Λίγα λόγια για την 25η Μαρτίου…        

Εικοστή πέμπτη Μαρτίου.
Τη μέρα αυτή οι Έλληνες γιορτάζουν δύο πολύ μεγάλα γεγονότα.
Την επανάσταση του 1821 και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.

Τετρακόσια ολόκληρα χρόνια οι Έλληνες ζούσαν στη σκλαβιά.
Οι Τούρκοι ήταν οι αφέντες.

Οι Τούρκοι έκλεισαν τα σχολεία και έσπειραν το φόβο σ’ όλους τους Έλληνες.

Τα γενναία ελληνόπουλα δεν άντεξαν τον τούρκικο ζυγό. Πήραν λοιπόν τα καριοφίλια τους και βγήκαν στα βουνά.

Γενναίοι καπεταναίοι ήταν πολλοί. Γενναία παλικάρια ήταν πολλά:
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Αθανάσιος Διάκος, Γεώργιος Καραϊσκάκης, Παπαφλέσσας, Κωνσταντίνος Κανάρης, Ανδρέας Μιαούλης και πολλοί άλλοι.

Ο πόθος για τη λευτεριά είχε γεμίσει και την ψυχή των Ελληνίδων.

Μπουμπουλίνα, Μαντώ Μαυρογένους, Σουλιώτισσες,
έδωσαν τις περιουσίες και τη ζωή τους για τη λευτεριά.

«Ο θεός υπόγραψε την ελευθερία της πατρίδας μας και δεν παίρνει την υπογραφή του πίσω». Με αυτά τα λόγια ο Κολοκοτρώνης εμψύχωνε τα παλικάρια του.
Τα κατορθώματα των Ελλήνων έδωσαν έμπνευση για να δημιουργηθούν πολλά έργα τέχνης (κλέφτικα τραγούδια, πίνακες ζωγραφικής, ποιήματα…). Το πιο γνωστό ποίημα, τον “Ύμνο στην Ελευθερία”, που έγραψε ο Διονύσιος Σολωμός έγινε ο Εθνικός Ύμνος της πατρίδας μας.

Με τέτοιους ήρωες και τέτοιες ηρωίδες δε μπορούσε παρά να έρθει και πάλι η λευτεριά στην πατρίδα μας.

Ήρωες νεκροί θα σας ευγνωμονούμε αιώνια!