Την Κυριακή 22 Απριλίου 2018 θα πραγματοποιηθεί Επιμνημόσυνη Δέηση και κατάθεση στεφάνων στο Ηρώο της Ορεστιάδας ως απόδοση ελάχιστου Φόρου Τιμής για την «Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Θράκης».
Το σχολείο μας θα συμμετέχει με τη σημαιοφόρο και τους παραστάτες που θα συνοδεύσουν τη σημαία.
Η Γενοκτονία στη Θράκη
Σύντομο Ιστορικό
Οι Έλληνες της Θράκης αντιμετώπισαν και αυτοί όπως και οι Έλληνες του Πόντου και της Μικράς Ασίας την ίδια πολιτική βίας που εξελίχθηκε σε Γενοκτονία.
Η Γενοκτονία ξεκίνησε το 1908 με την άνοδο στην εξουσία των Νεότουρκων και με τη στρατιωτική και την πολιτική καθοδήγηση των συμμάχων τους Γερμανών, συνεχίστηκε και από τους Κεμαλικούς μέχρι το 1923 στοιχίζοντας συνολικά τη ζωή σε πάνω από 1.000.000 και πλέον Έλληνες, Ελληνίδες και παιδιά. Στη Θράκη 250.000-300.000, στη Μικρά Ασία 300.000 με 350.000 στον Πόντο 350.000, ενώ θύματα υπήρξαν και στην Καππαδοκία.
Στη Θράκη με επίκεντρο τη Ραιδεστό, δημιουργήθηκε με την εποπτεία Γερμανών αξιωματικών το Τουρκικό κομιτάτο με στόχο την εξόντωση των Ελλήνων. Από το Φεβρουάριο του 1914 οι διωγμοί είχαν ενταθεί και κατά των ελληνικών πληθυσμών της υπαίθρου, αλλά και των πόλεων ειδικά της Αδριανούπολης.
Οι διωγμοί των Θρακών εξελίχθηκαν σε οργανωμένο σχέδιο που κατέληξε σε γενοκτονία του Θρακικού Ελληνισμού και σε εξαφάνισή του από τις κοινότητές του. Μάλιστα ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος έδωσε την ευκαιρία στους Νεότουρκους να υλοποιήσουν με μεγαλύτερη ευκολία το σχέδιό τους- η «Ειδική οργάνωση» κρατά σημαντικό ρόλο- που έλαβε και άλλες διαστάσεις, αφού η υποχρεωτική στρατολόγηση Θρακών που εντάθηκε σ’ αυτό το διάστημα, τους οδήγησε σαν Οθωμανούς στρατιώτες στο θάνατο σε μία από τις φονικότερες μάχες στην Καλλίπολη.
Τη βασική ευθύνη για τους διωγμούς των Ελλήνων της Θράκης, έχουν οι Νεότουρκοι και η συνέχειά τους οι Κεμαλικοί οι οποίοι εκπόνησαν και υλοποίησαν ένα σχέδιο μαζικών διωγμών και δολοφονιών των Ελλήνων της Θράκης και όλου του Ελληνισμού που ζούσε στο Οθωμανικό κράτος.
Στην αρχή η εξόντωση έγινε με την εξορία των ανδρών στα τάγματα εργασίας, συνεχίστηκε με την εξόντωση των ηγετών, την εκτόπιση των γυναικών, των παιδιών.
Τα μέσα δίωξης των Ελλήνων ήταν δολοφονίες, εκτοπισμοί, επιθέσεις, πολιορκία χωριών, τρομοκρατία, απειλές, απελάσεις και καταναγκαστική εκποίηση των περιουσιών σε εξευτελιστικές τιμές, βιασμοί, εξισλαμισμοί.
Έτσι ερημώθηκε από το ελληνικό στοιχείο η Θράκη και εγκαταλείφθηκαν πόλεις όπως η Αδριανούπολη, η Βιζύη, η Τυρολόη, η Αρκαδιούπολη, οι Σαράντα Εκκλησιές, η Κεσσάνη, τα Μάλγαρα, η Χαριούπολη, η Μακρά Γέφυρα, η Ραιδεστός, η Ηράκλεια, η Καλλίπολη και άλλες, ενώ στις 6 Απριλίου του 1914, το Μαύρο Πάσχα όπως ονομάστηκε κορυφώθηκε η Γενοκτονία εναντίον των Ελλήνων της Θράκης. Η εξαφάνιση δηλαδή του Ελληνισμού που ζούσε για χιλιάδες χρόνια στα πατρογονικά του εδάφη.
