Στα πλαίσια του περιβαλλοντικού προγράμματος με θέμα το πολυπολιτισμικό ψηφιδωτό της πόλης μας, πραγματοποιήσαμε περιβαλλοντικό μονοπάτι στην Άνω Πόλη, μια περιοχή όπου η ιστορία της πόλης  ξεπροβάλλει από κάθε γωνιά και  φανερώνει τα μυστικά της μέσα στους αιώνες.

Η διαδρομή ξεκίνησε από το Επταπύργιο, μετέπειτα φυλακές Γεντί Κουλέ. Εκεί είχαμε την τύχη να ξεναγηθούμε από την κ. Κατερίνα Κούσουλα, αρχαιολόγο του Υπουργείου Πολιτισμού της Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκης. Βαριά η ιστορία του μνημείου, τα κελιά της απομόνωσης, ο χώρος βασανιστηρίων, οι σκοπιές, το επισκεπτήριο, η εκκλησία του Αγ.Ελευθερίου.

Κατόπιν κατηφορίσαμε από τα δυτικά τείχη της Ακροπόλεως, είδαμε τα σπίτια που χτίστηκαν κολλημένα στα τείχη, περάσαμε κάτω από τις πορτάρες και τα πορταράκια των τειχών, ανακαλύψαμε τα μάρμαρα των εβραϊκών μνημάτων στα σκαλιά της οδού Λημναίου και  την επιγραφή στον Πύργο του Ανδρόνικου Λαπαρδά.

Στάση στη Μονή Βλατάδων, το βυζαντινό μοναστήρι που από την ίδρυσή του μέχρι και σήμερα δεν διέκοψε καθόλου τη λειτουργία του. Είδαμε τις τοιχογραφίες του, το παρεκκλήσι του Απ.Παύλου που σύμφωνα με την παράδοση δίδαξε εκεί γύρω στο 50μ.Χ και απολαύσαμε την εκπληκτική θέα προς την πόλη.

Πύργος Τριγωνίου και Πύλη της Άννας Παλαιολογίνας. Ο Πύργος που κατασκευάστηκε την ίδια περίοδο με τον Λευκό Πύργο, έχει ύψος 11 έως 22 μέτρα και με τα κανόνια του έλεγχε όλον το Θερμαϊκό κόλπο.

Ύστερα κατηφορίσαμε κατά μήκος της νέας οδού Κάστρων, στα ανατολικά τείχη και καταλήξαμε απέναντι από τα αρμένικα και τα προτεσταντικά μνήματα, στο Ισλαχανέ. Εκεί μας περίμενε η κ. Αρετή Κονδυλίδου που με τον βιωματικό τρόπο της ανέδειξε τον σημαντικό  ρόλο του Ισλαχανέ ως σχολείο εκμάθησης τεχνών στα φτωχά και ορφανά παιδιά την περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Επιστροφή στο σχολείο, κουρασμένοι από το περπάτημα αλλά με γεμάτη την ιστορική μας μνήμη που πρέπει να αναδεικνύεται, να διατηρείται  και να προστατεύεται όπως και η πολιτιστική μας κληρονομιά.