Ολοκαίνουριο τραγούδι από τον Αντύπα σε μουσική του Φοίβου και σε στίχους της Ελένη Γιαννατσούλια. Ο  συνθέτης των επιτυχιών εμπιστεύεται τη δημιουργία του στον αγαπημένο λαϊκό τραγουδιστή και το “Ώρες Ώρες” μοιάζει να είναι η επόμενη επιτυχία!

Στίχοι:

” Βγαίνω ξενυχτάω και για σένα δε ρωτάω
φίλους έχω και σε σβήνει ο καιρός
Όμως κάτι ώρες δεν αντέχω σε θυμάμαι
δε κοιμάμαι νιώθω άδειος και μισός..

Ώρες ώρες με πιάνει μια τρέλα να σε συναντήσω
Ώρες ώρες μου λείπεις και θέλω να τηλεφωνήσω
Όμως είμαστε πια χωρισμένοι
μες την ίδια την πόλη δυο ξένοι
Για το σώμα που σε περιμένει δεν έχεις πια ώρες..

Βγαίνω σχέσεις κάνω τη ζωή μου δεν τη χάνω
δε μου λείπεις και με μένα απορώ
Όμως κάτι ώρες με πειράζει που ‘χεις φύγει
το δωμάτιο με πνίγει δε μπορώ.. “

Καλή Σας Ακρόαση !

Οι πιο αστείες ελληνικές πινακίδες….!

To Γεφύρι της Άρτας (στην λαϊκή παράδοση γιοφύρι της Άρτας) είναι λιθόκτιστη γέφυρα του                              ποταμού Αράχθου, του 17ου αιώνα μ.Χ, στην πόλη της Άρτας, που έγινε πασίγνωστη από το ομώνυμο                        θρυλικό δημοτικό τραγούδι που αναφέρεται στην “εξ ανθρωποθυσίας” θεμελίωσή του. Ο ίδιος όρος αποτελεί              επίσης  σύγχρονη μεταφορική έκφραση όταν αναφέρονται έργα τα οποία αργούν να ολοκληρωθούν όπως και          στο θρύλο του τραγουδιού (“Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν”).

Το πέτρινο γεφύρι της Άρτας, είναι το πιο ξακουστό στην Ελλάδα και αυτό βέβαια το χρωστάει στο θρύλο             για τη “θυσία της γυναίκας του πρωτομάστορα”, που η λαϊκή μούσα τον έκανε τραγούδι. Η αρχική κατασκευή          του γεφυριού τοποθετείται στα χρόνια της κλασικής Αμβρακίας επί βασιλέως Πύρρου Α. Αυτό είναι φυσικό,              δεδομένου  ότι σε αυτά τα μέρη αναπτύχθηκε αξιόλογος πολιτισμός από τα προχριστιανικά ακόμη χρόνια.                Συνεπώς, οι αρχαίοι  Αμβρακιώτες είχαν ανάγκη να κατασκευάσουν στο σημείο αυτό κάποιο πέρασμα, γεφύρι,        έργο που ασφαλώς θα  βελτιώθηκε στα Ελληνιστικά χρόνια, όταν ο βασιλιάς Πύρρος Α’ έκανε την Αμβρακία           πρωτεύουσα του κράτους του, κι ακόμη αργότερα – στα ρωμαϊκά χρόνια – με την άνθηση της διπλανής Νικόπολης και την αύξηση της εμπορικής κίνησης. Τη σημερινή του μορφή, το Γεφύρι της Άρτας απέκτησε το έτος 1602-1606 μ.Χ. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι τη χρηματοδότηση της κατασκευής του Γεφυριού της Άρτας έγινε από έναν Αρτινό παντοπώλη, τον Ιωάννη Θιακογιάννη ή Γυφτοφάγο, ο οποίος προφανώς είχε εμπορικές δραστηριότητες και είχε ενδιαφέρον για τη διάβαση του Αράχθου ποταμού από τα μουλάρια με τα φορτία του.). Δυστυχώς τα στοιχεία που μας παρέχουν οι αρχαίες πηγές είναι ελάχιστα και γι’ αυτό είμαστε αναγκασμένοι να στηριχθούμε για τη μελέτη του στο ίδιο το κτίσμα.

