Πρόταση για εκπαιδευτικές δραστηριότητες βασισμένες στο παραμύθι:
“Ο σκύλος είναι τζαζ”

Το παραμύθι έχει ως κεντρικό θέμα ένα σκύλο, που φαινόταν στους άλλους διαφορετικός, γιατί δεν του άρεσαν τα
ίδια πράγματα, που άρεσαν στους περισσότερους. Ωστόσο, αυτό που αγαπούσε και επιθυμούσε πολύ, αν και στην
αρχή φαινόταν ανεκπλήρωτο, τελικά βρήκε τον τρόπο να το πετύχει  https://youtu.be/gyg5IyRiJh8 .Πιστεύουμε ότι
θα σας αρέσει, όσο άρεσε και σε εμάς και τα μικρά μας θα θέλουν να το ακούσουν κι άλλες φορές. Για να μην
σταματήσει λοιπόν εδώ αυτό το παραμύθι, σκεφτήκαμε να σας προτείνουμε κάποιους τρόπους επεξεργασίας:
Πρώτη επεξεργασία (που μας δίνει κίνητρο να μιλήσουμε περισσότερο):

• Πριν αρχίσει το παραμύθι: Φτιάξτε μια ήρεμη και χαλαρή ατμόσφαιρα, ιδανικά χωρίς θορύβους ή άλλους
περισπασμούς, για να την μοιραστείτε ανεμπόδιστα με το παιδί. Ιδανικά, θα μπορούσατε να έχετε ακούσει
εσείς από πριν το παραμύθι (διάρκεια: 4-5′), για να έχετε μια συνολική εικόνα του!
• Κατά τη διάρκεια του παραμυθιού: Ακούμε προσεκτικά το παραμύθι και δεν το σταματάμε για διευκρινήσεις ή
σχόλια, παρά μόνο αν το ζητήσει το παιδί. Σκεφτείτε ότι η αφήγηση έχει έναν μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας
γιατί λείπουν οι υποστηρικτές εικόνες. Αυτό όμως έχει και τα θετικά του σημεία γιατί αυξάνεται ο βαθμός
συγκέντρωσης. Καθίστε αναπαυτικά και δείχνετε με την στάση του σώματος οτι παρακολουθείτε προσεκτικά,
απολαμβάνοντας την αφήγηση.
• Μετά το τέλος του παραμυθιού: Καλό είναι να μην τα κουράσουμε με ερωτήσεις του τύπου “τί σου
άρεσε” αλλά να εστιάσουμε σε ένα σημείο του παραμυθιού και να το κάνουμε να γίνει πιο προσωπικό, με μια
αναγωγή σε δικά σας βιώματα. Για παράδειγμα: “Ξέρεις, όταν κι εγώ ήμουν μικρό παιδί είχα μια τέτοια
εμπειρία. Θέλεις να σου την πω?”

 Εδώ μπορείτε πραγματικά να κάνετε αναδρομή στο παρελθόν σας ή…. να αυτοσχεδιάσετε, π.χ. “όταν ήμουν κι εγώ
μικρό παιδί, ήθελα πολύ να κάνω βουτιά στη θάλασσα από τα βραχάκια, αλλά δεν τα κατάφερνα και ένιωθα ότι οι
άλλοι με κορόιδευαν. Μετά από πολλές προσπάθειες και αφού ήπια αρκετό νερό, βρήκα ένα φουσκωτό βαρκάκι.
Κάθε φορά που ανέβαινα έκανα και μια βουτίτσα ώσπου τελικά έγινα ‘αστέρι’ στις βουτιές. Και να σου πω το
καλύτερο: έρχονταν κι άλλοι πια για βουτιές από το βαρκάκι μου. Το θυμήθηκα τώρα με αυτό το παραμύθι.
Αλήθεια, εσύ θέλεις πολύ να καταφέρεις κάτι αλλά δεν το έχεις πετύχει ακόμη?”
Σε αυτό το σημείο μπορεί να θέλουν να πουν κάτι ή να μην θέλουν να πουν τίποτα. Έτσι μπορείτε να τους
προτείνετε κάτι διαφορετικό: αντί να το πουν… να το ζωγραφίσουν. Πώς?

1. Θα πάρουν ένα λευκό χαρτί και θα το διπλώνουν στη μέση, δημιουργώντας 2 ίσα και ίδια κομμάτια.
2. Στο ένα θα ζωγραφίσουν την προσδοκία, την επιθυμία τους, που περιμένει να γίνει πραγματικότητα.
3. Στο άλλο κομμάτι δεν θα ζωγραφίσουν τίποτα.
4. Θα το διπλώσουν και θα το κρύψουν σε ένα μέρος μυστικό, που μόνο εκείνα θα ξέρουν.
5. Όταν όμως πετύχουν αυτό που θέλουν, τότε θα το ανασύρουν και θα ζωγραφίσουν στο άδειο μισό του χαρτιού.

Δύσκολα μπορώ να φανταστώ κάποιο παιδί που να μην θέλει να μιλήσει για κάτι από τα προηγούμενα. Εσείς πάντα,
με ανοιχτή διάθεση θα δίνετε πληροφορίες και επεξηγήσεις, κάνοντας αναφορές στις αντίστοιχες ενότητες του
παραμυθιού. Δεν πειράζει καθόλου αν ξεφύγετε από το κεντρικό θέμα του παραμυθιού. Αρκεί που έγινε η αφορμή
να μιλήσετε, να ζωγραφίσετε, να μοιραστείτε προσωπικές στιγμές και τελικά να περάσετε εσείς καλά κι εμείς καλύτερα!