οι στιγμές που ζούμε θα μείνουν στην ιστορία!! Είστε πραγματικοί ήρωες που μένετε στο σπίτι και βοηθάτε την πατρίδα μας να ξεφορτωθεί αυτόν τον πολύ εχθρικό Κορονοιό!! Είστε πραγματικά γενναίοι. Όπως γενναίοι ήταν ο Γιώργης και της Μαρία που διαβάσατε στην προηγούμενη ανάρτηση και στο παραμύθι «Ελληνάκια».
Ο Γιώργης και η Μαρία μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες επαναστάτησαν το 1821 και έτσι κατάφεραν να ζήσουν ελεύθεροι!
Κάθε χρόνο στο σχολείο μας τιμούμε τους ήρωες!
Αυτό θα κάνουμε και φέτος με έναν διαφορετικό τρόπο!
Γι’ αυτό λοιπόν έχετε μια νέα αποστολή …εώς αύριο το πρωί στις 11:οο!!
Παρακολουθείστε ξανά το βίντεο με το εικονογραφημένο παραμύθι και τα υπόλοιπα βίντεο με τα τραγούδια, τα οποία ακολουθούν και ζωγραφίστε ή κατασκευάστε με όποιον τρόπο θέλετε έναν Εύζωνα ή μια Αμαλία. Αν δυσκολεύεστε γιατί δεν τα έχουμε εξηγήσει ζωγραφίστε απλά την Μαρία, τον Γιώργη και τα υπόλοιπα ελληνάκια από το παραμύθι μας, να χορεύουν ή όπως αλλιώς θέλετε.
Τα Ελληνάκια της Ευγενίας Φακίνου, εκδόσεις κέρδος, 1980
Παραμύθι (εδώ ένα μέρος διότι τα πνευματικά διακιώματα των δημιουργών είναι σεβαστά!!)
«Σε κάποιο νησί για χρόνια αφέντης ήταν ο Αγάς* και έκανε ότι αυτός ήθελε. Οι Έλληνες κάτοικοι έπρεπε να τον υπακούν, να του δίνουν μερίδιο από τη σοδειά χωρίς κανείς να τολμά να μιλήσει. Γι’ αυτό πολλά παλικάρια ξενιτεύονταν στα καράβια. Ανάμεσά τους κι ο Γιώργης. Όταν γύρισε μετά από καιρό, βρήκε το χωριό άδειο και το Παγόνι, το αγαπημένο πουλί της αδελφής του της Μαρίας, άρχισε να του διηγείται τι έγινε την Κυριακή, που γίνονταν οι γάμοι της Παγώνας και του Γιάννου. Είχε πια νυχτώσει, αλλά το γλέντι συνεχιζότανε και θα συνεχιζότανε για πολύ ακόμα. Ο γαμπρός κι η νύφη χόρεψαν τον πρώτο το συρτό. Μετά χόρεψαν κι όλοι οι καλεσμένοι. Η Μαρία κι οι φίλες της τραγούδαγαν για την ομορφιά της νύφης. Το τουμπελέκι, το ούτι, το κλαρίνο συνόδευαν το χορό και το τραγούδι. Κι εκεί που όλα ήταν χαρούμενα, φάνηκε ο Αφέντης ο Αγάς με τους δικούς του. Συνηθισμένος να κάνει ό,τι θέλει, φώναξε: – Κρασί και μεζέ για τα παλικάρια μου. Κι εσύ Μαρία, σήκω να χορέψουμε! Όλοι πάγωσαν. Τέτοια προσβολή! Η Μαρία δεν τα ‘χασε και με σταθερή φωνή του είπε: – Δε χορεύω με το ζόρι! Αυτό ήτανε. Η συνοδεία του Αφέντη του Αγά σήκωσε τα όπλα, οι δικοί μας τράβηξαν τα σπαθιά… Του Γιώργη τα χείλια τρέμανε απ’ το κακό του… – Αρκετά! φώναξε και τράβηξε το σπαθί του. Τώρα θα δει!… – Μη! Του φώναξαν οι άλλοι και τον κράτησαν σφιχτά απ’ τα χέρια. – Αφήστε με! Αρκετά πια με τον Αφέντη τον Αγά! – Δεν έχει νόημα, Γιώργη, του είπαν οι άλλοι. Είμαστε λίγοι κι είναι πολλοί. – Δεν είμαστε πια λίγοι, είπε ο Γιώργης. Και στ’ άλλα τα χωριά το ‘χουν αποφασίσει. Οι δικοί μας πού είναι τώρα; – Οι ανήμποροι πήγανε σ’ άλλα χωριά πιο ήσυχα. Οι νέοι βγήκαν στο βουνό*, είπε το Παγόνι. – Εμπρός, λοιπόν, για το βουνό! Είχε ξεμυτίσει ο ήλιος απ’ την ανατολή, όταν έφτασαν στους πρόποδες του βουνού. Όλα ήταν ήσυχα. Τίποτε δε φαινόταν, τίποτε δεν ακουγόταν… και ξαφνικά… κοκκίνισε το βουνό απ’ τα φεσάκια* και μια ελληνική σημαία ξεδιπλώθηκε. – Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή! Ήταν κοριτσίστικη φωνή, που το είπε, αλλά αρκετά δυνατή για να καταλάβει ο Γιώργης τη φωνή της Μαρίας. Με φτερά στα πόδια ανέβαιναν τώρα το βουνό, να ενωθούν με τους άλλους. Ήταν 22 Μαρτίου του 1821.» πηγή : paidika.gr