Το σημερινό μήκος του πέτρινου γεφυριού της Άρτας φτάνει στα 145 m, και το πλάτος του είναι 3,75 m. Οι τέσσερις ημικυκλικές καμάρες δεν έχουν καμία συμμετρία μεταξύ τους. Τα βάθρα του είναι κτισμένα με μεγάλους κανονικούς λίθους κατά το ισοδομικό σύστημα, με επίστεψη, έτσι που θυμίζουν τοιχοποιία ελληνιστικών μεγάρων. Αυτή λοιπόν η δομή των βάθρων μαρτυρεί ότι το γεφύρι θεμελιώθηκε κατά τους ελληνιστικούς χρόνους, και – κατά την άποψη του μελετητή Γιάννη Τσούτσινου – πιθανότατα είναι έργο του Πύρρου Α (3ος π.χ. αιώνας). Σύμφωνα με διαπιστώσεις του Φ. Πέτσα, αρχαιολόγου που παρακολούθησε τις εκσκαφές για τη στήριξη σιδερένιας γέφυρας πλάι στην παλιά στα χρόνια της κατοχής, το ίδιο χτίσιμο συνεχίζεται μέχρι τα κατώτατα θεμέλια του γεφυριού. Πάνω σ’ αυτά τα βάθρα, κατά την άποψη ορισμένων μελετητών, κτίστηκαν κατά τη Βυζαντινή εποχή (πρώτη περίοδος του Δεσποτάτου της Ηπείρου) ή κατά την άποψη άλλων στην πρώτη μεταβυζαντινή περίοδο, τέσσερις μεγάλες καμάρες, μεταξύ των οποίων παρεμβλήθηκαν στα ποδαρικά τους καθώς και στα ακρινά σκέλη του γεφυριού οκτώ συνολικά μικρά τοξωτά ανοίγματα, για να διοχετεύονται τα νερά σε περίπτωση πλημμύρας.Η τοιχοποιία της ανωδομής είναι ομοιόμορφη με μικρούς κανονικούς λίθους. Φαίνεται ότι η μεγαλύτερη καμάρα, που λόγω του ανοίγματός της ήταν περισσότερο επισφαλής, από άγνωστη αιτία γκρεμίστηκε και ξαναχτίστηκε στην τουρκοκρατία, και είναι ακριβώς αυτή η ανακατασκευή της ψηλής καμάρας που γέννησε το θρύλο της στοίχειωσης της γυναίκας του πρωτομάστορα και το αντίστοιχο δημοτικό τραγούδι. Σύμφωνα με σωσμένες γραπτές μαρτυρίες η κατασκευή αυτή έγινε το έτος 1612 μ.Χ, οι εργασίες κράτησαν τρία χρόνια, μέχρι το 1615 μ.Χ και η νέα καμάρα έγινε ακόμη ψηλότερη.Το Λαογραφικό Μουσείο Άρτας που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στη γέφυρα ήταν το παλιό Οθωμανικό Τελωνείο και κτίσθηκε με σχέδια του γνωστού αρχιτέκτονα Ερνστ Τσίλερ. Οι κάτοικοι διέρχονταν από την Ανατολική Ελληνική πλευρά στην Δυτική Οθωμανική με χρήση διαβατηρίου, μέχρι το έτος 1912.

