Χελιδονίσματα μας είπαν νωρίς το πρωί σήμερα τα παιδιά της Α’ Δημοτικού.
Κι εμείς με τη ξύλινη χελιδόνα μας, τα χάρτινα χελιδόνια και τα μαρτάκια δεμένα στο χέρι, επισκεφθήκαμε όλες τις τάξεις του Δημοτικού για να καλωσορίσουμε την Άνοιξη τραγουδώντας:
Xελιδόνα έρχεται
απ’ τη Mαύρη θάλασσα
θάλασσα ν-απέρασε
έκατσε και λάλησε.
Mώρ’ καλή νοικοκυρά
σέβα, έβγα στο κελάρι
φέρε αυγά σαρακοστιά
και σκοινιά πεντηκοστά
για να δέσομε το Μάρτη
και το τσιλιμπουρδάκι
κι αν δεν έχετε αυγά
παίρνομε την κλωσσαριά
να γεννάει, να κλωσάει
και να σέρνει τα πουλιά.
Την ξύλινη χελιδόνα μας χάρισε η κυρία Μάρθα Αθανασιάδου, μαμά της Ελένης μας που τώρα πηγαίνει στην Ά Δημοτικού. Την ευχαριστούμε παρα πολύ!
«Πρόκειται για έθιμο που κατάγεται από την αρχαιότητα, όπως αποδεικνύει το «χελιδόνισμα», δηλαδή το τραγούδι της χελιδόνας που μας παρέδωσε ο Αθηναίος (Η,60) γύρω στα 200μ.Χ αλλά ανάγεται και σε πολύ παλιότερα χρόνια… Η ομοιότητα του τραγουδιού με το σημερινό, ομοιότητα όχι μόνο εννοιολογική αλλά και εν μέρει λεκτική, είναι ολοφάνερη.
Ἦλθ΄ ἦλθε χελιδὼν
καλὰς ὥρας ἄγουσα,
καλοὺς ἐνιαυτούς,
ἐπὶ γαστέρα λευκά,
ἐπὶ νῶτα μέλαινα.
Παλάθαν σὺ προκύκλει ἐκ πίονος οἴκου
οἴνου τε δέπαστρον τυροῦ τε κάνιστρον.
καὶ πύρνα χελιδὼν καὶ λεκηθίταν οὐκ ἀπωθεῖται.
Πότερ᾽ ἀπίωμες ἢ λαβώμεθα;
εἰ μέν τι δώσεις. εἰ δὲ μή, οὐκ ἐάσομες.
ἢ τὰν θύραν φέρωμες ἢ τὸ ὑπέρθυρον
ἢ τὰν γυναῖκα τὰν ἔσω καθημέναν.
μικρὰ μέν ἐστι, ῥᾳδίως νιν οἴσομες.
ἂν δὴ φέρῃς τι, μέγα δή τι φέροις.
ἄνοιγ᾽ ἄνοιγε τὰν θύραν χελιδόνι.
οὐ γὰρ γέροντές ἐσμεν, ἀλλὰ παιδία»
Από το βιβλίο του Γ. Α. Μέγα «Ελληνικές γιορτές και έθιμα της λαϊκής λατρείας»
