Έφτασαν οι Αποκριές και στο σχολείο μας!!! Καρναβάλι, στολές, μάσκες, χοροί και πολλά πολλά έθιμα!!
Θα χορέψω ένα βαλσάκι, ένα βαλσάκι …!!!Ζορό … εν δράσει !!!Μεταμορφωθήκαμε σε κοτοπουλάκια και φτιάξαμε το κοκοόνομά μας!!… και την Τσικνοπέμπτη γευτήκαμε απίστευτες νοστιμιές από τους υπέροχους γονείς μας!!
Ταξιδέψαμε στην Βενετία με τα ξεχωριστά κανάλια της και μάθαμε την ιστορία της στολής του Αρλεκίνου!!!
Η στολή του Αρλεκίνου είναι δημιουργία της μαμάς του, της κυρίας Φαντασίας!! Διαβάσαμε το παραμύθι μου φωτίζει τη θετική πλευρά της ζωής όπου όλα λύνονται με αγάπη και φαντασία!!!
Συνεχίσαμε με κατασκευές για να στολίσουμε το σχολείο μας όπου την τιμητική τους είχαν οι κλόοουν!!!
Ένας από αυτούς έχασε την μύτη του και εμείς τον βοηθήσαμε να την βρει!!!
Βρήκαμε την μύτη του και παίξαμε με αυτή αστεία παιχνίδια!!
Και θα συνεχίσουμε και την επόμενη εβδομάδα!!! Ως τότε να περάσετε τέλεια και να διασκεδάζετε με χορούς και καρναβάλια!! Κι αν θέλετε μπορείτε να ξεκινήσετε με το παραδοσιακό τραγούδι που χορέψαμε όλοι μαζί στο σχολείο μας!!
Την Παρασκευή πραγματοποιήθηκε η γιορτή μας για την επέτειο του 1940 όπου η μικρή και ανίσχυρη Ελλάδα ήρθε αντιμέτωπη με ισχυρούς και αδυσώπητους κατακτητές για να διεκδικήσει το δίκιο της. Ένας νάνος εναντίον γιγάντων…
Από το σχολικό ανθολόγιο
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας γίγαντας, ένας μεγάλος γίγαντας, τόσο μεγάλος όσο σαράντα εκατομμύρια άνθρωποι μαζί. Τον ίδιο καιρό κάπου κοντά στο γίγαντα, ζούσε ένας νάνος, ένας μικρός χαρούμενος νάνος. Νάνος και γίγαντας ζούσαν ο καθένας στον τόπο τους χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλον. Τους χώριζε άλλωστε ένα τεράστιο αυλάκι, μια θάλασσα. Ζούσαν ευτυχισμένοι… Και περνούσε ο καιρός. Ο νάνος κοίταζε τη δουλειά του και ο γίγαντας τη δικιά του και ζούσαν αγαπημένοι…
Ένα πρωί όμως ο μεγάλος γίγαντας φόρεσε ένα περίεργο καπέλο και μια ακόμη πιο περίεργη στολή. Φόρεσε και κάτι μεγάλες μπότες και μετά έκανε ένα μεγάλο πήδημα, έφτασε μπροστά στην πόρτα του μικρού νάνου και, βάνοντάς του μια λόγχη μπροστά στην κοιλιά του, είπε: «Ήρθα να σου πάρω το σπίτι παραδώσου!».
Ο μικρός νάνος στην αρχή το πέρασε για χωρατό. «Κοίτα χωρατατζής που ’ναι ο μεγάλος γίγαντας!» σκέφτηκε. Και φέρνοντας στο νου το γνωστό τους χαιρετισμό, του φώναξε:
– Γεια σου, γείτονα!
Ο γίγαντας όμως δεν καταλάβαινε πια από τέτοια.
Πίεσε τη λόγχη πάνω στην κοιλιά του μικρού νάνου και άγρια ξαναφώναξε:
–Παραδώσου!
Ο μικρός νάνος τότε κατάλαβε· κοίταξε λυπημένος κατάματα το μεγάλο γίγαντα και χωρίς κανένα φόβο τού είπε:
– Όχι, δεν παραδίνομαι!
Αμέσως μετά έτρεξε, έφτασε στο μικρό καλύβι του και σε λίγο ξαναγύρισε κρατώντας στα χέρια του μια σφεντόνα. Στάθηκε μπροστά στο γίγαντα και περίμενε.
Ο μεγάλος γίγαντας τα ’χασε για λίγο. Ύστερα χύθηκε πάνω στο μικρό νάνο θέλοντας να τον συντρίψει. Έγινε όμως κάτι απίστευτο. Ο μικρός νάνος νίκησε το μεγάλο γίγαντα! Ο μεγάλος γίγαντας το ’βαλε στα πόδια…
Έτσι οι Έλληνες του Σαράντα, όπως ο μικρός νάνος του παραμυθιού, όταν η Ιταλία ζήτησε να της παραδώσουν τη χώρα τους, απάντησαν όπως και κείνος, μ’ ένα θαρραλέο και αποφασιστικό ΟΧΙ!
Γαλάτεια Σουρέλη
Όμως δεν ήταν παραμύθι …
Με κλικ στην εικόνα βλέπουμε το βίντεο
Αυτά έγιναν πριν χρόνια, πάνω στις Πίνδου τις κορφές με χιόνια!!! Σήμερα Ελλάδα, Γερμανία κι Ιταλία έχουν αγάπη και φιλία!!
Ευχόμαστε να μην ξαναπιάσει ασπίδα κανείς κι υποσχόμαστε να προστατεύουμε την Ελευθερία μας!!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