Αναδιήγηση παραμυθιού
Επαναλαμβάνουμε στοιχεία της ιστορίας. Βοηθάμε τα παιδιά με κουβεντούλα έχοντας βοήθεια από τις παρακάτω ερωτήσεις:
Ποιο είναι το σκηνικό της ιστορίας; Σε ποιο μέρος; στη θάλασσα; πού;
Ποιοι είναι οι ήρωες, οι πρωταγωνιστές:
Ποιά είναι η αρχή ιστορίας, πώς ξεκινάει;
Πώς συνεχίστηκε, υπήρχε κάποιο πρόβλημα, ποιος του δημιουργήσε, με ποιες πράξεις του;
Πώς βρέθηκε λύση; πως τελείωσε η ιστορία;
Σε ποια χρόνια αναφέρεται; Στα σημερινά χρόνια ή στα παλιά χρόνια….
Σημείωση αποκλειστικά για τους γονείς: Στην τάξη θα αποτελούσε την αφορμή για να μιλήσουμε με απλά λόγια για την αναγκαιότητα της επανάστασης και μια σύντομη εξιστόρηση των ιστορικών γεγονότων με προσεκτικό τρόπο διότι αποτελεί ένα δύσκολο θέμα η προσέγγιση του πολέμου …και των εθνικών θεμάτων επειδή τα νήπια δεν μπορούν να αντιληφθούν τη έννοια του έθνους στην κατάλληλη διάσταση…. Αυτό στην τάξη …στο σπιτικό σας, σας αγαπημένοι μου γονείς απέπτεται στην κουλτούρα σας και στην ιδεολογία σας.
Φανταστικοί ήρωες
Ποια πρόσωπα ήταν πραγματικά και ποια όχι σε αυτήν την ιστορία? Αναμενόμενη απάντηση: το παγόνι.
Θέλετε να ζωγραφίσουμε το παγόνι με την παλάμη μας ? Αναμενόμεννα έργα στις παρακάτω φωτογραφίες
Εικονογράφηση παραμυθιού
παρατηρούμε την εικονογράφηση του παραμυθιού…
δεν είναι ζωγραφίες με μαρκαδόρους, ούτε με ξυλομπογιές, ούτε με χαρτί ….
τι είναι;
Είναι κεντήματα….
Τι ήταν τα κεντήματα ….
Να πάρουμε τηλέφωνο τη γιαγιά να μας πει? … θα ξεχαστεί με την καραντίνα και θα νιώσει περήφανη που θα μας δείξει την προίκα της…
Τί είναι προίκα … την συναντήσαμε και στο παραμύθι αυτήν τη λέξη!
Να ψάξουμε στο σπίτι αν έχουμε κάπου κεντήματα…
Εργασία για το σπίτι
Θέλω να ψάξετε να βρείτε κεντήματα ή ζωγραφίες σε ρούχα. Στη συνέχεια να επιλέξετε ή να τα φωτογραφήσετε και να τα στείλετε ή να πάρετε έμπνευση από αυτά και να φτιάξετε μια ζωγραφιά!!! ‘Οτι κι αν κάνετε να πάρετε τηλέφωνο τη γιαγιά ή μια μεγάλη θεία σας ή ακόμα και στον υπολογιστή!!!
Κι από το απέραντο σύμπαν ..στην προηγούμενή μας ανάρτηση
στον υπέροχο, λαμπρό, φωτεινό, χαρούμενο και ελπιδοφόρο κόσμο της ΕΛΛΑΔΑΣ μας.
Μα … τι είναι η Ελλάδα μας αναρωτηθήκαμε;
Είναι τα σπίτια μας, το σχολείο μας, τα σπίτια των συγγενών μας …ο τόπος που ζούμε!
Είμαστε εμείς, η γλώσσα μας, τα έθιμα μας…
…και αν θέλαμε μια φωτογραφία της που θα βρίσκαμε … σε έναν χάρτη ίσως ;
Το κάναμε ΠΑΖΛ και με αρκετή βοήθεια συνθέσαμε τα κομμάτια του (γεωγραφικά διαμερίσματα).
Στο τέλος αποφασίσαμε να ετοιμάσουμε μια γιορτή για την ΕΛΛΑΔΑ και τα παιδιά της.
Μα πότε γιορτάζει θα μας πείτε;
Στις 25 του Μαρτίου!!!