Οι μεταπολεμικές εξελίξεις, οι συζητήσεις που έγιναν στο Συνέδριο Ειρήνης στο Παρίσι για το Θρακικό ζήτημα, και η υπογραφή το 1920 της συνθήκης των Σεβρών, έδωσαν στην Ελλάδα την Ανατολική Θράκη μέχρι την Τσατάλτζα, σε απόσταση 20 χιλιομέτρων από την Κωνσταντινούπολη και τη χερσόνησο της Καλλίπολης. Επίσης η Ελλάδα πήρε την Ίμβρο και Τένεδο καθώς και τη Σμύρνη με ολόκληρη την περιοχή της.
Όμως τα ελληνικά στρατεύματα στη θέση της άλλοτε πλούσιας Θράκης, συνάντησαν μια περιοχή εξαντλημένη από τη συνεχή αιμορραγία της παρελθούσας δεκαετίας. Η εύφορη γη, εξαιτίας της έλλειψης χεριών και της εγκατάλειψης έγινε χέρσα, ο ελληνικός πληθυσμός είχε εν μέρει εξοντωθεί και εκδιωχθεί. Το εμπόριο και οι αγορές είχαν καταστραφεί, ενώ ήταν γενικευμένο το αίσθημα της ανασφάλειας, λόγω του βίαιου παρελθόντος και της δραστηριότητας των παραστρατιωτικών σωμάτων. Ήταν τέτοια η εικόνα της καταστροφής, ώστε ορισμένοι Θρακιώτες που είχαν επιστρέψει αδυνατούσαν να υποδείξουν ακόμα και τα όρια των ακινήτων τους.
Οι ραγδαίες εξελίξεις στο μικρασιατικό μέτωπο το 1922, η αλλαγή των προσανατολισμών και της πολιτικής έναντι των Κεμαλικών από τις μεγάλες δυνάμεις, είχαν σαν αποτέλεσμα να υπογραφεί η συνθήκη ανακωχής των Μουδανιών, με την οποία ο ελληνικός στρατός διατάχθηκε να εκκενώσει όχι μόνο τη Μικρά Ασία, όπου εκεί γραφόταν ο τραγικός επίλογος μιας παρουσίας αιώνων, αλλά μέσα σε 15 μέρες και την Ανατολική Θράκη, εκεί όπου υπήρχαν μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις του και εύρωστο ελληνικό στοιχείο.
Έτσι τα συμφέροντα κάλυψαν την αλήθεια και το έγκλημα εναντίον των Ελλήνων δεν τιμωρήθηκε και επαναλήφθηκε μετά από λίγα χρόνια από τους Ναζί και το καθεστώς του Χίτλερ, ως Ολοκαύτωμα και εκατοντάδες μαρτυρικά χωριά και πόλεις.
Σήμερα η αναγνώριση της Γενοκτονίας είναι ένα τεράστιο βήμα για την ανθρωπότητα: Ο θύτης αποδέχεται το έγκλημά του και προχωρά σε όλες τις ενέργειες που προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο και η Σύμβαση του ΟΗΕ για την πρόληψη και την Καταστολή της Γενοκτονίας, ενώ το θύμα γνωρίζει ότι δεν μένουν ατιμώρητες οι μαζικές δολοφονίες των προγόνων του.
Εμείς ως απόγονοι των θυμάτων της Γενοκτονίας οφείλουμε όπως έχουμε το καθήκον να απαιτήσουμε και να προσπαθήσουμε να μην επαναληφθούν άλλες Γενοκτονίες. Εγκλήματα που δε συμβαδίζουν με το Δίκαιο, την Ιστορία, τη Μνήμη και τον Άνθρωπο.
Θεοφάνης Μαλκίδης
Διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών
Ξένια-στη τάξη