Η γέφυρα αυτή, κατά τον Χρονογράφο της Ηπείρου, είναι κτίσμα των προ Χριστού Ρωμαϊκών χρόνων. Σύμφωνα όμως με μερικές παραδόσεις, κτίσθηκε όταν η Άρτα έγινε πρωτεύουσα πόλη στο Δεσποτάτο της Ηπείρου, ίσως και επί Δεσπότη Μιχαήλ Β’ Δούκα. Ως χρονολογία οικοδόμησης φέρονται κατ’ άλλους το 1602 και κατ’ άλλους το 1606. Ο Μητροπολίτης Άρτας Σεραφείμ Ξενόπουλος ο Βυζάντιος έχει σημειώσει ότι αυτή κτίσθηκε κατά μία παράδοση από κάποιον Αρτινό ορθόδοξο παντοπώλη. Κατά το δημοτικό τραγούδι που ανήκει στα άσματα του ακριτικού κύκλου, 1300 κτίστες, 60 μαθητές, 45 μάστοροι (μηχανικοί) υπό τον Αρχιμάστορα, προσπαθούσαν να κτίσουν τη γέφυρα της οποίας τα θεμέλια κάθε πρωί ήταν κατεστραμμένα. Τελικώς -σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση-ένα πτηνό με ανθρώπινη φωνή γνωστοποίησε πως για να στεριώσει η γέφυρα απαιτείται η ανθρωποθυσία της συζύγου του Πρωτομάστορα. Το οποίο και έγινε με κατάρες που καταλήγουν σε ευχές.

Το τραγούδι αυτό είναι γραμμένο σε δεκαπεντασύλλαβο (πολιτικό στίχο). Η ιστορική έρευνα διατυπώνει ότι ο θρύλος αυτός έκρυβε πολλά χρόνια μια ιστορική αλήθεια για την περιοχή της Άρτας και γενικότερα της Ηπείρου. Όταν χρειάστηκε να περάσει από τη περιοχή μεγάλη δύναμη τουρκικού στρατού ζητήθηκε η βοήθεια των κατοίκων για τη δημιουργία μιας γέφυρας. Τότε προσέτρεξαν πάρα πολλοί δηλώνοντας ότι γνωρίζουν να κτίζουν, προκειμένου να κερδίσουν κάποια εύνοια. Όταν όμως έμαθαν οι κάτοικοι το σκοπό για τον οποίο θα πέρναγε το τουρκικό ασκέρι πήγαιναν τη νύκτα και γκρέμιζαν ότι την προηγούμενη οι ίδιοι είχαν φτιάξει. Όταν οι Τούρκοι ζήτησαν να μάθουν γιατί αργεί τόσο πολύ το έργο εκείνοι απάντησαν ότι τελικά είναι στοιχειωμένο το μέρος πιστεύοντας ότι οι Τούρκοι ή δεν θα περνούσαν ή ότι θα επέστρεφαν. Τότε ο Τούρκος διοικητής (πουλάκι) διέταξε τη σύλληψη του Πρωτομάστορα και της γυναίκας του και τη θανάτωσή τους. Τότε φοβούμενοι όλοι οι άλλοι εμπλεκόμενοι στο έργο της ανέγερσης Έλληνες για τη τύχη που θα τους περίμενε έσπευσαν και ολοκλήρωσαν το γεφύρι συνοδεύοντας με κατάρες το τουρκικό ασκέρι αναπολώντας την αλλοτινή δόξα της φυλής που επί Μ.Αλεξάνδρου  έφθασαν από Δούναβη μέχρι Ευφράτη. Μετά όμως την εθνεγερσία του 1821 και αναμένοντας την απελευθέρωσή τους από τον ελληνικό στρατό (αδελφό στη ξενιτιά) οι προηγούμενες κατάρες έγιναν ευχές.