και γιατί γιορτάζει; Γιατί …έχει γενέθλια! Το 1821 με την επανάσταση γεννήθηκε σιγά – σιγά το ελληνικό κράτος. Δηλαδή τα παλιά χρόνια …
Δύσκολη μας φαίνεται η γραμμή του χρόνου …ας κάνουμε καλύτερα επανάληψη τους αριθμούς ως το 9 … παίζοντας και θα βρούμε χρόνο για το χρόνο.
Άλλωστε έχουμε όλο το χρόνο μπροστά μας … κι ας ελπίσουμε ότι κι οι γονείς μας θα έχουν χρόνο να μας πάνε στο Πάρκο Τρίτση την Κυριακή για μίαν άλλη γιορτή … τη παγκόσμια γιορτή κουκλοθεάτρου (περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε εδώ).
Σήμερα καμαρώσαμε τα παιδιά στη γιορτή μας για την επέτειο της 25ης Μαρτίου.
Μας θύμισαν πως «κάποτε στον τόπο αυτό, τα πολύ παλιά τα χρόνια έπεσε βαριά σκλαβιά που έμοιζε να είναι αιώνια «…
Μας έκαναν να ελπίζουμε: «Ο πόνος είναι αβάσταχτος, ο κόσμος υποφέρει, φαίνεται αυτή η άνοιξη κάποια ελπίδα θα φέρει»…
Μας βρήκαν τη λύση: «Ο ήλιος της ελευθερίας, της ειρήνης, της ειρήνης και της φιλίας τα σκότη θα διαλύσει και την όμορφη πατρίδα μας, λαμπρά θα τη φωτίσει».
Μπράβο τους!
Προτείνουμε στους διαδικτυακούς φίλους μας ένα τραγούδι από τη γιορτή μας:
Ξεκινήσαμε την ενότητα για την επέτειο της 25ης Μαρτίου από το γνωστό παραμύθι της Ευγενίας Φακίνου.
Στο παραμύθι παρουσιάζεται η καθημερινότητα και ο τρόπος ζωής δυο νέων στην περίοδο Τουρκοκρατίας.
Η εικονογράφηση του παραμυθιού είναι μοναδική! Είναι εμπνευσμένη από κεντήματα, λιθόγλυπτα και υφαντά της ελληνικής λαϊκής τέχνης.
Σαν και αυτά που είδαμε στο Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης που επισκεφτήκαμε την Πέμπτη. Αλλά να μην αλλάζουμε θέμα!
Το πιο ξεχωριστό σε αυτό το παραμύθι ήταν ότι δε μας το διάβασε η κυρία μας … αλλά τα μεγάλααααα παιδιά του τμήματος Ε2 της Πέμπτης Δημοτικού!
Συμμετέχουν μας είπαν σε ένα πρόγραμμα «Φιλαγνωσίας». Δεν πολυκαταλάβαμε τι είναι αυτό αλλά μας άρεσε πολύ!
Τα μεγάλα παιδιά είχαν χωρίσει το παραμύθι σε σκηνές και ο καθένας τους μας διάβαζε το κομμάτι του. Στο τέλος είδαμε τις εικόνες, τις σχολιάσαμε, συζητήσαμε και μετά γίναμε ζευγάρια: ένας μαθητής της πέμπτης με ένα νήπιο με σκοπό να εικονογραφήσουμε με το δικό μας τρόπο, το παραμύθι.
Ας μας συγχωρέσει η κυρία Φακίνου – η δική της εικονογράφηση είναι μοναδική, αλλά κι η δική μας είναι ….τέλεια!
Και ξέρετε μάθαμε πολλά!
Συζητήσαμε, προτείναμε, αποφασίσαμε και συνεργαστήκαμε. Επίσης τα μεγάλα παιδιά με μεγάλη υπευθυνότητα μας διάβασαν την ιστορία. Ακόμα μας έμαθαν τι είναι «μοτίβο» αλλά και μεις τους θυμίζαμε πως να ζωγραφίζουν και να εικονογραφούν όποια ιστορία θέλουν!
Επειδή όμως τα λόγια είναι περιττά δε θα σας πούμε τίποτα άλλο, δείτε το αποτέλεσμα μόνοι σας…
Ελπίζουμε να σας άρεσε και αν θέλετε μπορείτε να μας πείτε τη γνώμη σας..
Εμάς μας άρεσε πολύ γιατί …
«Η φιλία και η συνεργασία μας ενώνει εμάς τα παιδιά»
… και νιώθουμε πολύ όμορφα!!
Και οι δασκάλες μας είχαν μείνει άφωνες που 40 παιδιά «ζουζούνιζαν» με ζήλο σε μια μικρή αίθουσα και κανείς δεν παραπονιόταν γιατί δεν είχε χώρο.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
44ο Νηπιαγωγείο Περιστερίου
ΕΛΕΝΗ ΡΙΖΟΥ