Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν’ οι κάμποι;

Μην είναι τ’ άσπαρτα ψηλά βουνά;

Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;

Μην είναι τ’ άστρα της τα φωτεινά;

 Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι

και κάθε χώρα της με τα χωριά;

κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει,

κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;

Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα

αρχαία μνημεία της χρυσή στολή

που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα

μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί; ….

Το ποίημα του Ιωάννη Πολέμη μας προβλημάτισε και μιαν ολόκληρη βδομάδα προσπαθήσαμε να βρούμε απαντήσεις!!

ΕΛΛΑΔΑ είναι οι κάμποι, τα βουνά, οι πόλεις, τα χωριά της…

Προετοιμάζουμε τη γιορτή μας για την εθνική επέτειο με γεωγραφική προσέγγιση!

ΕΛΛΑΔΑ είναι ο εθνικός μας ύμνος, η σημαία μας …

Παραρηρούμε τη σημαία και αντιστοιχούμε τις συλλαβές της φράσης «Ελευθερία ή Θάνατος» στις λουρίδες της

ΕΛΛΑΔΑ είναι η ιστορία μας … με ημερομηνίες ορόσημο…

ΕΛΛΑΔΑ είναι οι παραδόσεις μας…

Ξεπατικώνουμε εικόνες από τα κεντήματα και ζωγραφίζουμε κουτάκια με κώδικα.

ΕΛΛΑΔΑ είναι οι χοροί και τα τραγούδια μας …

Ακούμε δημοτικά τραδούδια και χορεύουμε παραδοσιακούς χορούς.

ΕΛΛΑΔΑ είναι η γλώσσα μας … κι εμείς τη μαθαίνουμε όσο πιο διασκεδαστικά μπορούμε!

… Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα,

και κάτι που ‘χουμε μες την καρδιά

και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου

αχτίνα και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!

Εκπληκτικό υλικό από το 31 Δημοτικό σχολείο Περιστερίου

http://eclass31.weebly.com/25eta-mualpharhotau943omicronupsilon.html#.Uy90k6h_s2d

Σήμερα καμαρώσαμε τα παιδιά στη γιορτή μας για την επέτειο της 25ης Μαρτίου.

Μας θύμισαν πως «κάποτε στον τόπο αυτό, τα πολύ παλιά τα χρόνια έπεσε βαριά σκλαβιά που έμοιζε να είναι αιώνια «…

Μας έκαναν να ελπίζουμε: «Ο πόνος είναι αβάσταχτος, ο κόσμος υποφέρει, φαίνεται αυτή η άνοιξη κάποια ελπίδα θα φέρει»…

Μας  βρήκαν τη λύση: «Ο ήλιος της ελευθερίας, της ειρήνης, της ειρήνης  και της φιλίας τα σκότη θα διαλύσει και την όμορφη πατρίδα μας, λαμπρά θα τη φωτίσει».

Μπράβο τους!

Προτείνουμε στους διαδικτυακούς φίλους μας ένα τραγούδι από τη γιορτή μας:

ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ – ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ, ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ

και μια  πρόταση (άσχετη αλλά πολύ αξιόλογη) για έξοδο με τα παιδιά …………από το πρωί ως το βράδυ και δωρεάν!

Πατήστε κλικ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟΥ

Καλό Σαββατοκύριακο

Ξεκινήσαμε την ενότητα για την επέτειο της 25ης Μαρτίου από το γνωστό παραμύθι της Ευγενίας Φακίνου.

Στο παραμύθι παρουσιάζεται η καθημερινότητα και ο τρόπος ζωής δυο νέων στην περίοδο Τουρκοκρατίας.

Η εικονογράφηση του παραμυθιού είναι μοναδική! Είναι εμπνευσμένη από κεντήματα, λιθόγλυπτα και υφαντά της ελληνικής λαϊκής τέχνης.

Σαν και αυτά που είδαμε στο Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης που επισκεφτήκαμε την Πέμπτη.   Αλλά να μην αλλάζουμε θέμα!

Το πιο ξεχωριστό σε αυτό το παραμύθι ήταν ότι δε μας το διάβασε η κυρία μας … αλλά τα μεγάλααααα παιδιά του τμήματος Ε2 της Πέμπτης Δημοτικού!

Συμμετέχουν μας είπαν σε ένα πρόγραμμα «Φιλαγνωσίας». Δεν πολυκαταλάβαμε τι είναι αυτό αλλά μας άρεσε πολύ!

Τα μεγάλα παιδιά είχαν χωρίσει το παραμύθι σε σκηνές και ο καθένας τους μας διάβαζε το κομμάτι του. Στο τέλος είδαμε τις εικόνες, τις σχολιάσαμε, συζητήσαμε και μετά γίναμε ζευγάρια: ένας μαθητής της πέμπτης με ένα νήπιο με σκοπό να εικονογραφήσουμε με το δικό μας τρόπο, το παραμύθι.

Ας μας συγχωρέσει η κυρία Φακίνου – η δική της εικονογράφηση είναι μοναδική,  αλλά κι η δική μας είναι ….τέλεια!

Και ξέρετε μάθαμε πολλά!

Συζητήσαμε, προτείναμε, αποφασίσαμε και συνεργαστήκαμε. Επίσης τα μεγάλα παιδιά με μεγάλη υπευθυνότητα μας διάβασαν την ιστορία. Ακόμα μας έμαθαν τι είναι «μοτίβο» αλλά και μεις τους θυμίζαμε πως να ζωγραφίζουν και να εικονογραφούν όποια ιστορία θέλουν!

Επειδή όμως τα λόγια είναι περιττά δε θα σας πούμε τίποτα άλλο, δείτε το αποτέλεσμα μόνοι σας…

Ελπίζουμε να σας άρεσε και αν θέλετε μπορείτε να μας πείτε τη γνώμη σας..

Εμάς μας άρεσε πολύ γιατί …

«Η φιλία και η συνεργασία μας ενώνει εμάς τα παιδιά»

… και νιώθουμε πολύ όμορφα!!

Και οι δασκάλες μας είχαν μείνει άφωνες που 40 παιδιά «ζουζούνιζαν» με ζήλο σε μια μικρή αίθουσα και κανείς δεν παραπονιόταν γιατί δεν είχε χώρο.