Το δημοτικό ποίημα: Της Άρτας το Γιοφύρι

Σαράντα πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες
γιοφύρι εθεμέλιωναν στης Άρτας το ποτάμι.
Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν.
Μοιριολογούν οι μάστοροι και κλαιν οι μαθητάδες:
“Αλοίμονο στούς κόπους μας, κρίμα στις δούλεψές μας,
ολημερίς να χτίζουμε το βράδυ να γκρεμιέται.”
Πουλάκι εδιάβη κι έκατσε αντίκρυ στό ποτάμι,
δεν εκελάηδε σαν πουλί, μηδέ σαν χηλιδόνι,
παρά εκελάηδε κι έλεγε ανθρωπινή λαλίτσα:
“Αν δε στοιχειώσετε άνθρωπο, γιοφύρι δε στεριώνει,
και μη στοιχειώσετε ορφανό, μη ξένο, μη διαβάτη,
παρά του πρωτομάστορα την όμορφη γυναίκα,
που έρχεται αργά τ’ αποταχύ και πάρωρα το γιόμα.”

Τ’ άκουσ’ ο πρωτομάστορας και του θανάτου πέφτει.
Πιάνει, μηνάει της λυγερής με το πουλί τ’ αηδόνι:
Αργά ντυθεί, αργά αλλαχτεί, αργά να πάει το γιόμα,
αργά να πάει και να διαβεί της Άρτας το γιοφύρι.
Και το πουλι παράκουσε κι αλλιώς επήγε κι είπε:
“Γοργά ντύσου, γοργά άλλαξε, γοργά να πας το γιόμα,
γοργά να πας και να διαβείς της Άρτας το γιοφύρι.”

Να τηνε κι εξαναφανεν από την άσπρην στράτα.
Την είδ’ ο πρωτομάστορας, ραγίζεται η καρδιά του.
Από μακριά τους χαιρετά κι από κοντά τους λέει:
“Γεια σας, χαρά σας, μάστοροι και σεις οι μαθητάδες,
μα τι έχει ο πρωτομάστορας και είναι βαργιομισμένος;
“Το δαχτυλίδι το ‘πεσε στην πρώτη την καμάρα,
και ποιος να μπει, και ποιος να βγει, το δαχτυλίδι να ‘βρει;”
“Μάστορα, μην πικραίνεσαι κι εγώ να πά σ’ το φέρω,
εγώ να μπω, κι εγώ να βγω, το δαχτυλίδι νά ‘βρω.”
Μηδέ καλά εκατέβηκε, μηδέ στη μέση επήγε,
“Τράβα, καλέ μ’ τον άλυσο, τράβα την αλυσίδα
τι όλον τον κόσμο ανάγειρα και τίποτες δεν ήβρα.”

Ένας πηχάει με το μυστρί κι άλλος με τον ασβέστη,
παίρνει κι ο πρωτομάστορας και ρίχνει μέγα λίθο.
“Αλίμονο στη μοίρα μας, κρίμα στο ριζικό μας!
Τρεις αδελφάδες ήμαστε, κι οι τρεις κακογραμμένες,
η μια ‘χτισε το Δούναβη, κι η άλλη τον Αφράτη
κι εγώ η πλιό στερνότερη της Άρτας το γιοφύρι.
Ως τρέμει το καρυόφυλλο, να τρέμει το γιοφύρι,
κι ως πέφτουν τα δεντρόφυλλα, να πέφτουν οι διαβάτες.”

“Κόρη, το λόγον άλλαξε κι άλλη κατάρα δώσε,
πο ‘χεις μονάκριβο αδελφό, μη λάχει και περάσει.”
Κι αυτή το λόγον άλλαζε κι άλλη κατάρα δίνει:
“Αν τρέμουν τ’ άγρια βουνά, να τρέμει το γιοφύρι,
κι αν πέφτουν τ’ άγρια πουλιά, να πέφτουν οι διαβάτες,
τί έχω αδελφό στην ξενιτιά, μη λάχει και περάσει.

Δείτε το βίντεο:

Ένα… καινούριο άθλημα ανακάλυψε ένας 2 χρόνος που πήγε να παίξει μπάσκετ με την μπάλα του σε ανοικτό       γήπεδο.

Ο μικρός αφού δεν έβαζε καλάθι με τα χέρια, είπε να δοκιμάσει να το κάνει με τα… πόδια και… δικαιώθηκε!

