώσει σπόρους όπως όλα τα άλλα λουλούδια, μα θα έπρεπε προηγούμενα να μαραθεί, όπως είχαν μαραθεί μέσα στον κήπο, γύρω του, τα λουλούδια της αχλαδιάς και τα ρόδινα λουλούδια της ροδακινιάς. Μα θα ήταν πολύ θλιβερό να γίνει ένα πραματάκι ξερό και χωρίς χρώμα.!
Κοίταξε το χελιδόνι που ήταν τόσο καλό μαζί του και το είδε, με το κεφάλι κρεμασμένο, με τα μάτια του κλειστά. Το καημένο ήταν τόσο αξιολύπητο, που απότομα πήρε μιαν απόφαση.
– Περίμενε, θα δεις, θα μεταμορφωθώ σε καλούς μικρούς σπόρους, που θα μπορέσεις να τους φας.
Αμέσως, ο ύπερός του μαράθηκε, ξεράθηκε. Το μέρος που ήταν πίσω φούσκωσε σαν ένα καλογεμισμένο πορτοφολάκι. Την άλλη μέρα, το πρωί, το πορτοφολάκι άνοιξε και έδωσε πολλούς σπόρους που το χελιδόνι τους έφαγε με όρεξη. Ξαναπήρε αμέσως δυνάμεις και, δυο μέρες αργότερα, με γιατρεμένη τη φτερούγα του, μπόρεσε να συνεχίσει το ταξίδι του.
Ξαναπήρε στο ράμφος του το μίσχο του μικρού λουλουδιού, που τώρα ήταν ξερό, σαν ένα άχρηστο κομμάτι χαρτί. Το έφερε στη νεράιδα των λουλουδιών, που το δέχτηκε μέσα στο παλάτι της από ρόδα εκατοντάφυλλα.
– Σας φέρνω αυτό το φτωχό λουλουδάκι που μαράθηκε, για να μπορέσω να ζήσω εγώ.
– Μα, λέει η νεράιδα, νομίζω πως είναι ευτυχισμένο, γιατί είναι μεγάλη χαρά να νιώθεις πως είσαι χρήσιμος σε κάτι. Και επειδή, για το λουλούδι, αυτό ήταν μια μεγάλη θυσία και επειδή, εσύ, το χελιδόνι, θα ήθελες να το ευχαριστήσεις, κοίταξε:
Τότε η νεράιδα, με τα μακριά της δάχτυλα από μπουμπούκια κρίνων, πήρε το ξερό λουλούδι, το στριφογύρισε πολύ γρήγορα και το σφεντόνισε στον ουρανό, όπου έγινε ένα αστεράκι.
Κι εκεί ψηλά, τώρα, είναι σαν ένα πύρινο λουλούδι, που ανοίγει κάθε βράδυ και δε θα μαραθεί ποτέ πια.
8. Σύνθετες λέξεις
Η λέξη Λουλούδι και η λέξη άνθος σημαίνουν ακριβώς το ίδιο.
Όπως και ανθίζει το δέντρο το ίδιο με το βγάζει λουλούδια.
Παροτρύνετε τα παιδιά να σχηματίσουν σύνθετες λέξεις. Πείτε τους τις δύο λέξεις και περιμένετε απάντηση…
Άνθος + κήπος = ανθόκηπος
Άνθος + δοχείο = ανθοδοχείο
Άνθος + δέσμη = ανθοδέσμη
Άνθος + μέλι = ανθόμελο
Άνθος + τυρί = ανθότυρο
Άνθος + νερό = ανθόνερο
Άνθος + παραγωγή = ανθοπαραγωγή
Άνθος + γάλα = ανθόγαλα
Λουλούδι + σπίτι = λουλουδόσπιτο
Λουλούδι + κήπος = λουλουδόκηπος
Μπορείτε να παίξετε και να φτιάξετε νέες λέξεις φανταστικές.
Π.χ: Λέτε τη λέξη λουλούδι και προσθέτετε μια άλλη λέξη που μπορεί και να μην ταιριάζει. Λουλούδι+καρέκλα= λουλουδοκαρέκλα…
9. Music Cartoons:
Silly Symphony Flowers And Trees από το ιστολόγιο του “κύριου Μουσικού