Τρέμε Messi…..!

Δείτε το video:

Ένα εξαιρετικά σπάνιο είδος καρχαρία Κύκλωπα βρέθηκε πρόσφατα στο Μεξικό και αποτελεί μία από τις πιο    περίεργες μορφές ζωής που βρέθηκε την           τελευταία δεκαετία! Το μήκος του είναι…
56 εκατοστά περίπου και χαρακτηριστικό είναι το ένα και μοναδικό του μάτι στο μπροστινό μέρος του                    κεφαλιού   του!

Όπως υποστήριξαν οι επιστήμονες το μάτι είναι ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα μιας συγγενούς κατηγορίας        που ονομάζεται cyclopia και η οποία παρατηρείται σε αρκετά είδη ζώων. Στο παρελθόν έχουν καταγραφεί              καρχαριάκια – Κύκλωπες σε εμβρυακή μορφή, όπως δήλωσε ο Jim Gelsleichter, βιολόγος επιστήμονας στο                Πανεπιστήμιο της Βόρειας Φλόριντα στο Τζάκσονβιλ.

Ωστόσο, κανένας από αυτούς δεν έχει “συλληφθεί” έξω από τη μήτρα, καθώς δεν επιζούν πολύ σε φυσικό              περιβάλλον.

Αν προσπαθείτε να έρθετε σε επαφή με το υπερπέραν και να μιλήσετε με κάποιο πνεύμα, υπάρχουν κάποιες       ερωτήσεις-κλειδιά, για να ξεκινήσει η μεταφυσική σας «συζήτηση».

Σύμφωνα με τον ερευνητή μεταφυσικών φαινομένων Ματ Σουλτς από το Σαν Ντιέγκο των ΗΠΑ, μια τέτοια       ερώτηση είναι «τι είδους πίτες προτιμάς; Κεράσι ή μήλο;»…

«Μπορεί να ακούγεται περίεργο, όμως τελικά παίρνεις απάντηση από τα πνεύματα», υποστηρίζει ο ίδιος.             Πρόκειται για μια τεχνική που έμαθε από έναν άλλο κυνηγό φαντασμάτων, πριν από μερικά χρόνια.

«Τέτοιου είδους ερωτήσεις, όπως “σου αρέσουν τα λεμόνια ή τα πορτοκάλια”, δημιουργούν στο φάντασμα “μη     επιθετική  διάθεση”, προσθέτει.

Τη μέθοδο ο Σουλτς έχει δοκιμάσει στην πράξη. «Μια φορά εξερευνούσαμε ένα λίθινο σπίτι και προσπαθούσαμε να επικοινωνήσουμε με το φάντασμα ενός κοριτσιού. Ρωτήσαμε αν προτιμούσε τη βανίλια ή τη σοκολάτα και τότε ακούστηκε πεντακάθαρα μια φωνή να λέει: ‘βανίλια’.

Το Big Time Rush είναι μια Αμερικανική τηλεοπτική σειρά για τη φιλία, που εξιστορεί την εύρεση, τη δημιουργία και την άνοδο ενός μουσικού group, που έχει προοπτικές να σκαρφαλώσει πολύ ψηλά στα charts. Κάθε μέλος του group φέρνει το κάτι διαφορετικό στην ομάδα, καθώς προσπαθούν να ανακαλύψουν τη θέση τους στη βιομηχανία της μουσικής και του θεάματος. Η ζωή όμως στο χώρο της μουσικής δεν είναι εύκολη και οι ανοησίες τους, τους οδηγούν πολλές φορές σε προβλήματα με τη δισκογραφική τους εταιρία.

1) Kendall Schmidt ως Kendall Knight

2)Carlos Pena, Jr. ως Carlos Garcia

3)Logan Henderson ως Logan Mitchell

4)James Maslow ως James Diamond

Aπολαύστε το

παρακάτω βίντεο…